คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRODUCTION : Takeover(you) ♡
‘พวมึพูไรันวะ!?’
‘อโทษรับ ภรรยาผมเ้าอารม์น่ะ อัว’
“ฮ่าๆ ูสิุลายเป็นเทรน์ในโเียละแล้ว” เฮุนวาสูทสีา้าพาบนเ้าอี้หน้าโ๊ะเรื่อแป้่อนะ้มลไปถอรอเท้าหรูทีละ้าโยมีร่าผอมบานั่อยู่บนเบาะำมะหยี่ลาห้อแ่ัวำลัอ่าน่าวในโเียลอยู่
“แล้วนาย็ลายเป็นพ่อเทพบุร สามีสุแสนใเย็น เป็นพ่อฤาษี ั้นสิ” แบฮยอนแ่นหัวเราะพลันแยเี้ยวใส่นที่ทำท่าะถอเสื้อ แฮแท็ #เหี้ยไรนั่าว ับ #อัว ลายเป็นไวรัลเทรน์ในเฟบุ๊และทวิเอร์อันับหนึ่ในโลออนไลน์ าประโยสุแหารให้สัมภาษ์อนัธุริหนุ่ม พยอน แบฮยอน และ โอ เฮุน ู่นัธุริที่เพิ่แ่านันไปสๆร้อนๆสัปาห์่อน
“แล้วุ็ลายเป็นภรรยาอมโวยวาย ไฮโอมเหวี่ย” ร่าสูล้อายาในอินเทอร์เน็อแบฮยอน เฮุนยยิ้มมุมปา นั่นทำให้แบฮยอนรู้สึปรี๊ึ้นไปให่
“ูมาเฟียย่านเมียนะโว้ย อย่ามาเรียันุ๊ๆ!” แบฮยอนปาโทรศัพท์มือถือใส่สามีสุหล่อที่ไ้แ้ผ้าเหลือแ่ผ้าเ็ัวพันรอบเอว เฮุนหลบมือถือเรื่อหรู่อนะลอยหน้าลอยาไปหยิบุนอนอีฟาอห้อ
“พูให้มันเพราะๆหน่อยไม่ไ้ไ” มือหนาวาุไว้บนโ๊ะแล้วเินไปหยิบโทรศัพท์อแบฮยอนึ้นมา เฮุนมวิ้ว่อนะเินเ้ามาใล้ ใล้ะนแบฮยอน้อเบือนหน้าหนี มือหนาวามือถือลเบาๆบนเบาะำมะหยี่้าแบฮยอน ทำให้ใบหน้าอเาับร่าบาห่าับเพียศอ
“ไม่” แบฮยอนอบเสียแ็เพราะรู้สึเหมือนัวเอโนแล้
“หืม….ไหนอลูบมมาเฟียหน่อย” เฮุนยืนออ่อหน้านัวเล็ มือหนาเอื้อมไปลูบเบาๆที่าเล็ วาลมเบิว้านแทบะถลน
“ไอ้...ไอ้บ้า” แบฮยอนใ้มือสอ้าะปบมือร่าสูให้ออห่า ใบหน้าหวานบี้อย่าไม่พอใยิ่ทำใหู้น่ารัเ้าไปให่ แบฮยอนหน้าแไปนถึหู ไม่รู้เพราะโรธหรือเพราะเินที่ถูเฮุน ‘ลูบม’ ันแน่
“บอให้พูเพราะๆไ ไหนเรียุสามี” เฮุนพิัวเอับอบโ๊ะ
“แ่แ่านปลอมเว้ย!”
2 สัปาห์่อนหน้า…
เาะบาหลี ประเทศอินโนีเีย….
มือหนารัเือที่้อเท้า้าย่อนะหอบเอาเิร์ฟบอร์นาสูเท่าัววิ่ลทะเลไป ระแสลมพัเอาลิ่นเลือทะเลปะทะใบหน้ามนผมสีำสนิทเหนียวรั ผิวาวแเป็นปื้นาารโนแไหม้มาทั้สุสัปาห์ ุว่ายน้ำถูถอออเหลือเพียรึ่ัว โอ เฮุนับแนเสื้อมัสั่วๆที่บั้นเอว เผยให้เห็นมัล้ามที่เรียัวสวยับรอยสัเล็ๆเหนือระูเิราน
มือหนาบัแสาวอาทิย์มอลูลื่นให่ำลัะมา่อนะทิ้บอร์ลโ้ับระแสน้ำเบาๆ ร่าหนาีัวออไปพร้อมบอร์่อนะว่ายไปทีุ่ใล้ๆ ลื่นลูให่ัมา่อนที่ายาวะทรัวบนบอร์โ้ไปับน้ำสีฟ้าใสที่หาไม่ไ้ในเาหลี ทำอยู่อย่านั้นทั้บ่ายนระทั่เหลือบไปเห็นหิวัยลานเป็นผู้ถือุลุมรอที่หาแทนที่ะเป็นพนัานอโรแรม
เป็นสัาว่าวันหยุแสนสุอเาไ้บลแล้ว
“ลมอะไรหอบแม่มาถึบาหลีรับ” ร่าสูเอ่ยถามมาแ่ไล มือหนา้มล้มไปแะเือที่รัับเิร์ฟบอร์ออแล้วส่ให้บอี้าร์หนุ่ม
“ใอะไม่สนหุ้นในบริษัทหน่อยหรือไาเฮุน” ว่าอย่าำหนิ หิวัยลานยมือที่ออึ้นมาถอแว่นันแทรให่ออาใบหน้า เผยให้เห็นแววาุันที่แสออว่าโรธแ่ไหน
“หมายวามว่าไ” เฮุนมวิ้วบ้า่อนะรับเอาเสื้อลุมอาบน้ำาร่าผอมบามาสวม
“แม่ะบ้า” ุนายโอเอามือึ้น่ายหน้าผาอย่าเหลืออ มือเล็ๆหยิบเอาโทรศัพท์มือถือาระเป๋าแอร์เมสึ้นมาภาพที่เลาอเธอส่ให้ยื่นให้ลูายู “หมายวามว่าอะไรรู้มั้ย…”
“....บริษัทำลัะถูเทโอเวอร์” เฮุนัฟันรอ
เพล้!!!!
“ไอ้ิบหาย!!!!!” มือบาว้าแัหรูใลาห้อรับแใส่ผนั้วยวามเหลืออ แัโบราแเป็นเสี่ยๆ พื้นแรนิเลอะเทอะไป้วยอไม้หลาสีับน้ำาแันนนที่อยู่ในเหุาร์้อัวสั่นระริเพราะรัสีวามโรธอ พยอน แบฮยอน รอประธานบอร์บริหารอบริษัทนำเ้าน้ำมัน Oil Express Pub Co., Ltd อันับหนึ่อเาหลี ที่อนนี้ำลัะถูฮุบไปแบบๆ..
“เอ่อ...ใเย็น่อน่ะุแบฮยอน” เลาสาวาสั่นเมื่อเินเ้ามาใล้ๆพยายามะห้ามไม่ให้แบฮยอนว้าหรือปาอะไรอี ห้อระรายล้อมไป้วยพนัานบริษัทรวมไปถึบอร์บริหาร อฮยอนเินไปไล่นที่มามุ้วยวามหุหิ
“มอไรวะ!?” แบฮยอนถอสูทสีเทาเวี้ยใส่ระนน้านนอ้อสะุ้ไปามๆัน ร่าบาึ้นื่อเรื่อารวีน ั้แ่เมื่อวานอนบ่ายนัวเล็ยัไม่ไ้นอนแม้แ่นิเพราะเิารไล่ื้อหุ้นาผู้ถือรายเล็โย ‘ัีฮุน’ ึ่เป็นอาแท้ๆอเา นระทั่ไ้เสียส่วนมาในบอร์ไปนหม แล้วถ้าหาื้ออ ‘โอ เฮุน’ ผู้ถือหุ้นสูสุอบริษัทไ้….
เาะไม่เหลืออะไรเลย…
“ะไปไหน็ไปเลยนะ!” เลาสาววาใส่พนัานรวมถึบอร์นอื่นๆ่อนะปิม่านรบทุมุม แบฮยอนทิ้ัวนั่ลับโฟาหรูประำห้อทำาน อLEDให่สะท้อนให้เห็นพอร์หุ้นอบริษัทเหมือนำลัถูไวรัสัิน
"อฮยอน Holding สามารถทำแบบนี้ไ้้วยเหรอ" แบฮยอนมวิ้วอย่าไม่เ้าใ เายัอ่อนประสบาร์อยู่มา
แบฮยอนุใบหน้าับมือบาทั้สอ้าอย่าหมหนทา เาเพิ่เ้ามารับบริษัท่อาพ่อไ้ไม่ถึสามปี็้อายหุ้นรึ่หนึ่ให้ับเพื่อนอพ่อที่อนนี้ไ้ยหุ้นทั้หมให้ับลูายอเธอ ือ ‘โอ เฮุน’ เพื่อรัษาสถานภาพอบริษัทไว้ แ่ิว่าเฮุนเป็นนยัไแบฮยอน็ไม่อยาะเ้าใล้แล้ว…
แถมเายัเลียี้หน้าไอ้หมอนี่สุๆ...ะให้ไปอร้อเหรอ ฝันไปเถอะว่าเฮุนะอยู่้าเา…
“ใเย็นนะะุแบฮยอน ำลัิ่อทนาย่ะ”
“ให้าย...พวบอร์ายหุ้นหมเลยเหรอ” แบฮยอนเสียสั่นเรือ้วยวามัวล วาลมแ่ำ้อหน้าเลาสาวที่นั่อยู่้าน้า อฮยอนพยัหน้าเล็น้อย
“เหลือแุ่โอ่ะที่ยัไม่าย ให้ยูินิ่ออยู่่ะ” อฮยอนยื่นพอร์อเฮุนใหู้
“เาือวามหวัเียวอันเหรอ” แบฮยอนัฟันรอ ทั้ๆที่บริษัทนี้พ่ออเาสร้าึ้นมาแท้ๆแ่ลับ้อพึ่พานอื่น…
“ุแบฮยอนใเย็น่อนนะะ” อฮยอนแะมือลบนไอแพ่อนะัาวน์พอร์อแบฮยอน “ทีมำลัไล่ื้อหุ้นืน่ะ”
แร….
“อโทษรับ อนนี้ไม่รับแ” บอี้าร์ส่วนัวอแบฮยอนะปบบานประูระไว้่อนที่ะมีใรโผล่เ้ามาให้แบฮยอนปรี๊แ
“ผมทนายเว นอุโอเฮุนรับ” เสียนั้นล่าวผ่านประู แบฮยอนโบไม้โบมือบอบอี้าร์ให้เปิ ่อนะพบเป็นทนายอระูลโอ นเียวันับที่เยทำสัาื้อายอบริษัท…
“ุอา” แบฮยอนโ้ศีรษะให้่อนะเินั่ “มีอะไรรับ”
“ุโอ้อารยื่น้อเสนอ เิมาับผม้วยรับ”
แบฮยอนับโอเฮุน่าันสุั้ว เาเลียหมอนั่นพอๆับเพื่อนอพ่อึ่เป็นน่วยื้อหุ้นรึ่หนึ่แ่่อรอ้วยารอำแหน่ประธานบอร์ หรือแม่อเฮุนนั่นแล่ะ ร่าสูระห ไหล่ว้า ใบหน้านิ่เรียบเปื้อนไป้วยรอยยิ้มเยือเย็นนั่น... แ่ิว่าเฮุนะโมาเป็นนยัไเา็รัเียเสียนไม่อยาะเ้าใล้….
พวที่อบปั้นหน้าในสัม็ือปีศาีๆนั่นแล่ะ…
แบฮยอนับบอี้าร์สอนประบ้าเินามทนายวามประำระูลโอึ้นไปยัั้นสูสุอโรแรมห้าาวใลารุโล่อนะหยุลหน้าประูบานให่ที่เื่อว่าโอเฮุนรออยู่ในนั้น
“ถึแล้วรับ” ทนายเวเาะประูเล็น้อย่อนะเินนำเ้าไป่อนะหันมาพูับบอี้าร์อแบฮยอน “ุสอนรอ้านอ”
“ไม่เป็นไร” แบฮยอนโบมือปัๆเิว่าบอี้าร์อเาไม่ใ่ปัหา ร่าผอมบาสูหายใลึพยายามะ่มอารม์และใ้เหุผล เาไม่รู้เฮุนะมาไม้ไหน เป็นพวอีฮุน หรือ่มู่ให้เาายหุ้น หรืออาไม่ใ่ทั้สอ…
“รับ” ทนายวามเินเ้าไป่อน แบฮยอนมอรอบๆห้อระั้นบนสุที่สามารถมอเห็นรุโลไ้ทั้เมือ็ไม่อยาิแล้วว่าระูลโอรวยันนาไหน เฮุนยืนอยพิับโ๊ะทำานท่าทาเร่เรียำลัุยับหิวัยลานที่เาุ้นเย่อนะเยหน้าึ้นมามอเาพอี
“อ้าว มาแล้วเหรอแบฮยอน” หิวัยลานระบายยิ้มออมาเหมือนทุที “นั่่ะ เฮุน็มานั่้วย”
“ว่ามารับ” แบฮยอนเอ่ยห้วนๆ เฮุน้อนาึ้นมามอนิ่ๆ แบฮยอนรู้ีว่าน้ำเสียอเาทำให้เฮุนไม่พอใ แ่เา็ไม่แร์
“นันเอน่ะแบฮยอน” มือที่รายล้อมไป้วยเพรเม็โวาเบาๆที่เ่าบา “รู้ใ่มั้ยว่าเิอะไรึ้น อาอเธอน่ะ..”
“ุะทะเบียนับผมไหม” เฮุนเอ่ยแทรึ้นมาเสียเรียบ แบฮยอนอ้าปา้าับำถามที่ไม่ไ้เรียมัวมาสันิ ึู่เหมือนฝั่เฮุนไุ้ยันมา่อนหน้านี้แล้วึไม่มีใรแปลใ ใบหน้านิ่เยายแววริั ผมสีำรปริ้วุเอาไว้ เฮุนสวมเสื้อเิร์ทไม่มีปสีาวับาเเฟ่ายๆทับ้วยสูทเ้ารูปที่เสริมใหู้ี
“หมะ...หมายวามว่า?” แบฮยอนหน้าถอสี หมภาพลัษ์วามุอเ้าพ่อทีุ่มเศรษิย่านเมียไปนหม าีๆแทบถลนออมานอเบ้า
“ผมเาว่าุไม่อยาโนเทโอเวอร์หรอนะ” เฮุนประสานมือันที่ั มอแบฮยอน้วยสายาที่เาไม่ออ ร่าสูนิ่เินไป “ไมุ่...็ผม แล้วเรา็บเห่ันหม”
“หมะ...หมายวามว่าเรา..ะแ่?” แบฮยอนระพริบาปริบๆ “แล้วนาย็ยอมเนี่ยนะ?”
“เุไม่เ้าใเหรอ หรือใ้แ่ปา” เฮุนระบายยิ้มออมาเล็น้อย แบฮยอนุนแทบะเอามือที่ำอยู่ึ้นมาหน้าหล่อๆให้บุบ แ่็ริอย่าที่เฮุนพูทุอย่า เพราะอนนี้ีฮุนถือหุ้นมาว่าเาทั้สอน แ่ถ้าเาแ่านัน ็ะถือว่าผู้ถือหุ้นรายให่ที่สุือเา และบริษัทะไม่ถูฮุบ เฮุนับแบยอน็ะไม่ถูโหวออ…ไม่เสียสัอย่า…
เาว่าเฮุน็ไม่สบอารม์เท่าไหร่ที่้อแ่ับเา...
“เฮุน!” หิวัยลานปรามลู เฮุนเป็นพววนหน้าาย แถมยัร้ายสุๆ ถึภาพลัษ์ภายนอะูสุุมใี แ่ไม่….ไม่สำหรับแบฮยอน
“ไม่เป็นไรรับ แล้วะไม่เหมือนันฟอเินเหรอ” แบฮยอน่มอารม์ ิ้วบาระุเล็น้อย ถึะแ่็ไม่เป็นไร เายอมเสียื่อเสีย ีว่าเสียบริษัทไป
“ไม่่ะ เราะให้่าวว่าหนูบันมาั้แ่สมัยเรียน บัเอิหนูมีปัหา ป้าเลยเ้ามาื้อหุ้นรึ่หนึ่ ทั้หมมันแ่เรื่อบัเอิ บริษัทอพ่อหนูะไม่โนัีฮุนเทโอเวอร์... หนูเ้าใใ่มั้ยแบฮยอน” ุนายโอบออย่าใเย็น พยายามเลี้ยล่อมแบฮยอนให้ล
“ผมะไม่ยอมเสียเป็นพันๆล้านเพราะวามหยิ่อุหรอนะแบฮยอน” เฮุนพูแทใำร่าบาทุำ ทนายโอที่นั่เียบอยู่นานาทะเบียนสมรสออ่อนะพบว่ามีลายเ็นอโอเฮุนเ็นไว้อยู่แล้ว....
“ไ้...ันะับนาย”
เป็นไะ อบมั้ยะ
ผิพลาประารใ็ออภัย้วยนะะ
ความคิดเห็น