ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เล่ห์มธุรส by จำปีดา (ภาคต่อ...ทัณฑ์น้ำผึ้งรวง) ทำมือ...พร้อมส่งแล้วนะคะ

    ลำดับตอนที่ #57 : ต่อบนโต๊ะอาหาร (100%)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.43K
      49
      9 พ.ย. 62

    ร้านหนังสือนายอินทร์ ทุกสาขาค่ะ

    พบ เล่ห์มธุรส โฉมใหม่เปลี่ยนปก

    พร้อม...ตอนพิเศษสุด สุดร้อนแรง!

    หรือ จะสั่งโดยตรงกับ จำปี ก็ได้ค่ะ

    ขอบคุณค่ะ

     

    26 

    ต่อบนโต๊ะอาหาร (100%)

            ใครจะห้าม มือหนาค่อยๆรั้งเสื้อคลุมให้หลุดพ้นหัวไหล่มนลงไปกองอยู่บนโต๊ะอาหาร ริมฝีปากหยักร้อนไซ้ไปตามลำคอระหง เนินไหล่ลาดเนียน ร่างบางสั่นน้อยๆ กับสัมผัสวาบหวามที่ซุกไซ้ลงต่ำไปเรื่อยๆ ไม่มีการต่อต้านอีกต่อไป หญิงสาวหลับตาพริ้มใบหน้าสวยแหงนหงายไปข้างหลัง มีแต่การยั่วยวนชวนเชิญอย่างน่ารัก

            ร่างเปลือยขาวบนโต๊ะอาหาร ช่างเหมือนอาหารรสทิพย์ที่เขาดื่มกินเธอได้อย่างไม่มีวันอิ่ม ไม่มีวันพอ ยิ่งกินยิ่งอร่อย ยิ่งกินยิ่งอยาก อย่างไม่มีวันจบสิ้น

            คุณวิตต์ รส...รสไม่ไหวแล้ว ร่างบางบิดเร่า หน้าสวยพลิกสะบัดซ้ายสะบัดขวา “พอเถอะค่ะ พอแล้ว”

            แต่ปรวิตต์ก็ไม่หยุดที่จะซุกไซ้ซุกซน จนเธอจะหยุดหายใจซะให้ได้ คุณวิตต์ได้...โปรดอย่าทรมานรสอีกเลย หญิงสาวแทบสะอื้น

            ก็ได้ ถ้าจะให้ผมเลิกทรมานรส รสต้องสัญญาว่าพรุ่งนี้เราจะไปจดทะเบียนสมรสกัน ปรวิตต์เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวยที่แดงก่ำด้วยพิษรักร้ายกาจ เมื่อฝ่ายหญิงยังเงียบไม่รับปาก ใบหน้าหล่อเหลาคมคล้ามก็ก้มลงเล็มไซ้ต่อ

            ยะ...อย่า รส...รสยอม...ยอมแล้ว หญิงสาวยอมแพ้อย่างสิ้นเชิง

            ยอม...ยอมอะไรพูดให้ชัดๆสิเขายังไม่หยุดคาดคั้น มธุรสยังอึกอักกระสับกระส่าย จนเขาต้องเร่ง เร็วสิ พูดออกมาให้ชัดๆ จากนั้นก็ก้มลงเล็มไซ้อย่างดุเดือด ร่างบางถึงกับสั่นระริก เมื่อถูกเร่งเร้าอย่างหนักซ่านเสียวทรมานแทบขาดใจ

            ยอมไปจด...จดทะเบียน สิ้นเสียงหวานกระเส่า

            พรุ่งนี้

            ค่ะ...พรุ่งนี้ ร่างอรชรพูดตามเหมือนต้องมนต์พิศวาส ปรวิตต์ยิ้มพรายบนใบหน้าด้วยความถูกใจ

            ร่างแข็งแรงลุกขึ้น แต่ไม่ใช่ผละออก เขากลับทาบชิดร่างอ่อนนุ่นเข้ามา เข่าหนาแทรกลงมาบนเรียวขาขาวให้แยกออก ร่างอิ่มสะท้านเมื่อความดุดันถูกสอดแทรกเข้ามาในความอ่อนนุ่มที่ชุ่มชื้น

            ก็...ก็รสยอมแล้วไง ไหนว่าจะเลิกไง หญิงสาวท้วง แต่ยกรับอย่างน่ารัก

            ก็เลิกทรมาน แต่จะรักรสแทนต่างหาก

            ขี้โกงคำต่อว่าช่างค้านกับปฏิกิริยาตอบรับของเธอเสียเหลือเกิน

            ร่างแข็งแรงหัวเราะเบาๆ ถึงแม้จะถูกต่อว่าเป็นคนขี้โกง แต่คนที่ถูกโกงก็ยิ้มพรายแอ่นยั่วย้าย อย่างไม่หวงเนื้อหวงตัวอีกต่อไป หนุ่มแทบคลั่งไปกับอ่อนนุ่มที่เบียดเข้าหา

            น่ารักมาก ร่างอรชรไม่ขัดขืนสักนิด เมื่อชายหนุ่มช้อนร่างของเธออุ้มลอยเดินกลับเขาห้องนอน ตั้งแต่บ่ายจรดเย็นแทบจะลืมวันลืมคืนไปด้วยกันทั้งสองคน

      

    พรุ่งนี้ไปร้านนายอินทร์กันค่า 

            ว๊ายตายแล้ว!” มธุรสร้องพร้อมพรวดพราดลุกขึ้น เมื่อความสลัวเข้าปกคลุมห้องนอนอีกครั้ง ทำเอาร่างแข็งแรงที่นอนหลับอยู่ข้างๆต้องสะดุ้งลุกขึ้นตาม ทั้งๆที่ยังไม่หายงัวเงียอ่อนเพลียจากศึกรักที่กรำมาดั้งแต่คืนวาน

            เป็นอะไรมธุรส ปรวิตต์เอี้ยวตัวไปกดสวิตซ์ไฟหัวเตียง

            นี่กี่โมงแล้ว หญิงสาวรีบจับข้อมือแข็งแรงของเขา พลิกหานาฬิกาข้อมือเพื่อดูเวลา แต่เขาไม่ได้ใส่

            เกือบทุ่มแล้ว ชายหนุ่มหันไปมองนาฬิกาที่โต๊ะหัวเตียงอีกครั้ง

            ตายแล้ว ตายแล้ว ร่างอรชรลุกขึ้นโดดบนเตียงอย่างลืมตัว โดยที่ร่างกายไม่มีอาภรณ์ปิดบัง ทำเอาชายหนุ่มตาค้างแข็งขืนขึ้นมาในบัดดล เมื่อเห็นร่างขาวนวลเนียน พร้อมหน้าอกหน้าใจที่ส่ายเด้งยั่วยวน สายตาวาวแววไล่เลยไปตามเอวเล็กบางคอดโค้ง สะโพกผึ่งผาย ความงามกลางกายสาว ทำเอาเขาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น

            อะไรตาย ปรวิตต์ถาม สายตายังจับจ้องเอา...จ้องเอา แล้วคิดในใจใช่สิ เขากำลังจะตาย เมื่อความปรารถนาพวยพุ่งขึ้นมาอีก นึกประหลาดใจว่า ทำไมตัวเองเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ กลายเป็นคนตะกละตะกามมักมากไม่รู้จักอิ่มจักพอกับผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยเป็นมาก่อนไม่ว่ากับภรรยาผู้ล่วงลับ

            เขารักจารุลักษณ์มากความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงเป็นเรื่องธรรมชาติของคนที่เป็นคู่ผัวตัวเมียกัน และความปรารถนาสูงสุด คือการมีลูกด้วยกัน เพื่อเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ แตกต่างกับมธุรสโดยสิ้นเชิงที่เขามีแต่ความรุ่มร้อนปรารถนา จนเป็นเหมือนหื่นกระหายมักมาก ยิ่งกิน ยิ่งอยาก ได้แล้ว...ก็อยากได้อีก อยากเป็นเจ้าของอยากจะครอบครอง ได้รักเธอตลอดไป ปรวิตต์สับสนกับความรู้สึกของตัวเอง

            แม่ แม่ฉัน ฉันจะต้องกลับบ้าน ป่านนี้แม่เป็นห่วงแย่แล้ว ร่างอรชรโดดลงจากเตียง สีหน้าเหยเกเล็กน้อย เอามือกุมหน้าท้องน้อยๆ รู้สึกเจ็บแปลบๆ เพราะส่วนนี้ถูกเขาจู่โจมเอาแต่ใจอยู่เกือบจะทั้งคืน และยังจะตลอดบ่ายของวันนี้อีก

            ปรวิตต์มองตามอย่างรู้ทัน ร่างแข็งแรงลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมขึ้นใส่ให้ เขาผูกเชือกรัดเอวให้อย่างเรียบร้อย

            เดินเหินให้มันเบาๆหน่อยสิ มันจะได้ไม่เจ็บ ชายหนุ่มกระซิบที่ข้างหูอย่างน่ารักยั่วเย้า จนหญิงสาวค้อนตาคว่ำ ถ้าแววตาของเธอพูดได้ คงพูดว่า แล้วใครล่ะ ที่ทำให้เจ็บแบบนี้

            ก็คุณน่ารักเองนี่ มธุรส เขากระซิบที่ข้างหูอีก อย่างกับรู้ว่าแววตาของเธอพูดว่าอะไร

            คนบ้า มธุรสหน้าแดงปั๊ด เหวี่ยงกำปั้นเข้าที่หน้าอกแข็งแรงของเขาหนึ่งตุบ ก่อนที่จะวิ่งเข้าห้องน้ำไป ปรวิตต์หัวเราะเสียงดังไล่หลังด้วยความชอบใจ

     

            เสร็จหรือยังมธุรส จะรีบกลับไม่ใช่เหรอ ปรวิตต์เคาะประตูห้องน้ำ หลังจากที่หญิงสาวเข้าไปอยู่ในนั้นนานเกินสิบห้านาที เพราะตัวเขาออกไปใช้ห้องน้ำด้านนอก แล้วกลับเข้ามาแต่งตัวเรียบร้อย แต่มธุรสก็ยังไม่ออกมาจากห้องน้ำ

            รส...เอ่อฉันไม่มีเสื้อผ้าที่จะใส่กลับนี่ หญิงสาวพันร่างด้วยผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนสั้น แง้มประตูห้องน้ำออกมา

            อ๋อ! เรื่องนี้เอง ปรวิตต์หายออกไปสักครู่ ก็กลับเข้ามาใหม่พร้อมกับถุงสองใบ ชื่อข้างถุงเป็นชื่อห้างดังที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโด เมื่อสายตอนผมออกไปซื้ออาหารที่ซุปเปอร์มาเก็ต เห็นร้านเสื้อผ้าผู้หญิง ก็เลยนึกได้ว่าบางทีคุณอาจต้องใช้ เป็นชุดกระโปรงหลวมๆใส่ง่ายๆ ส่วนอีกถุงจะเป็นชุดชั้นใน รับร้องไม่ผิดไซด์ เพราะวัดเองกับมือ รองผู้อำนวยการหนุ่มพูดพร้อมส่งสายตาพราวระยับแถมยกมือทำภาพประกอบ

            คนบ้า มธุรสกระชากถุงจากมือเขา แล้วปิดประตูห้องน้ำโครมใหญ่ เรียกเสียงหัวเราะอารมณ์ดีของชายหนุ่มได้ดังลั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

            ปรวิตต์จอดรถครอสโอเวอร์หน้าบ้านเดียวหนึ่งร้อยตารางวาของมธุรส หลังจากที่ต่างคนต่างนั่งเงียบกันมาตลอดทาง

            ผมจะเข้าไปส่ง เป็นประโยคแรกที่ดังขึ้น

            ไม่...ไม่ต้องค่ะ ฉันเข้าไปเองได้ มธุรสรีบปฏิเสธเสียงหลง สีหน้ายังเป็นกังวล เธอไม่อยากให้มารดาตกอกตกใจว่าลูกสาวหายตัวไปทั้งคืนกับลูกชายของผู้เป็นเจ้านาย

            แน่ใจนะ ผมดูคุณเป็นกังวล เผื่อผมจะได้พูดอธิบายให้แม่ของคุณเข้าใจ

            ไม่ต้องเลย คุณนั่นแหละที่จะทำให้เรื่องบานปลายไปมากว่านี้ คุณกลับไปเถอะ ฉันจะเข้าบ้านแล้ว

    มือบางทำท่าจะเปิดประตูรถ แต่มือใหญ่แข็งแรงของเขากดทาบลงบนมือบางเป็นการยื้อไม่ให้เปิด

            พรุ่งนี้อย่าลืมสัญญา ปรวิตต์เตือนเสียงเข้มจริงจัง หญิงสาวเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่จะหน้าแดงเรื่อ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าไปสัญญาอะไรไว้กับเขา อันที่จริงน่าจะถือเป็นโมฆะ เพราะตอนนั้นเธอไม่อยู่ในสภาพที่มีสติสมบูรณ์ เพราะโดนเขาแกล้งปรนเปรอหัวหมุนจนต้องตกปากรับคำ

            จะให้มารับกี่โมง

            ไม่ต้องค่ะ พรุ่งนี้เราเจอกันที่ทำงาน

            แน่ใจ

            ฉันไม่ผิดสัญญาหรอกน่า คุณก็อย่าเปลี่ยนใจก็แล้วกันคุณปรวิตต์ มธุรสต่อสายตากับเขาไม่หลบ ในใจสะท้อนสะท้านว่าการจดทะเบียนที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ มันเป็นเพียงเกมหนึ่งที่เขาต้องการแยกเธอออกจากพ่อของเขาโดยสิ้นเชิง และเพื่อความสบายใจของชมัยพรแม่ของเขาเท่านั้น ที่เหลือเป็นเพียงความติดเนื้อต้องใจที่ร่างกายของทั้งเขาและเธอที่เข้ากันได้ดีเกินคาด ไม่มีความรักความลึกซึ้งทางจิตใจเข้ามาเคลือบแฝง มธุรสแอบน้อยใจอยู่ลึกๆ

            คุณสบายใจได้ค่ะ ฉันไม่ผิดคำพูดหรอก พรุ่งนี้เราเจอกันค่ะ มธุรสลอบถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่จะเปิดประตูรถ แล้วเดินเข้าบ้านอย่างหงอยๆ ปรวิตต์มองตามด้านหลังของเธอจนลับตาเข้าไปในบ้าน

    *** จบตอนค่ะ ***

    ในที่สุดคุณปรวิตต์ก็ใช้วิธีของตัวเองจัดการให้มธุรสยอมตกลงจดทะเบียนสมรสจนได้ คริ คริ

    แต่อนาคตข้างหน้าใครจะรู้ว่า...จะมีอุปสรรคขวากหนามอะไรอีก

    ถ้าสวีทหวานเวอร์เกินไป ก็ไม่มันส์น่ะสิคะ ชิมิ

    เพราะทั้งคู่ยังต้องเจออะไรอีกกกกกเยอะ ฮิฮิ

    คืนพรุ่งนี้พบกับตอนใหม่ เข้าใจ

    เข้าใจอะไรหรา คริ คริ ต้องติดตามค่ะ

    ร้านหนังสือนายอินทร์ ทุกสาขาค่ะ

    พบ เล่ห์มธุรส โฉมใหม่เปลี่ยนปก

    พร้อม...ตอนพิเศษสุด สุดร้อนแรง!

    หรือ จะสั่งโดยตรงกับ จำปี ก็ได้ค่ะ

    ขอบคุณค่ะ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×