[Fic 2NE1] Prisoner [Chaera couple]

ลำดับตอนที่ #6 : Part.5 100%

Part.5

 

แสงแดดที่ส่องเข้ามา ทำให้ร่างกายของบางคนรู้สึกตัว ว่าตอนนี้เป็นเช้าวันใหม่แล้ว

 

ร่างบางเตรียมลุกขึ้นเพื่อไปทำหน้าที่ครูที่ตนเองแสนจะภาคภูมิใจ

 

เมื่อร่างบางที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก็ออกจากห้องที่เจ้าของบ้านนั้นยกให้เป็น

 

ห้องสำหรับกักขังนักโทษอย่างเธอ ก่อนที่จะลงมาเจอกับสาวใช้ของบ้าน ที่เหมือนว่ายืนรอเธออยู่

 

“เอ่อ คุณคะวันนี้ คุณแชรินจะให้คนขับรถไปส่งนะคะ”สาวใช้เอ่ยออกมา พร้อมทำท่าจะเดินจาก

 

ไปทันที

 

“แล้วยัยบะ...เอ่อ ยัยนั่นไปไหนซะล่ะ”ร่างบางเอ่ยถามออกไปอย่างข้องใจ

 

“ไม่ทราบค่ะ คุณแชรินไม่ได้บอกไว้ ขอตัวนะคะ”สาวใช้บอกอีกครั้งก่อนจะเดินออกไป

 

ทิ้งไว้เพียงร่างบางที่ยังคง งงๆ

 

“ถ้างั้นก็ดีเลย...”ร่างบางที่ตอนนี้ในหัวกำลังคิดจะหนี แต่ก็ต้องโดนขัดจังหวะขึ้นซะก่อน

 

“คุณครับ เชิญทางนี้ครับ รถอยู่ทางนี้”คนขับรถประจำบ้านที่ร่างบางไม่แม้แต่เคยเห็นหน้ามาก่อน

 

ออกมาเชิญร่างบางให้ไปขึ้นรถเพื่อที่จะไปส่งที่โรงเรียนซึ่งเป็นที่ทำงานของเธอ

 

“ค่ะ”ร่างบางที่ทำได้แค่ตอยรับ ก่อนจะเดินตามชายวัยกลางคนไป

 

.................................................

 

.................................................

 

.................................................

 

.................................................

 

ที่โรงเรียน

 

“ครูดาร่าครับ วันนี้จะมีนร.เข้าใหม่ห้องคุณด้วยนะครับ”อาจารย์ใหญ่เดินเข้ามาบอก

 

กล่าวครูสาวคนสวย ที่นั่งอยู่ในห้องพักครู

 

“โรงเรียนเรายกเลิกกฎที่ไม่รับนักเรียนเข้ากลางเทอมแล้วหรือคะ?”อาจารย์สาวถามออกไปอย่างสงสัย

เพราะด้วยว่ากฎของ$โรงเรียนนี้คือจะไม่รับเด็กเข้ากลางเทอม เนื่องจากโรงเรียนต้องใช้เวลา

ในการคัดเลือกตัวนักเรียนเพื่อรับเข้าศึกษาเป็นเวลานาน

 

“เปล่าครับ แต่ถึงจะมีกฎว่าไม่รับนักเรียนเข้ากลางเทอม แต่บางครั้งถ้ามันมีเหตุจำเป็นจริงๆก็ไม่ใช่

 

ว่าจะลดหย่อนไม่ได้นี่ครับ” อาจารย์ใหญ่กล่าวยิ้มๆอย่างใจดี

 

“งั้นเหรอคะ ดีจัง ว่าแต่เป็นเด็กผู้หญิงหรือว่าผู้ชายคะ”ร่างบางถามออกไปอย่างตื่นเต้น

 

“ผู้หญิงครับ เดี๋ยวผมจะพานร.ใหม่มาหาคุณที่นี่ ช่วยดูแลเป็นอย่างดีด้วยนะครับ”

 

อาจารย์ใหญ่ตอบกลับก่อนที่จะกำชับให้ครูสาวดูแลลูกศิษย์คนใหม่ให้ดี

 

“ค่ะ แน่นอน”ร่างบางตอบรับ ก่อนที่อาจารย์ใหญ่จะเดินออกไปเพื่อรับนร.คนใหม่

 

ครูสาวได้แต่แปลกใจเด็กคนนี้คงมีอะไรพิเศษแน่ๆ

 

เพราะโรงเรียนนี้นั้นกว่าจะคัดเลือกรับนักเรียนได้สักคน มีขั้นตอนที่ยุ่งยากเอามากๆ

 

แถมเข้ามาตอนกลางเทอมที่ปกติไม่ได้เปิดรับอีกด้วย ทั้งอาจารย์ใหญ่ยังให้ความดูแล

 

คิดๆแล้วอยากจะรู้จริงๆว่าเด็กคนนี้เป็นยังไงกันนะ

 

“อาจารย์ดาร่าครับ ทำอะไรอยู่ครับ”เสียงทักทายสดใสของอาจารย์ชเว ครูหนุ่มหน้าตาดี

 

ที่อาจารย์สาวๆรวมทั้งนร.สาวๆนั้นให้ความชื่นชอบ แต่เจ้าตัวดูจะไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่นัก

 

เพราะมีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะสิ และใครๆนั้นต่างก็รู้ว่าคนที่อาจารน์หนุ่มนั้นชอบก็คือคนที่เขา

 

พยายามพูดคุยมาโดยตลอดหลายปีที่รู้จัก แต่ดูเหมือนความสัมพันธ์นั้นไม่ได้คืบหน้าไปไหนเลย

 

“รอรับนร.ใหม่อยู่ค่ะ แล้วอาจารย์ชเวพึ่งมาเหรอคะ”ร่างบางตอบ พร้อมชวนคุยพอเป็นมารยาท

 

“ครับ ครูดาร่านี่ผมบอกหลายครั้งแล้วนะครับว่า เรียกผมว่าซึงฮยอนก็ได้”อาจารย์หนุ่มตอบกลับ

 

พร้อมบอกให้ครูสาวเปลี่ยนสรรพนามเรียกเขาใหม่ ซึ่งไม่เคยสำเร็จ

 

“ไม่ดีกว่าค่ะ เรียกแบบนี้ดีแล้ว”ครูสาวตอบกลับ เพราะไม่อยากให้ความหวังมากนักจึงไม่ขอ

 

เรียกอย่างคนสนิท ทำไมร่างบางจะไมรู้ว่าอาจารย์หนุ่มคนนี้ชอบเธอ ก็ในเมื่อเขาออกตัวชัดเจนมา

 

ตลอด แน่นอนว่าเขาเป็นคนดีที่น่าคบหาคนนึง แต่เธอยังไม่อยากสนใจเรื่องรักๆใคร่ๆเท่าใดนัก

 

“อ้าว! แล้วนั่นมือไปโดนอะไรมาครับ”อาจารย์หนุ่มถามอย่างห่วงใย ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือ

 

ที่มีผ้าพันแผลของครูสาวขึ้นมาดูอย่างลืมตัว

 

“อุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ”ร่างบางที่พูดเสร็จก็รีบชักมือกลับ ก่อนจะหันไปเห็นอาจารย์ใหญ่ที่พึ่งเดิน

 

เข้ามา พร้อมกับเด็กสาวข้างหลังที่คาดว่าจะเป็นลูกศิษย์ในอนาคตของตน

 

“ครูดาร่าครับ นี่นร.ใหม่ของห้องคุณ คุณหนูอี แชริน ดูแลให้ดีด้วยนะครับ นี่อาจารย์ดาร่าเป็นครู

 

ประจำชั้นของคุณหนูครับ ส่วนคนข้างๆคืออาจารย์ชเว หรืออาจารย์ซึงฮยอนเป็นครูสอนพละครับ”

 

อาจารย์ใหญ่ที่ก้าวเข้ามาพร้อมบอก ชี้เด็กสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังก่อนจะเบี่ยงตัวหลบให้ครูสาวเห็น

 

หน้าลูกศิษย์คนใหม่ได้ชัดๆ และแนะนำให้ได้รู้จักกันอย่าเป็นทางการ

 

“สวัสดีค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะครูดาร่า”นักเรียนใหม่กล่าวทักทายอาจารย์สาวก่อนจะหันไปมองครูหนุ่ม

ที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วเมินหน้าหนีไม่เอ่ยทักทายอย่างที่ควรเป็น

 

“ยะ...เอ่อ...สวัสดี” อาจารย์สาวอึ้งไปพักใหญ่ทันทีที่รู้ว่าลูกศิษย์คนใหม่ของตนคือใคร

 

“นี่...”อาจารย์หนุ่มที่ทำท่าจะทักท้วงถึงพฤติกรรมของนักเรียนใหม่ แต่ก็โดนอาจารย์ใหญ่ขัดขึ้นก่อน

 

“เอาล่ะ ใกล้ได้เวลาเรียนแล้ว คุณควรจะพานร.ใหม่ไปเข้าห้องได้แล้ว เอ่อ คุณหนูแชริน

ถ้ามีอะไรที่ไม่สะดวก บอกครูดาร่าได้เลยนะครับ หรือจะเรียกผมก็ได้ ขอตัวก่อนนะครับ”

 

“ขอบคุณมากค่ะ อาจารย์ใหญ่”

“อะ เอ่อ ยะ เอ่อ ไปห้องเรียนกันเลยเถอะ”

 

“ค่ะ คุณครูดาร่า”นักเรียนสาวกล่าวรับ อย่างสุภาพก่อนจะยกยิ้มมุมปาก หันไปมองครูหนุ่มอีกที

อาจารย์ชเวที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยและไม่พอใจ ทั้งยังรู้สึกอยากจะอบรมสั่งสอนเด็กคนนี้เสีย

แต่ในเมื่ออาจารย์ใหญ่ยังเอาแต่พูดจาสุภาพ ไม่กล้าว่ากล่าวเด็กคนนี้แม้แต่น้อย

เขาจึงได้แต่อดกลั้นอารมณ์เหล่านั้นไว้

 

................................

 

................................

ระหว่างทางเดินไปห้องเรียน

 

“เธอมาเป็นนักเรียนใหม่ที่นี่ได้ยังไง??”อาจารย์สาวเอ่ยถามเด็กนักเรียนปลอมแปลง

ที่ดูยังไงก็ไม่น่ามีเจตนาบริสุทธิ์กับการกลายสภาพเป็นนักเรียนม.ปลายในครั้งนี้

เธอสงสัยเหลือเกินว่าอีกคนใช้เส้นสายอะไรถึงได้เข้ามากลางเทอมได้แบบนี้

แถมอาจารย์ใหญ่ยังดูแลเป็นอย่างดี มันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างแน่นอน

 

“ก็มาสมัครเมื่อวานน่ะสิ”นักเรียนใหม่ตอบตามตรง พร้อมหันไปมองอีกคนที่ตอนนี้หน้าเหวอไปแล้ว

 

“สมัครเมื่อวาน??? บ้าน่า”อาจารย์ร่างบางสบถออกมาด้วยความประหลาดใจแบบสุดๆ

ก็ในเมื่อโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนรัฐบาลทั้งยังเป็นโรงเรียนที่มาตรฐานสูงเอามากๆ

ไม่ใช่แค่มาตรฐานการคัดเลือกนักเรียนหรอกนะ แต่รวมไปถึงระบบระเบียบต่างๆที่มีขั้นตอนและกฎที่ตายตัว

จนไม่น่าลดหย่อนได้เลยแม้แต่น้อย แค่ลดหย่อนรับเข้ากลางเทอมเธอก็ว่าแปลกแล้ว

แต่ยัยนี่กลับใช้เวลาสมัครแค่วันเดียว

 

“ไม่บ้าหรอก เพราะฉันต้องการควบคุมพฤติกรรมของเธอทั้ง24ชั่วโมง แต่จะไปสมัครเป็นครู

ฉันก็ดันอายุยังไม่ถึงซะนี่ เลยมาสมัครเรียนม.ปลายอีกรอบ” หญิงสาวกล่าวยิ้มๆ

เมื่อเห็นสีหน้าอาจารย์สาวที่เหวอขึ้นกว่าเดิม มันทำให้เธออดไม่ได้ที่จะกลั้นยิ้มเอาไว้

 

“นี่มันจะไม่มากไปหน่อยหรือไง?”อาจารย์สาวเริ่มตั้งสติได้ ไม่ว่ายัยนี่จะสมัครเข้ามาได้อย่างไร

เธอไม่อยากสนใจอีกแล้ว แต่ที่ว่าจะจับตาดูเธอตลอด24ชั่วโมง ทำให้เธอนึกฉุน

 

“มากงั้นหรอ เธอเป็นนักโทษของฉันอย่าลืมสิ”

 

“ฉันรู้ ไม่ต้องมาย้ำให้มากนักหรอก อยากจะควบคุมฉันยังไงก็เอาเลย แต่ที่โรงเรียนยังไง

ฉันก็เป็นครู ส่วนเธอเป็นนักเรียน เธอต้องให้ความเคารพฉันเหมือนนักเรียนคนอื่นๆ”

 

“แล้วถ้าฉันไม่เคารพเธอล่ะ จะทำอะไรฉันหรอ?? ฟาดก้นหรือว่า...ฟ้องอาจารย์ใหญ่

จะบอกอะไรให้นะ ถ้าเธอยังอยากเป็นครูต่อไป อย่าขัดใจฉันดีกว่า ฉันสัญญาว่าที่โรงเรียน

ฉันจะไม่ อืม...จูบเธอ”หญิงสาวว่าก่อนจะยิ้มจนตาปิด กวนอารมณ์ครูสาวให้แตกกระเจิง

 

“ไอ้...บ้านี่”อาจารย์ร่างบางได้แต่สบถเบาๆ แล้วอดกลั้นอารมณ์ ไม่เถียงให้มากความ

เพราะในเวลานี้เธอเป็นอาจารย์ของคนตรงหน้า ทั้งยังอยู่ที่โรงเรียน

 

“ห้องเรียนอยู่ไหนเนี่ย? พาฉันไปเร็วๆสิ”นักเรียนใหม่ว่าเสียงเรียบเปลี่ยนเรื่องเอาดื้อๆ

 

“ฮึ่ยยยย....เดินตามมาสิ”อาจารย์สาวที่ยังไม่หายจากอาการหงุดหงิด แต่ก็ทำได้แค่หงุดหงิดต่อไป

 

..........................................

 

..........................................

 

ห้องเรียน

 

เด็กนักเรียนม.ปลายกำลังจับกลุ่มพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ บ้างก็หาเรื่องแกล้งเพื่อน

วิ่งไล่กันความวุ่นวายในห้องเรียนที่ครูสาวอย่างเธอต้องเจอในทุกๆวัน

 

“เด็กๆจ๊ะ นิ่งๆกันก่อน”ครูสาวเอ่ยปากเรียกเด็กมัธยมปลายทั้งหลายให้ทำตัวเข้าที่เข้าทางเสียที

 

“เอาล่ะ วันนี้จะมีเพื่อนใหม่มานะ เข้ามาสิ”

 

“สวัสดี ฉันชื่อ อี แชริน แต่จะเรียกฉันว่ายังไงก็ช่าง ฝากเนื้อฝากตัวด้วยก็แล้วกัน”

 

“เธอไปนั่งตรงนู้นก็แล้วกัน หลังสุดน่ะ ข้างๆกันกับมินจี”

 

“ยัยเด็กหน้ากลมนั่นน่ะเหรอ”นักเรียนใหม่กระซิบถามครูสาว

 

“ทำไมเรียกลูกศิษย์ฉันอย่างนี้ รีบๆไปนั่งเถอะน่า”

 

“ค่า...อาจารย์”

 

วันนี้ทั้งวันครูสาวต้องตกเป็นเป้าสายตาแก่ผู้คุมจอมโหดในมาดนักเรียนม.ปลาย

 

ที่คฤหาสน์ตระกูลลี

 

“นี่ ฉันรอเธอนานแล้วนะ ทำไมพึ่งมาป่านนี้”หญิงสาวผู้สวมบทนักเรียนม.ปลายในวันนี้เอ่ยถามครูสาว

ที่กลับมาถึงคฤหาสน์ช้าไปมาก หลังจากที่โรงเรียนเลิก

 

“ฉันมีประชุม เธอก็ส่งคนไปคุมฉันอีกทีอยู่แล้วนี่ยังจะมาถามทำไม”อาจารย์สาวเอ่ยตอบอย่างไม่กลัวเกรง

ในใจนึกโมโหทั้งที่ส่งคนไปคุมแทบตลอด ถึงแม้จะห่างๆก็เถอะ แล้วไหนจะต้องกลับกับรถที่อีกคนส่งมารับ

ยังจะต้องมาถามเอาอะไรจากเธออีก ร่างบางได้แต่บ่นในใจ

 

“ก็เพื่อให้แน่ใจ ว่าเธอไม่ได้โกหก เอาเวลาไปยั่วผู้ชายไง”หญิงสาวกล่าวก่อนจะกระชากร่างบาง

เข้ามาแนบชิด จริงๆแล้วหญิงสาวไม่ได้กะชวนอีกคนทะเลาะแต่อย่างใด หากแต่ตอนนี้พอโดนอีกคนพูดจา

แดกดันเข้าหน่อย ก็เริ่มมีอารมณ์

 

“นี่! พูดจาให้มันดีๆบ้างไม่ได้หรือไง หัดให้เกียรติคนอื่นบ้างสิ”ร่างบางในวงแขนเริ่มโวยวาย

ที่อีกคนพูดจาพูดถูกเหยียดหยามในสิ่งที่ห่างไกลจากความเป็นจริงมากนักสำหรับเธอ

 

“แล้วฉันพูดอะไรผิด ไม่ใช่เธอหรือไงที่ชอบยั่วผู้ชายไปทั่ว แล้วพี่ชายฉันก็ดันเป็นหนึ่งในนั้น

หึ...ให้เกียรติ คนอย่างเธอมีเกียรติด้วยหรือไงล่ะ”น้ำเสียงเย้ยหยันราวกับสิ่งที่ร่างบางพูดเป็นเรื่องน่าขำไร้สาระ

ก่อนจะเริ่มโอบอีกคนเข้ามาแนบชิดกว่าเก่า จนกลายเป็นว่ากำลังโอบกอดร่างบางอยู่

 

“ฉันไม่อยากเถียงกับเธอแล้ว มีอะไรก็รีบๆพูดมาเถอะ”ป่วยการที่จะเสวนาต่อไป อีกทั้งตอนนี้เธอ

ตกอยู่ในวงแขนของอีกคน ร่างบางจึงขอเลี่ยงต่อสิ่งที่น่าจะเป็นภัยคุกคามแก่เธอ

โดยการให้อีกคนพูดเรื่องที่ต้องการออกมาให้เสร็จๆ

 

“เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน แล้วอย่านึกว่าฉันไม่รู้นะ ว่าเธอกับไอ้อาจารย์ชเวอะไรนั่น อย่าให้ฉันเห็นว่า

เธอแอบไปมีอะไรกับเขา ไม่งั้นฉันจะเอาเธอให้เละ” หญิงสาวเอ่ยเรียบๆแต่ชัดเจนในสิ่งที่กล่าว

 

“ฉันไม่มีทางทำอะไรอย่างนั้น เลิกพูดจาทุเรศๆซะที”ทันทีที่คำกล่าวนั่นเข้าโสตประสาต

ร่างบางแทบอยากจะเงื้อมือไปตบใบหน้าของอีกคนเสียให้คว่ำ แต่ทำได้เพียงตะโกนด่า

 

“อ๋อเหรอ...ฉันจะคอยดู จำคำพูดฉันไว้ ถ้าฉันรู้เมื่อไร เธอ...เจอดีแน่”น้ำเสียงราวกับไม่ใส่ใจในสิ่งที่อีกคนพูด

พร้อมย้ำบทการลงโทษที่อีกคนจะเจอหากขัดคำสั่งแม้แต่น้อย

 

“พูดเสร็จแล้วใช่มั้ย...ฉันขอตัวก่อนนะ”ร่างบางรีบบอกพร้อมผลักอีกคนออกทันที

 

“เดี๋ยว...ใครให้เธอไป เอามือมาดูก่อน”แต่หญิงสาวไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ คว้ามืออีกคนเอาไว้ทัน

 

“ดูไปทำไมล่ะ”

 

“แบมือ!!”หญิงสาวสั่งเสียงดัง ก่อนจะค่อยๆคลายผ้าพันแผลออกจนหมด แล้วยกมือร่างบางขึ้นมาดูชัดๆ

ค่อยไล่นิ้วไปตามบาดแผลที่ดูเหมือนเริ่มจะสมานกันแล้ว

 

“หายไวดีหนิ ได้เจอผู้ชายแผลเลยสมานเร็วสินะ”หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตาอีกคนก่อนจะเอ่ยประโยคดังกล่าว

 

“นึ่!!!!”ทันทีที่ได้ยินร่างบางสะบัดมือทิ้งจากอีกคนทันที

 

“แต่ยังไงก็อย่าพึ่งให้โดนน้ำล่ะ แล้วก็ทายาซะด้วย”หญิงสาวพูดขึ้นอีกครั้งด้วยนำเสียงเช่นเดิม

 

“หะ...ว่าไงนะ....อารมณ์ไหนของเธอเนี่ย?”ร่างบางเริ่มไม่เข้าใจอีกคน ที่เหมือนจะว่ากล่าวกันในคราแรก

แต่ประโยคถัดมาดันเหมือนแสดงความห่วงใย ทำเอาในสมองของร่างบางตีรวนด้วยความงุนงงกับคนตรงหน้า

 

“อารมณ์ไหนก็ช่าง แต่ฉันไม่ได้เป็นห่วงเธอแล้วกัน ที่ฉันอยากให้เธอหายเพราะจะได้ใช้เธอทำงาน

ให้เต็มที่ต่างหาก อย่าสำคัญตัวผิด”หญิงสาวกล่าวขึ้นน้ำเสียงยังคงเรียบนิ่งจนจับอารมณ์ไม่ได้

 

“ฉันก็ไม่ได้คิดว่าเธอจะเป็นห่วงฉันหรอกน่ะ รู้อยู่แล้วว่าใจดำ”ร่างบางเอ่ยออกไป

 

“หึ เฝ้ายัยนี่ไว้ให้ดี คืนนี้ฉันมีธุระคงไม่กลับบ้าน แต่ถ้าฉันกลับมาแล้วเกิดยัยนี่ไม่อยู่ล่ะก็

ฉันคงต้องกลายเป็นบ้าแน่ๆ อย่าให้ฉันต้องเป็นอย่างนั้น เข้าใจใช่มั้ย?”หญิงสาวที่หันหนีไปสั่งการคนในบ้าน

เพราะคืนนี้เธอไม่อยู่ตลอดคืน ทำให้ต้องกำชับคนในบ้านว่าห้ามละเลยปล่อยให้นักโทษของเธอหนีหายไป

มาแล้ว คราวนี้ยาวอลังการ เกิน100%แน่เลย
อ่านแล้วติดๆขัดๆยังไงอย่าถือสานะคะ แหะๆ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ทุกคอมเม้นต์ค่ะ(โค้ง)
ขอบคุณค่ะที่ชอบ และจิ้นคู่เรียลในซอกหลืบเหมือนกัน ฮ่า
ย้ำว่าเราไม่ใช่นักเขียนอาชีพ ฉะนั้นอย่าคาดหวังอะไรกับฟิคนี้มากค่ะ555

อ่า...เห็นมีท่านนึงมาเขียนวิจารณ์ให้เราแหละ (ตื่นเต้นๆ)
ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์ค่ะ เราเห็นด้วยว่าฟิคคู่นี้หาอ่านยากจริงๆ
มีแต่่ภาษาอังกฤษ อ่านทีปวดหัวเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน55
เรื่องโปรโมทฟิคเราไม่เคยทำอะค่ะ แต่เราสนใจนะ
(จริงๆคือทำแบนเนอร์ไรนั่นไม่เป็นค่ะ555555)
แต่ถ้าจะกรุณาทำให้เรา เราก็ยินดีค่ะ 55
เราอยากให้คนที่ชอบคู่นี้เหมือนกันเข้ามาอ่านกัน
ทอล์ยาวอีกเรา ไปดีกว่าค่ะ


แล้วเจอกันเมื่อเธอต้องการ..........