คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความแปลกที่2: จุดเริ่มต้น 100%
เช้าวันรุ่งขึ้น....
“นี่ตกลงคือมึงจะสมัครงั้นเหรอ” ซีวอนทำหน้าเหวอทันทีที่ผมบอกมันระหว่างนั่งรถเดินทางไปร้านในตอนเช้า
“อืม กูไม่อยากเกาะมึงกินอ่ะนะ” ผมลอยหน้าลอยตาตอบ ซีวอนจึงหันไปพึมพำอะไรซักอย่างที่จับใจความได้ประมานว่า ‘มึงพึ่งคิดได้หรือไง’
“อ๊ะ นั่นไงร้าน จอดตรงนี้เลยมึง” มันชี้ให้ผมดูร้านที่ว่า ใกล้ๆกันนั้นมีโรงเรียนตั้งอยู่ถึง3แห่งเลยทีเดียว ที่สำคัญคือมันเป็นโรงเรียนหญิงล้วนซะ2 อีกที่เป็นสหะ ถือว่าเป็นทำเลที่ดีมากเลยทีเดียวที่จะตั้งร้านแบบนี้
“ป่ะ เดี๋ยวกูพามึงไปเปิดตัว” มันพูดขึ้นยิ้มๆแล้วเปิดประตูลงไป พวกผมเดินตรงไปที่ร้าน ภายนอกก็ดูเหมือนร้านขายเค้กธรรมดา แต่ดูท่าจะใหญ่กว่าหน่อย ป้ายหน้าร้านเขียนไว้ว่า
x x
HC’s CHEESE CAKE & Café
Open: 6.00am. – 8.30pm.
Saturday: 6.00am. – 3.00pm.
Sunday: Close
Tel: 013-13131313
x x
กริ๊งๆๆ
เสียงกระดิ่งที่แขวนไว้ตรงประตูหน้าร้านดังขึ้นเมื่อซีวอนดันประตูเข้าไป มันเดินเข้าไปก่อนแล้วผมถึงเดินตามเข้าไป… แล้วผมก็ต้องทึ่ง เมื่อเห็นจำนวนลูกค้าในร้านที่ตกแต่งอย่างน่ารักนี่
“เฮ้ย ไอ้วอน!!! ในที่สุดก็มาซักที เดี๋ยวนี้กล้ามาสายนะแก เดี๋ยวปั๊ดหักเงินเดือนซะเลยนี่!!!” เสียงตวาดของใครบางคนดังขึ้น ทำเอาลูกค้าในร้านหันมามองพวกผมบ้างเล็กน้อย
“เฮ้ย เจ๊ใจเย็น วันนี้ผมอุส่าพาเหยื่อมาเพิ่มให้นะ” ไอ้วอนหันไปคุยกับผู้หญิงคนนึง ท่าทางจะเอาเรื่องทีเดียว
“ไม่ต้องมาแก้ตัว ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว ไม่เห็นหรือไงว่าลูกค้าเต็มร้านเลยเนี่ย!!!” ผู้หญิงคนนั้นที่ไอ้วอนมันเรียกว่าเจ๊ คว้าหมับเข้าที่คอเสื้อของมันแล้วลากเข้าหลังร้านไป
“เฮ้ย เดี๋ยวดิเจ๊ ฟังผมก่อน…” เสียงไอ้ซีวอนค่อยๆหายไปเรื่อยๆตามทางที่มันถูกผู้หญิงคนนั้นลากไป…
อ่าวเฮ้ย แล้วผมหล่ะ??
เมื่อทำอะไรไม่ได้ ผมจึงตัดสินใจหาโต๊ะว่างๆนั่งลงแล้วสำรวจร้านรอซักหน่อย ร้านนี้ก็ถือว่าสวยใช้ได้เลยทีเดียว แต่มันคงออกแบบมาเพื่อให้เป็นร้านสำหรับผู้หญิง เพราะเครื่องประดับส่วนใหญ่ในร้านจะเน้นไปทางแนวน่ารักเสียหมด
ตอนนี้ทั่วทั้งร้านเต็มไปด้วยคน ส่วนมากจะเป็นนักเรียนหญิง คงจะเป็นเพราะนี่เป็นเวลา6โมงเช้า นักเรียนจึงมาหาอะไรกินกันที่นี่ บางคนมาเป็นกลุ่มกับเพื่อน บ้างมาคนเดียว มากับแฟนก็มี เป็นลุงมานั่งดื่มกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ยามเช้า บ้างก็เป็นผู้ชาย2คนมานั่งจีบกัน เป็นโฮสต์ที่โดนลูกค้ารีเควสให้ทำอะไรให้ บ้างก็กำลังมองผู้ชายตัวสูงหน้าหล่อที่กำลังเดินออกมาจากหลังร้านในชุดพนักงาน บ้างก็กำลังมองผม…
เฮ้ย มองพี่ทำไมครับน้อง??
ผมดันไปสบตาเข้ากับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง หมอนั่นหันไปคุยกับเพื่อนของมันเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นเดินตรงมาที่ผม หวังว่ามันคงจะไม่มาจีบผมนะ… (หลงตัวเองได้อีก)
“นั่งด้วยคนได้มั้ย” เด็กคนนั้นหันมาถามผม แล้วก็นั่งลงทันที …อืม แบบนี้ไม่ต้องถามก็ได้ครับน้อง
“มีอะไรหรือปล่าวครับ” ผมตัดสินใจถามออกไปก่อน ไอ้เด็กนี่มองหน้าผมนิ่งๆแล้วจึงพูดออกมา
“คุณเป็นอะไรกับพี่ซีวอน” คำถามแบบนี้คุ้นๆเนอะว่ามั้ย?? ไอ้เตี้ยนี่ชอบซีวอนเหรอเนี่ย แล้วมาเกี่ยวอะไรกับผมวะ
“ก็… เป็นเพื่อนกันครับ” แต่แล้วผมก็เหลือบไปเห็นซีวอนกำลังหัวเราะต่อกระซิกอยู่กับเด็กนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่ง
“แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่หล่ะ” ไอ้นี่จะอะไรนักหนาวะ กูจะมาทำไมก็เรื่องของกูสิ ถามอยู่ได้ กูจะไปทำหน้าที่ก้างโว๊ย!!
“ก็ซีวอนเค้าอยากให้ผมมาด้วย…ก็แค่นั้น” ผมตอบแล้วยิ้มกวนๆกลับไป แต่ดูท่าทางหมอนี่จะไม่ได้หึงซีวอนเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกัน หลังผมพูดจบ มันก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ แล้วคว้ามือผมไปเขย่าอย่างแรง
“ถ้าพี่มาทำงานที่ร้านนี้นะ ผมจะลงคะแนนให้พี่เอง!!” หา? ลงคะนงลงคะแนนอะไรครับน้อง แล้วไอ้ท่าทีดีอกดีใจนี่มันอะไรครับเนี่ย? แต่ก่อนที่ผมจะทันได้ถาม หมอนี่ก็หันไปกวักมือเรียกเพื่อนๆที่นั่งอยู่ให้มา
“ขอโทษที่แนะนำตัวช้าฮะ ผมดงเฮ ลี ดงเฮ อายุ17แล้วครับ” ดงเฮยิ้มกว้างให้ผมอย่างน่ารัก แล้วหันไปแนะนำเพื่อนๆอีก2คน “นี่ เรียวอุค แล้วก็ อึนฮยอกครับ”
“เอ่อ... พี่ชื่อ คิม ยองอุน ตอนนี้22แล้วครับ แต่เรียกพี่ว่า..”
“ไอ้คังอิน มึงทำอะไรอยู่เนี่ย?? จะมาสมัครไม่ใช่หรือไง รีบๆสิวะ มาช่วยกูที กูกำลังจะเป็นบ้าแล้ว!!!” เสียงไอ้ซีวอนตะโกนขัดขึ้นมา สภาพของมันแทบดูไม่ได้ แขนข้างหนึ่งถือถาดที่วางเค้กอยู่อย่างสุดความสามารถ ส่วนอีกข้างกำลังยื้อหยุดอยู่กับเด็กผู้หญิงวัยประมาน5-6ขวบได้
“เว่อไปได้!!!” เจ๊คนนั้นโผล่หัวออกมาจากหลังร้านตวาดแว๊ดใส่ไอ้ซีวอนอีกแล้ว
“โหย เจ๊ครับ ผมมาสายแค่15นาทีเองนะ ถึงขนาดใช้งานเยี่ยงทาสเลยเหรอ”
“ไม่รู้ไม่สน ชั้นบอกไปแล้วว่าห้ามเกิน13 เกินกว่านั้นไม่ให้อภัยย่ะ”
“โอ๊ย 2นาทีเองนะเจ๊” ขณะที่พูด มันก็พยายามจะดันเด็กคนนั้นออกไปด้วย
“หุบปากแล้วทำงานไปซะ!!!!” ว่าแล้วคุณเธอก็เดินสะบัดบ๊อบ(???)เข้าหลังร้านไป
“เฮ้ย ยุนอา อย่าดึงขาสิ เหวอ~” แต่แล้ว เมื่อเด็กคนนั้นเห็นว่าซีวอนไม่ยอมสนใจตน เธอจึงเปลี่ยนจากการดึงแขนมาดึงขาแทน…
มันกำลังจะล้ม ข้างหลังเป็นขอบโต๊ะ... ถ้าหากหัวฟาดขึ้นมา…
---------50%
มันกำลังจะล้ม ข้างหลังเป็นขอบโต๊ะ… ถ้าหากหัวฟาดขึ้นมา…
ดูเหมือนว่าร่างกายจะไปเร็วกว่าความคิด กว่าจะรู้ตัวอีกที ผมก็ยืนอยู่ตรงนั้น สองแขนอ้าออกกว้างเพื่อที่จะรับน้ำหนักของมันได้…
เคล้ง~
เสียงถาดร่วงหล่นลงพื้น พร้อมกับเค้กชิ้นสวยในตอนแรกที่เละไม่มีชิ้นดี แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้น่าสนใจมากนัก เมื่อเทียบกับร่างของใครบางคนที่อยู่ในอ่อมแขน
“นะหนู ขอโทษค่ะ” เสียงแหลมเล็กน่ารำคาญ(สำหรับผม)จากไอ้เด็กที่เกือบทำให้เกิดเรื่องนั่นเรียกสายตาเย็นชาจากผมได้อย่างดี เมื่อเด็กคนนั้นสบตาเข้ากับผมปั๊บ เธอก็วิ่งร้องไห้ออกไปทันที แต่ก็อย่างที่บอก ผมสนใจร่างที่ยังคงนิ่งอยู่ในอ้อมแขนผมมากกว่า อาจจะเพราะช็อคหรืออะไรซักอย่างที่ทำให้มันนิ่งค้างซะขนาดนี้
“เฮ้ยมึง เป็นอะไรมากมั้ย” ผมตัดสินใจถามออกไปเมื่อเห็นว่ามันไม่มีทีท่าว่าจะขยับเลยแม้แต่น้อย
“ห๊ะ?? อะอืม เอ่อ.. กูไม่เป็นไร ขอบคุณ” ซีวอนสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะยันตัวออกไป
“มึงหน้าแดง ไม่สบายหรือปล่าว”
“ปล่าว กูแค่ร้อนเฉยๆ” มันหลบหน้าผมโดยการแกล้งก้มลงไปเก็บกวาดเค้กบนพื้น ผมจึงไม่ได้ติดใจมากนัก… ซะเมื่อไหร่หล่ะ อย่าคิดว่าตัวเองจับโกหกคนอื่นได้คนเดียวสิซีวอน…
“ซีวอน เป็นยังไงบ้าง!!!” เจ๊คนนั้น ซึ่งผมคิดว่าเธอคงจะเป็นเจ้าของร้าน รีบวิ่งเข้ามาหาซีวอนพร้อมกับกลุ่มของดงเฮทันที
“ไม่เป็นไรครับ แหะๆๆ” เมื่อเธอตรวจดูจนแน่ใจแล้วว่าซีวอนไม่เป็นอะไร เธอก็หันมาหาผมแล้วพูดกับซีวอนว่า
“นายช่วยพนักงานของชั้นไว้สินะ เอ้าซีวอน ขอบคุณเค้าซะสิ”
“…”
“เงียบทำไมเล่า…”
“ก็นี่มันเพื่อนผม แล้วอีกอย่าง ผมขอบคุณมันไปแล้ว” ซีวอนพูดหน้าแดงนิดๆ ก่อนจะทำทีเดินเอาถาดเค้กไปเก็บ
“งั้นเหรอ… ” เธอเหล่มองผมน้อยๆแล้วจึงเบนสายตาไปมองซีวอน นี่ไม่คิดจะขอบคุณผมบ้างหรือไงกัน?
แต่เธอกลับพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากจะเชื่อออกมา “นี่ซีวอน ทีหลังก็หัดระวังหน่อยนะ ดูซิ เสียของจริงๆเลย” อะไรกันเนี่ยคนๆนี้!!!
“นี่คุณ ไม่คิดจะเป็นห่วงคนอื่นเค้าบ้างเลยหรือไง” เธอเหล่มองผมอีกครั้งก่อนจะตอบมาแบบขอไปที
“อะไร แค่ฉันไม่หักเงินเดือนมันก็ดีแค่ไหนแล้ว?” นี่มันอะไรกัน เมื่อกี้เธอยังทำท่าว่าเป็นห่วงซีวอนมันอยู่เลยแท้ๆ แต่ตอนนี้มันกลับกลับกันโดยสิ้นเชิง
ผมจึงได้แต่กัดฟันพูดเพราะความไร้เหตุผลของคนตรงหน้า “นี่ถ้าไม่ติดว่าคุณเป็นผู้หญิงละก็ ผมต่อยคุณไปแล้ว”
“เออ…ใจเย็นๆก่อนนะครับ พี่เค้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นหรอก… ถึงจะพูดแบบนั้นแต่เค้าก็เป็นห่วงพี่ซีวอนอยู่แหละครับ” ก่อนที่จะเกิดอะไรใหญ่โต ก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาห้ามไว้ก่อน
“เออ ก็อย่างที่คิบอมพูดนั่นแหละ เจ๊เค้าไม่ได้คิดจะทำอย่างนั้นจริงๆหรอก” ซีวอนเองก็เข้ามาห้ามด้วยอีกแรงเมื่อเห็นว่าเหตุการณ์ชักจะบานปลาย
“อ้อ แล้วก็อีกอย่าง จะว่ายังไงดีหล่ะ… เจ๊ฮีชอล…… ไม่ใช่ผู้หญิงหรอกนะ” อ้อ เธอชื่อฮีชอลนี่เอง แล้วก็ไม่ใช่……หะ ห๊า!!!! นี่ผู้ชายเหรอเนี่ย!!!
--------------------------100%
ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยนะค่ะ ^^
ขอบคุณจริงๆค่ะ...
ความคิดเห็น