คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [3]รับน้อง 30%
Talk : เอามายั่่วก่อนหายไปจริงๆ สอบเสร็จ วันที่สิบเก้านู้น รอหน่อยน้า 5555 ปล.อย่าเพิ่งคิดไปเองว่าเรื่องแค่นี้พี่ทงจะโกรธวอนจนต้องมาลงที่น้องฮยอกนะ คือเรื่องมันเยอะกว่านั้นไงพี่ทงถึงได้แค้น หึๆๆ
ปล.อีก คนที่ถามหาเสปเชี่ยวของรักแรกพบเดี๋ยวจะสเปให้น้า รอเสร็บเสร็จอีกนั่นแหละ จะเอาแบบไหนอ่ะ สเปเศร้ากว่าเดิมหรือเอาหวานๆ #เศร้ากว่าเดิมจะสเปไมวะ5555 ไปละ ใครจะสอบก็อ่านหนังสือด้วยละ
เลิฟ รีดเดอร์อันน้อยนิด แต่ก็เม้นตลอด #จูบ
ทำไม ท้องฟ้าถึงมืดมน…
เทวดากำลังเศร้าหมองหรือเปล่า
หรือว่าใครบางคนที่อยู่บนท้องฟ้ากำลังร้องไห้
‘พี่คะอย่าไป อย่าทิ้งฉัน ได้โปรด อย่าทิ้งฉัน’
หญิงสาวแสนสวยกำลังร้องไห้ มือเรียวที่ดูยังไงก็แทบจะไร้เรี่ยวแรงพยามฉุดรั้งคนในอ้อมกอดไว้ เธอไม่อยากถูกคนคนนี้ทิ้ง
‘ปล่อย’
‘ไม่ ฉันไม่มีวันปล่อยพี่ไป ฉันรักพี่มาก …รักมากยุนอารักพี่ซีวอนมาก’
‘จะอะไรนักหนา จบก็คือจบ เลิกก็คือเลิกอย่าวุ่นวาย’
‘พี่ซีวอน…’
‘มันจบแล้วยุนอา ฉันมีคนใหม่แล้ว’
ร่างสูงบอกก่อนจะงัดมือที่กอดรัดตัวเองออกด้วยท่าทางหงุดหงิดโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองอยู่ ซีวอนก็เป็นแบบนี้ คบใครไม่เคยถึงปี ทิ้งๆขว้างๆเหมือนคนอื่นไม่มีค่า
แต่ทำไมคนที่ซีวอนไม่เห็นค่าต้องเป็นคนที่สำคัญสำหรับชีวิตเขามากที่สุดล่ะ
‘หยุด! มึงจะไปไหน’
ร่างหนาก้าวออกไปจากมุมมืดพร้อมกับร้องห้ามซีวอนที่กำลังจะเดินออกจากห้องไป
‘แล้วมึงยุ่งอะไรด้วย’
หันกลับมาถามด้วยท่าทางท้าทาย ซีวอนไม่ชอบทงเฮเท่าไหร่พอๆกับที่ทงเฮก็ไม่ชอบซีวอนเหมือนกัน
‘หึกูไม่ยุ่งสิแปลก มึงกล้าดียังไงถึงทิ้งยุนอา’
‘กูก็ทิ้งแบบนี้ทุกคน’
‘ไอ้เหี้ยเอ้ย!’
พลั่ก
มือแกร่งชกไปที่ใบหน้าหล่อของซีวอนอย่างเหลืออด เขาพอรู้ว่าซีวอนเลวแค่ไหน คบผู้หญิงเป็นว่าเล่นแค่ไหนแต่เพราะเขาเองก็ไม่ต่างจากซีวอนเท่าไหร่เลยไม่ได้ว่าอะไร แต่ทำไมคนที่โดนทำร้ายต้องเป็นยุนอา ทำไมต้องเป็นหัวใจของเขา
‘นี่คือบทลงโทษสำหรับสิ่งที่มึงทำกับน้องสาวกู ไสหัวไปก่อนที่กูจะยิงมึงทิ้งตรงนี้’
บอกพร้อมกับหยิบปืนกระบอกสวยออกมาจ่อที่ร่างที่ล้มไปนอนกเพราะหมัดหนักของเขา
‘หึ กูไม่ยุ่งแน่ แต่บอกน้องมึงด้วยล่ะว่าอย่ามายุ่งกับกู’
‘ไป!’
ตะหวาดกร้าวเพราะหากซีวอนยังอยู่ตรงนี้เขาอาจเผลอลั่นไกรแล้วฆ่าคนเลวนี่ทิ้งซะ
‘พี่ซีวอนอย่าไป พี่คะอย่าไป ฉันรักพี่นะ พี่ซีวอน ฮรือออ’
ยุนอาร้องลั่นพร้อมกับร้องไห้ราวกับจะขาดใจตรงนี้ ทงเฮมองภาพน้องสาวที่เป็นดั่งดวงใจของตัวเองพลางกำมือแน่น
มึงกล้ามาก
กล้ามากที่มาทำกับหัวใจของกูแบบนี้!!!
………………………………………………………………………
ท้องฟ้าวันนี้ไม่สดใส ไม่สดใสเลยสักนิด หม่นหมองจนคนมองได้แต่ถอนหายใจ
“ทำไมฟ้าแม่งมืดได้ขนาดนี้วะ”
ทงเฮบ่นเบาๆพลางบิดขี้เกียจ
“เออดิ นี่แปดโมงกูนึกว่าตีห้า - - “
“เว่อร์ไปป่ะเหี้ยเย่ เฮ้อแต่ว่าฟ้าก็มืดจริงๆแหละมองแล้วกูรู้สึกแปลบในใจยังไงไม่รู้ แม่ง”
“เออกูเห็นด้วย นานๆทีมึงจะพูดเข้าหูกูนะเนี่ยเฮนรี่”
คยูฮยอนบอกพร้อมกับส่งยิ้มหวานชวนขนลุกจนเฮนรี่ต้องเบ้หน้าให้กับเพื่อนสนิทตัวดี
ไม่ชอบเวลาไอ้เหี้ยนี่ทำหน้ากวนตีนที่สุด
“ฟ้ามืดๆแบบนี้กูรู้สึกแย่จังวะ”
“ไม่ใช่แค่มึงหรอกทงเฮ พวกกูก็ไม่ต่าง”
เยซองเสริม
พวกเขาทุกคนเกลียดวันที่ท้องฟ้ามืดมน
เพราะนั่นทำให้พวกเขากังวลว่าคนบนท้องฟ้านั่นจะเหงาหรือเปล่า
กำลังร้องไห้หรือเปล่า….
“ที่กูบอกมึงจัดการแล้วใช่ไหมประธาน”
“เออกูจัดการแล้ว ว่าแต่ทำไมต้องเป็นคนนี้วะ”
“เรื่องของกูน่า”
ทงเฮบอกพร้อมกับตบบ่าเพื่อนร่วมมหาลัยอย่างคิบอมเบาๆ
“เหอะ ความลับเยอะจริงๆนะมึงอ่ะ”
คิบอมว่าพลางส่ายหัวเบาๆ เขารู้ดีว่าเขาเป็นแค่ประธานนักศึกษาธรรมดาคนนึง ไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของทงเฮ เขามันก็แค่เด็กวัยรุ่นตกอัพที่ครอบครัวทงเฮช่วยเหลือไว้ อะไรที่ทำเพื่อตอนแทนได้เขาก็พร้อมจะทำ
“เออ เชี่ยบอมกูจะเป็นคนคุมกิจกรรมรับน้องเองนะ”
เยซองพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
“กูเป็นประธานกูทำเองได้”
“ให้เยซองมันทำเถอะ”
คยูฮยอนช่วยบอก
“แต่กูเป็นประธานนะ”
“แต่พ่อกูเป็นเจ้าของมหาลัยล่ะ”
“เออ อยากทำอะไรก็ทำ”
คิบอมบอกอย่างหงุดงหงิดก่อนจะเดินขึ้นรถที่เตรียมไว้สำหรับการเดินทางไปสถานที่รับน้อง
“พร้อมไหมพวก”
“พร้อมอยู่แล้ว”
ทั้งสี่คนยิ้มให้กันก่อนจะเดินตามคิบอมขึ้นรถไป ก่อนจะมองหาใครบางคนบนรถบัส
คนคนนั้นนั่งอยู่ริมหน้าต่างข้างๆกับเพื่อนสนิทหน้าตาน่ารักของเขา ทั้งสองกำลังคุยกันอย่างสนุกสานพร้อมกับหัวเราะร่า
สนุกให้พอนะเด็กน้อย
ทงเฮยิ้มร้ายให้กับความคิดในใจของตนเอง
ว่าแต่
น้องรหัสของพี่ทงเฮจะพร้อมสำหรับกิจกรรมรับน้องไหมนะ ^^
ความคิดเห็น