ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Taeny x Taengsic] Waiting Forขอชั้นรักคุณได้มั๊ย…..

    ลำดับตอนที่ #4 : อยากได้คืน…..

    • อัปเดตล่าสุด 6 ต.ค. 56


    Chapter  3   อยากได้คืน…..

     

     

              “ถึงว่าสินะชั้นเห็นเธอนั่งนั่งอึ้งอยู่ได้ตั้งนานหลังจากเค้าบอกชื่อกับเธอ….ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง”     

    เสียงผู้จัดการตัวเล็กพ่วงตำแหน่งเพื่อนสนิทของนางเอกสาวเอ่ยขึ้นหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวต่างๆ จากเพื่อนสนิท  ความจริงเธอก็นึกแปลกใจกับอาการแปลกๆของเพื่อนตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ในกองถ่าย   หลังคุณหมอตัวเล็กบอกชื่อและกลับไปทิฟฟานี่ก็มีอาการแปลกๆนั่งนิ่งเหม่อลอยเหมือนคิดอะไรในใจจนมานั่งในห้องที่คอนโดตั้งนานแล้วยังไม่ยอมพูดอะไรออกมาเอาแต่นั่งเฉยเหมือนคนไร้ชีวิตเธอเรียกก็ไม่ได้ยิน จนเธอต้องตะโกนนั่นแหละถึงจะรู้สึกตัว

     

                “เธอบอกว่าเธอรักเค้าแล้วทำไมวันนั้นไม่ตามเค้าไป  เธอไปหาที่บ้านก็ได้หรือไม่โทรศัพท์เธอก็มีทำไม่โทรหละยะ”   แปลกใจจริงๆทั้งๆที่เรื่องก็น่าจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งแต่ทำไมเรื่องราวกลับกลายเป็นดรามาซะงั้น

     

    คนถูกถามกลับนิ่งไป  ใช่ความจริงวันนั้นมันต้องแฮปปี้เอนดิ้งสิมันไม่ควรจบแบบนั้น  แต่ทุกอย่างก็เป็นเพราะเธอเองนั่นแหละเพราะเธอเพียงคนเดียว….

              …….เพราะชั้น……”    คำพูดหลุดออกจากปากอย่างยากลำบากเมื่อนึกถึงวันนั้น

     

                “เพราะชั้น….เห็นสีหน้าเค้าวันนั้นหนะสิ  ชั้นรู้ว่าเค้าเจ็บปวดแค่ไหน  รอยยิ้มที่เค้าพยายามส่งมาให้ชั้น  คำพูดปลอบใจไม่ให้ชั้นคิดมากทั้งๆที่ชั้นก็รู้ว่าเค้าก็เสียใจไม่แพ้กันมันทำให้ชั้นพูดไม่ออก  ชั้นไม่กล้าบอกขอคบเค้าอย่างที่ตั้งใจ  ชั้นไม่กล้าที่บอกรักเค้าชั้นไม่กล้าพูดมันออกมาชั้นไม่กล้าแม้กระทั่งจะตะโกนเรียกเค้าให้เค้าหันกลับมาฟังความรู้สึกทั้งหมดของชั้น….ชั้นไม่กล้า….จนเค้าเดินจากไป……….หลังจากวันนั้นชั้นพยายามทำ ทำทุกอย่างแล้ว………

                คำพูดที่อยากพูดพรั่งพรูออกมาจากริมฝีปากบางสวยพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุด  เหมือนกับอยากระบายความรู้สึกที่ต้องกักเก็บไว้นานที่แม้วันเวลาผ่านไปนานเพียงใดความรู้สึกต่างๆเหล่านั้นก็ยังไม่จางหายไป….หลังจากวันนั้นกว่าที่จะรู้ตัวว่าเสียเค้าไปไม่ได้กว่าที่จะรู้ตัวว่าต้องบอกความรู้สึกของตัวเองออกไปก็สายไปเสียแล้ว

     

                …..วันนั้นหลังจากแทยอนเดินจากไป  เธอเดินกลับถึงบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ถึงแม้ว่าระยะทางจากบ้านเธอไปบ้านแทยอนจะไม่ไกลกันแต่เธอก็ไม่กล้าที่จะเดินไปที่บ้านของเค้า  เธอยังไม่กล้าสู้หน้าเค้าหรอกไม่กล้าพอที่จะเดินเข้าไปหาเค้า  แต่เธอก็อยากคุยกับเค้าอยากให้เค้าเข้าใจทุกอย่าง  เธอพยายามรวบรวมกำลังใจที่จะกดโทรศัพท์เพื่อโทรหาเค้าอยู่ตั้งนานแต่พอตัดสินใจโทรไปเค้ากลับปิดเครื่อง  วันต่อมาเธอก็ตั้งใจจะไปคุยกับเค้าแต่พอไปถึงบ้านกลับพบความว่างป่าวที่บ้านเค้าไม่มีใครอยู่สักคนแทยอนอยู่บ้านหลังนี้กับพี่สาวและน้องสาวของเค้าที่มาเรียนต่อที่อเมริกาด้วยกัน  ปกติถ้าแทยอนไม่อยู่พี่หรือน้องสาวของเค้าสักคนก็ต้องอยู่บ้านแต่วันนั้นกลับไม่มีคนอยู่เลย  เธอนั่งรออยู่หน้าบ้านจนค่ำก็ยังไม่มีใครกลับมาจนเวลาล่วงเลยไปจนดึกดื่นนั่นแหละเธอถึงจะยอมกลับบ้าน  แต่วันต่อๆมาเธอก็ไปบ้านเค้าอีกครั้ง  สามสี่วันผ่านไปบ้านก็ยังปิดเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่จนล่วงเลยเข้าวันที่ห้าที่เธอเดินไปที่บ้านของเค้านั่นแหละเธอถึงเจอพี่กับน้องของเค้า…….

     

              ……เธอยังจำความรู้สึกนั้นได้  วันนั้นพอเธอเห็นพี่สาวกับน้องสาวของเค้าอยู่หน้าบ้าน  เธอรีบเดินเข้าไปหาและถามหาเค้าทันที   แต่คำตอบที่ได้รับกลับทำให้เธอแทบช๊อคจนยืนไม่อยู่น้ำตาไหลอาบแก้ม  เธอร้องไห้อย่างไม่อายใคร  ไม่มีแม้เรี่ยวแรงที่จะเดินกลับบ้าน  ทุกอย่างมันสายไปแล้ว  สายไปจริงๆ  เธอจำไม่ได้ว่ากลับมาถึงบ้านเม่อไหร่สิ่งที่จำได้เพียงอย่างเดียวคือคำพูดจากปากพี่สาวของเค้า….

     

                “แทยอนบินไปฟิลาเดเฟียตั้งแต่สี่วันก่อนแล้ว  เค้าสอบติดแพทย์ที่ University of Pennsylvania คงไม่กลับมาที่นี่อีกแล้วหละ……

     

              “แล้วเธอก็ไม่เจอเค้าอีกเลย….แถมเธอยังถูกเรียกตัวให้กลับเกาหลีอีก  เลยทำให้เธอกับเค้ายิ่งห่างกันจนเวลามันล่วงเลยมายาวววววนานนนนนแบบนี้ใช่ปะ..”   เพื่อนสนิทตัวเล็กสรุปเรื่องราวทั้งหมดหลังจากฟังเหตุผลจากเพื่อนสาวคนสวยแล้ว  ความจริงมันก็น่าเศร้านะพอได้ฟังเรื่องต่างๆแล้วก็ไม่รู้จะสงสารใครดีระหว่างเพื่อนสาวคนสวยกับคุณหมอตัวเล็กคนนั้น

                ว่าแต่ยังไงต่ออะเธอมั่นใจใช่มั๊ยว่าเค้าเป็นคนๆเดียวกัน?”    ความจริงก็ไม่อยากถามแบบนี้หรอกนะคนพึ่งเจอกันครั้งเดียวไม่ถึงวันด้วยซ้ำทำไมเพื่อสนิทของเธอจะมั่นใจขนาดนั้น

                           

                ชั้นมั่นใจ  ว่าเค้าต้องเป็นคนๆเดียวกันแน่”    

    ถึงตอนแรกชั้นจะไม่มั่นใจเท่าไหร่หรอก  แต่รอยยิ้มของเค้ามันคุ้นเหลือเกิน  รอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนแบบนั้น  ไหนจะหน้าตาที่ที่ถึงเปลี่ยนแปลงไปแต่ใช่ว่าจะไม่เหลือเค้าเดิมเลยนี่นา  แต่ที่ทำให้มั่นใจสุดๆก็คงเป็นชื่อนั่นแหละ  ถึงเกาหลีจะมีคนชื่อ  คิมแทยอนเป็นร้อยๆคนก็เถอะ

     

    เอาเถอะๆ  ถึงเค้าเป็นคนคนเดียวกันจริงๆ  แล้วเธอจะทำอะไรดูเหมือนเค้าจะจำเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ  เธอ………..คงจะไม่บอกชั้นว่าเธอตกหลุมรักเค้าหรอกนะ ฟานี่” 

     

    ใช่….ชั้นตกหลุมรักเค้า ”        พูดน้ำเสียงจริงจังให้คนฟังต้องอ้าปากค้าง

     

    ห๊ะ  เธอว่าอะไรนะฟานี่  ขออีกทีสิ  ชั้นได้ยินไม่ชัด”  

     เพื่อนสนิทตัวเล็กถามเสียงดังด้วยความตกใจ  โอ๊ยยยยย  จะบ้าตาย ไม่อยากจะคิด  ทิฟฟานี่นางเอกสาวสวยดาวรุ่งที่กำลังพุ่งแรงที่มีทั้งพระเอก  นายแบบ  ไฮโซ  ทั้งหลายแหล่มาแย่งกันขายขนมจีบไม่เว้นวัน  พึ่งพูดออกมาว่าตกหลุมรักคุณหมอตัวเล็กที่เจ้าตัวมั่นใจนักมั่นใจหนาว่าเป็นคนรักในอดีตยาวนานอันไกลโพ้นก็เถอะ  แถมคุณหมอคนนี้ยังเป็นผู้หญิงอีกต่างหาก  คนฟังๆแล้วอยากจะเป็นลมจริงๆ

     

    ชั้นตกหลุมรักเค้าได้ยินชัดรึยัง”      คนพูดเน้นคำให้คนฟังได้ยินชัดๆอีกครั้ง

     

    เออ  ได้ยินแล้วชัดด้วย  แต่เธอจะบ้าหรอฟานี่  พึ่งเจอกันครั้งเดียว  เค้าทำงานที่ไหน  จะใช่คนเดียวกันรึป่าวก็ยังไม่รู้  และที่สำคัญเวลาผ่านมาตั้งนานขนาดนั้นแล้วเธอไม่คิดหรอว่า   เค้าจะมีแฟนหรือมีคนรัก  แล้ว”      พูดพร้อมกับเน้นคำว่า แฟนและคนรัก  ให้คนฟังได้คิดตาม

     

    “………………….”

     

    ไม่รู้หละ  ก็ตกหลุมรักไปแล้วและชั้นก็ยังไม่ลืมเค้า  จะมีหรือไม่มีแฟนตอนนี้ชั้นไม่รู้หรอก  เพราะหลังจากนี้ก็เป็นเรื่องของเธอและหละ……เธอต้องไปสืบให้ชั้นว่าเค้าทำงานที่ไหน  และที่สำคัญเค้ามีแฟนรึยัง

     

    …………………..

     

                “ขอร้องเถอะน๊ะ  ซันนี่  ช่วยไปสืบให้ชั้นหน่อย….ในเมื่อเราได้เจอกันแล้ว  ชั้นขอ..ขอแค่โอกาสได้แก้ตัวสักครั้ง….ช่วยชั้นหน่อยเถอะนะ”       คนพูดพูดพร้อมกับทำหน้าตาเหมือนจะร้องไหให้คนฟังได้ใจอ่อน

     

             “ฟานี่ เธอนี่มัน………เฮ้อ  ก็ได้ๆ ชั้นจะสืบให้”  พูดพร้อมกับส่ายหัวเบาๆให้กับเพื่อนสาวคนสนิท

     

                   “แล้วถ้าคุณหมอคิมแทยอนคนนั้นของเธอมีแฟนหรือคนรักแล้วหละ  เธอจะทำยังไง ?”

     

                  “……………………..”

     

    นั่นสินะเวลาผ่านมาก็ต้องนานแล้วและเค้าก็คงจะมีคนรักแล้วหละคนที่อบอุ่น  อ่อนโยน  และใจดีแบบนั้น   ถึงจะเป็นเรื่องที่คิดไว้อยู่แล้วแต่ภายในใจกลับรู้สึกเจ็บแปลกๆ  พอคิดถึงรอยยิ้มที่อบอุ่นกับการกระทำที่แสนอ่อนโยนที่เคยเป็นของเธอถึงแม้ว่าจะนานมาแล้วก็เถอะ  แค่คิดว่าจะเป็นของคนอื่น เป็นคนอื่นที่ได้รับสิ่งเหล่านั้น  ในใจก็รู้สึกแปลกๆ  หวง  เจ็บ  เสียใจ  และอิจฉาคนๆนั้น….

    …..นับตั้งแต่วันนั้นถึงเธอจะไม่เคยได้เจอเค้าอีกเลยแต่ตลอดเวลาเกือบแปดปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยลืมเค้า  ไม่เคยลืมความอบอุ่น  อ่อนโยน  ไม่เคยลืมรอยยิ้มที่จริงใจ  ไม่เคยลืมเรื่องราวทุกอย่างระหว่างเรา  เธอรู้สึกผิดมาตลอด  เธออยากจะขอโทษ  อยากจะเจอเค้าอีกครั้ง  และที่สำคัญ……….  เธอยังรักเค้า………………

     

    ว่าไงหละ ฟานี่  เธอจะทำยังไง    ซันนี่พูดเสียงดังเมื่อเห็นเพื่อนรักนิ่งไปนาน

     

    “…..คนอย่างทิฟฟานี่  ฮวัง  เมื่ออยากได้อะไรก็ต้องได้….”    

     

    ถึงปากจะพูดออกไปด้วยความมั่นใจ  แต่ภายในใจกลับหวั่นไหว  ต่อให้คุณลืมชั้นไปแล้ว  ต่อให้คุณมีใครก็ตาม  ชั้นจะทำให้คุณรักชั้นอีกครั้งให้ได้และชั้นจะไม่ปล่อยให้เราต้องเดินจากกันแบบวันนั้นอีกแล้ว…..

                ……ชั้นไม่ปล่อยคุณให้หลุดมืออีกแล้วหละ  คุณหมอคิมแทยอน……

     

     

     

    TBC.

     

    เกร็ดความรู้เล็กน้อย ^^

    University of Pennsylvania   ตั้งอยู่ที่เมือง ฟิลาเดลเฟีย ในรัฐเพนซิลเวเนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา  เป็นมหาวิทยาลัยเก่าแก่เป็นอันดับ 4 ของสหรัฐอเมริกา และเป็นหนึ่งในสมาชิกไอวีลีก มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียได้รับการยอมรับให้เป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำของสหรัฐอเมริกาและของโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีชื่อเสียงในด้าน การแพทย์ พาณิชยศาสตร์ นิติศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ และสถาปัตยกรรมศาสตร์

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×