[Fic TaeNy] เรื่องส่วนตัว

ข้อมูลเบื้องต้น

ว้าวๆๆๆ มาแล้วShort Fic Taenyแบบไม่ปวดตับ(รึเปล่า)
บอกตามตรงว่าไม่ค่อยมั่นใจว่ามันจะสนุกซักเท่าไหร่
แต่ยังไงก็ฝากไว้ด้วยนะรีดเดอร์ทุกท่าน^o^
.................................................................................................................
ถึงจะเป็นแฟนกัน ก็ได้แต่แอบหวงแอบหึง
ฉันไม่กล้าแสดงออก...
ฉันกลัวเธอจะเบื่อ..จะรำคาญ
ฉันอยากให้เรารักกันนานๆ

เนื้อเรื่อง

 

TaeNy Taeyeon+Tiffany: เรื่องส่วนตัว

ภายในห้องสีเหลี่ยมขนาดกว้างที่มีแสงไฟและเสียงเพลงเปิดเคล้าคลอกันเพื่อสร้างบรรยากาศให้กับกลุ่มคนที่อยู่ภายใน แสงไฟหลายสีที่ถูกเปลี่ยนสลับไปมาและเสียงเพลงแดนซ์จังหวะมันส์ๆ ทำให้กลุ่มผู้คนเต้นไปกับมันด้วยความสนุก และมันก็คงจะไม่มีทางไปได้สวยงาม ถ้าไม่มีฉันDJแทกูผู้ที่ดูแลเสียงเพลงให้กับพลับนี้

พลับแห่งนี้เป็นที่ทำงานประจำของฉันเอง

“แทกู ต่อไปคิวที่รักแกแล้วนะ”

“หรอ??”

“อืม เอานี้เพลงที่ต้องเปิด~”เพื่อนร่วมงานของฉันบอกก่อนจะยื่นกระดาษโน้ตแผ่นเล็กให้กับฉัน ฉันรับกระดาษโน้ตมาก่อนจะอ่านรายชื่อเพลง

“อืมๆ เดี๋ยวจัดให้”ฉันบอก

“พอที่รักขึ้นมาแกก็...”

“รู้แล้วหน่า~ ฉันก็ทำแบบนี้อยู่ทุกวันแกจะสั่งอะไรนักหนา??”ฉันบ่น ก็ฉันเป็นDJให้ที่นี่มาตั้ง4-5ปีแล้วหนิ ทำไมฉันจะทำไม่ได้ แล้วที่รักที่เพื่อนร่วมงานฉันเรียกก็คือคนรักของฉันเอง เธอชื่อฮวัง มิยองหรือที่ทุกคนในพลับเรียกกันว่าทิฟฟานี่ เธอพึ่งจะมาเป็นได้2-3ปี

แต่เธอก็เป็นนักร้องหลักของที่นี่ ฉันกับเธอคบกันมาได้ปีกว่าๆแล้ว เราพบกันที่นี่ รู้จักกันที่นี่ และก็รักกันที่นี่ ที่พลับแห่งนี้

จริงๆแล้วบ้านของฟานี่รวยมาก มากจนนอนเล่นอยู่บ้านก็ไม่อดตายอยู่แล้ว

แต่ฟานี่บอกว่าอยากหาเงินด้วยตัวเองโดยที่ทางบ้านไม่มีส่วนเกี่ยวข้องฟานี่เลยเลือกที่จะมาเป็นนักร้องอยู่ที่พลับแห่งนี้ ทางบ้านของฟานี่ก็รู้ว่าเรา2คนคบกัน หลายครั้งที่ฟานี่บอกให้ฉันไปพบกับคุณพ่อบ้าง แต่ฉันก็ปฏิเสธทุกครั้ง ฉันรู้สึกกลัวและก็อายที่ตัวเองเป็นแค่DJธรรมดาๆ แต่ฟานี่เป็นถึงคุณหนูที่มีแต่คนหมายปอง การคบของเราก็ไม่เชิงเป็นความลับต่อครอบครัวของฟานี่ คุณพ่อของฟานี่รู้ว่าเราคบกัน เพียงแต่ท่านไม่เคยเห็นหน้าฉันแค่นั้นเอง แม้ฟานี่จะบอกว่าทางบ้านไม่ว่าอะไร

แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะบอกกับทางครอบครัวที่ใหญ่โตนั้นหรอก เฮ้อ~

“ก็วันนี้มีแขกพิเศษของเจ้านายมา เจ้านายจึงกำฉับว่าต้องทำออกมาให้ดีที่สุด

ห้ามมีข้อผิดผาด ฉันเลยต้องมาย้ำแกนี่ไง”

“เออ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกหน่า~”ฉันบอก “แกเคยเห็นฉันทำงานผิดผาดด้วยหรอ??”ฉันถามกลับ

“เออๆ ไงก็อย่าผาดนะเว้ย!”พูดจบเพื่อนร่วมงานของฉันก็เดินไป

“We Belong Together,Sometime,Like Yesterday วันนี้ร้อง3เพลงหรอ?”ฉันอ่านชื่อเพลงในกระดาษโน้ตที่เพื่อนร่วมงานนำมาให้ ก่อนจะเตรียมจัดแผ่นเพลง

ซักพักทิฟฟานี่ขึ้นมาบนเวทีพร้อมกับมีเสียงตบมือมากมายให้กับเธอ เมื่อเพื่อนร่วมงานของฉันส่งสัญญาณบอก ฉันก็เปิดเพลงทันที เมื่อโซโร่ของเพลงเริ่มขึ้น ผู้คนก็ต่างตบมือให้กับทิฟฟานี่อีกครั้งนึง ซึ่งทิฟฟานี่เองก็ยิ้มรับกับเสียงตบมือนั้น

ส่วนฉันเองก็นั่งมองเธออยู่ในที่ประจำของฉัน จริงๆมันก็เป็นแบบนี้ทุกวัน

เธอร้องเพลงฉันก็คอยเปิดแผ่นและมองดูเธออยู่ตรงนี้ นั่งฟังนำเสียงที่แสนหวานของเธอและฉันก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยแม้แต่นิด ตรงกันข้ามฉันกลับรู้สึกว่า ถ้าวันไหนไม่ได้ฟังเธอร้องเพลง มันเหมือนจะขาดอะไรไปบางอย่าง เหมือนชีวิตมันจะไม่มีสีสัน มันคือความสุขของฉันที่ได้เห็นทิฟฟานี่จากที่ตรงนี้

ผ่านไปไม่นานทิฟฟานี่ก็ร้องเพลงทั้ง3เพลงจบ ผู้คนที่กำลังนั่งฟังหลายคนก็รู้สึกเสียดายที่เพลงได้จบลง แต่ทิฟฟานี่ก็ทำได้เพียงแค่ยิ้มกลับเป็นเชิงขอโทษที่ต้องลงจากเวทีแล้ว

แต่ตอนนั้นเองได้มีผู้ชายคนนึงขึ้นมาบนเวที เขาก็คือเจ้าของพลับหรือเจ้านายของฉันเอง

“ทิฟฟานี่อย่าพึ่งไป”เจ้านายของฉันเรียกไว้ ทิฟฟานี่จึงหยุดตามที่บอกก่อนที่เขาจะกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูของทิฟฟานี่ แล้วทิฟฟานี่ก็พยักหน้าตอบรับ

มีอะไรกันนะ??...

“เนื่องในวันนี้ได้มีแขกพิเศษมาที่พลับของเรา ทางเราจึงได้จัด2เพลงพิเศษเตรียมไว้~” เมื่อเจ้านายของฉันประกาศออกไปแบบนั้นทำให้ผู้คนที่อยู่ในพลับตบมือด้วยความดีใจ

2เพลงพิเศษ??

“ไอ้แท นี่2เพลงพิเศษเว้ย!!~~” อยู่เพื่อนร่วมงานของฉันก็วิ่งมาหาก่อนจะยื่นกระดาษโน้ตอีกแผ่นให้ ฉันจึงรับมันมาดู

“My Prayer,Stick With You”ฉันอ่านชื่อเพลง “2เพลงนี้หรอ?”ฉันถาม

“เออ~”เพื่อนร่วมงานของฉันบอก ฉันจึงรีบจัดเตรียมแผ่นเพลง เมื่อเจ้านายของฉันมองมาที่ฉันและพยักหน้า ฉันก็จัดการเปิดเพลงตามคำสั่ง แขกพิเศษ

จะพิเศษขนาดไหนกันนะ ถึงต้องร้องเพลงกระทันหันแบบนี้

“วันนี้ร้องตั้ง5เพลงเลยหรอเนี่ย!?!”ฉันพูดลอยๆ

“ชอบล่ะซิ ได้ฟังแฟนตัวเองร้องเพลงเนี่ย~~”เพื่อนร่วมงานของฉันแซว

“แน่นอน ฮ่าๆๆ”ฉันบอกเย้ยๆ

“จะว่าไปฟานี่ก็ร้องเพลงเพราะจริงๆอะ ฟังแล้วรู้สึกสบายยังไงก็ไม่รู้~”เพื่อร่วมงานของฉันบอก ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อ นอกจากยิ้มกับคำพูดนั้นก่อนจะมองไปที่ทิฟฟานี่

แต่กว่าจะมีวันนี้ได้ก็...เกือบแย่เหมือนกันนะ ตลอดเวลาที่คบกัน..มันก็มีอุปสรรค์มากมาย เพราะทิฟฟานี่เป็นนักร้องที่ทั้งเสียงและหน้าตาดีไม่แพ้กัน ทำให้คนมากมายต้องการที่จะได้ครอบครองหัวใจของเธอ ยิ่งพวกลุงหัวล้านๆพุงย้อยๆน่ะ..ตัวดีเลย และเพราะทิฟฟานี่เป็นคนที่ปฏิเสธคนไม่เป็น ใครบอกว่าชอบเธอเธอก็ไม่เคยที่จะปฏิเสธแถมยังยิ้มรับคำพูดเหล่านั้นทำให้คนพวกนั้นคิดว่าทิฟฟานี่มีใจให้ ซึ่งแน่นอนว่าฉันก็หวงและห่วงเธอมาก

แต่ไอ้ที่แย่ที่สุดก็คือ...ฉันไม่เคยบอกเธอว่าฉันห่วง ฉันไม่เคยที่จะไปไล่คนพวกนั้น

ไม่เคยที่จะบอกคนพวกนั้นว่าอย่ามายุ่งกับแฟนของฉัน และบางครั้งมันก็ทำให้ฉันต้องมานั่งร้องไห้เอง ก็ฉันไม่กล้าที่จะบอกเขาว่าฉันหวงฉันหึง ฉันกลัวฟานี่จะเบื่อฉัน...

“เปาะๆแปะๆ”เมื่อทิฟฟานี่ร้องเพลงลงสุดท้ายจบ ทุกคนก็ตบมือให้กับเธอยกใหญ่รวมถึงฉันด้วย และพอทิฟฟานี่จะลงจากเวที ก็มีผู้ชายคนนึงซึ่งดูแล้วคงอายุคงจะมากกว่าฉันซัก3-4ปีมาเรียกตัวเธอไปนั่งที่โต๊ะ จริงๆแล้วฉันควรจะชิน แต่ว่า...ก็ทำไมได้ซักที ความรู้สึกที่ต้องยอมรับว่า อย่าหึง..หวงมากไป เฮ้อ~

ทิฟฟานี่หันมามองที่ฉันเหมือนต้องการถามว่าไปได้ไหม แต่ฉันยังไม่ทันตอบอะไร เจ้านายของฉันก็บอกให้เธอไปนั่งกับผู้ชายคนนั้น ฉันจึงยิ้มๆให้กับเธอ

ผู้ชายคนนั้นคงจะเป็นแขกคนพิเศษที่เจ้านายบอกในตอนแรกแน่ๆ เฮ้อ~

ทำไงได้ล่ะ?!? คนพื้นๆอย่างฉันจะไปสู้อะไรกับคนรวยพวกนั้นๆได้

ตลอดเวลาที่ทิฟฟานี่นั่งที่โต๊ะนั้น ฉันก็นั่งมองตลอดเวลา และก็ต้องหงุดหงิดอยู่คนเดียว

เพราะไอ้ผู้ชายคนนั้นคอยแต่จะหาทางเคยจับมือและโอบไหล่ทิฟฟานี่ตลอดเวลา แต่ทิฟฟานี่ก็ดูเหมือนจะไม่สนใจ เฮ้อ~ ทำไงได้ล่ะ?!? ก็นั่นแขกพิเศษของนายหนิ.. ฟานี่คงต้องดูแลเป็นอย่างดี...

“ไอ้แท~”

“....”

“ไอ้แท!~”

“...”

“ไอ้แทยอน!!!”

“ฮ่ะ?!?”

“เป็นไรวะ?? เห็นเหม่ออยู่นานแล้ว~”

“ป่ะ-เปล่า~”

“เปล่าอะไร?? เรียกตั้งหลายรอบก็ไม่ยอมหัน”

“เพลงมันดัง~”ฉันแก้ตัว “แล้วมีอะไรรึเปล่า?!?”

“ไม่มีหรอก แค่จะมานั่งคุยด้วยเฉยๆ”เพื่อนร่วมงานของฉันบอก

“อ้าว?!? ทำไมแกไม่ไปทำงานอะ??”

“คนเริ่มน้อยแล้ว นี่ก็ใกล้เวลาจะปิดร้านแล้วด้วย ส่วนใหญ่ก็ไม่สั่งอะไรกันแล้วล่ะ~”

“แกก็เลยอู้ว่างั้นเถอะ~”

“แน่นอน~~”

“เหอะๆ” ฉันหัวเราะแห้งๆ

“แกไม่หวงฟานี่ที่รักแกบ้างหรอ?”เพื่อนร่วมงานของฉันพูดขึ้น

“หวง??”

“อืม มีคนตั้งมากมายมาขายขนมจีบให้ฟานี่ของแก แถมฟานี่ก็ยังไม่เคยปฏิเสธคนพวกนั้นด้วย แกไม่มีร็สึกหึงหวงบ้างหรอ?”

“ทำไมอะ?!?”

“ก็ฉันไม่เคยเห็นแกแสดงอาการอะไรเลย~ เห็นเฉยตลอด...”

“เฮ้อ~ ถ้าฉันมี...แล้วมันยังไงล่ะ?!? ถ้าฉันหวง...แล้วฉันจะทำอะไรได้”ฉันถามกลับ

“แกหมายความว่าไง??”

“หวงมากไปก็ไม่ดี หึงมากไปอีกฝ่ายก็จะรำคาญ”

“แกก็ทำให้มันพอดีซิ~”

“ทำให้มันพอดี??”

“แกก็ไปบอกกับฟานี่ว่าหวง ไม่ชอบ หึงแค่นี้จบ~ คนรักกันน่ะ ถ้าอีกฝ่ายไม่ชอบอะไร

เขาก็จะไม่ทำสิ่งที่เราไม่ชอบ แต่ถ้าเขายังทำ...แกก็คิดเอานะ”

“มันจะได้ผลหรอ?”

“แกเคยลองรึยังล่ะ?!”

“...”

“ไม่ลองก็ไม่รู้นะ~” คำพูดที่เป็นการแนะนำของเพื่อนของฉันทำให้ฉันคิดอะไรบางอย่างได้ ถ้าเราไม่ชอบ เขาก็จะไม่ทำ... ลองดูละกัน...

คืนนั้นหลังเวลาเลิกงาน

“ฟานี่กลับกันเถอะ~”ฉันเดินไปหาทิฟฟานี่ห้องของนักร้อง

“อ่ะ-อื้ม”เธอบอกก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมา ก่อนที่เราจะไปที่ป้ายรถเมย์กัน ปกติแล้วฉันจะขับรถไปส่งฟานี่ แต่ว่าตอนนี้มันอยู่ในอู่ช่วงนี้เลยต้องกลับรถเมย์ คิดแล้วก็อนาถชีวิตตัวเอง_*_ พาลูกคุณหนูมานั่งรถเมย์...

“ฟานี่”

“หืม?!?”

“แทเห็นผู้ชายคนนั้นเขา...”

“ผู้ชายคนนั้น??”

“ก็ผู้ชายที่เป็นแขกคนพิเศษของเจ้านาย”

“อ๋อ... ทำไมอะ?!?”

“คือแทเห็นเขาพยายามจะจับมือฟานี่ แล้วก็โอบไหลฟานี่...”

“ทำไมอะ?!? แทหึงหรอ??”

“เออ...”

‘แกก็บอกฟานี่ไปซิว่าแกหึง’

“ว่าไง?!?”

“ม่ะ-ม่ะ-ไม่ได้หึงหรอก~ แทก็แค่จะบอกว่าให้ระวังตัวเฉยๆ”ฉันบอกเหงื่อตก เฮ้อ~ จะให้บอกว่าหึงหรอ.. อย่าดีกว่า...เดี๋ยวฟานี่จะรำคาญ

“หรอ~... อืม... ฟานี่จะระวังตัว”เธอบอกและดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยพอใจอะไรบางอย่าง แต่คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง~

“พรุ่งนี้วันหยุด เราไปเที่ยวกันไหม?!?”ฉันถามขึ้น

“เที่ยว??”

“อืม แทอยากไปนั่งเล่นที่ส่วนสาธารณะน่ะ~”ฉันบอก

“อืม ก็ได้”เธอตอบสั้นๆ

“ฟานี่งอนแทหรอ?”

“เปล่า~ จะให้ฟานี่งอนเรื่องอะไรล่ะ?!?”

“ไม่รู้ซิ แต่ความรู้สึกมันบอก...”ฉันตอบ

“งั้นก็ถามความรู้สึกซิ!”

“หมายความว่าไง??”

“เปล่า~ พรุ่งนี้จะเจอกันกี่โมง??”

“บ่ายๆละกัน ฤดูใบไม้ผลิแบบนี้อากาศช่วงนั้นคงดี^^”ฉันตอบยิ้มๆ

“อืม งั้นพรุ่งนี้เจอกันตอนบ่ายนะ รถมาแล้ว ฝันดี!~”พูดจบเธอก็ขึ้นรถเมย์เพื่อกลับบ้านของเธอไป งอนอะไรเราหรือเปล่านะ..คงไม่หรอก เรายังไม่ได้ทำอะไรผิดหนิ

วันต่อมา ช่วงบ่ายของวันนั้น

“ฮัลโหล~ ตอนนี้ฟานี่อยู่ไหนอะ??”

[ใกล้ถึงแล้ว แล้วแทล่ะ?!?]

“แทอยู่ที่สวนสาธารณะแล้ว”

[อืมๆ อีก10นาทีฟานี่คงไปถึง]

“อื้ม งั้นแทรออยู่ด้านหน้า”

[อืม... แค่นี้นะ บาย]พูดจบเธอก็ว่างสายไป.. ทำไมน้ำเสียงของฟานี่ถึงดูงอนๆเรานะ

ไม่มีไรหรอกมั้ง คิดมากหน่า~ ในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่คนเดียว ก็มีรถหรูสีดำคันนึงมาจอดตรงบริเวณที่ฉันยืน ฉันจึงมองอย่างงงๆ แต่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นอารมณ์อึ้ง เพราะรถคันนั้นก็คือรถของผู้ชายคนเมื่อวานที่เป็นแขกคนพิเศษของพลับซึ่งบนรถนั้นมีคนรักของฉันมาด้วย แต่นอกจากฟานี่และผู้ชายคนนั้นแล้วก็ยังมีชายสูงวัยมาอีกคน..

ใครกันนะ หน้าตาคุ้นๆแหะ..

“แทมารอนานแล้วหรอ?”ทิฟฟานี่ถามขึ้นทำให้ฉันตื่นจากภวังค์

“ไม่นานหรอก เออ...แล้วผู้ชายคนนี้...”ฉันตอบก่อนจะเบาเสียงลงในประโยคสุดท้าย

“อ๋อ~ พี่ลีโอน่ะหรอ?? พอดีฟานี่ติดลดพี่เขามาด้วยน่ะ”ทิฟฟานี่ตอบ พี่ลีโอหรอ...คงจะสนิทกันมากซินะ

“หรอ...”

“เธอใช่ไหมที่ชื่อคิม แทยอน??”อยู่ชายสูงวัยก็ถามฉัน ฉันให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย

“ช่ะ-ช่ะ-ใช่ค่ะ”ฉันตอบ

“หน้าตาก็ดีหนิ ทำงานอะไรน่ะเราอะ??”ชายสูงวัยถาม

“เป็นDJค่ะ..”ฉันตอบ ถามทำไมนะ?...

“หรอ...”

“ค่ะ...”

“คบกับฟานี่มานานหรือยัง?”

“เออ... ก็ปีกว่าแล้ว..ค่ะ”ฉันตอบ

“ฉันขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวหน่อยได้ไหม?!?”

“คะ?? คุยกับฉันหรอ?!?”

“อืม อยากจะคุยเรื่องของทิฟฟานี่น่ะ”

“ค่ะ...”

“ฟานี่พาพี่เขาไปเดินเล่นที่อื่นก่อนไป”ชายสูงวัยหันไปบอกกับทิฟฟานี่

*พาพี่ไปเดินเล่นนี่หรือว่าชายสูงวัยคนนี้คือพ่อของผู้ชายคนนั้นแล้วจะมาแย่งฟานี่ไป...

ไม่นะ

“ฟานี่”ฉันจับมือของทิฟฟานี่ไว้เพราะไม่อยากให้เธอไป ฉันกลัว... กลัวว่าถ้าพี่ฟานี่ไปแล้วจะไม่กลับมาหาฉันอีก กลัวว่าฟานี่จะเดินไปกับเขาแล้วไม่เดินกลับมา...

“ไม่เป็นไรนะแท เดี๋ยวฟานี่กลับมา^^”เธอบอกยิ้มๆ

“ไปกันเถอะค่ะพี่ลีโอ”เธอบอกก่อนจะปล่อยมือฉันและเปลี่ยนไปจับมือผู้ชายคนนั้นและเดินไปกับเขา ฉันก็ทำได้แค่ยืนมองเธอค่อยๆเดินไป นี่...ฟานี่เลือกผู้ชายคนนั้นหรอ

เขาสำคัญกว่าฉันหรอ ฟานี่...

“เราไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่า”ชายสูงวัยบอก

“คุณคิดจะทำอะไร?!?”ฉันถามขึ้น

“หือ??”

“ฉันไม่ให้ฟานี่กับคุณหรอกนะ”

“ให้ฟานี่??”

“ถึงฉันจะไม่ได้รวยเท่าพวกคุณ แต่ฉันก็ไม่ยอมยกฟานี่ให้กับคุณหรอกนะ!”ฉันพูดอย่างมั่นใจก่อนจะจ้องหน้าเข้าอย่างจริงจัง

“หรอ... แล้ว...เธอจะดูแลฟานี่ได้หรอ?? มั่นใจได้ไงว่าเธอจะไม่พาฟานี่ไปลำบาก”

“...แม้ฉันจะต้องอดแต่ฉันก็ไม่ยอมให้ฟานี่อด แม้ฉันจะไม่มีแต่ฉันจะทำให้ฟานี่มี”

“หึ! สมัยนี้มันไม่เหมือนแต่ก่อนหรอกนะ จะรักกันน่ะมันต้องมีมากกว่าหัวใจที่ให้กัน”

“....”

“ถ้าฉันจะเสนอเงินให้เธอซัก10ล้านวอน เพื่อแลกกับฟานี่เธอสนไหม?!?”

“ไม่!”ฉันสวนกลับไปทันที

“แม้คุณจะให้ฉันซักร้อยล้านพันล้าน ฉันก็ไม่ยอมยกฟานี่ให้หรอก เงินพวกนั้นน่ะ

ไม่ตายก็หาใหม่ได้ แต่คนรักที่พร้อมจะอยู่ข้างกัน ไม่ได้หากันง่ายๆเหมือนกับเงิน!”

ใช่...คนรักที่พร้อมจะอยู่ข้างคนอย่างฉัน คนรักที่จะให้ฉันทั้งใจและไม่ทิ้งฉัน จะมีซักกี่คน

“ฉันว่าแฟนเดี๋ยวนี้หาง่ายจะตายไป เดินๆไปริมถนนก็เจอตั้งมากมาย พวกผู้หญิงขายตัวน่ะ”

“แต่ฟานี่ไม่ได้เหมือนกับผู้หญิงพวกนั้น ฟานี่ไม่ใช่ผู้หญิงริมถนน! ฟานี่ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว!”

“แต่เธอก็เป็นนักร้องในพลับ คงไม่ต่างจากผู้หญิงพวกนั้นเท่าไหร่หรอก-“

“ปัก!!!” ด้วยอารมณ์โกรธที่เขาพูดดูถูกทิฟฟานี่ฉันจึงชกเข้าไปที่หน้าของผู้ชายสูงวัยคนนั้นเต็มๆ

“ฟานี่มีค่ามาก...มากกว่าที่พวกคุณคิด ถึงแม้พวกคุณจะมองว่าเธอเป็นนักร้องในพลับ

แต่สำหรับฉันฟานี่เป็นมากกว่านั้น!”ฉันพูดออกไปด้วยความโมโหที่ถึงขีดสุด

“แท?!?” ตอนนั้นเองเป็นจังหวะเดียวกับที่ทิฟฟานี่เดินกลับมา ผู้ชายที่เดินไปกับฟานี่จึงมาพยุงชายสูงวัยที่ฉันพึ่งต่อยจนล้มลงไปกับพื้นเมื่อกี้

“แท! แททำอะไรน่ะ?!”

“ก็ผู้ชายคนนี้เขามาพูดดูถูกฟานี่ แทก็เลย...”

“ฟานี่ เคยบอกแทแล้วใช่ไหมว่าไม่ชอบคนใช้กำลัง!”ทิฟฟานี่บอกอย่างอารมณ์เสีย

“คือแท...”

“แล้วแทรู้ไหมว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร?!?”

“แท..ไม่ได้...”

“ท่านเป็นคนสำคัญของฟานี่นะ!”

‘ท่านเป็นคนสำคัญของฟานี่นะ’คำพูดประโยคนั้นของทิฟฟานี่ทำให้ฉันถึงกับค้าง

“แต่ว่าเขา...”

“ท่านจะพูดอะไรยังไง แทก็ไม่ควรที่จะไปทำท่านแบบนี้!” ท่าน...ท่านหรอ... เขาคงสำคัญมาก...มากกว่าฉันอีกซินะ

“อืม แทเข้าใจแล้ว”พูดจบฉันก็วิ่งออกมาจากตรงนั้น

“แท! แท!..”

“ฟานี่...”

“คุณพ่อคะ?? เป็นไงบ้าคะ?!?”

“พ่อไม่เป็นไรหรอก~”

“ฟานี่ต้องขอโทษแทนแทยอนด้วยนะคะ”

“ไม่ต้องขอโทษหรอก คนที่ควรจะขอโทษคือพ่อต่างหาก”

“ฮ่ะ?!?”

“พ่อคงพูดแรงไปหน่อย~”

“พูดแรงไป??”

“อืม ฟานี่รีบไปง้อแทยอนซิ”

“ไปง้อ??”

“คิม แทยอนเขาเป็นคนดีมากเลยนะ ถ้าเป็นคนๆนี้พ่อก็วางใจที่จะให้ลูก2คนคบกัน”

“หมายความว่า??”

“อืม รักกันนานๆนะลูก^^”ชายสูงวัยบอกยิ้มๆ

“ขอบคุณคะ”พูดจบทิฟฟานี่ก็รีบวิ่งตามร่างเล็กที่วิ่งหนีไปก่อนหน้านี้

“พ่อไปพูดอะไรกับน้องเขยอะ?!”

“พ่อยังไม่ได้พูดอะไรหรอก แต่เขาคิดไปเอง”

“คิดไปเอง?!?”

“อืม เขาคงคิดว่าฉันจะมาขอฟานี่ให้แกมั้ง~”

“ให้ผมเนี่ยนะ!?!”

“เออ... เขาคงไม่รู้ว่าแกเป็นพี่ชายของฟานี่ล่ะมั้ง แต่ก็ดีนะ...พ่อเลยใช้โอกาสนี้พิสูจน์ว่าคิม แทยอนเหมาะกับทิฟฟานี่หรือเปล่า~”

“เหอะๆ พ่อนี่หน่า-*-”

“นี่..เราต้องเลิกกับฟานี่หรอ?.. ต้องเสียฟานี่ให้กับคนรวยพวกนั้นหรอ?..”

‘ท่านเป็นคนสำคัญของฟานี่นะ ท่านจะพูดอะไรยังไง แทก็ไม่ควรที่จะไปทำท่านแบบนี้’

“เฮ้อ~”

“ถนัดจริงๆเลยนะ เรื่องคิดเองเออเองเนี่ย~”

“ฟานี่??”

“ผู้ชายคนนั้นเขาพูดอะไรกับแทหรอ?!?”

“ไม่ต้องมาสนใจแทหรอก~”

“เราไม่ใช่แฟนกันหรือไง ถึงจะไม่ให้ฟานี่สนใจ”

“....”

“คุณพ่อท่านพูดอะไรกับแทหรอ??”

“คือเขา... ด่ะ-ด่ะ-เดี๋ยวนะ.. คุณพ่อ!?!”

“อื้ม~ ผู้ชายที่แทพึ่งชกหน้าเข้าไปเต็มๆเมื่อกี้คือคุณพ่อของฟานี่เอง~”

ฮึ๊ก!! งานเข้าแล้ว

“เออ...คือ...” ทำไงดีเนี่ย?!? ชกไปเต็มแรงซะขนาดนั้น

“แล้วผู้ชายคนนั้น....”

“ผู้ชายคนนั้น อ๋อ...พี่ลีโอน่ะหรอ??”

“อืม...”

“ก็พี่ชายฟานี่ไง~”

“แต่ฟานี่มีพี่สาวไม่ใช่หรอ??”

“ใช่ แต่ฟานี่ก็มีพี่ชายด้วย แทไม่รู้หรอ?!?”

“อืม...”ฉันพยักหน้าอย่างคอตก

“จริงๆแล้วนี่มันเป็นแผนของคุณพ่อฟานี่เองแหละ~”

“แผน??”

“ก็แทไม่ยอมไปพบหน้าคุณพ่อซักที คุณพ่อเลยต้องมาหาแทเอง แล้วเมื่อวานที่พลับ

ที่พี่ลีโอมาก็เพราะอยากจะมาดูว่าฟานี่ทำงานยังไง~ และก็อยากจะเห็นแทด้วย~ แต่ฟานี่ก็ไม่รู้หรอกว่าคุณพ่อเขาคิดจะมาพูดอะไรกับแท ท่านบอกแค่ว่าอยากจะคุยกับแทเป็นการส่วนตัว วันนี้ท่านก็เลยมาพบแท~”ทิฟฟานี่อธิบาย

ตายแน่ฉัน- -*

“แล้วคุณพ่อของฟานี่...เขาว่าอะไรแทรึเปล่า??”

“ว่า??.. ว่าอะไร?!?”

“ก็แทไป...”

“ไม่ได้ว่าอะไร ท่านบอกว่าแทเป็นคนดีมากและก็ยอมให้เรา2คนคบกับ”ทิฟฟานี่ตอบยิ้มๆ ฉันควรจะดีใจใช่ไหม... แต่นึกถึงเรื่องเมื่อกี้แล้วดีใจไม่ออก

“หรอ...”

“แท.. ฟานี่ขอถามอะไรหน่อยซิ”

“หือ??”

“แทเคยหึงฟานี่บ้างไหม?!?”

“คือ...”

“เวลาที่ฟานี่ไปยืนคุยกับคนอื่น เวลาที่มีคนอื่นเข้ามาตีสนิทกับฟานี่ แทเคยหึง.. เคยหวงฟานี่บ้างไหม?!?”

“ท่ะ-ท่ะ-ทำไมอะ??”

“ก็ฟานี่ไม่เคยเห็นแทจะมีอาการพวกนั้นเลย เวลาที่มีคนมาใกล้ฟานี่ พอฟานี่มองหน้าแท แทก็ยิ้มให้ ที่ฟานี่ไม่ปฏิเสธคนพวกนั้น ไม่ใช่เพราะฟานี่มีใจให้หรืออยากจะมีคนอื่นหรอกนะ แต่เป็นเพราะฟานี่ อยากจะให้แทหึง... อยากให้แทหวงฟานี่บ้าง...”เธอบอก

นี่ฉัน...ไม่เคยรับรู้ถึงความรู้สึกจริงๆฟานี่เลยหรอ “การที่เราถูกหึงมันทำให้รู้สึกว่า เรายังมีค่ากับเขาอยู่ ทำให้รู้สึกว่าเขายังต้องการเราอยู่... แต่ว่าแทไม่เคย...”

“ทำไมแทจะไม่หึงล่ะ?!? แทน่ะทั้งหึงทั้งห่วงฟานี่เลยนะ... แต่ว่า..แทไม่อยากทำตัวน่ารำคาญ แทกลัวว่าถ้าหึงมากเกินไปมันก็จะน่าเบื่อ แทไม่อยากให้ฟานี่เบื่อแท...”

“ฟานี่ไมเคยเบื่อแทนะ ไม่เคยรำคาญแทด้วย!”

“ไม่จริงหรอก... แทว่ามันต้องมีซักวันแหละที่ฟานี่เบื่อแท”

“เราเป็นแฟนกันนะ ถ้าฟานี่เบื่อแฟนตัวเอง...แบบนี้เราจะเป็นแฟนกันได้ไง?!?

ถ้าฟานี่รำคาญแฟนตัวเองแบบนี้เราจะรักกันได้ไง?!?”

“คือ...”

“คนรักกันน่ะ...เขาไม่รำคาญกันหรอก และฟานี่ก็รักแท ฟานี่จึงไม่เคยรำคาญแทเลยแม้แต่ครั้งเดียว^^”เธอบอกยิ้ม

“ถ้างั้น...ต่อไปนี้... แทจะหึงฟานี่ให้สุดชีวิตเลยนะ”

“อื้ม^^”

“แม้แต่ยุงตัวผู้แทก็ไม่ยอมให้เข้าใกล้!”

“ฮึๆ แททำได้หรอ??”

“ถ้าเพื่อฟานี่แททำได้ทุกอย่าง เพื่อแฟนคนเดียวของแท แททำได้ทุกอย่าง^^”

“ฟานี่รักแทนะ”

“แทรักฟานี่มากกว่า~”

“ฟานี่รักแทมากกว่า! ห้ามเถียง!”

“ชิ!! ถึงแทจะรักฟานี่ไม่เท่าที่ฟานี่รักแท แต่แทก็รักฟานี่มากกว่าที่ทุกคนรักฟานี่ล่ะกัน^^”

คิดแล้วก็ตลกดีนะ กลัวที่จะหึงเขาเพราะเขาจะรำคาญแต่จริงๆแล้ว เขากลับรอที่จะให้เราหึง แบบนี้คงต้องหึงให้สุดๆตามคำขอแล้วล่ะ^^

ปิดท้ายกับไรเตอร์เจ้าเก่า

“ความรักมักมาพร้อมกับความกลัวที่พร้อมจะแปรเปลี่ยนเป็นความทุกข์ได้ตลอดเวลา

แต่คนรักกันมีอะไรก็ควรจะบอกกัน ไม่ควรที่จะกลัว ถ้าเราจะรู้สึกอะไรกับเขา

รักกันไม่ผิดที่จะหึง รักกันไม่ผิดที่จะหวง แต่มันจะผิดถ้ารักกันแล้วไม่แสดงความรู้สึกจริงๆออกมา จะกลัวว่าเขาจะรำคาญทำไม ถ้าเขารักเราจริง จะกลัวว่าเขาเบื่อทำไม ถ้าเขาเป็นคนรักของเรา เรามีสิทธิ์ที่จะหึงจะหวงได้เต็มที่เพราะเราได้ชื่อว่าเป็นคนรัก

ไม่ต้องกลัวอุปสรรค์ที่รออยู่ ไม่ต้องหวั่นกับสิ่งต่างที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ถ้าคุณยังมีเขาอยู่ ก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น และถ้าเราจะถูกหึงหรือหวง อย่ามองว่ามันเป็นเรื่องน่ารำคาญ เพราะทุกการระทำของเขาที่ทำออกมา มันออกมาจากหัวใจที่เขารักคุณ

หัวใจที่เขามอบให้คุณ ถ้าเขาไม่รักเขาคงไม่หึง ถ้าเค้าไม่สนเขาคงไม่หวง

อย่าไปคิดมากถ้าจะบอกว่าเราหึง อย่ารำคาญเขาถ้าจะถูกหวง

ถ้ากลัวที่จะหึง รำคาญถ้าถูกหวง ความรักของคุณคงจะไม่ยาว

ไรเตอร์สมจูน”

...............................................................................................................................................

มาสั้นๆแต่หวังว่ามันจะได้ใจความและทุกคนคงจะชอบ^^;