คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part.2 [100%]
Part.2
แสงแดดอ่อนๆสาดส่องรอดผ้าม่านผืนสวย ทำให้หญิงสาวร่างบางตื่นขึ้นจากนิทราแสนสบาย
“อืมมม...” หญิงสาวบนเตียงครางเสียงงัวเงียในลำคอ อย่างขัดใจ
“ตื่นได้แล้ว!”หญิงสาวที่พึ่งเข้ามาพูดในทันทีที่เห็นร่างบางบนเตียงเริ่มขยับตัว
“นี่! คุณ! ปล่อยชั้นไปเถอะนะ ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงในรูปจริงๆ”
“ไม่! ไม่มีวัน เธอต้องอยู่ที่นี่ และชั้นจะเป็นผู้มอบบทลงโทษให้เธอ
เธอไม่มีสิทธิ์เถียงหรือเรียกร้องสิทธิ์ใดๆ”
“ชั้นไม่ใช่นักโทษ และคุณก็ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวชั้น!”
ร่างบางประกาศก้องอย่างลืมกลัว ลืม...ว่าหญิงสาวได้พยายามทำอะไรกับเธอในเมื่อคืน
“หึ ดูเหมือนว่าเธอเก่งซะเหลือเกิน...เธอไม่ได้กลัวชั้น...ใช่มั้ย?”หญิงสาวถามเธอเสียงเรียบ
“ไม่! ชั้น ไม่ กลัว คุณ”ร่างบางเน้นเสียงตอบที่ละคำอย่างหนักแน่น ข่มเสียงสั่นไว้ภายใน
“ได้!...”หญิงสาวพูดเสียงดังพร้อมเอาร่างกายทาบทับร่างบางไว้ ใบหน้าเริ่มซุกไซร้
ซอกคอขาวอีกครั้ง และระดมจูบไปทั่วใบหน้าและลำคอของร่างข้างใต้ที่เริ่มตัวสั่นอย่างหวาดกลัว
“ไหน! ไหนบอกไม่กลัวไง แล้วทำไมต้องตัวสั่นนน...อย่างงี้ล่ะ”หญิงสาวด้านบน
ถามสีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความหยามเหยียด
“เพราะชั้นรังเกียจคุณ!”ร่างบางตะโกนเสียงดัง
“รังเกียจ? ชั้นว่าคำนี้ชั้นควรเป็นคนพูดมากกว่า...คิดว่าชั้นอยากทำนักหรือไง
คิดว่าตัวเธอน่าสัมผัสมากงั้นสิ” หญิงสาวกล่าวพร้อมสายตาดูถูกที่ส่งไปยังร่างบาง
“ถ้าชั้นน่ารังเกียจ...แล้วคุณจะมายุ่งกับชั้นทำไม”
“ก็เพราะเธอยังลอยหน้าลอยตาอย่างไม่รู้สึกอะไร ทั้งๆที่เธอเป็นคนทำให้พี่ชั้นต้องตาย!!
แล้วเธอยังจะคิดให้มันจบง่ายๆงั้นเหรอ!!”
“ก็ชั้นไม่ได้ทำให้ใครต้องตาย แล้วทำไมชั้นต้องรู้สึกอะไรด้วย เลิกปรักปรำโยนข้อหาส่งๆแบบนั้น
ให้ชั้นได้แล้ว!!”
“ชั้นจำได้ว่าพึ่งบอกว่า เธอไม่มีสิทธิ์จะเถียงชั้น และถ้าเธอยังดื้อด้านไม่ยอมฟัง ชั้นก็จำเป็น
มอบบทลงโทษให้แก่เธอ”
“คุณจะทำอะไรชั้นล่ะ จะจูบชั้นหรอ หรือทำแบบเมื่อคืนจะทำอะไรก็เชิญ อย่าคิดว่าชั้นจะกลัวเลย”
“เธอไม่กลัวใช่มั้ย? ดี!แล้วอย่า...เป็นลมไปอีกล่ะ”หญิงสาวกล่าวแต่ในท้ายประโยคเธอก้มใบหน้า
ลงมากระซิบชิดใบหูของอีกคน ทำให้ร่างบางสั่นเทาไม่น้อยกับการกระทำเหล่านั้น
หญิงสาวเลื่อนใบหน้าให้ริมฝีปากบางของเธอสัมผัสกับริมฝีปากของร่างบางใช้ลิ้นชื้นลุกล้ำ
โพรงปากคนหน้าสวยเป็นครั้งแรก ริมฝีปากบางดูดดุนริมฝีปากของอีกคนอย่างรุนแรง
จนร่างบางใช้ฟันคมกัดเข้ากับริมฝีปากบางของเธออย่างแรง จนมีของเหลวสีแดงสดไหลออกมา
“โอ๊ย!!...”คนด้านบนร้องอย่างดังเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บที่แล่นเข้ามาบริเวณริมฝีปาก
เธอใช้หลังมือปาดเมื่อรู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆที่ซึมออกมา
“นี่!! แสบนักนะ กล้ากัดชั้นเชียวเรอะ!! ยัยตัวดี ชอบรุนแรงรึไงกัน!!”หญิงสาวสติขาดผึงเมื่อเห็น
ว่าที่หลังมือของตนเปื้อนอะไร ก่อนจะง้างมือหมายจะตบอีกคน ทำให้ร่างบางตัวสั่นด้วยความ
หวาดกลัว เห็นดังนั้นหญิงสาวจึงลดมือลง
“อะ! ชั้น..ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ก็คุณ...” ร่างบางกล่าวด้วยน้ำตาที่เริ่มคลอดวงตาคู่สวย
“เงียบ!!”หญิงสาวตะคอกใส่อย่างมีอารมณ์
“แล้ว..คุณจะทำอะไรอีก...ชั้น...ชั้น...ชั้นอยากกลับบ้าน..”ร่างบางถามด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่นอย่าง
ไม่อาจควบคุม จนคนด้านบนอารมณ์อ่อนลงแล้วเริ่มบทสนทนาใหม่
“สิ่งที่เธอทำไว้กับพี่ของชั้นอย่าได้คิดว่าชั้นจะอภัย แต่ชั้นคนนี้จะให้โอกาสเธอบ้างเธอมีสิทธิ์ที่จะ
ขอ ขออะไรก็ได้ที่คิดว่าชั้นจะให้ ว่ามาสิอยากได้อะไรในสิทธิเพียงน้อยนิดของเธอ”
“ชั้น...ชั้นอยากไปทำงานเหมือนเดิม...อยากเจอเพื่อน...อยากเจอ...นักเรียนของชั้น”
“อืม เธอนี่แปลกดีนะ ได้...ชั้นตกลง แต่...ต่อจากนี้เธอต้องอยู่ที่นี่ที่บ้านหลังนี้
ที่นี่จะเปรียบเหมือนคุกของเธอโดยมีชั้นเป็นผู้ควบคุม เข้าใจมั้ย? คุณนักโทษ”
“...ชั้นไม่มีทางเลือก...คุณจะไม่ปล่อยชั้นไป...จนกว่าคุณจะได้ในสิ่งที่คุณต้องการใช่มั้ย”
“ว้าว! เธอฉลาดขึ้นนี่ แม่กระต่ายน้อย”หญิงสาวตอบเธอ พร้อมลุกออกจากตัวเธอ
“คุณจะไปไหน?”ร่างบางตะโกนไล่หลัง
“จะไปล้างปากน่ะสิ เดี๋ยวจะติดเชื้อโรคกระต่ายบ้าจากเธอ ว่าแต่...ถามทำไม?
อารมณ์ค้างหรอ หรือว่า...เสียดายที่ชั้นไม่ทำอะไรเธอจริงๆสักที”หญิงสาวถามเธอพลางใช้สายตา
ลามเลียไปทั่วร่างเธอราวสัตว์ป่าที่หิวกระหาย
“บ้า! หยาบคาย หัวสมองมีแต่เรื่องพันธุ์นี้รึไงกัน” ร่างบางว่าอีกคนพลางใช้หางตาเหลือบมอง
“อ๊ะ! ก็เห็นถาม ชั้นก็นึกว่า...อยากต่อซะอีก แต่ขอโทษนะชั้นหมดอารมณ์แล้ว”หญิงสาวว่าพลาง
เดินเข้ามาใกล้ร่างบางอีกรอบพร้อมใช้ริมฝีปากที่เปื้อนเลือดของตนนั้นกดจูบร่างบางที่อยู่บนเตียง
“ไอ้บ้า! มาจูบชั้นทำไม!”ร่างบางผลักอีกคนออกพร้อมตวาดเสียงดัง
“ปากเธอนิ่มดีนะ”หญิงสาวตอบกลับแบบไม่ตรงคำถาม พร้อมเดินออกจากห้องไป...ทิ้งไว้เพียง
ร่างบางที่นั่งทำอะไรไม่ถูกอยู่บนเตียง เนื่องจากเธอยังไม่เคยโดนใคร
ทำอย่างนี้มาก่อนนั่นทำให้เธอใจสั่นได้ไม่น้อยกับการกระทำต่างๆของหญิงสาว
ใช่ว่าเธอนั้นไม่มีเคยคนรัก แต่คนรักทุกคนของเธอนั้นให้เกียรติเธอเสมอ ไม่มีใครกล้าล่วงเกิน
เธอขนาดจูบเธอแบบนี้ มีเพียงจุมพิตอ่อนโยนเท่านั้นที่เธอเคยได้รับ
เธอเริ่มคิดหนักแล้วว่าหากเกิดอีกคนทำอะไรเธอเกินเลยมากกว่าจูบเธอจะทำเช่นไรดี
...................................................
...................................................
...................................................
...................................................
คนอ่านน้อยจริง คนเม้นต์ก็น้อยจัง
ไม่ชอบเรื่องแบบนี้หรอT^T
ถ้าไม่ชอบเค้าไม่มาลงก็ได้นะ
ฮือๆ เสียใจคนอ่านน้อย
อาจจะเจอกันเมื่อเธอต้องการ
ความคิดเห็น