คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Bolster I { krislay}
Bolster I.
Paring : Kris x Lay
Author : HARA.
Note : #หมอนข้างKL ฟานสไลด์หมอนข้างโดยจินตนาการใบหน้าของชิงมานานถึงหนึ่งปีเต็ม วันหนึ่งทุกอย่างกลับเปลี่ยนผัน เมื่อฟานดันเปิดประตูเข้าไปเห็นชิงกำลังช่วยตัวเองโดยใช้หมอนข้างอยู่!
นี่ฟานก็แอบชอบมานานแล้ว
เขาเหนื่อยที่จะจินตนาการกับหมอนข้างที่บ้านจะแย่อยู่แล้ว
งั้นช่วยมาเป็นหมอนข้างให้พี่ฟานได้ป่ะ น้องชิง
ฟานสตาร์ทเครื่องยนต์ของมอเตอร์ไซค์คู่ใจ ใช้มือบิดแฮนด์สองสามทีให้ควันรถพุ่งฉุยใส่นักเรียนคนอื่นๆที่กำลังเดินผ่านประตูโรงเรียนให้สำลักเล่น เนื่องจากวันนี้มอหกอย่างฟานไม่มีเรียนทั้งวัน เขาจึงมีเวลานอนอืด เพิ่มความยาวให้กับกระดูกสันหลังของตัวเอง
แล้วเขามาทำอะไรที่หน้าประตูโรงเรียนกันล่ะ ?
นอกจากจะเป็นรุ่นพี่สุดหล่อของบรรดารุ่นน้อง ฟานยังเป็นกัปตันทีมบาสเก็ตบอลของโรงเรียนที่ลูกทีมเคารพนับถืออีกด้วย แต่ทุกคนในโรงเรียนต่างรู้ดีว่า พี่ฟานที่หล่อเลิศแสนเพอร์เฟคคนนี้ยังเป็นสารถีประจำตัวของชิง เด็กมอห้าที่มีชื่อเสียงเลื่องลือว่าน่ารักน่ากระทำชำเรามากที่สุด นี่มันชื่อเสียงแบบไหนกัน
ไม่ได้มีซัมติงอะไรหรอก ชิงเป็นลูกของเพื่อนสนิทของแม่ฟานอีกที แม่ของเจ้าตัวฝากให้ช่วยดูแลและให้อาศัยอยู่ที่บ้านของฟานด้วยเท่านั้นแหละ ฟานไม่ได้ตะขิดตะขวงใจ เพราะตนเองแอบชอบชิงมาตั้งแต่ที่คนตัวเล็กย้ายโรงเรียนเข้ามาตอนมอสี่แล้วล่ะ รวมถึงย้ายร่างเล็กๆเข้ามาอาศัยอยู่ในบ้านของเขาตั้งแต่เมื่อหนึ่งปีที่แล้ว ฟานยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ชิงเป็นเด็กน่ารัก ผิวกายขาวผุดผ่อง มีลักยิ้มบนแก้มอยู่หนึ่งข้าง เวลายิ้มล่ะโคตรน่ารัก ใครๆเห็นยังพากันหลง นิสัยก็ดี มีเมตตากรุณาต่อมนุษย์และสัตว์โลก บางทีแม้เจ้าตัวจะดูเอ๋อไปบ้าง แต่ฟานก็ชอบอยู่ดี
ชิงตอนอยู่ที่โรงเรียนเป็นทั้งอาสาสมัคร แจกขนมให้น้องๆยามที่โรงเรียนมีกิจกรรม ใครๆก็พากันหลงรักชิงเพราะความใจดีที่มีให้กับทุกคน นั่นทำให้ฟานหงุดหงิดอยู่คนเดียวไปหลายวัน
"ไม่จีบน้องซักทีวะ บ้านก็อยู่ด้วยกัน เผด็จศึกไปเลยเด้" อีกอย่างหนึ่งที่แย่คือ ฟานมีมารคอยเป่าหูเขาอยู่ทุกวัน นั่นคือไอ้ชาน พี่หูกางตัวสูงชะลูดของน้องแบค แต่เพราะมันเป็นเพื่อนสนิทของเขาเอง ชาตินี้ทั้งชาติฟานคงหนีชานไม่พ้น
"ใครจะไปหื่นเหมือนมึงไอ้ชาน จับน้องแบคเผด็จศึกในร.ร.เลยแบบนั้น ลำบากกูต้องไปยืนเฝ้าต้นทางให้อีก" ฟานบ่นแล้วรับถุงพลาสติกบรรจุน้ำเป๊ปซี่ของโปรดมาจากป้าร้านขายของชำ
"เรื่องแบบนี้ต้องรีบสิวะ ใครจะมัวสไลด์หมอนข้างเหมือนมึงล่ะฟาน" เสียงของชานแผดดังเหมือนวิทยุแปดหลอด จนเขาต้องรีบใช้มือข้างที่ว่างอุดปากมันไว้ แต่ไม่ทันการ ป้าเจ้าของร้านที่กำลังส่งเงินทอนมาให้ฟานถึงกับมองเขาตาค้าง ฟานจึงส่งยิ้มแห้งๆไปให้
"ธรรมชาติของวัยรุ่นน่ะป้า" ฟานรีบแบมือรับเงินทอน สองเพื่อนรักพากันเดินออกมาจากด้านในของร้าน พอถึงมอเตอร์ไซค์ของแต่ละคนเท่านั้น ฟานจึงส่งฝ่ามือหนักๆของตัวเอง ส่งแรงไปประทับอยู่บนศีรษะได้รูปของชานทันที
"พูดทำเชี่ยไร กูเสียหมด" ด่าเสร็จจึงเลื่อนปากไปดูดน้ำเป๊ปซี่ผ่านหลอดใส ฟานหลับตาปี๋เพราะความซาบซ่านของมัน "แล้วมึงเอาอะไรมาพูด สลงสไลด์หมอนข้างเชี่ยไร ไม่เคยว่ะ"
"หู้ย หราครับคุณเพื่อน กูเป็นเพื่อนสนิทมึงมาหกปีแล้ว คิดว่าไม่รู้สันดานคุณมึงเลยรึไง อีกอย่างนะ ปลอกหมอนข้างเป็นคราบซะขนาดนั้น นี่คิดว่ากูโง่มากเหรอเพื่อน" ชานสวนกลับ ทำเอาฟานเงียบกริบ นึกหมั่นไส้เพื่อนรักในใจที่มันจะรู้เรื่องของเขามากเกินไปเสียแล้ว
"อย่าปากมากล่ะ" เขาเตือนแค่นั้น ห้อยถุงเป๊ปซี่ไว้กับแฮนด์รถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองก่อนจะวาดขาขึ้นคร่อมเบาะ
"หน้าตาก็โคตรดี มัวแต่สไลด์หมอนข้างอยู่ได้ กูจะบอกอะไรดีๆให้ ของจริงเด็ดกว่าเยอะเว้ยพวก" ชานยักคิ้วก่อนจะขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ตัวเองบ้าง
ตอนนี้ถึงเวลาที่พวกเขาทั้งสองคนจะต้องแปลงร่างเป็นสารถีให้เด็กมอห้าที่เพิ่งจะเลิกเรียนเมื่อประมาน 2-3 นาทีที่แล้ว ชิงและแบคเป็นเพื่อนสนิทกัน ความบังเอิญจึงไม่เข้าใครออกใคร เพราะชานตัดสินใจจีบน้องแบคทันทีตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอเมื่อประมานหนึ่งปีที่แล้ว ฟานแอบเจ็บใจที่โดนเพื่อนสนิทแซงหน้าไปเสียก่อน
ถ้าเป็นไปได้ เขาก็ไม่ได้อยากจะสไลด์หมอนข้างอยู่แบบนี้หรอกน่า
"ถืออะไรมาเยอะแยะเนี่ย" พอฟานขับรถมอเตอร์ไซค์มาจอดในโรงเรียนก็เห็นชิงกับแบคยืนรออยู่ที่ประจำที่เขาและชานกำชับให้ยืนรอ แอบอิจฉาไอ้ชานเล็กน้อยที่พอมันจอดรถปุ๊ป น้องแบคก็ถลาเข้าไปอ้อนมันปั๊ป เหอะ ไอ้ฟานเอ๊ย ก็เขาเป็นแฟนกันนี่หว่า จะให้มายกมือไหว้สวัสดีเหมือนที่ชิงทำกับเขามันก็ไม่ใช่เรื่องเนอะ
"การบ้านภาษาอังกฤษของวันนี้อ่ะพี่ฟาน ครูเขารู้ว่าชิงไม่เก่งเลยให้ชีทมาทำเยอะเลย" พอชิงยกมือไหว้ด้วยความทุลักทุเลเสร็จ คนตัวเล็กจึงเริ่มทำหน้าเหง้างอ ฟานยีเส้นผมคนตรงหน้าด้วยความเอ็นดู
"กลัวอะไรชิง นี่ชิงมีพี่ฟานอยู่นะ เก่งภาษาอังกฤษแถมรูปหล่อยังกับหลุดออกมาจากฮอลลิวูด" ฟานพูดหน้าตาย ถึงเขาจะได้ยินเสียงอาเจียนของชานมาเป็นระยะๆ แต่หาได้สนใจไม่ เพราะชิงน่าสนใจกว่าเยอะ
"งั้นแสดงว่าพี่ฟานจะช่วยชิงทำใช่เปล่า" เริ่มฉายแววขี้โกง เขาจึงยกมือไปบีบจมูกเป็นสันของชิงเป็นการสั่งสอน
"ไม่ช่วยทำ แต่จะช่วยสอน ชิงต้องทำเอง ห้ามขี้โกง ขึ้นรถเร็วเข้า วันนี้ม๊าไม่อยู่บ้าน ชิงต้องเป็นคนทำกับข้าวให้พี่กินนะ" ชิงทำหน้างอแถมร้องโอดครวญอย่างนึกเสียดาย คนตัวเล็กค่อยๆวาดขาขึ้นมอเตอร์ไซค์อย่างคุ้นชิน ชานและแบคขับออกจากโรงเรียนไปก่อนนานแล้ว ฟานและชิงออกมาทีหลังเพราะมัวแต่คุยกันเพลินไปหน่อย
"พี่ฟานจะกินอะไรดีอะ ชิงทำเป็นแต่เมนูปลา" ฟานเบิกกว้างแม้จะกำลังเพลิดเพลินกับการมองชิงที่กำลังก้มตัวหาวัตถุดิบอยู่ที่ตู้เย็น พอเห็นก้นงอนๆนั่น ฟานปฏิเสธไม่ได้ว่าอยากจะลองตีซักหนึ่งที ขอแบบเน้นๆ และแรงๆ
"นี่ชิงกวนตีนพี่ป่ะเนี่ย" ชิงรู้ดีว่าฟานกินปลาไม่ได้ ถึงได้ระเบิดหัวเราะเสียงดังแบบนั้น เสียงหัวเราะที่แสนน่ารักและสดใสนั่น ทำเอาฟานอยากจะจับอีกคนเข้ามากอด แล้วฟัดให้หนำใจ
"เดี๋ยวชิงผัดผักบุ้งให้กินก็แล้วกัน พี่ฟานจะได้สายตาดีเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง" ใครว่าชิงเป็นคนไม่มีพิษไม่มีภัย จริงๆไอ้ตัวเล็กนี่ยังแอบซ่อนความปากร้ายเอาไว้อยู่เหมือนกัน
"ว่าพี่ตาไม่ดีรึไง" พอเห็นชิงยักไหล่เป็นคำตอบฟานจึงไม่อยากหาเรื่องต่อ เขาเดินไปนั่งที่ห้องรับแขกเพื่อฆ่าเวลาระหว่างรออาหารเย็น ความจริงการที่ได้อยู่กับชิงทุกวันแบบนี้ มันเพียงพอแล้วสำหรับผู้ชายตัวโตๆอย่างฟาน
เสียงสั่นครืดที่โต๊ะหน้าทีวีดึงความสนใจของฟานไปไว้ที่มันเสียหมด โทรศัพท์ของอี้ชิงกำลังเคลื่อนที่เพราะแรงสั่นสะเทือนที่เกิดจากการที่มีคนกำลังโทรฯเข้ามา ฟานเหลียวหลังไปเงี่ยหูฟัง เขายังได้ยินเสียงตะหลิวกระทบกับกระทะอยู่ แสดงให้เห็นว่าชิงกำลังยุ่ง และคงจะไม่ว่างคุยในตอนนี้
ขอรับแทนซะเลย เผื่อเป็นคนที่โทรฯเข้ามาจีบ
"ฮัล.."
"ชิง คลิปที่มึงอยากดูกูโหลดให้แล้ว เดี๋ยวส่งไปให้ทางไลน์นะ ดูแล้วเรียนรู้เอาไว้ด้วยล่ะ" ปลายสายไม่สนใจเขาเลย ฟานจึงตัดสินใจไม่พูดต่อ เขาจำเสียงเล็กๆของแบคได้ดี เพื่อนสนิทของชิงพูดรัวใส่โทรศัพท์ไม่หยุดจนกระทั่งเป็นฝ่ายตัดสายไป
จะส่งอะไรมาทางไลน์นะ ? คลิป ? แล้วเรียนรู้อะไร ?
คำถามอยู่ในหัวฟานเต็มไปหมด แต่ก็ต้องสลัดมันออกไปเมื่อชิงเดินเข้ามาตามเขาให้ไปกินอาหารเย็น ฟานเดินตามไปทันทีโดยที่ไม่ลืมคว้าโทรศัพท์ของชิงติดมือไปด้วย
"พี่ฟาน วันนี้รีบกินกันหน่อยนะ ชิงการบ้านเยอะ กลัวทำส่งไม่ทัน" ชิงพูดในขณะที่เคี้ยวข้าวเต็มปาก แม้จะมีข้าวกระเด็นมาทางฟานบ้างแต่เขาก็หลบได้ทันเสมอ
"เมื่อกี้แบคโทรฯมา พี่รับแต่เขาพูดเร็วมากจนพี่ฟังไม่ทันเลย" พอฟานจัดการผัดผักบุ้งราดข้าวแสนอร่อยจนหมดจาน เขาเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ของชิงที่อยู่บนโต๊ะ จึงนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้
"อ๋อ เดี๋ยวชิงโทรฯกลับเองครับ" ชิงตอบพลางเก็บจานข้าวเตรียมจะไปล้าง พอได้ยินเสียงเตือนจากแอปที่เรียกว่าไลน์ เจ้าตัวจึงเผลอกดเข้าไปดู "เฮ้ย!"
กดปิดแทบไม่ทัน ชิงหัวใจจะวายหลังจากเห็นคลิปที่แบคส่งเข้ามา แม้ว่าเขาจะให้ขอให้เพื่อนสนิทส่งมาให้เอง แต่การเปิดดูต่อหน้าต่อตาพี่ฟานแบบนี้ มันดูไม่ดีแน่นอน!
"มีอะไรหรือเปล่าชิง" ฟานเลิกคิ้วใส่น้องชายลูกเพื่อนแม่ ที่อยู่ๆก็ทำหน้าตาอย่างกับเจอผีตอนที่เปิดโทรศัพท์
"เอ่อ เปล่าครับ แบคมันส่งคลิปผีมาแกล้งชิงอ่ะ" ตอบคำถามตะกุกตะกักแล้วก็ใส่โทรศัพท์ไว้ในกระเป๋ากางเกง คนตัวเล็กในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงสีฟ้าสั้นเกือบถึงเข่า รีบเก็บจานบนโต๊ะอาหารแล้วย้ายไปที่อ่างล้างจานทันที ฟานชอบเวลานี้มากที่สุดเลย ชิงเวลาล้างจานจะดูดุ๊กดิ๊กไปทั้งตัว มันน่าจับตีก้นชะมัด
อย่าเข้าใจผิด และหาว่าฟานเป็นโรคจิตเลยนะ กับคนที่ชอบจะคิดอะไรลามกไปบ้าง ฟานว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา
แต่วันนี้ดันไม่ธรรมดาตรงที่ชิงล้างจานเสร็จแล้วรีบวิ่งหลุนๆขึ้นห้องนอนไปทันที ในมือกดโทรศัพท์ไปด้วยแต่ฟานไม่ได้เอะใจอะไรหรอก คนตัวสูงเดินตามขึ้นไปบ้างเพื่อที่จะอาบน้ำชำระร่างกายตัวเองให้สะอาด เพราะวันนี้หลังจากที่ไปส่งชิงที่โรงเรียนแล้ว ชานกับฟานก็เอาแต่ขับรถเที่ยว หาอะไรทำแก้เซ็ง แม้แดดจะร้อนเปรี้ยงปร้างมากก็ตามที กว่าจะได้กลับมาที่บ้านก็ตอนที่ไปรับชิงจากโรงเรียนนี่แหละ ทั้งตัวเขามีแต่กลิ่นเหงื่อ แบบนี้ฟานไม่ปลื้มเลย
ฟานใช้เวลาอาบน้ำนานจนชิงมักจะเปิดประตูออกมาบ่นเพราะเจ้าตัวรอใช้ห้องน้ำอยู่ แต่วันนี้เขารีบอาบให้เร็วเป็นพิเศษ เพราะมีนัดติวภาษาอังกฤษให้กับน้องชายร่วมบ้านน่ะสิ ด้วยการติวแห่งรักครั้งนี้ หวังว่าชิงจะรู้สักที ว่าพี่ฟานรักและเป็นห่วงน้องชิงมากแค่ไหน
ฟานใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดเส้นผมชุ่มน้ำของตัวเองที่มีอยู่น้อยนิด เขาเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อยืดสีดำกับกางเกงบอลสีขาวออกมาหนึ่งตัว สวมให้เรียบร้อย จากนั้นเช็คความหล่อของตัวเองในกระจก แล้วก็คลี่ยิ้ม
หล่อลากกระชากมดลูกแบบนี้ เมื่อไหร่น้องชิงถึงจะหันมามองพี่บ้างน้อ
ลืมไปว่าชิงไม่มีมดลูก แล้วแบบนี้พี่ฟานจะกระชากอะไรดีเล่า
พอเห็นว่าผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ชิงยังไม่ออกมาอาบน้ำและเรียกฟานให้ไปสอนการบ้านภาษาอังกฤษสักที พี่ชายตัวสูงจึงสงสัยว่าคนตัวเล็กอาจจะเผลอหลับไปแล้วหรือเปล่า ด้วยความที่กลัวว่าน้องจะทำการบ้านไม่เสร็จ เขาจึงเดินออกมาจากห้องนอน ก่อนจะนิ่งค้างจ้องประตูของห้องที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม ฟานเดินเข้าไปใกล้ๆก่อนจะกลั้นใจยกมือขึ้นมา
"อือ.."
..ขึ้นมาเคาะ ยัง ฟานยังไม่ได้เคาะนะ
"อ๊ะ .. ฮือ.." ได้ยินเสียงคนในห้องครางสะอื้นเท่านั้น หัวใจดวงน้อยของฟานแทบจะหล่นไปนอนแอ้งแม้งอยู่ที่ตาตุ่ม
เขาหมุนลูกบิดประตูเข้าไปทันทีด้วยความเป็นห่วง คิ้วฟานขมวดจนแทบจะพันกันเป็นโบว์ มองหาชิงทั่วห้องก็พบคนตัวเล็กนอนขดตัวอยู่บนเตียง เหมือนน้องชายร่วมชายคาบ้านจะยังไม่รู้ตัวว่ามีคนเข้ามาในห้อง ขาเรียวเล็กข้างหนึ่งก่ายหมอนข้างเอาไว้ ฟานยังไม่เอะใจอะไรเท่ากับการที่ชิงกำลังขยับสะโพกของตัวเองไปด้วย
ฟานชะงัก เขาไม่ได้โง่ว่าชิงกำลังทำอะไรอยู่ แน่นอนว่าตัวเขาเองนั้นเคยทำ
ทำประจำยามที่นึกถึงใบหน้าแสนสวยของชิง
"อ๊ะ .. อื้อ ..ทรมาน.." เพียงได้ยินชิงร้องครางอย่างทรมาน ด้านมืดในจิตใจเริ่มครอบงำฟานให้ก้าวเดินไปใกล้ร่างบางที่กำลังสั่นสะท้าน
"ชิง ทำแบบนั้นมันก็ทรมานน่ะสิ" ร่างน้อยสะดุ้งเฮือกเพราะตัวเองนอนหันหลังให้ประตูห้อง บวกกับกำลังเพลิดเพลินกับการใฝ่หาทางออกจากความรู้สึกปวดหน่วงที่แก่นกาย ทำให้ไม่รู้ตัวเลยว่าพี่ฟานเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่
หลังจากที่ดูคลิปที่ชิงขอร้องให้แบคส่งมาให้ดูจบ เขาเริ่มมีอาการแปลกๆคือหายใจหอบผิดปกติ ผิวกายร้อนผ่าวแถมยังวาบหวิวบริเวนช่วงท้อง ก้มมองดูอีกทีแก่นกายที่เคยสงบนิ่งมาโดยตลอดกลับตั้งชันขึ้นจนคนตัวเล็กไม่รู้จะแก้ปัญหาด้วยวิธีไหน ดันเหลือบไปเห็นหมอนข้างที่อยู่บนเตียงเข้าพอดี ชิงจึงเลือกปฏิบัติตามให้เหมือนกับที่ได้เรียนรู้มาจากในคลิป
"พ่ะ..พี่ฟาน ..ออกไปก่อนเถอะครับ" ชิงละตัวออกจากหมอนข้าง เขาถูกฟานจับให้นอนหงายเพื่อหันมาเผชิญหน้ากัน ชิงนอนหอบหายใจแรงจนอกบางกระเพื่อมขึ้นลง ซึ่งฟานเห็นแล้วถึงกับควบคุมตัวเองได้ยาก คนตัวเล็กนอนหงายแต่ยังใช้ฝ่ามือปิดซ่อนใบหน้าที่ขึ้นสีเอาไว้ เสื้อยืดสีขาวยังเลิกขึ้นจนเห็นหน้าท้องแบนราบที่น่าฟัดน่าทำรอย
พอฟานมองต่ำลงไปความรู้ผิดชอบชั่วดีทั้งหมดเหมือนจะเลือนหายไปชั่วขณะ ท่อนล่างของชิงที่สวมใส่กางเกงขาสั้นสีฟ้าดูเย้ายวนมากขึ้น เมื่อขาเรียวกำลังบิดเร้า เบียดเสียดกันราวกับกำลังปิดซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้ มันไม่มีทางรอดพ้นสายตาของฟานไปได้หรอก แก่นกายที่กำลังตื่นตัวนั่นทำเอาฟานแทบจะคลั่งตาย
"เดี๋ยวพี่ช่วย ชิงทรมานไม่ใช่เหรอ"
- - - - - - - - - -
C U T
@ployyychubu
- - - - - - - - - -
ร่างบางกระตุกและเกร็งไปชั่วขณะจนฟานเผลอเกร็งไปด้วย เปลือกตาสวยหลับพริ้ม คราวนี้ชิงไม่ได้เห็นแสงสีดำเหมือนอย่างที่เคย กลับกลายเป็นแสงสีขาวสว่างเจิดจรัสจนชิงต้องเชิดหน้าขึ้นไปตอบรับมัน หยาดน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาแรงเสียจนกระเด็นไปเลอะพื้นห้อง รวมถึงฝ่ามือใหญ่ของฟานด้วยเช่นกัน ชิงเลิกเกร็งตัวแล้วแต่เปลี่ยนมาเป็นหมดแรงแทน ฟานใช้มือข้างที่ไม่เปื้อนน้ำรักของชิงลูบเส้นผมนุ่มสลวยของน้องชายร่วมบ้านด้วยความเอ็นดู
" ไปอาบน้ำซะนะ" ฟานปล่อยตัวชิงให้เป็นอิสระก่อนจะรีบลุกขึ้นจากเตียงและเดินออกจากห้องไป ชิงทิ้งตัวนอนหอบลงบนเตียง คนตัวเล็กยกมือเรียวขึ้นมาทาบอกเอาไว้ เพราะหัวใจเขาเต้นถี่รัวเกินไปจนน่ากลัว
ฮือ..
พี่ฟาน ทะลึ่งที่สุดเลย!
..TBC..
รอบนี้นางช่วยน้องเฉยๆ
รอบหน้าคาดว่าไม่เหลือ 555555555
ช่วยให้กันเม้นท์ช่วยกันแท็ก นั่นคือกำลังใจ
#หมอนข้างKL
เพียงแค่คุณย้อนกลับไปเม้นให้ไรเตอร์ซักนิด เท่านั้นก็เป็นกำลังใจให้ไรท์แต่งเรื่องต่อๆไปได้
เพียงแค่คุณติดแท็กแทนการเม้นนั่นก็เป็นการให้กำลังใจต่อไรท์อีกช่องทาง
แต่ถ้าคุณไม่เม้น และ ไม่แท็ก เลย ไรท์ก็ทำได้แค่ทำใจครับ
ไรท์มีไฟในการแต่งฟิค แต่ไม่มีกำลังใจเลย มันน่าเศร้านะ.
ความคิดเห็น