คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Unit 1 : The Color Murder
00
Unit 1 : The Color Murder
สถานะ
: ON AIR
: [Unit 1 Ep1 : 30/09/2020]
นัเเสหลั
[Unit 1]
: เทวรา เือนรัิาล (เน) รับบท ิว
: วรีพิสุทธิ์ ลิ่นโลา (น้ำ) รับบท ปลายน้ำ
: ริสเียน่า โรมานอฟ (ริส) รับบท ปลายฝน
: สรุนารี เเสนนายา (มน์) รับบท มนรา [New!!]
: UnKnow Character [Unit ??]
: To Be Continew...
>>3<<
>>2<<
>>1<<
S
T
A
R
T
_________________________________________________________________________
โรเรียนเทวัุสิธารา : ห้อ 5/4 [าบศิลปะ]
“สีืออะไร? อบรูมาสิเเ๊สอหน่อ”
“รู้นะว่าำลัีป้อม” รูถามนัเรียนเเ๊ิเมประำห้อ พวเาสอนเอาระเป๋าวาบนโ๊ะ ั้นสายาเาไม่ให้หันไปเห็นโทรศัพท์ เเ่เลือวามเป็นรูมันเเร เเ่มอา็รู้ใ
าสะท้อนออมาเป็นเมะนานั้น
พรึบ! พรึบ!
เสียเปิหนัสือเลิลั่อสอนัเรียนที่ถูเรียอออาารใ พวเาทุ่มสมาธิ่ออยู่ับอโทรศัพท์รหน้า นหลลืมไปว่าสถานที่เเห่นี้็ือ..
โรเรียน..ไม่ใ่ระเบียนั่เล่น
“เป็นไหาเอไหม?” รูหันสายามา้อพร้อมเร่พวเาให้อออาารลนลานมาึ้น รอยยิ้มรมุมปานเเทบไม่มีนสัเ เเสให้เห็นว่าเาเเ่อยาเเล้ลูศิษย์ทั้สอนเท่านั้นเอ
“เฮ้ย หาเอไหมเพื่อน” นัเรียนายระิบระาบเสียเบา มือพยายามเปิไปบทที่เี่ยว้อับเเม่สี เเ่นบันี้ล้ายถูสวรร์ลั่นเเล้ไม่ว่าะเปิยัไเา็หาไม่เอัที
“ไม่เลยว่ะ”
เสียเพื่อนโอรว เสียหัวใเ้นัเเทบทะลุออาอ ถ้าเ้ออมาไ้มันหลุออมาปราายให้เพื่อนทั้ห้อเห็น เเล้วหลัานั้นะทำอะไรไ้ นอา ‘อวั’
“เป็นไหาเอไหมเ้าิว เ้านาย” รูอสสารไม่ไหว เาเลยเสนอทาออให้
“ไม่เอเลยรับ!!” สอนประสานเสียันอบ เรื่อารรับลูู่ไวอย่าบอใร
“นี่ไเพราะเอาเเ่ีป้อม” โนาโทษไปหนึ่ระทเรียบร้อย “เเล้วเรื่อนี้ออสอบอีนะ”
“หะ!!!!”
ทั้ห้ออยู่ภายใ้วามเียบไปั่วะ ่อให้เวลานี้ฟ้าะถล่มเเผ่นินทลาย็ไม่อาหยุยั้ สมอที่ำลัเเล่น้วยวามเร็วสามร้อยิโล่อวินาที หลายนเยหน้าาหนัสือ หลายนหยุวารูป บานเยหน้าาโทรศัพท์ เสียปล่อยปาา ินสอ ยาลบ ัันเป็นเพลสั้นๆ
เเ๊! ึ! ึ! ึ!
“พวเธอเป็นอะไรัน?” ถึรอบรูทำหน้าไม่เ้าใ เาว่า็น่าะบอไปล่วหน้าันเเล้วไม่ใ่หรอ ผ่านรูศิลปะอีนที่มาเเทนเาสัปาห์เเล้วอนมีธุระ้อลับ่าัหวั ำไ้ว่ารูนนั้นหันหลัยืนออไปมอนอหน้า่า ้วยวามเร่รีบึพูเอเสร็สับเเล้ว็ออารร.ไป
“เเล้วสัปาห์ที่เเล้วใรมาสอน?” ปัหาาใเเบบนี้้อถามนัเรียนเท่านั้น ปริศนาที่ิ๊อว์ส่วนสำัหายไป
นัเรียนมอหน้าันเอ สายาพวเาสื่อลายันว่า ‘อาารย์เป็นอะไรอเา’ ‘อาารย์เมาเเรึป่าว’ ‘อัลไเมอร์มั้’ ‘หรือเบลอ’
“ไม่มีนะรับ” ัวเเทนห้อนหนึ่บอ หลายนส่ายหน้าสนับสนุน
“แปลเเหะ..วันนั้นอาารย์เห็นรูในห้อศิลปะนะ” รูเริ่มสับสน
“อาารย์ูผิรึเปล่ารับ”
“หรือะเป็นรูฝึสอนนใหม่”
นัเรียนหลายนพาันาเาเหุาร์่าๆนาๆ พยายามหาเหุผลที่เป็นไปไ้มาสุ เเ่มัน็ไม่มีอะไรารันีไ้ว่า สิ่ที่พวเาเอนั้นือนหรือภาพลวา ทว่ามันยัลาวันเเสๆ ผีเผลอที่ไหนันะหลุออมาไ้
“อาารย์่ะ” หิสาวนหนึ่ยมือึ้น เธอเป็นหิสาวหน้าาีนหนึ่อห้อ เเทบะิอันับาวสายั้นม.ห้า เเ่เอวั้วยวามที่เธอะอบสวมเเว่นหนาเอะเเบบเ็เนิร์ รวมถึารที่ไม่อบเเ่หน้า มีน้อยนนัะเห็นภาพลัษ์ริๆอเธอ นาเพื่อนร่วมห้อยัเยเห็นเเ่รั้เียวอนไปินเลี้ยม.สี่ันที่ภูเ็
“ว่าไปลายน้ำ” อาารย์ถามเสียอ่อน สำหรับเาเเล้วนี่็เป็นศิษย์รัอีนอเา ้วยฝีมือารวารูปที่ประี าม อ่อน้อย ัประโยที่ว่า ‘พริ้วไหวั่สายน้ำ อ่อนโยนั่สายลม’ ามริเาะะลาเธอไประเวนเเ่ศิลปะทั่วประเทศ้วย้ำ ิเเ่ว่ายัยันทร์ลาเธอไปเ้ามรมห้อสมุะ่อน
“เอ่ออ..หนูะบอว่า” ปลายน้ำพูเสียลัเล ไม่มั่นใว่าสิ่ที่เธอบอไปะทำให้ทุนใันอีรอบไหม
“อาารย์เอรูนิรุรึป่าวะ?”
“นิรุ?” ื่ออันเเสนะุ้นเยที่ปลายน้ำพูออมา มัน่าเป็นั่หนามเเหลมทิ่มเเทหัวใให้เเห้เหี่ยวอีรา ื่อที่เาอยาะฝัมันไว้ลอารไปับวามเเ่ราที่ัเาะไปทีละนิ
“นิรุเาไปสบายนานเเล้ว” เาเถียลับไป้วยเหุผลที่ไร้น้ำหนั น้ำเสียาวามหนัเเน่น ้าในหัวมีภาพเหุาร์เเ่วันวานที่ออะเเ่มั เเละมันามหลอหลอนมาอยู่ทุสมัย
“เเ่หนูว่า……”
“พอไ้เเล้ว!” เาเผลอัวใ้เสียเ้มผิปิ นนัเรียนหลายนสัเเห็นท่าทีระวนระวาย มันผิวัสัยรูภาพลัษ์รูที่อ่อนโยน มัน้อมีปมอะไรบาอย่าที่รูปิไว้ไม่ยอมให้พวเารู้
“อาาร…”
“ถ้ายัไม่หยุรูะให้มส.” นัเรียนไ้เเ่เียบัน เพราะผลารเรียนใน่วนี้็สำัไม่เเพ้ับวาม้อารอยารู้ ่วหัวเลี้ยวหัว่อมันออะไมุ่้ม่าับารเสี่ยในรั้นี้
ปลายน้ำหยุพูเธอเห็นสายาที่ายเเววโรธเเ้นเเวบมาาสายาออาารย์ั่วะ เพียเเ่เธอพูื่ออนิรุึ้นมา เาถึับหลุมาอาารย์ที่เเสนน่าเารพนับถือมานานั้นเลยหรอ ูท่า้อลับไป้นว้า้อมูลเพิ่มเิมที่ห้อสมุเสียเเล้วสิ
เเ๊! เเ๊! เเ๊! ิ๊!
น้ำพิม้อวามหาลุ่มเพื่อนสนิทอีสามน เธอพิมสถานที่นัเอหมายเลหนึ่ให้พวเา พร้อมระบุเวลาหลัเธอเลิเรียนพิเศษเรียบร้อย บาทีมันอาะเี่ยวับเรื่อเล่าอรูที่ห้อสมุเยเล่าอีอเทวันุสิธาราให้ฟั
“เอ้ามาเริ่มเรียนัน่อ”
“วามหมายอสี็ือ…สที่มาระทบวัถุแล้วสะท้อนเ้าาเราทำให้เห็นเป็นสี่าๆ ารที่เรามอเห็นวัถุเป็นสีใๆ ไ้เพราะวัถุนั้นูแสสีอื่นสะท้อนแ่สีอมันเอ..นี่ือวามหมายโยร
“เเล้วทาอ้อมละรับารย์” เสียใรบานถาม
“มัน็ือ…ารเเสวามรู้สึ้าในิใหรือเเทนบุลิที่เราำลัเป็น” เาหยิบถาหลุมมาวาลาโ๊ะ ทุ่ออมันไม่มีสี “เเบบนี้เเทนุ๊าที่ไร้วามรู้สึ” มือหยิบระปุสีวเเรมาเทใส่หลุมเเร “เเ่นเรามัประอบไป้วยหลายบุลิที่ไม่มีทา้ำัน มีเเ่ะล้ายันมาว่า”
“สีเเ สะท้อนถึวามรั หลใหล ื่นเ้น วามสนใ วามโรธ หรือ้าวร้าว”
“สีฟ้า สื่อถึวามเียบ ใเย็น สบ เยือเย็น มั่น หรือมีระเบียบ”
“สีเียว หมายถึธรรมาิ ีวิ ปลอภัย ูเเล สื่น หรือเห็นอเห็นใ”
“สีเหลือ ือวามไม่ริใ ี้ลา ทรยศ ริษยา เ็บป่่วย หรืออันราย”
“สีส้ม วามสนุสนาน วามรอบรู้ มารยาท วามสุ หรือมีีวิีวา”
“สีม่ว วามสูส่ หรูหรา เพ้อฝัน ลึลับ โอ้อว ส่าาม หรือโหร้าย”
“สีมพู อ่อนโยน ไร้เียสา ิใี บอบบา อ่อนไหวทาอารม์ นุ่มนวล หรือมิรภาพ”
“สีาว สินิภาพ เรียบ่าย รัสะอา วาเปล่า หลุพ้น สบสุ หรือบริสุทธิ์”
“สีำ พลัอำนา รอบรู้ น่าเราม ทาาร มอโลเเ่ร้าย วามทุ์ หรือั่วร้าย”
“สีน้ำาล ริใ เเ็เเร ื่อสัย์ ยั่ยืน ทนทาน เสมอภา เป็นมิร หรือเป็นผู้ให่”
“สีเทา มั่น ประนีประนอม ไรีวิีวา เื่อถือ มีอายุ น่าเบื่อ สิปัา หรืออนุรัษ์นิยม”
“สีทอ สูส่ มั่นใ ั้ใ หลัวเอ หลอัวเอ มีระับ ุธรรม หรือหยื่ทะน”
“สีเิน อ่อนไหว สร้าสรร์ ทันสมัย เยา ปปิวามรู้สึ มีน้ำใ รู้เเ้ หรือส่าาม”
“นี่ือสีทั้สิบสามที่เป็นสัส่วน้าในร่าายเราเมื่อเปรียบเทียบเป็นศิลปะ”
“เเ่บารั้นเรา..็มัะวนวายหาสีที่มันเเ่านเินไป” เาเถาหลุมลบนอระาษวารูปอนัเรียนที่ส่ารบ้าน ท่าทาเาูผิปิึ้นเรื่อยๆ สีทุอย่าผสมปนเปันนไม่สามารถเเยไ้ว่าเป็นสีอะไร
“อ๊ะ!!” หลายนใเมื่อารบ้านอพวเาถูย้อมไป้วยสีนไม่เหลือิ้นี ะห้าม็ไม่ทันเเล้ว
“เมื่อมันผสมปนเปนหม” เาุ่มมือลไปลาสี ลูบสีทั้หมนไม่สามารถระบุนิอสีไ้
เเปะ!
รูทำสิ่ที่น่าะลึสำหรับพวเา สีบนมือถูทาลบนหน้า มันไหลลไปยัส่วนร่าอร่าายามเเรโน้มถ่ว ทว่าเายัไม่ิะหยุ สีบนโ๊ะถูมือเเะเเล้วมาทาอี มันเป็นเหุาร์ที่สมวระถูระบุไว้ในเหุาร์สำัอโรเรียน ่อนที่ภายหลัอีไม่นานะเิเรื่อที่สะเทือนวัไปอีนาน พร้อมับหลายสิบีวิที่้อหายไปับเรื่อเล่าอเา
“รูรับ!/ะ!” หลายนรีบลุะเ้ามาห้าม
เเ่สายไปเเล้ว มันเป็นเวลาที่เหมาะับารปมบทเรื่อราวบทใหม่อโรเรียนเเห่นี้
..เมื่อวามรั..ับารารรรม..มาอยู่รวมัน..
..เมื่อนั้นเธอนนั้น..ะพอใับละรเรื่อนี้..
“มัน็้อถูล้าออ..เพื่อเริ่มใหม่” เาหยิบัเอร์ที่พไว้รเป๋าเเนเสื้อ นิ้วโป้เลื่อนันใบมีอย่าล่อเเล่วเหมือนฝึ้อมมาเป็นพิเศษ เา่อมันลที่ออัวเอ ่อนะลาลบนผิวหนัอ่อนบาทีุ่่อนสี้าในไว้
รื!
เลือสีเเไหลลมาพร้อมับปลายมีที่ย้อมไป้วยโลหิ เเสไฟสะท้อนใบมีให้เปล่ประายล้ายพอใที่ไ้ลิ้มลอรสาิอสีเเที่ผู้นเเสนหวเเหน ร่าที่ยืนล้มลพร้อมับสิที่่อยๆับหายไปหลัวามเ็บปวที่เเทรเ้ามา ลิ่นาวโลหิที่ยะเเยเเพร่ระายไปทั่วห้อ พร้อมับเสียรี๊ร้อโวยวายอผู้น เรียร้อวามสนใให้ยมามุู
“รี๊!!!!!”
“เฮ้ย!!!!!”
ใรบานผุยิ้มที่มุมปา ภาพเบื้อหน้าไม่สะเทือนิใที่ว่าเปล่า อยาบันให้ัเสียทันา
‘มันยัไม่ถึเวลาที่ะบ..นี่็เเ่น้ำิ้ม’
‘สิบสามสีเเปรเปลี่ยนเป็นบทเพล..สละีพเรียรายไล่บรรเล..ประัษ์เเ้สารทิศทุำม’
____________________________________________________________________________________
ยินี้อนรับไรท์..เอ้ยรีทุนสู่โรารที่สอ ‘Memorise’ เเน่นอนว่าเป็นเรื่อรั เเ่ะมีรัธรรม็่าะไรนั มัน้อมีผสมทั้น่าลัว ผี เเฟนาี เม ำลัภายใน เอาให้หมเยยย เสียายไม่มีหมวผสมเนาะ
เรื่อนี้เป็นไบรรยายีว่าเรื่อเเรไหม บอเรา้วยน๊า หรือิั หรือ่สไหนา ่วยันบอ้วย
บาทีไรท์็ลืมบ้าเป็นธรรมา
ถ้าใรสสัยเนื้อหาบาส่วน อยู่อนOVA Ep2 ‘อำลัลิิสวรร์’ โอเรน๊าา
ไปเเล้ววว เะรีบมาลใหม่
บะบายยย…เะโนเเม่ี่อนน
++++นี่ือบทนำนะ บทนำ บทนำ บทนำ ท่อไว้เยย
ความคิดเห็น