ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Teens Love ยุ่งนักวัยรุ่น

    ลำดับตอนที่ #3 : วันเฮ็งซวย

    • อัปเดตล่าสุด 25 ต.ค. 56


                      เฮ้ออออ นี่เป็นวันแรกที่ฉันต้องเดินกลับบ้านคนเดียว อากาศภายในซอยทำไมมันเงียบเหงาอย่างนี้นะ วิ๊วววววว เสียงลมพัดมาเลียแขนฉันเบาๆ แต่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกเหงาไปทั้งตัว ความมืดเข้ามาปกคลุม ฉันยกมือขึ้นมาดูนาฬิกาที่ขณะนี้เวลา 18.00 น. เป็นเวลาที่ฉันไท่ชอบเอาเสียเลย ทุกวันเวากลับบ้านก็ต้องเดินมากับเอตลอดแต่วันนี้เขาหายไปไหนนะ เฮ้อออ                        "โอ๊ยยย!!!" อยู่ๆฉันก็สดุดอะไรบางอย่าง พอหันไปดู ก็เห็นก้อนหินก้อนใหญ่ที่ทำให้ฉันสดุดล้ม
                                "นอกจากจะบ้าแล้วยังโง่อีกนะเนี่ย ลุกขึ้น!!" นายเบียร์ดึงแขนฉันอย่างแรง
                                "ไอ้บ้าเอ้ย!! นี่คนนะเว้ยไม่ใช่ตุ๊กตา จะได้ดึงแขนแล้วไม่เจ็บอ่ะ" 
                                "โห นี่ฉันช่วยเธอนะเนี่ย แทนที่จะขอบคุณ แต่กับมาด่ากันซะงั้นรู้งี้ไม่ช่วยดีกว่า"
                                "แล้วใครอยากให้นายมาช่วย ฮึ่ยไอ้งั่ง"
                                "อ้าววว  ไปดีกว่าไม่อยากทะเลาะกับตุ๊กตาบาบี้ ล้าๆๆๆๆๆ"
                                "ไอ้บ้าเอ้ยยยย" 
    แล้วนายเบียร์ไปอย่างอารมณ์ดี ต่างจากฉันที่ทั้งอารมณ์ไม่ดี และอารมณ์ไปด้วยกัน ไม่รู้ทำไมเวลาฉันอยู่กับไอ้บ้านี่มักจะมีความสุขทุกครั้งเลย หรือว่า........เฮ้ยยๆ เลิกคิดๆ ไม่มีทางที่ฉันจะไปชอบไอ้ตานั่นเด็ดขาด   เฮ้อออ ถึงบ้านสักที
                                "แม่หวัดดีค่ะ พ่อหวัดดี ค่ะ"
                                "ไงลูกเรียนสนุกมั้ย"
                                "สนุกที่ไหนหล่ะพ่อ เหนื่อยจะตาย"
                                "ถึงจะเหนื่อยแค่ไหนเราก็ต้องเรียนเพื่ออนาคตของหนูนะลูก"
                                "ค่ะ แม่เพื่ออนาคตของหนู และครอบครัวค่ะ งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ'
                                ''แล้วอย่าลืมลงมาทานข้าวนะลูก''
                                "ค่ะ"
    ขึ้นมาบนห้อง ฉันก็รีบไปอาบน้ำ พอแต่งตัวเสร็จ ฉันก็เลยว่าจะนอนนิดหน่อยแต่มันไม่ใช่ ฉันหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้พอตื่นมาอีกทีก็7 โมงเช้าแล้ว ฉันรีบไปอาบน้ำอย่างสุดชีวิต วิ่งลงไปข้างล่างเพื่อไปใส่รองเท้า แต่พอมาถึงโรงเรียนก็รู้สึกโล่งใจ เพราะคนมายังไม่เยอะสักเท่าไหร่ เฮ้ออออสบายใจ
     

                                               ...............................................................................
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×