ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ทำความ(ไม่)อยากรู้จัก
เช้าวันแรกของวันเปิดเรียนเป็นวันที่ฉันเบื่อที่สุด เพราะอาจารย์ใหญ่จะออกมาพูดอะไรก็ไม่รู้นานมาก มากซะจนฉันเบื่อที่จะฟัง แต่ใช่ว่าจะมีแค่ฉันคนเดียวที่เบื่อ คนอื่นก็ไม่ค่อยจะสนใจเหมือนกัน
"เฮ้ย!! ครูบา อาจารย์เขากำลังพูดอยู่ รู้จักฟังหน่อยสิ มัวแต่คุยกันอยู่ได้ ไร้มารยาท!!!" อาจารย์คมตะโคกเสียงดังจนเด็กนักเรียนทุกคนเงียบกริบ
"เอ้า!!! เลิกแถว" พอพูดจบ เสียงดนตรีก็บังเลงขึ้นอย่างพร้อมเพียง
ห้อง ม.5/8
"แฟนต้า"เด็กผู้หญิงตัวเล็กน่าเล็กที่มองความรักว่าเป้นเรื่องไร้สาระ เดินเข้ามาข้างไหน แล้วมองหาที่นั่งแต่มันเต็มไปหมดแล้ว เหลือก็แค่โต๊ะหลังห้อง เด็กผู้หญิงยิ้มอย่างมีความสุข พร้อมกับนั่งลงบนโต๊ะ "เบียร์" เด็กผู้ชายซึ่งมองว่าความรักเป็นเรื่องปกติ คนเราทุกคนต้องมีความรัก และเขานั้นเองที่อยากมีความรักกับคนอื่นเขา เดินเข้ามาในห้องแล้วมองหาที่นั่ง และแล้วเขาก็ไปเจอกับที่นั่งหลังสุดซึ่งเหลืออยู่ที่เดียว เขาไม่รอช้ารีบเดินเข้าไป และนั่งอย่างรวดเร็ว
"เฮ้ย!! จะมานั่งทำไมไม่ขออนุญาติก่อนฟ่ะ!!! " ฉันพูดด้วยอารมณ์โมโหสุดๆ
"ทำไมต้องขออนุญาติด้วย เธอเป็นคนซื้อโต๊ะมาหรือไงห๊ะ!! " ไอ้บ้านั่นตอบกลับด้วยท่าทางกวนTeen สุดๆ
"หนอย พูดงี้ต่อยกันเรยมั้ย"
"มาๆ"
ขณะที่เราสองคนกำลังจะต่อยกัน อยู่ๆภัยพิบัติลูกใหญ่ก็พัดเข้ามาอย่างไม่ทันรู้ตัว
"พวกเธอจะทำอะไรกันหน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!" คุณครูดวงใจสุดโหด ตะโคกอย่างแรง แรงซะจนเราทั้งคู่ ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว
"ออกไปเลยนะ ไปยืนกระต่ายขาเดียวอยู่หน้าห้อง ไปทั้งสองคนเลย!!"
"ค่ะ/ครับ ครู " เราสองคนเดินออกไปข้างนอกอย่างเงียบกริบ ไม่พูดกันเลยแม้แต่คำเดียว
พักเที่ยง
อืมมม กินข้าวเสร็จแล้ว ทำไรต่อดีน้าาา อ๋อนึกออกแล้วไปนั่งเล่นที่สนามหญ้าดีกว่า พอคิดออก ฉันก็ไม่รอช้ารีบมุ่งหน้าไปที่สนามหญ้าหลังโรงเรียนทันที
............................................................
"เฮ้ย!! ครูบา อาจารย์เขากำลังพูดอยู่ รู้จักฟังหน่อยสิ มัวแต่คุยกันอยู่ได้ ไร้มารยาท!!!" อาจารย์คมตะโคกเสียงดังจนเด็กนักเรียนทุกคนเงียบกริบ
"เอ้า!!! เลิกแถว" พอพูดจบ เสียงดนตรีก็บังเลงขึ้นอย่างพร้อมเพียง
ห้อง ม.5/8
"แฟนต้า"เด็กผู้หญิงตัวเล็กน่าเล็กที่มองความรักว่าเป้นเรื่องไร้สาระ เดินเข้ามาข้างไหน แล้วมองหาที่นั่งแต่มันเต็มไปหมดแล้ว เหลือก็แค่โต๊ะหลังห้อง เด็กผู้หญิงยิ้มอย่างมีความสุข พร้อมกับนั่งลงบนโต๊ะ "เบียร์" เด็กผู้ชายซึ่งมองว่าความรักเป็นเรื่องปกติ คนเราทุกคนต้องมีความรัก และเขานั้นเองที่อยากมีความรักกับคนอื่นเขา เดินเข้ามาในห้องแล้วมองหาที่นั่ง และแล้วเขาก็ไปเจอกับที่นั่งหลังสุดซึ่งเหลืออยู่ที่เดียว เขาไม่รอช้ารีบเดินเข้าไป และนั่งอย่างรวดเร็ว
"เฮ้ย!! จะมานั่งทำไมไม่ขออนุญาติก่อนฟ่ะ!!! " ฉันพูดด้วยอารมณ์โมโหสุดๆ
"ทำไมต้องขออนุญาติด้วย เธอเป็นคนซื้อโต๊ะมาหรือไงห๊ะ!! " ไอ้บ้านั่นตอบกลับด้วยท่าทางกวนTeen สุดๆ
"หนอย พูดงี้ต่อยกันเรยมั้ย"
"มาๆ"
ขณะที่เราสองคนกำลังจะต่อยกัน อยู่ๆภัยพิบัติลูกใหญ่ก็พัดเข้ามาอย่างไม่ทันรู้ตัว
"พวกเธอจะทำอะไรกันหน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!" คุณครูดวงใจสุดโหด ตะโคกอย่างแรง แรงซะจนเราทั้งคู่ ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว
"ออกไปเลยนะ ไปยืนกระต่ายขาเดียวอยู่หน้าห้อง ไปทั้งสองคนเลย!!"
"ค่ะ/ครับ ครู " เราสองคนเดินออกไปข้างนอกอย่างเงียบกริบ ไม่พูดกันเลยแม้แต่คำเดียว
พักเที่ยง
อืมมม กินข้าวเสร็จแล้ว ทำไรต่อดีน้าาา อ๋อนึกออกแล้วไปนั่งเล่นที่สนามหญ้าดีกว่า พอคิดออก ฉันก็ไม่รอช้ารีบมุ่งหน้าไปที่สนามหญ้าหลังโรงเรียนทันที
............................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น