เมื่อสาย... รักก็หลุดลอย

เนื้อเรื่อง

ถึง  เพื่อนทุกคนที่นี้นะค่ะ

รัก...............

นี่เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาเพื่อถ่ายถอดความรู้สึกให้แก่เพื่อนๆทุกคน

วันที่ท้องฟ้าสดใส แสงของดวงอาทิตย์สาดส่องอ่อนๆราวกับต้อนรับกับฤดูกาลเปิดภาคเรียน แฮโย สาวน้อยวัยเพียง 15 ปี เธอแองหลงรัก เพื่อนชายคนหนึ่ง คือ เซฮยอน แฮโยกับเซฮยอน เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่ ป.4 แต่เซฮยอนไม่เคยรับรู้ว่าแฮโยนั้นรักเขามานานแล้ว แฮโยมักแอบมองเซฮยอนเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเวลาที่เขาเล่นบอล เวลาที่เขาเฮฮากับเพื่อนๆ แน่นอนแฮโยก็ยังมองเค้าอยู่เสมอ แฮโยกลัวว่าถ้าเขารู้ความในใจเขาจะโกรธเธอ นั้นเป็นเหตุผลที่เธอไม่ยอมบอกเขา และแล้ววันหนึ่งเซฮยอนก็มาบอกกับแฮโยว่า เค้าแอบชอบใครคนหนึ่ง วันนั้นมันเหมือนเป็นวันที่เธอเหมือนตกนรกทั้งเป็น เธอไม่สามารถรักใครได้อีกแล้ว เธอรักเค้ามากแล้วเธอก็อยากให้เค้ารักเธอแต่ไม่ใช่ แฮโยเริ่มปลีกตัวออกห่างเซฮยอนเเพราะไม่อยากรับฟังคำถามใดใดที่จะได้รับ เธอรู้สึกโดดเดี่ยวมาก แฮโยพยายามหลบหน้าเซฮยอนทุกครั้งที่มีโอกาส แต่ถ้าไม่ได้จริงๆ เธอก็จะยิ้มและก็พยายามฝืนตัวเองให้เหมือนเดิม  ดูเหมือนเซฮยอนจะรู้ว่าแฮโยแปลกไป จึงคอยห่วงใย อยู่ใกล้ๆ เธอตลอดเวลา แต่นั่นมันทำให้แฮโยรู้สึกปวดใจ แฮโยจึงตวาดใส่เซฮยอนว่า ได้โปรดอย่ามาอยู่ใกล้ๆเธอ ไปให้พ้น 

แน่นอนเซฮยอนไม่เข้าใจว่าแฮโยเป็นอะไร แต่ในอีก2-3 วันข้างหน้าเป็นวันเกิดของแฮโย เซฮยอนตั้งใจจะทำสิ่งที่ดีที่สุดให้ แต่เขากลัวเหลือเกินว่า แฮโยอาจเกลียดเขาแล้ว

....วันเกิดแฮโย

แฮโยยังรู้สึกเสียใจที่พูดกับเซฮยอนอย่างนั้น เธอกลัวเหลือเกินว่าเซฮยอนจะไม่มาหาเธอในวันนี้  แล้วเธอก็ได้รับโทรศัพท์

แฮโยเดี๋ยวรอฉันด้วยนะ ฉันจะไปหาเธอ เพียงได้ยินเสียนั้นแฮโยก็รู้สึกว่าโลกนี้ช่างสวยงาม แต่แล้วแฮโยก็รอแล้วรออีก กิ๊ง..... เสียงกริ่งที่หน้าบ้านดัง แฮโยเดาว่านั้นคือเซฮยอน เธอตัดสินใจแล้วว่าวันนี้เธอจะบอกรักเซฮยอน แม้ว่ามันต้องเจ็บแต่เธอก็จะบอกเพื่อหัวใจของเธอ ผิดคาดเมื่อคนที่อยู่ที่ประตูหน้าบ้านกลับเป็น อึนแฮ เพื่อนเธอเอง 'แฮโย เธอทำใจดีๆนะ'อึนแฮกล่าวออกมาพร้อมกับนำตาที่ล้นทะลักออกมา 'เซฮยอน เขาไปแล้ว' อะไร ฉันคิดในใจ ไม่มั้งฉันฟังผิด 'แฮโย เซฮยอนถูกรถชนขณะที่เขาจะมาที่นี่ ฮือ....' ฉันนิ่งอึ้งไป ไม่นี่ต้องเป็นเรื่องล้อเล่น แฮโยหมดสติหลังจากนั้น

......งาน

ถึงแฮโยพยายามจะคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหก แต่ที่เธอได้รับรู้นั่นหนักหนาสาหัสเกินกว่าใจเธอจะรับได้ แฮโยไปร่วมงานศพของเซฮยอนหลังจากงานศพของเซฮยอน

คราวนั้น แฮโยก็ร้องไห้ทุกวัน เธอไม่อยากยอมรับความจริง  เธอยังไม่ได้บอกรักเซฮยอน  ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา 1 สัปดาห์ เธอมีชีวิตอยู่ต่อด้วยความยากเย็น ต่อไปนี้จะไม่มีเซฮยอนของแฮโย

....หลังจากงานศพ 1 สัปดาห์น้องชายของเซฮยอนก็นำกล่องใบหนี่งที่ห่อด้วยกระดาษสวยงาม พร้อมทั้งเขียนว่า แด่แฮโย .....

'ผมพบกล่องนี้ในสถานที่เกิดเหตุครับ พี่แฮโย' น้องชายเขากล่าวด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง 'พี่อย่าคิดมากนะครับ พี่ผมเค้าคงไม่อยากเห็นพี่แฮโยร้องไห้ '

แฮโยแกะกล่องของขวัญออกดู ข้างในเป็นตุ๊กตาคนป่า ซึ่งครั้งหนึ่งเธอเคยบอกกับเขาว่าอยากได้ ข้างในมีกระดาษแปะไว้ 'ลองกดดูนะ' แฮโยลองทำตาม 'รักนะแฮโย รักมานานแล้ว รักมาตลอดเลย รักมากๆ แฮโยรักเซฮยอนคนนี้หรือเปล่า อยากบอกแฮโยว่า ซา....รัง......แฮ.....โย....' แฮโยยืนนิ่งเธอไม่เคยคิดว่าเซฮยอนจะรักเธอ พระเจ้า ทำไมช่างกลั่นแกล้งกัน ทั้งๆที่เธอก็รักเซฮยอนมากมาย แต่ทำไม ฮือ........ ฉันมันโง่เอง ฮือ........ เซฮยอนฉันก็รักเธอ รักมานานแล้ว ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บปวด เซฮยอนทำไมมนุษย์ถึงต้องสูญเสียคนที่เรารัก ทำไมรักของฉํนจึงไม่เคยสื่อถึงเธอ ฮือ...... ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ เซฮยอนมาสิ มาฟังคำตอบฉัน เราจะก้าวไปด้วยกัน ฮือ.... เซฮยอน ฮือ...... เซฮยอน ..... ซา รัง แฮ โย  ..... ฮือ .... แฮโยนั่งกอดตุ๊กตาชาวป่า แล้วร้องไห้ตลอดคืนนั้น ................................

หากความรักหอมหวานตลอดเวลาก็ดีสินะ แต่มันไม่ใช่ ขอโทษนะที่นำให้เจ็บปวด ขอโทษนะที่ทำร้ายหัวใจเธอ ขอโทษนะที่ทำให้เธอเสียใจ ขอโทษนะที่ตอนนั้นไม่ได้ตอบเธอ ขอโทษนะที่ฉํนไม่ได้บอกความรู้สึกต่อเธอ ... ขอโทษ ..... ขอโทษ ....

 จาก  ราพันเซล