คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1 [100%]
- มินจีพาร์ท -
“แชรินออนนี่..........”
“หา? อ่า...มินจีหรอมีอะไรล่ะ?”แชรินออนนี่ที่กำลังจะเปิดประตูเข้าบ้าน แต่โดนฉันเรียกเอาไว้ หันมาถามพร้อมทำหน้าเซงๆ ประหนึ่งว่ามาเรียกทำไมตอนนี้ ตรูจะเข้าบ้านนอน
“คือวันนี้อ่า บอมออนนี่สัญญาว่าจะทำไก่อบให้กิน แต่ว่าบอมออนนี่เบี้ยวน่ะสิ ฉันบอกแม่ไปแล้วด้วยว่าไม่ต้องเตรียมข้าวเย็นให้กิน เพราะจะไปกินบ้านบอมออนนี่ ทีนี้ก็เลย.....”ฉันเริ่มสาธยายความน่าสงสารของตัวเองบวกกับท่าทาง แววตา น้ำเสียงที่เค้นความเศร้าออกมาจากทุกอณูรูขุมขน เรียกได้ว่าดาราแถวหน้าของเกาหลีอาจจะยอมโค้งกับการแสดงสุดเพอร์เฟคครั้งนี้ของฉันเลยก็ได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นการแสดงครั้งนี้ของฉันเพียงเพื่อให้แชรินออนนี่อนุเคราะห์อาหารสักมื้อเท่านั้นเอง
“มินจีย่าห์...พูดมาตรงๆเลยดีกว่าว่าจะให้ฉันทำอะไรให้กินน่ะ ไม่ต้องเล่าอ้อมโลกก็ได้”แชรินออนนี่เอ่ยออกมาอย่างรู้ทันก็นะ รู้จักกันมาจะสิบปีแล้ว บ้านก็อยู่ติดกันอีก ไม่รู้ทันกันนี่คงแปลกกว่า
“แล้ว....แชรินออนนี่จะทำให้ฉันกินใช่ไหมล่ะ”ฉันถามออกไปเพื่อความแน่ใจว่ามื้อเย็นของฉันจะไม่ว่างเปล่าและอร่อยคุ้มค่ากับการแสดงที่ฉันทุ่มไปเมื่อกี้
“เข้ามาสิ...แล้วบอมออนนี่ไปไหนซะล่ะ?”ว่าแล้วแชรินออนนี่ก็เปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในบ้าน ก่อนที่จะหันมาถามถึงตัวการที่ทำให้ฉันลำบากลำบนกับมื้อเย็นวันนี้ พูดแล้วก็แค้นเคือง
“อย่าไปพูดถึงบอมออนนี่เลย สัญญากับฉันแล้วเชียว แต่ก็ดันเบี้ยวไปเดทกับผู้ชาย หึ...”ฉันตอบไปด้วยอารมณ์เหวี่ยงๆก็นะ มาสัญญากับเราทำไมว่าจะทำนั่นทำนี่ให้กิน แต่สุดท้ายหนีไปไหนก็ไม่รู้
“เอาน่าๆ งั้นเดี๋ยวออนนี่คนนี้ทำให้กินแทนไง อย่าไปงอนบอมออนนี่เลยนา บอมออนนี่ก็อายุมากแล้วจะอยากไปเดทมากกว่าทำไก่อบก็ไม่แปลกหรอกน่า” แชรินออนนี่เอ่ยออกมาอย่างไม่ทุกข์ร้อน ใช่สิ ออนนี่จะทุกข์ทำไม วันๆเคยสนใจอะไรกับเขาบ้าง ไม่คิดซะบ้างเลยว่าถ้าบอมออนนี่มีแฟนแล้วฉันจะมีจุดยืนไหม? จะอ้อนใคร? จะไปสิงที่ไหน? เพราะถ้าที่นี่ก็อย่าได้หวังไม่เคยได้อยู่เกินชั่วโมงก็โดนตะเพิดออกมาแล้ว ไม่รู้จะโลกส่วนตัวสูงอะไรนักหนา พูดแล้วเซง
“แต่ก็สัญญาแล้ว ก็น่าจะรักษาสัญญานี่นา”ฉันเถียงออกไปด้วยความที่ยังเคืองบอมออนนี่
“มินจี อย่าคิดเล็กคิดน้อยไปหน่อยเลย ถ้ายังไม่เลิกบ่น ไม่ทำให้กินแล้วนะ” แชรินออนนี่ที่เริ่มอารมณ์เสียนิดๆบอกออกมา
“ไม่พูดแล้วก็ได้ แชรินออนนี่เข้าข้างบอมออนนี่ ไม่เข้าข้างฉันเลย”ฉันพูดออกไปตามความรู้สึก แทนที่ออนนี่จะอยู่ข้างฉัน แต่นี่อะไรกัน บอมออนนี่กำลังเดทนะ เดท แปลว่าคู่เดทของบอมออนนี่อาจจะพัฒนาเป็นแฟนในอนาคตซึ่งฉันรับไม่ได้
“ไม่ได้เข้าข้างซะหน่อย เงียบๆแล้วไปนั่งรอไป ถ้าพูดมากอีกจะไล่ออกไปแล้วนะ”นั่นไง ฉันถึงได้ไม่อยากให้บอมออนนี่มีแฟน เพราะแชรินออนนี่พึ่งไม่เคยได้ พูดอะไรนิดหน่อยไม่เคยใจเย็น ไล่กันตลอด อย่าทำให้ฉันไม่มีจุดยืนได้ไหม
“เงียบก็ได้ แชรินออนนี่โหดร้าย”ฉันบ่นออกไปอย่างน้อยอกน้อยใจ น้ำตามันพาลจะไหล แชรินออนนี่ไม่เคยใส่ใจอะไรกันบ้างเลยเอะอะก็ไล่ๆ บอมออนนี่ไปไหน ฮือ....ฉันคิดผิดสุดๆเลยที่มาอ้อนเอาอะไรจากแชรินออนนี่เนี่ย
.............................
.............................
............................
.............................
.............................
............................
แต่ก็นับว่าแชรินออนนี่มีเมตตามากแล้วที่ทำไก่อบให้ฉันกิน เห้อ...จริงๆแล้วแชรินออนนี่ก็ใจดีนั่นแหละ เพียงแต่อ้อนเอาอะไรไม่ค่อยได้ มาสิงที่บ้านนานๆก็ไม่ได้ด้วย มันเลยทำให้ฉันสนิทกับบอมออนนี่มากกว่านิดหน่อย ฉันที่กินไก่อบที่แชรินออนนี่ทำจนเรียบแล้วก็เตรียมเก็บจานชามไปล้าง แต่ก็มีเสียงกริ่งหน้าบ้านของแชรินออนนี่ดังขึ้นซะก่อน
ติ่ง ต่อง
แชรินออนนี่ที่กำลังนั่งฟังเพลงอยู่(ลืมบอกไปว่าบ้านแชรินออนนี่ไม่มีทีวีค่า)เดินออกไปเปิดประตูให้แขกที่ไม่แน่ใจว่าได้รับเชิญหรือไม่
“นี่ แชริน ออนนี่เอาของมาฝากล่ะ อ้าว...มินจีก็อยู่ด้วย ของมินจีก็มีด้วยนะ ออนนี่เอามาฝากด้วยเหมือนกัน”
“ฉันกินไก่อบที่แชรินออนนี่ทำจนอิ่มแล้วล่ะ”
“มินจีย่าห์.......โกรธออนนี่จริงๆด้วย ออนนี่ขอโทษน้า ออนนี่ลืมไปจริงๆว่าวันนี้มีธุระ ไม่โกรธนะ” บอมออนี่พูดเสียงออดอ้อน
“ฉันก็ไม่ได้โกรธอะไรหรอก แต่ออนนี่ก็ไม่น่าทำอย่างนี้” จริงๆฉันก็ไม่ได้โกรธหรอกนะ แค่วางท่าไปอย่างนั้นเอง
“วันหลังจะไม่สัญญาแล้ว ส่วนไก่อบวันหลังจะทำให้กินจริงๆ ฝีมือออนนี่คนนี้อร่อยมากจริงๆนะ”
“ค่ะ แล้ววันนี้ไปเดทมาเป็นยังไงบ้างล่ะ” ฉันถามออกไปด้วยความอยากรู้
“หือ?...เดท? ไม่ได้ไปเดท แต่ไปรับเพื่อนที่สนามบินมา เป็นญาติห่างๆ ที่ห่างมากๆแต่ว่าสนิทกันมาก นับว่าเป็นเพื่อนนั่นแหละนะ เค้าเป็นผู้หญิงน่ะ น่ารักซะด้วย ไม่ไปรับเดี๋ยวโดนหลอกไปไหนต่อไหน ยัยนี่ยิ่งเอ๋อๆหลอกง่ายด้วย ฮ่าๆ”
“หือ? บอมออนนี่มีเพื่อนกับเขาด้วยเหรอ”เป็นเสียงแชรินออนี่ที่เอ่ยถามขึ้นมา
“มีสิยะ!! แชรินนี่ก็ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพามาให้รู้จัก แต่ห้ามจีบเพื่อนฉันนะ ห้าม!!”
“ใครจะจีบเพื่อนออนนี่กันคะ? น่ารักยังไงก็แค่นั้นแหละ ฉันเป็นผู้หญิงนะเผื่อลืม”
“ใช่!! ฉันลืม ฮ่าๆ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ไม่ใช่ว่าเป็นผู้หญิงแล้วจะมารู้สึกอะไรๆกับผู้หญิงไม่ได้นี่นา” บอมออนนี่ว่าพลางเอานิ้วชี้มา
จิ้มๆกัน ฮ่าๆ นั่นทำฉันขนลุกแปลกๆแฮะ
“บอมออนนี่อย่าเพี้ยนน่า มินจีพาบอมออนนี่กลับบ้านไปเถอะ ท่าจะเพี้ยนใหญ่แล้ว” แชรินออนี่เริ่มโวยด้วยความหงุดหงิดที่โดน
บอมออนี่กวนประสาท
“ฉันไม่ได้เพี้ยนนะ เจอเพื่อนฉันแล้วอย่ามากลับคำ ลืมว่าตัวเองเป็นผู้หญิงก็แล้วกัน”
“ฉันไม่ลืมหรอกน่า ก็ฉันเป็นผู้หญิงแล้วเพื่อนออนนี่จะน่ารักแค่ไหนกันเชียว สู้ฮารินน้องฉันได้หรือเปล่าหรอก” แชรินออนนี่ว่า
พลางเหลือบลูกตาเล็กๆไปทางบอมออนนี่
“หา....ฮาริน ฮารินอะนะ ฮารินกับเธอมันก็หน้าเหมือนกันไม่ใช่หรือไง” บอมออนนี่ถามออกมาด้วยเสียงสูงแบบตกใจ
“ฮ่าๆ ก็ใช่ไง” แชรินออนนี่ตอบพร้อมยิ้มตาปิดอย่างชอบใจ
“งั้นชนะขาด” บอมออนนี่สวนไปอย่างเร็วแบบไม่ต้องคิดเลย ฮ่าๆ แชรินออนนี่จะว่าไปก็หลงตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย
“มินจีพาบอมออนนี่กลับไปเร็วๆเลย ออนนี่คนนี้อารมณ์เสียแล้ว” แชรินออนนี่พูดอย่างนั้น แต่ดูก็รู้ว่าไม่ได้อารมณ์เสียซะหน่อย
“ฮ่าๆๆ แต่บอมออนนี่ก็ไม่ได้พูดอะไรผิดนี่คะ” ฉันบอกออกไปอย่างขำๆแกล้งแหย่แชรินออนนี่
“ว่าไงนะ? กลับไปทั้งคู่เร็วๆเลย วันหลังไม่มีข้าวกินก็ไม่ต้องมานะ” ทีนี้แหละแชรินออนนี่เริ่มอารมณ์เสียจริงๆแล้ว ที่ฉันไม่เข้าข้าง
ฮ่าๆ แชรินออนนี่นี่เด็กชะมัด
“โธ่.....แชรินออนนี่....อย่างอนไปเลยนะ” ฉันบอกออกไป กลัวว่าแชรินออนนี่จะงอนเป็นเด็กที่พอไม่มีพวกก็งอนตุ๊บป่องๆ
“ฉันไม่ได้งอน แต่กลับไปได้แล้วทั้งสองคนนั่นแหละ ฉันจะนอนแล้ว”ทีนี้น่าจะเป็นความจริงแล้วล่ะ เพราะตอนนี้ฉันมาหน้าตา
แชรินออนนี่ก็พร้อมหลับเต็มที ฮ่าๆ แต่ฉันยังอ้อนจนได้กินไก่อบนับเป็นสถิติการอ้อนใหม่ของฉัน
“กลับก็ได้ แล้วพรุ่งนี้ฉันจะพาเพื่อนมาให้รู้จักนะ ย้ำว่าห้ามจีบนะ” บอมออนนี่ย้ำ ฉันอยากรู้จริงๆเลยว่าหน้าตาเพื่อนบอมออนนี่เป็นยังไง น่ารักขนาดไหนถึงได้ย้ำนักว่าห้ามจีบๆเนี่ย แชรินออนนี่เป็นผู้หญิงนะคะ แถม...ช่างเถอะ
.............................
.............................
............................
.............................
.............................
............................วันรุ่งขึ้น
ติ่ง ต่อง
ง่า...ใครมากดกริ่งบ้านฉันแต่เช้าเนี่ย คนจะนอน อ่อย...ฉันที่เดินออกไปเปิดประตูด้วยท่าทางสลึมสลือเนื่องจากสติที่ไม่สมประกอบดี แหม...ก็เช้าซะขนาดนี้ ยังง่วงอยู่เลยนี่นา
“บ้านกง มาหาใครคะ??”ฉันถามออกไปทั้งที่ยังหลับตาอยู่ อย่าหาว่าฉันเสียมารยาทเลยนะ เพราะตอนนี้น้ำหนักของหนังตาฉันมันน่าจะสัก10ตันซะล่ะมั้ง ยกไม่ขึ้นจริงๆ
“มินจีย่าห์!!! ออกมาเปิดประตูภาษาอะไรตายังไม่ลืม น่าเกลียดจริงๆเลย เด็กคนนี้” เสียงบอมออนนี่ที่โวยวายออกมา ฉันไม่จำเป็นต้องลืมตาก็จำได้แม่น
“ง่า...บอมออนนี่เองเหรอ ฉันง่วงนี่ ทำไมวันนี้ออนนี่ตื่นเช้าจังเลย” ฉันถามออกไปทั้งที่ยังไม่ลืมตาด้วยความสงสัย เพราะปกติฉันต้องเป็นฝ่ายไปปลุกบอมออนนี่ต่างหาก
“ก็วันนี้ออนนี่จะพาเพื่อนมาให้รู้จักน่ะสิ นี่...มินจีย่าห์!! ลืมตาซะทีสิ มารยาทแย่จริงๆเลย”บอมออนนี่เริ่มโวยวายออกมาเมื่อไม่ได้ดังใจ อิอิ จริงๆฉันเริ่มหายง่วงแล้วล่ะ แต่กวนประสาทบอมออนนี่อีกหน่อยมันสนุกดี
“มินจีย่าห์!! ตื่นซะที!!”บอมออนนี่เริ่มโวยวายอีกครั้ง ฮ่าๆ โอเค เลิกแกล้งก็ได้
“นี่...ดาร่า เพื่อนที่ออนนี่บอกเมื่อวานไง”บอมออนนี่แนะนำเพื่อนที่อวดไว้นักหนาว่าน่ารักเมื่อวาน ฉันที่ลืมตาขึ้นมาเห็น
ก็ได้แต่อึ้งสิคะ....เพราะไม่คิดว่าจะน่ารักขนาดนี้...หน้าเด็กยิ่งกว่าบอมออนนี่...ตัวเล็กนิดเดียว เอ๊ะ! หรือเพราะยืนข้างบอมออนนี่
นะ ไม่ใช่สิ ตัวเล็กจริงๆอ่า เล็กกว่าฉันซะอีก...
โอ๊ยๆๆๆ ฉันเป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาที่แน่นอนว่ามีสเปคเป็นชายหนุ่มรูปงาม ยังเผลอใจเคลิ้มไปกับความน่ารัก
ของเพื่อนบอมออนนี่คนนี้ โอ้ววว....จุดนี้ ฉันอยากเกิดเป็นผู้ชายเลยล่ะค่ะ
“มินจี..มินจี!!”เสียงบอมออนนี่ที่โวยวายออกมาอีกครั้ง สงสัยฉันทำหน้าเคลิ้มไปหน่อย เสียมารยาทอีกแล้วเรา
“อ่า...อันยองค่า ดาร่าออนนี่”ฉันรีบทักทายพร้อมโค้งศีรษะชนิดหัวแทบมุดลงดินให้ดาร่าออนนี่คนสวย
“อันยองจ้า มินจี บอมมี่เล่าให้ฟังบ่อยๆว่ามีน้องข้างบ้านที่น่ารักมากๆ พึ่งได้มาเจอก็วันนี้แหละ”ดาร่าออนนี่ที่พูดจบก็โปรยยิ้ม
น่ารักใส่ฉัน ฮือ...ออนนี่คะ อย่ามาทำอย่างนี้ ฉันก็มีหัวใจนะ เดี๋ยวรักซะหรอก
“ค่ะ ดาร่าออนนี่ก็น่ารักมากๆเลย บอมออนนี่บอกว่ามีเพื่อนน่ารักแต่ฉันไม่คิดว่าจะน่ารักขนาดนี้”
“แหมๆๆ แล้วบอมออนนี่ไม่น่ารักแล้วหรือไง?”บอมออนนี่ที่ขัดขึ้นมา ด้วยน้ำเสียงที่ต้องการจะบอกว่า
ฉันยังอยู่ในวงสนทนานี้นะยะ
“ก็น่ารักค่ะ แต่แค่สู้ดาร่าออนนี่ไม่ได้เฉยๆเอง”
“ยัยเด็กทรยศ”บอมออนนี่บ่นพึมพำออกมาอย่างน่ารัก ฮ่าๆ
“แต่ฉันรักบอมออนนี่ที่สุดเลยนะคะ”ฉันบอกออกไปอย่างอ้อนๆ แต่ก็เรื่องจริงนะ
“งั้นก็ ไปอาบน้ำซะสิจะได้ไปบ้านแชรินพร้อมกัน”บอมออนนี่เอ่ยออกมาอย่างวางมาดไม่ให้รู้ว่าจริงๆหายงอนแล้ว
แต่ฉันเห็นน้า ว่าออนนี่แอบยิ้ม
“ค่า ออนนี่ ดาร่าออนนี่ รอฉันแปบนึงนะคะ”ฉันบอกออนนี่ที่น่ารักทั้งสองก่อนจะโปรยยิ้มให้บ้าง แล้วเดินขึ้นไปอาบน้ำโดยปล่อยให้ออนนี่ทั้งสองนั่งรออยู่ด้านล่าง
15นาทีผ่านไป
ฉันอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็เดินลงมาพร้อมที่จะไปป่วนบ้านแชรินออนนี่แล้วล่ะ บอมออนนี่กับดาร่าออนนี่ที่กำลังนั่งคุยกันอยุ่พอเห็นฉันลงมา บอมออนนี่ก็ลุกขึ้นแล้วรีบลากฉันให้เดินออกไปบ้านแชริออนนี่ทันทีโดยมีดาร่าออนนี่ที่เดินตามมาอย่างไม่เร่งรีบแต่ไม่เข้าใจว่าบอมออนนี่จะลากฉันเพื่อ??
“ออนเน่...”ฉันร้องประท้วงที่บอมออนนี่กระชากลากตัวฉันอย่างไม่ปราณีแน่นอนว่ามือบอมออนนี่หนักแทบไม่ต่างอะไรจากเท้าเลยล่ะค่ะ ถ้าฉันไม่รีบร้องออกมาเกรงว่าตัวฉันจะช้ำเสียก่อน
“มินจี อย่าสำออยน่า รีบๆเดินหน่อยสิ ป่านนี้แชรินยังไม่ตื่นแน่ๆ ออนนี่อยากแกล้งแชริน”
“เดี๋ยวบอมออนนี่ก็โดนแชรินออนนี่จัดการเหมือนครั้งที่แล้วนะคะ” วิธีจัดการบอมออนนี่นั้นไม่ยากเย็นเท่าไหร่หรอกค่ะ แค่ทำเป็นเมินเวลาที่บอมออนนี่กำลังพูด หรือส่งเสียงดังตอนที่ออนนี่กำลังอยู่เงียบๆเท่านี้บอมออนนี่ก็จะสติแตก ซึ่งแชรินออนนี่เคยใช้วิธีแรกในการแก้แค้นบอมออนนี่ซึ่งได้ผลสุดๆบอมออนนี่สติแตกรีบขอโทษแชริออนนี่ที่แกล้งรบกวนเวลานอนก่อนหน้านั้น
“แหม...ถ้าเรื่องแค่นั้นละก็ ออนนี่ว่าคุ้มล่ะ เดินเร็วๆเข้าเถอะ ยัยเด็กก้นกลม”บอมออนนี่บอกออกมา แถมหาว่าฉันก้นกลมอีกแหนะ มันน่านักนะบอมออนนี่ ฉันจะให้แชรินออนนี่มาจัดการ
ติ่ง ต่อง
ติ่ง ต่อง ติ่ง ต่อง
บอมออนนี่ที่รัวกริ่งของบ้านแชรินออนนี่อย่างไม่เกรงใจและไม่กลัวว่าปุ่มจะหลุดออกมา ผ่านไปราว 5นาทีเห็นจะได้
แชรินออนนี่จึงได้ฤกษ์แยกตัวจากเตียงแล้วออกมาเปิดประตูสักที
“ว่างนักหรือไง ไม่มีอะไรจะทำแล้วใช่ไหมคะ ถึงได้มาก่อกวนกันแต่เช้า”แชรินออนนี่ที่เดินออกมาเปิดประตูพร้อมต่อว่าบมออนนี่ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆตามสไตล์
“ก็ว่างน่ะสิ ไม่น่าถาม ฉันพาเพื่อนมาแนะนำให้รู้จัก”บอมออนนี่เอ่ยบอกพร้อมลากดาร่าออนนี่มาจากข้างหลังแล้วผลักดาร่าออนนี่ให้มาเผชิญหน้ากับแชรินออนนี่ แต่ด้วยความที่บอมออนนี่แรงเยอะไปหน่อย...เป็นผลให้ดาร่าออนนี่ปลิวใส่แชรินออนนี่ที่ยืนอยู่อย่างมึนๆ นั่นเป็นผลให้ทั้งคู่ล้มลงไปด้วยกันอย่างน่าสงสาร ร่างของดาร่าออนนี่ที่แสนจะบอบบางนั่นทับอยู่บนตัวของแชริน ออนนี่ ดาร่าออนนี่ที่รีบลุกขึ้นมาอย่างลุกลี้ลุกลนปัดๆตามตัวก่อนจะรีบเดินออกห่างจากแชรินออนนี่
“บอมออนนี่ มันไม่มากไปหน่อยหรือไง ผลักเพื่อนมาใส่ฉันแบบนี้น่ะ ห๊ะ!”แชรินออนนี่ที่เริ่มเดือดดาลเพราะความขี้แกล้งของ บอมออนนี่
“ฉันไม่ได้ตั้งใจอะ ยัยดาร่าตัวเบาเองทำไมล่ะผลักนิดผลักหน่อยก็ปลิวแล้ว”
“ออนนี่แทนที่ออนนี่จะขอโทษเพื่อนออนนี่นะคะ ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ”
“แชรินอ่า....อ๊า...นี่ ดาร่าเพื่อนฉันที่จะแนะนำให้รู้จักไง น่ารักมั้ย?”บอมออนนี่ที่เสียงอ่อยในตอนแรก เหมือนพึ่งจะนึกออกแล้วรีบคว้าตัวดาร่าออนนี่ มาแนะนำให้แชรินออนนี่รู้จักอย่างเป็นทางการ แชรินออนนี่ที่พึ่งจะเห็นดาร่าออนนี่ ถึงกับตาค้าง ดวงตาเล็กๆนั้นซ่อนประกายบางอย่าง ฉันว่าแชรินออนนี่ต้องรู้สึกเหมือนฉันแน่ๆ ก็ดาร่าออนนี่น่ารักขนาดนี้นี่เนอะ
“อ่า อันยองค่ะ”แชรินออนนี่ที่ตั้งสติได้เร็วกว่าที่คิดรีบทักทายด่าออนนี่พร้อมโค้งน้อยๆอย่างมีมารยาท
“อันยองจ่ะ บอมมี่เคยพูดถึงแชรินบ่อยๆล่ะ วันนี้ได้เจอตัวจริงซะที เหมือนที่บอมมี่พูดไว้เลย”ดาร่าออนนี่เอ่ยยิ้มๆ
“ยังไงเหรอคะ”แชรินออนนี่ถามกลับอย่างงงๆว่าบอมออนนี่เคยไปเล่าอะไรให้ดาร่าออนนี่ฟัง
“ก็...น่ารัก แต่ว่า...เย็นชาสุดๆ”
“อ่า....ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ เข้าใจผิดแล้ว”แชรินออนนี่เอ่ยออกมาเบาๆเหมือนเขิน หา...เขิน แชรินออนนี่เขิน ฉันว่าฉันเห็นอย่างนั้นจริงๆนะ แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างแชรินออนนี่เขินเป็นกับเขาด้วย
“แชรินอ่า จะไม่ชวนพวกเราเข้าบ้านหน่อยหรือไง”บอมออนนี่เอ่ยออกมา
“อ่า...เข้ามากันก่อนสิคะ”แชรินออนนี่ที่ดูงงๆ พูดชวนทกคนเข้าบ้านตามที่บอมออนนี่บอก
และหลังจากที่ปล่อยแชรินออนนี่ไปทำธุระชำระร่างกายได้ราวๆครึ่งชั่วโมง แชรินออนนี่ก็ออกมาจากห้องน้ำเสียที
“นี่...ดาร่าอยากกินรามยอนล่ะ ไปทำให้หน่อยสิ”เป็นบอมออนนี่ที่เอ่ยออกมาในทันทีที่แชรินออนนี่ก้าวออกมาจากห้องน้ำ
“เอ๋...ฉัน...”ดาร่าออนนี่ที่ดูงงๆกับสิ่งที่บอมออนนี่พูด ทำท่าจะปฏิเสธแต่ฉันก็แอบเห็นว่าบอมออนนี่สะกิด เอ่อ...จะเรียกว่า สะกิดได้ไหมนะ
เอ่อ...นั่นแหละค่ะ จนดาร่าออนนี่หยุดทำท่าปฏิเสธลง
“เร็วซี่...แชริน”บอมออนนี่พูดขึ้นอีกอย่างเร่งเร้า บอมออนนี่คิดจะแกล้งแชรินออนนี่แน่ๆ
“ดาร่าออนนี่อยากกินหรือคะ”แชรินออนนี่หันไปถามดาร่าออนนี่
“เอ่อ...จ่ะ”ดาร่าออนนี่ที่ตอบออกไปอย่างไม่เต็มเสียง พร้อมยิ้มแหยๆเหมือนถูกบังคับยังไงยังงั้น
“งั้นรอแปบนึงนะคะ”แชรินออนนี่รับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินหายไปในห้องครัว
แชรินออนนี่........ทำไมยอมง่ายๆล่ะ แค่บอกว่าดาร่าออนนี่อยากกินงั้นหรือคะ โอ๊ะ นี่มันอะไรกันเนี่ย
จริงๆแชรินออนนี่คงรู้ดีว่าบอมออนนี่อยากจะแกล้ง แต่ก็ยอมไปทำง่ายๆเพียงเพราะหันไปถามดาร่าออนนี่
แล้วดาร่าออนนี่ตอบรับงั้นหรือคะ ฉันว่านี่มันแปร่งๆซะแล้ว.......
รีไรท์ฟิคใสๆค่ะ
ถ้าใครได้ดู 2NE1TV จะอ่านง่ายขึ่น
เพราะคาแรคเตอร์ของแต่ละคนแทบไม่ต้องจิ้น
เอามาจากพื้นฐานนิสัยจริงของสาวๆเลย
แต่อาจจะมีปรับบ้างเล็กน้อย เพราะมันเป็นฟิคอย่าคิดมากค่ะ
ติดตามและติชมได้ค่ะ
ทุกคอมเม้นท์เป็นกำลังใจสำหรับคนแต่งนะคะ
ความคิดเห็น