คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : ข้อเสนอที่รับไม่ได้ (70%)
พิกัด... ร้านหนังสือนายอินทร์ ทุกสาขา
พบ เล่ห์มธุรส โฉมใหม่เปลี่ยนปก
พร้อม...ตอนพิเศษสุด
สุดร้อนแรง!
หรือ จะสั่งโดยตรงกับ จำปี ก็ได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
18
ข้อเสนอที่รับไม่ได้ (70%)
เช้าวันใหม่มาเยือน พระอาทิตย์ลอยเด่นอยู่บนแผ่นฟ้าเหนือผืนน้ำสีครามที่สดใส เหมือนความสุขเบิกบานในใจของเขา ปรวิตต์ก้มมองหน้าสวยที่ยังหลับตาพริ้ม เรือนกายนุ่มนิ่มอยู่ในวงแขนแข็งแรง ความรู้สึกอบอุ่นวาบหวามแล่นพร่านอยู่ในกระแสเลือด ภูมิใจอยู่ลึกๆที่ได้เป็นผู้ชายคนแรกของหญิงสาวที่ยังหลับสนิทอยู่ เขารู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกที่เธอไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับบิดาของเขา รวมถึงผู้ชายคนอื่นอย่างที่เคยเข้าใจ ความรู้สึกหวงแหนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเรือนร่างงดงามนี้เข้าครอบงำ
เขาไม่ใช่ผู้ชายเห็นแก่ตัว ผู้หญิงที่เขาจะคบหรือแต่งงานด้วยไม่จำเป็นต้องเป็นสาวพรหมจรรย์ บริสุทธิ์ผุดผ่อง เพราะสิทธิเสรีภาพของผู้หญิงกับผู้ชายในสังคมปัจจุบันนั้นเท่าเทียมกัน พรหมจารีไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่มันสำคัญที่ความรักและความเข้าใจของคนสองคนมากกว่า ทุกคนย่อมมีอดีต อดีตก็คืออดีต ผ่านแล้วก็เลยไป
แต่ ณ เวลาปัจจุบัน ถ้าเธอคนนั้นได้เป็นผู้หญิงของเขาแล้ว ก็ต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น ใครหน้าไหนก็ห้ามแตะหรือเข้ามายุ่งเกี่ยว เพราะผู้ชายตระกูลนภศุภ์ ถือเรื่องนี้เป็นที่สุด ความหวงแหนผู้หญิงของตนนั้นเป็นกรรมพันธุ์ของผู้ชายตระกูลนี้
ในกรณีของมธุรสมันทำให้เขากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมื่อคิดว่าเธอมีสัมพันธ์สวาทกับปิรัณ เขาไม่สามารถยอมรับความสัมพันธ์นั้นได้ เพราะมันจะเหมือนว่าเขามีใจให้กับผู้หญิงของพ่อ เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ร่างแข็งแรงถึงกับเสียววูบ เขายังโชคดีมากที่มธุรสไม่มีอะไรลึกซึ้งกับพ่อของเขา มิเช่นนั้นคงได้ชื่อว่าพ่อลูกมีเมียคนเดียวกัน
จนมาถึงวันนี้เขาทราบความจริงแล้วว่า เธอไม่ได้เป็นอย่างที่คิดและคนนินทากล่าวร้าย มธุรสยังบริสุทธิ์ผุดผ่องจนกระทั่งมาเจอเขา เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ที่ได้ตัวเธอด้วยการหักหาญเอาแต่ใจ แต่เขาไม่รู้สึกเสียใจกับกระทำเช่นนั้น และก็ไม่เคยคิดที่จะหยุดความต้องการของตนเองที่มีเธอ เขากลับมุ่งมั่นปรารถนามากยิ่งขึ้นเป็นทวีคูณ เขาต้องกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อครอบครองและเป็นเจ้าของเธออย่างสมบูรณ์ เพราะเล็งเห็นคู่แข่งอีกหลายคนในภายภาคหน้า
ปรวิตต์เริ่มข้องใจว่าตัวเองมีใจให้กับมธุรสตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาไม่เคยคิดว่าจะมีความรู้สึกใดๆให้กับผู้หญิงคนไหนได้อีกนอกจาก...จารุลักษณ์ เขารู้สึกผิดและละอายใจ เขาแต่งงานแล้วควรที่จะต้องซื่อสัตย์และซื่อตรงกับภรรยาของตนเองเท่านั้น แต่นี่เขาแอบปันใจให้กับผู้หญิงอื่นถึงแม้จะไม่รู้ตัวก็เถอะ ช่างเป็นผู้ชายที่ใช้ไม่ได้เอาเสียจริงๆ ถึงแม้วันนี้จารุลักษณ์จะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แล้วก็ตาม ปรวิตต์ประณามตัวเองอยู่ในใจ
แต่อารมณ์คุกรุ่นปรารถนายามเช้าถูกปลุกให้ลุกโชนขึ้นมาอีก ปรวิตต์จูบพรมบางเบาเหมือนผีเสื้อโบยบินไปทั่วใบหน้าสวย หยุดอ้อยอิ่งคลอเคลียกับริมฝีปากอิ่มนุ่มหวาน หญิงสาวเบือนหน้าหนีด้วยความรู้สึกมีอะไรมาไต่รบกวน เธอตะแคงตัวทำท่าจะหลับต่อ ร่างกายที่เปลือยเปล่ายังอ่อนเพลียหมดเรี่ยวแรง เพราะเจอศึกหนักเกือบทั้งคืน เช้านี้ชายหนุ่มคิดว่าอารมณ์ความต้องการจะหมดลง แต่เปล่าเลย อารมณ์รักยังเต็มเปี่ยม และยังอยากได้อีกอย่างไม่รู้อิ่ม
“บ้า พอได้แล้วนะ” หญิงสาวคว้าฝ่ามือหนาที่กำลังลูบไล้สร้างความปั่วป่วน ให้ใจคอของเธอเต้นผิดจังหวะขึ้นมาอีก
“ก็ชอบนี่ อึ๋มดี”
“คุณปรวิตต์! ฉันไม่นึกเลยนะว่าคุณจะเป็นคนลามกได้ขนาดนี้”
“ถ้าเจอผู้หญิงอย่างเธอ ใครๆก็คิดไขว่เขวได้ทั้งนั้นแหละ” ปรวิตต์พูดด้วยนัยน์ตาพราวระยับ มธุรสค้อนตาคว่ำ คิดไม่ถึงว่าผู้ชายเงียบๆ เฉยๆ อย่างปรวิตต์จะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้ เธอเบี่ยงตัวหลบรวบชายผ้าห่มขึ้นคลุมตัวอย่างรุ่มร่าม แล้วทรงตัวขึ้นนั่งที่ปลายเตียง
“มธุรส เราเห็นจะต้องคุยกันให้เป็นจริงเป็นจังเสียที” ปรวิตต์เปลี่ยนอารมณ์ไปอย่างรวดเร็วจนหญิงสาวต้องหันกลับมามอง ก็เห็นใบหน้าเครียดกำลังมองเธออยู่ก่อนแล้ว
ร่างเปลือยแข็งแรงลุกขึ้นจากที่นอนโดยที่ไม่นึกกระดาก แต่คนที่อายแทนกลับเป็นเธอ จนต้องเบือนหน้าหนีจากร่างสูงใหญ่กำยำที่สร้างความสะท้านสะเทือนให้กับเธอเกือบทั้งคืน ปรวิตต์เก็บเสื้อผ้าของตนที่ตกเกลื่อนกลาดอยู่ขึ้นใส่อย่างไม่เร่งรีบ แล้วเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ
“ผมขอโทษอีกครั้งและเสียใจกับเรื่องที่เข้าใจผิด” เขาเริ่มขึ้นก่อนอย่างไม่มีเกริ่น “ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะทำ หรือให้มันออกมาเป็นแบบนี้ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น”
มธุรส...อึ้ง
“ใช่สิ เขาเสียใจสำหรับทุกเรื่องที่เกิดขึ้น รวมทั้งการได้เธอโดยไม่ตั้งใจ แต่ด้วยอารมณ์โกรธเกรี้ยวและเผลอไผลไปตามธรรมชาติ และถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะไม่มีวันแตะต้องเธอ” มธุรสแน่นหน้าอก ความเจ็บปวดเสียดแทงหัวใจจนน้ำตาซึม
“ผมยินดีที่จะรับผิดชอบทุกเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรา” ปรวิตต์พูดเสียงเข้มและจริงจังด้วยมาดบุคลิกเดิม
“รับผิดชอบ หึ...รับผิดชอบอย่างไรไม่ทราบ เอาเงินสักก้อนฟาดหัวอย่างนั้นเหรอ” มธุรสกลั้นสะอื้น สูดน้ำตาน้ำมูกอย่างเต็มที่ เธอจะไม่ยอมให้มันไหลออกมาให้เขาได้หัวเราะเยาะเป็นอันขาด “ไม่จำเป็น ฉันไม่ต้องการ”
ร่างบางเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี ไม่ยอมก้มหัวแลกศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงกับเงินตราเป็นอันขาด
“ไม่ใช่ อย่าเข้าใจผิด ผมไม่เคยคิดจะเอาเงินฟาดหัวใคร ศักดิ์ศรีของคนเทียบค่ากับน้ำเงินไม่ได้” ปรวิตต์พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จ้องหน้าหญิงสาวเขม็ง “เราจะแต่งงานจดทะเบียนสมรสกัน”
เหมือนสายฟ้าฟาดกลางดวงใจน้อยๆ เขาจะแต่งงานกับเธอ ยอมจดทะเบียนสมรสกับเธอ หัวใจของหญิงสาวกระตุกวูบ รู้สึกตัวเบาหวิววาบหวาม ผู้ชายที่เธอแอบชอบ มาถึงตอนนี้อาจจะเรียกแอบหลงรักแล้วก็ได้ ขอเธอแต่งงานจดทะเบียน
“ความผิดพลาดของผม มันร้ายแรงจนไม่น่าให้อภัย ทะเบียนสมรสและตำแหน่งลูกสะใภ้ของตระกูลนภศุภ์ น่าจะเป็นการแสดงความรับผิดชอบได้ดีที่สุด สำหรับคุณ…” ปรวิตต์ไม่ได้พาดพิงหรือเฉียดเข้าใกล้หัวใจตัวเองเลยแม้แต่น้อย “สองสิ่งนี้น่าจะชดเชยกับสิ่งที่คุณต้องสูญเสียไปได้”
มธุรสถึงกับสะอึก หน้าเสีย อยากจะสมน้ำหน้าสาแกใจตัวเองนัก เขาตีค่าราคาตัวเธอเป็นเพียงกระดาษทะเบียนสมรสกับตำแหน่งสะใภ้ของตระกูลนภศุภ์ มันช่างน่าภูมิใจเป็นอย่างยิ่งเสียเหลือเกินสำหรับผู้หญิงหลายๆคน ที่จะต้องรีบตะครุบทันทีที่เขาหยิบยื่นให้ แต่สำหรับเธอ...
คำตอบที่ผุดขึ้นมาทันที คือ “ไม่ใช่ ฉันไม่ต้องการ”
หญิงสาวนั่งนิ่งรวบรวมกำลังใจและความกล้าที่จะปฏิเสธ เธอไม่ต้องการความรับผิดชอบหรือ
สิ่งใดๆจากเขา ถ้าไม่รัก...ก็อย่าได้ผูกมัดกันเลยดีกว่า เพราะคนที่เจ็บปวดมากที่สุดคงไม่พ้นเธอ
“ว่าอย่างไรมธุรส ตกลงตามนี้นะ”
“ไม่...ไม่ค่ะ ดิฉันขอปฏิเสธ” มธุรสเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี เธอปฏิเสธด้วยเสียงแหบพร่าเล็กน้อย ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเผชิญหน้ากับเขา
“ทำไม...” ปรวิตต์หรี่ตามองผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจและไม่สบอารมณ์ คาดไม่ถึงกับคำปฏิเสธ
“ถ้าฉันจะต้องแต่งงานกับใครสักคน ฉันจะต้องแต่งด้วยความรักเท่านั้น ฉันรักเขาและเขาก็ต้องรักฉัน” มธุรสพูดน้ำเสียงจริงจัง นัยน์ตาเป็นประกายหมายมาดต่อตากับดวงตาสีสนิมของเขาอย่างไม่หลบ จนคนฟังรู้สึกสะท้อนในใจอย่างรุนแรงด้วยความเข้าใจผิด แน่ล่ะ! เขาคงไม่ใช่คนที่เธอรัก ถึงได้กล้าปฏิเสธอย่างไม่ใยดี ถึงแม้จะเสียตัวให้กับเขาแล้วก็ตาม
“ใคร! นายชยุทธ์อย่างนั้นเหรอ” ปรวิตต์สืบเท้าเข้ามาใกล้ แล้วจับไหล่บางบีบอย่างแรงด้วยความโกรธ ลืมตัว ต่อมนิสัยทางกรรมพันธุ์ของหนุ่มๆ ตระกูลนภศุภ์เริ่มทำงาน
“จะเป็นใครก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับคุณ ฉันเจ็บนะ” มธุรสมีสีหน้าเหยเก พยายามบิดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม
“นี่คิดว่าจะจับตัวเองใส่ตะกร้าล้างน้ำให้หายคาว แล้วใส่พานไปถวายให้นายชยุทธ์อย่างนั้นน่ะเหรอ”
“ฉันจะใส่ตะกร้าไปถวายใครก็ไม่ใช่เรื่องของคุณอีกนั่นแหละ” ร่างบางขืนตัว พยายามปัดมือแข็งแรงที่กดบีบหัวไหล่ของเธออยู่ออก แต่ก็ไม่สำเร็จ
“มธุรส นี่อย่ามายั่วโมโหกันนะ” ปรวิตต์ตวาดเสียงเข้ม มือแข็งแรงบีบหัวไหล่บางแน่นขึ้น นัยน์ตาเป็นประกายวาววับน่ากลัว
“คุณคิดหรือว่า เพียงแค่ยื่นข้อเสนอบ้าๆนั่น แล้วฉันจะต้องรีบตะครุบ” มธุรสขึ้นเสียงดังไม่แพ้กัน “สำคัญตัวผิดไปหน่อยแล้วมังคุณปรวิตต์ ฉันไม่ต้องการความรับผิดชอบใดๆจากคุณ นอกเสียจาก...”
To be continue…
นอก...เสียจากอัลรัยมธุรส รีบบอกคุณวิตต์เร็วๆ คริ คริ
ระดับความขมจะเพิ่มดีกรีขึ้นเรื่อยๆ แต่รับรองได้ค่ะว่าระดับความหวานซาบซ่านนนนนน
ก็จะตามมาไม่แพ้ดีกรีความขม คริ คริ
ใครชอบชงขมๆ หวานๆ มาทางนี้เลย รับรองถูก...ปาก คริ คริ
พบ เล่ห์มธุรส โฉมใหม่เปลี่ยนปก
พร้อม...ตอนพิเศษสุด สุดร้อนแรง!
ได้ที่ ร้านหนังสือนายอินทร์ ทุกสาขา
หรือ จะสั่งโดยตรงกับ จำปี ก็ได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น