คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 [Chapter 2] ฝันประหลาด!!!
บทที่ 2 [Chapter 2] ฝันประหลาด!!!
“080221****เบอร์นี้น่ะของเฟเร็นเย่ท์ ส่วนเบอร์ที่ให้ไปเมื่อกี้นาซราริส มั่วจริง อ้าวไคล์กลับมาแล้วเหรอ เออแค่นี้ก่อนนะเว้ย อย่าลืมเงินนะ เออๆรู้แล้วเดี๋ยวหาทางให้ เออไม่ต้องจู้จี้น่าได้แน่ๆรับรอง หวัดดี” คีย์เลียส ไทมีรอส เอ่ยทักเด็กหนุ่มผมสีไม้โอ๊ตเสียงใส พลางกดวางโทรศัพท์ในมือแล้วเดินมาหาเด็กหนุ่มที่ยืนรออยู่หน้าประตู
คีย์เลียส ไทมีรอส เด็กหนุ่มนักปราชญ์ที่ปรึกษาองค์กรนักฆ่าพยัคฆ์สีดำ ฉลาดเป็นกรด ผมสีเงินเป็นประกายแวววาวงดงามน่าจับต้อง ดวงตาสีน้ำตาลแดงดูเจ้าเล่ห์เพทุบาย ไม่ว่างานไหนๆถ้าเขาออกโรงละก็รับรองว่าไม่มีพลาด
“หวัดดีคีย์ ทำไรอยู่เหรอ?” เด็กหนุ่มหน้าหวานนามไคล์ถาม พลางเดินไปบนโต๊ะหยิบองุ่นสีม่วงสดออกจากถุงพลาสติก (ไม่ช่วยลดโลกร้อนเล้ย)
“แจกเบอร์คนในองค์กรเราไง ผู้หญิง 200 ผู้ชาย150” คีย์พูดหน้าระรื่น พลางนับนิ้ว
“แจกไปหลายคนแล้วนา ตอนนี้คงจะประมาณ 1500 แล้วล่ะหุหุ” เขายิ้ม ดีดนิ้ว 1 ครั้งสมุดก็ปรากฏต่อหน้าเขา ปากกาขนนกและหมึก
“เฟลล์เลออิส เฟเร็นเย่ท์ นาซราริส เนโร ไคล์ อืมเติมวิลเลี่ยมไปด้วยนะ” เขาพูดไปเรื่อย ขนนกก็จดไปเรื่อยๆบนสมุดที่ลอยอยู่บนอากาศ
ไคล์สายหัวอย่างจนปัญญากับไอ้เพื่อนคนนี้ ติ๊งต๊องดีจริงๆ มันสอบผ่านนักปราชญ์มาได้ไงฟะ?
“เออใช่ ไอ้ไคล์ เมื่อวานนี้ตอนกลางคืนประมาณ 3 ทุ่มกว่ามีคนโทรมาหาแกด้วยว่ะ”ไม่ว่าเปล่าพลางกินองุ่นที่ไคล์กำลังจะยัด (เน้น ยัด) เข้าปากมากินเองเสียนี่
“แล้วไงต่อ” ไคล์ถามต่อปากก็เต็มไปด้วยองุ่น 5 กิโลที่ตัวเองอุตส่าซื้อมา
“ก็เขาพูดว่าวันนี้เขาจะมาหานาย ให้อยู่รอตอนเที่ยงคืนตรง” คีย์พูดก่อนจะยัดองุ่นลูกสุดท้ายลงท้องก่อนจะเดินไป
“อ้อ ฝากบอกพวกที่ฉันจดชื่อด้วยนะว่าเตรียมรับโทรศัพท์กระหน่ำได้เลย
“เดี๋ยวๆ เพิ่งได้ยินว่ามีคนมาขอเบอร์ฉันด้วย ใครอ่ะ” ไคล์เรียกคีย์เลียสก่อนจะหายลับไปแต่เสียงก็ยังตอบกลับมา
“น้องฟารารี่ไง” คีย์ตอบกลับมา
“ฟารารี่เหรอ ฟารารี่ ฟารา...รี่ ไอ้ฟารารี่ตุ๊ดประจำเมืองนี่ฟ่า ซวยแล้ว!!!” ไคล์โวยวายแต่พูดยังไม่ทันขาดคำ
~คนหน้าตาดี รับโทรศัพท์ด้วยคร้าบ~
“ครับ ไคล์ครับ” เสียงไคล์ทักเพราะหน้าจอเป็นเบอร์แปลกหน้าต้องพูดสุภาพนิดนึง
“สวัสดีค้าพี่ไคล์ ฟารารี่เองค้า~” เสียงแจ๋นของฟารารี่ดังออกมาจากโทรศัพท์
ติ๊ด
โทรศัพท์โดนกดวางสายอย่างรุนแรงโดนไคล์ ทำหน้ามุ่ย เซ็งวุ้ย
***********************************
ภายในห้องนอนของไคล์ เตียงสีขาวนุ่มติดริมชิดกำแพงตรงข้ามกับหน้าต่างที่มีผ้าม่านพัดไปตามแรงลม เด็กหนุ่มผมสีไม้โอ๊ตเดินเข้ามาอย่างร่าเริง แต่มีเซ็งเล็กน้อยเมื่อฟารารี่โทรมาไม่เลิก
พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาที่บ่งบอกเวลา 23.59น.
เอ วันนี้ไอ้คีย์มันบอกว่าจะมีคนมาหาตอนเที่ยงคืนนี่นางั้นรอหน่อยละกัน
ว่าแล้วก็นั่งลงและก็รอ
ติ๊งติ๊งติ๊งติ๊ง
แว้บบบบบบบบบบบบ
นาฬิกาบ่งบอกว่าเวลาเที่ยงคืนแป๊ะ แสงสว่างส่องแสงนวลจากดวงจันทร์กระทบตาก่อนจะค่อยๆสว่างขึ้นเรื่อยๆๆๆจนกระทั่งต้องหลับตาแต่แสงก็หายไปซะก่อน พลันปรากฏร่างสตรีผู้หนึ่ง ผมสีทองอร่ามยาวประบ่า ดวงตาเรียวเล็กสีฟ้าใสงดงาม ชุดสีขาวยาวระพื้นแต่สิ่งที่สะดุดตามากที่สุดคือ ปีกสีขาวสกาว ส่องประกายระยิบระยับราวกับมีละอองเพชรลงบนพื้นห้องของเขา
หญิงผู้นั้นเดินเข้ามาหาเขาอย่างช้าๆ ท่วงท่าเดินงดงาม ร่างอรชร ถ้าใครมาเห็นคงคิดว่าเป็นนางฟ้าเป็นแน่และตอนนี้ไคล์ก็คิดแบบนั้น
“เอ่อ...เธอเป็นใครเหรอ?” ไคล์ถามเสียงตะกุกตะกักพลางถอยห่าง
“ผู้ชายครับ หุหุ” หญิงผมทองหัวเราะอย่างน่ารัก ปีกสีขาวโบกสะบัดไปมา ขนปีกสีขาวหลุดร่วงลงมาเพียง 1 ทำเอาพื้นห้องบริเวนนั้นสว่างโร่ทันใด
“ผะผะผู้ชายเหรอ” ไคล์กำลังอึ้ง อึ้งครับพี่น้อง
ทำไมมันสวยจังฟะ?
สวยกว่ายัยเฟเร็นเย่ท์อีกอ่ะ
ผู้หญิงที่ไคล์คิดว่าเป็นผู้ชายก้าวย่างมายืนอยู่ตรงหน้า เขา(เอ๊ะ หรือเธอ)ฉีกยิ้มยิงฟันให้หนึ่งทีก่อนที่เสียงใสราวระฆังจะเอ่ยออกมา
“ข้าชื่อเฟริส เป็นเทพแห่งแสงสว่าง ได้รับมอบหมายให้มาพาท่าน องค์รัชทายาท คีรีกัสไปแดนสวรรค์เพื่อหามหาเทพพ่อของท่าน” เขาเอ่ย รอยยิ้มสวยงดงามทำเอาไคล์ใจเต้นแต่ก็ต้องสงบไว้
มันเป็นผู้ชาย มันเป็นผู้ชาย
พุธ โธ พูธ โธ
กิเลสอย่าครอบงำ มันเพศเดียวกัน มันชายตรูชาย
ใจเย็นๆ ลูกใจเย็นๆ
“บ้าเหรอ ฉันเป็นนักฆ่านะเฟ้ย จะได้เป็นทงเทพอาไร๊!!!” ไคล์โต้ “ฉันชื่อไคล์ นะเฟ้ย ไคล์ แคนซัส นักฆ่า2 มือแห่งองค์กรพยัคฆ์สีดำนะ ไม่ใช่องค์รัชทายาทอิ๊กคิวอะไรนั่นซะหน่อย”
“คีรีกัสต่างหาก แต่นั่นมันนามของท่านเองนะ ไม่มีมารยาทเลย” เสียงเฟริสบ่น ส่ายหัวไปมา
“แต่เอาเถอะ ข้าจะให้เวลาท่านซัก 3 วันละกัน จัดการเรื่องส่วนตัวให้เรียบร้อยนะ ข้าไปล่ะ” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ใช้ปีกสีขาวบินออกทางหน้าต่างที่เปิดอยู่ ทำให้ไคล์คิดว่า
ตอนมาหายตัวมา ตอนกลับจะบินทำไมให้เหนื่อย
พวกเทพนี่เข้าใจยากจริงๆเล้ย
“อย่าเพิ่งไปซี้ โธ่เอ๊ย” ไคล์บ่นแล้วสบถออกมา (มิอาจเอ่ยได้เพราะจะกลายเป็นสื่อทางสังคมเดี๋ยวเด็กจะพูดตามได้)
“อย่าเพิ่งปายยยยยยยยยย” ไคล์สะดุ้งตื่นขึ้นมา เหงื่อชุ่มใบหน้า
“ฝันแปลกแฮะ” เขาพูดเสียงเบาเหมือนคุยกับตัวเองมากกว่า แต่ก่อนที่จะล้มตัวนอนต่อ เกิดแสงระยิบระยับตรงหน้าต่างห้อง ขนปีกเทพเฟริส!!!
ความคิดเห็น