The House บ้านหลังนี้ ต้องมีเรา

ลำดับตอนที่ #2 : รัก(จอม)ปลอม

 เนื่องจากที่ต้องหนีนักข่าว ชูจึงเป็นอาสาสมัครหาที่อพยพชั่วคราวให้ แต่ผมก็ได้เจอกับคนในฝันผมเลย ไม่รู้สิ รู้สึกถูกชะตายังไงอย่างนั้น...

ผมถูกอนุญาติให้ขึ้นข้างบน ดังนั้น ผมจึงขึ้นไปบนห้องของเธอ เจอแต่นิยายของ Freedom ทั้งนั้นเลย แสดงว่าเธอจะต้องเป็นแฟนพันธุ์แท้แน่ๆเลย 
"คุณเป็นแฟนพันธุ์แท้นิยายของคุณFreedomหรอครับ"
"เอ๊ะ! เอ่อ.."
"ไม่ต้องอายหรอกครับ ผมก็เหมือนกัน ผมชอบนิยายของเขามากๆเลยล่ะ ซื้อเก็บไว้ทุกเล่ม อ่านแล้วคลายเครียด ได้สาระ ผมอยากเจอเธอจังเลย ถ้าได้เจอเธอตัวเป็นๆก็น่าจะดี"
นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย! กลายเป็น "ยัยหวานแหวว" ไปซะแล้ว
"อยากเจอจริงๆหรอค่ะ?" หืม? เธอเคยเจอตัวจริงแล้วหรอ
"ครับ เป็นความฝันของผมเลย"แล้วเธอก็ชี้ไปที่คอมของเธอ เอ๊ะ!นี่มันนิยายนี่หน่า อืม..ชื่อผู้เขียน Freedom หรอ ห๊๊๊ะ! งั้น...
"คุณก็คือ.."
"ค่ะ เป็นความลับนะค่ะ มีคุณกับชูเท่านั้นที่รู้"
เหมือนฝัน ผมได้เจอFreedom แล้วอ่า~ ว้าว!ดีใจที่สุด
"คุณอินุอิ ซาวาโกะ ทานข้าวครับ"ชูเรียกให้ไปกินข้าว แต่ผมยังอยากอ่านนิยายเรื่องต่อไปนี่หน่า ไปก็ไป..

แต่เมื่อลงไป กลับเจอแต่นักข่าว เฮ้ๆๆ มันมาได้ยังไง ป่าออกจะทึบ
"อะไรกันล่ะเนี่ย ฉันไม่กินแล้วนะชู ฉันจะขึ้นข้างบน"
"เดี๋ยวครับ มานี่กับผม แปปนึง"
ผมตัดสินใจถูกแล้ว ในโลกนี้ ไม่มีใครเขาไม่อยากเป็นแฟนกับผมหรอก
"ผมจะบอกว่า ผมมีแฟนแล้วครับ" นักข่าวเริ่มฮือฮา
"อ้าว แล้วไม่ใช่คุณมูลี่หรอกหรอครับ"มูลี่คือเพื่อนผมเอง เธอมีนิสัยไม่ดี ใครจะอยากไปคบกับยัยนั่น!
"เปล่า ยัยนั่นไม่ใช่แฟนผม ยัยนั่นมันอ้าง เพราะว่าอยากได้เงินผม แฟนของผมคือคนนี้"
และผมก็ชี้ไปที่ตัวเธอ

เรื่องวุ่นวายยังไม่จบแค่นี้.

หืม? เอ่อ.. ฉันเนี่ยนะ เป็นแฟนกับนาย บ้าไปแล้วแน่ๆ นี้ คิดจะอ้างชื่อฉันง่วนๆนี่มันง่ายไปมั้ย เหอะๆๆ
"ค่ะ ฉันเป็นแฟนกับเขา และกรุณาออกจากบ้านฉันให้เร็วที่สุด ไม่งั้น..ตาย!" นักข่าวก็สาละวนออกไปจากบ้านฉัน ดังนั้น ฉันจึงคุยกับเขา
"นี่ๆ คุณ อยู่ดีๆ ก็มาบอกว่าฉันเป็นแฟนคุณ"
"คุณมีหนี้ หรืออะไรที่ยังค้างบ้าง"เออ..นั่นสินะ ฉันยังไม่ได้จ่ายค่าบ้านนี้มาเป็นเดือนแล้วอ่ะ ทั้งหมดมันเท่าไหร่น้า~ เฮ้ๆๆ มันตั้ง 100 ล้านบาทเลยหรอ เมื่อฉันมาดูวันยึดบ้านก็ปรากฎว่าเป็นวันพรุ่งนี้ซะด้วย ซวยที่สุด!
"มีค่ะ แต่คุณจะจ่ายไหวหรอ คือเค้าจะมายึดบ้านหลังนี้ในวันพรุ่งนี้ ถ้ายังไม่ได้จ่าย 100 ล้าน"ฮือๆๆ ซวยแล้วจ้า
"100 ล้าน นี่ๆ เธอยังจ่ายไม่หมดอีกหรอ"
"ยังเลย ก็วันนั้น ญาติห่างๆของฉันไม่สบาย หมดเงินไปเกือบล้าน เลยไม่ได้จ่าย"
"สบายมาก ฉันจ่ายวันนี้ก็ยังได้"แล้วเขาก็หยิบเช็ค เซ็นชื่อ และมอบให้ฉัน
"เอางี้ ชู นายพาเธอไปจ่ายซะ เดี๋ยวฉันขออ่านนิยายของเธอก่อน นะครับ?"
"ขอบคุณค่ะ มันยังไม่เสร็จสมบูรณ์ อาจมีงงๆบ้าง"เฮ้อ~คนอะไร ติดนิยายฉันขนาดที่ยอมเสียงานเพื่อจะไปอ่าน บ้าจริง!

"นี่ ซาวาโกะ"
"ว่าไงหรอ?"
"เธอต้องสู้ๆนะ ฉันเชื่อว่างานนี้จะต้องสำเร็จ"ชู นายเป็นคนดีจริงๆด้วยอ่า
"ขอบคุณมากนะชู ที่นายอยู่ข้างฉันตลอดมา"
"ไม่เป็นไรหรอก แค่ขอให้รู้ว่าฉันยังเป็นห่วงเธอ พร้อมที่จะอยู่ข้างๆเธอเสมอ"
ฉันยิ้มให้เขา ก่อนที่จะจินตนาการไปถึงชีวิตในอนาคตที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โปรดติดตามตอนต่อไป