คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : คืบคลาน (50%)
ก่อนอื่นจำปีต้องขอโทษด้วยค่ะ เมื่อคืนมาไม่ได้ เพราะเข้าเวร
ทั้งๆ ที่อยากจะมาใจขาด อิอิ
วันนี้เลยชดเชยมาอัพให้ก่อนเลยอย่างเร่งด่วน รวดเร็ว มิฉะนั้นจะมาไม่ได้อีก เพราะเข้าเวรคืนนี้อีก
ถ้าอย่างนั้นอย่าเสียเวลา ไปอ่านกัน อ่านกันค่ะ
แล้วใครอยากได้หนังสือ เล่ห์มธุรส สั่งเข้ามาได้เลยนะคะ พร้อมส่งค่ะ
12
คืบคลาน (50%)
“เธอทำแบบนี้หวังอะไรกันแน่มธุรส เมื่อตอนหัวค่ำก็ร้องวี้ดว้ายบอกว่าเจอตุ๊กแก ตกกลางดึกเธอก็เรียกร้องความสนใจอีกว่าเจอหนู เธอต้องการให้ฉันทำอะไรกันแน่” ทั้งน้ำเสียงและแววตาของเขาออกแววขุ่นเคือง
“เอ๊ะ! นี่คุณหาว่าฉันเรียกร้องความสนใจจากคุณอย่างนั้นหรือคุณปรวิตต์ เพื่ออะไรกัน...” เธอชิดหน้าเข้าใส่อย่างถือดี
“เพื่ออย่างนี้ไง” สิ้นเสียงร่างสูงใหญ่ก็กระโจนขึ้นเตียงอย่างหมดความอดทน มือใหญ่รั้งร่างบางให้ล้มลงบนที่นอน ร่างสูงหนาตามทาบทับอย่างรวดเร็ว จนหญิงสาวร้องวี๊ดด้วยความตกใจ เพราะไม่ได้ตั้งตัว
“เอ๊ะ! อะไรกันเนี่ย ปล่อยฉันนะคุณปรวิตต์” เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างหนา
“ก็ต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ เธอต้องการพิสูจน์เสน่ห์ของตัวเองว่าจะยั่วยวนฉันได้หรือเปล่า อย่างนั้นใช่ไหม ฉันขอบอกให้รู้ไว้เลยนะว่า เสน่ห์ของเธอใช้ได้ดีทีเดียว...มธุรส” ใบหน้าคมสันก้มต่ำใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“ไม่นะ...” หน้าสวยส่ายปฏิเสธแววตาตื่นตระหนก แต่ก็ช้าไปเสียแล้ว เมื่อริมฝีปากกระด้างฉกลงบนริมฝีปากอิ่มที่อ่อนนุ่มอย่างรวดเร็ว แล้วแกล้งบดเคล้าหนักๆ สลับเบียดคลึงเบาๆ นิ้วมือแข็งแรงบีบปลายคางมนไว้แน่นไม่ให้หน้าสวยส่ายหนี ในขณะเดียวกันก็กดบังคับให้เรียวปากคู่งามเปิดออก เพื่อฉกปลายลิ้นร้อนเข้าค้นหาความหวาน
จุมพิตรุกรานแฝงเร่าร้อน ทำให้ริมฝีปากคู่งามเผยอแย้มต้อนรับปลายลิ้นร้อนด้วยความเคลิบเคลิ้มลืมตัว ลิ้นอุ่นนิ่มเข้าพัวพันลิ้นหนาอย่างกล้าๆกลัวๆไม่แน่ใจ จนชายหนุ่มคำรามเสียงต่ำในลำคอ เพราะคิดว่าเธอกำลังเล่นบทผู้หญิงที่ไร้เดียงสาอ่อนต่อโลก และเดี๋ยวเขาจะสั่งสอนเธอเสียให้เข็ดว่าอย่าได้ริเล่นเกมกับคนอย่างเขา
ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อนอนผ่าหน้าของเธอออกหมดตลอดสายด้วยปลายนิ้วที่เบาหวิว ร่างอรชรสะดุ้งเฮือก เมื่อถูกฝ่ามือหนาเข้ากอบกุมเคล้นคลึงเนื้อแท้ไว้เต็มอุ้งมือ ในขณะที่ริมฝีปากกระด้างก็ยังไม่หยุดบดจูบริมฝีปากคู่อิ่ม ปลายนิ้วยาวปัดป่ายแผ่วๆบนยอดทรวงคู่อิ่มที่กำลังชูช่อ ร่างบางตัวอ่อนระทวยสิ้นปัญญาที่จะต่อต้าน
“คุณปรวิตต์ ยะ...อย่า”
จุมพิตรุกรานแฝงเร่าร้อน ทำให้ริมฝีปากคู่งามเผยอแย้มต้อนรับปลายลิ้นร้อนด้วยความเคลิบเคลิ้มลืมตัว ลิ้นอุ่นนิ่มเข้าพัวพันลิ้นหนาอย่างกล้าๆกลัวๆไม่แน่ใจ จนชายหนุ่มคำรามเสียงต่ำในลำคอ เพราะคิดว่าเธอกำลังเล่นบทผู้หญิงที่ไร้เดียงสาอ่อนต่อโลก และเดี๋ยวเขาจะสั่งสอนเธอเสียให้เข็ดว่าอย่าได้ริเล่นเกมกับคนอย่างเขา
ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อนอนผ่าหน้าของเธอออกหมดตลอดสายด้วยปลายนิ้วที่เบาหวิว ร่างอรชรสะดุ้งเฮือก เมื่อถูกฝ่ามือหนาเข้ากอบกุมเคล้นคลึงเนื้อแท้ไว้เต็มอุ้งมือ ในขณะที่ริมฝีปากกระด้างก็ยังไม่หยุดบดจูบริมฝีปากคู่อิ่ม ปลายนิ้วยาวปัดป่ายแผ่วๆบนยอดทรวงคู่อิ่มที่กำลังชูช่อ ร่างบางตัวอ่อนระทวยสิ้นปัญญาที่จะต่อต้าน
“คุณปรวิตต์ ยะ...อย่า” เธอครางเมื่อกลีบปากคู่สวยเป็นอิสระ แต่กลับเบียดเนื้อตัวขึ้นหาอย่างลืมตัว
ริมฝีปากหนาผละจากริมฝีปากคู่สวยซุกไซ้ไปตามซอกคอหอมกรุ่น ไล่ซุกต่ำมาถึงเนินเนื้อขาวผ่องเต็มตึง มือหนาสะบัดสาบเสื้อให้แยกออกจากกัน ดวงหน้าคมสันเงยขึ้นชื่นชมความอิ่มขาวกลมกลึงในระยะใกล้ แล้วก็ต้องสะท้อนลมหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะฟุบหน้าลงไซ้ลงบน หว่างอกสะคราญ ลิ้นร้อนชื้นเลียเล็มไล้ไปถึงยอดทรวงสีระเรื่อแตะพลิ้วเบาๆ
“คุณวิตต์...ขา...” ร่างบางสั่นระริกครางกระเส่า
ใบหน้าคมสันจูบเคล้าซุกไซ้ไปทั่วความขาวที่อวบหยุ่นอย่างระรานใจ และไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แล้วค่อยๆไล่ริมฝีปากกับลิ้นร้อนไซ้ต่ำลงมาถึงหน้าท้องเนียนงาม แล้วป้วนเปี้ยนจูบไซ้อยู่เหนือความเป็นสาวไม่ถึงคืบ สร้างความซาบซ่านแปลบปลาบไปทั่วช่องท้อง และวิ่งปรู๊ดลงสู่ส่วนกลางของร่างกายอย่างรุนแรง มือบางกดและขยุ้มเรือนผมดกหนาของเขาจนยุ่งเหยิงด้วยแรงอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิง ร่างบางดิ้นสะบัดเร่าๆ เหมือนรอคอย
“อือ...” มธุรสครางอือ ทรมานกับริมฝีปากที่ยังไซ้ป้วนเปี้ยนไปมาไม่หยุด
“ต้องการอย่างนี้หรือเปล่ามธุรส” เขากระซิบเสียงพร่า ริมฝีปากอยู่ชิดติดกับเนินเนื้อหน้าท้อง นิ้วแข็งแรงเกี่ยวขอบชั้นในสีขาวตัวน้อยเพื่อดึงออก
“นายครับ! นาย” เสียงตะโกนลั่นดังอยู่หน้าบ้าน “นายปรวิตต์ครับ”
เสียงร้องเรียกที่ไม่คาดไม่ถึง ทำให้ปรวิตต์หยุดชะงักอย่างไม่แน่ใจ แต่เสียงตะโกนเรียกซ้ำครั้งที่สอง ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัว และขุ่นเคืองปะปนกับความประหลาดใจ เพราะเขาสั่งห้ามไม่ให้ใครมาที่บ้านท้ายเกาะช่วงที่เขามาทำงานและพักอยู่ที่นี่ โดยให้เหตุผลว่าไม่ต้องการให้ใครรบกวน ถ้ามีเรื่องเร่งด่วน นายถมยาหัวหน้าคนงานจะเป็นคนโทรศัพท์ติดต่อเขาเอง
ร่างแข็งแรงสบถออกมาเบาๆ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทรงตัวลุกขึ้นอย่างไม่ค่อยมั่นคงนัก มือใหญ่เสยผมอย่างขัดใจ ก่อนที่จะหันมามองร่างขาวโผลนที่ลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังระทดระทวยไม่หาย
“เดี๋ยวฉันกลับมา” เขาสั่งเสียงห้าวที่ติดจะสั่นๆ
เรื่องนี้ก็ยังพอสั่งได้นะคะ มีเหลืออยู่ไม่มาก เป็นเรื่องของปณพลพี่ชายใหญ่ของตระกูลนภศุภ์
ขี้หึง เป็นนิสัยกรรมพันธุ์ของผู้ชายตระกูลนี้ค่ะ
พร้อมตอนพิเศษ อบขนมฟุ้งกระจาย รับประกันความแซ่บถึงใจค่ะ
“นั่นใคร” ปรวิตต์เปิดประตูบ้านพร้อมตะโกนถามด้วยน้ำเสียงเข้มขุ่น
“ผมสุขุมครับ”
“มีอะไรสุขุม ถ้ามีเรื่องด่วนทำไมถมยาไม่โทรศัพท์หาฉัน” ปรวิตต์ถามเสียงห้วนผิดปกติวิสัยที่สุขุมเยือกเย็น ร่างสูงเดินลงมาหาลูกน้องที่หน้าบ้าน ทั้งๆที่มีฝนลงเม็ดปรอยๆ เจ้านายหนุ่มอยู่ในสภาพสวมกางเกงนอนเอวยางยืด ใส่เสื้อนอนแต่ไม่ติดกระดุมเผยให้เห็นแผ่นอกแข็งแรงเปลือยเปล่า ผมเผ้ายุ่งเหยิงเหมือนกับไปมุดอะไรมาสักอย่าง
“คือว่า...พี่ถมยาโทรแล้ว แต่นายปรวิตต์ไม่รับสายครับ” คำบอกเล่า ทำให้ผู้เป็นเจ้านายนึกออกถึงเสียงแว่วๆเล็กๆ ที่เขาได้ยิน แต่ไม่คิดจะสนใจ เพราะกำลังอยู่ในอารมณ์ที่เตลิด
“ว่าแต่มีอะไร ทำไมต้องมาถึงนี่” เจ้านายหนุ่มยังขุ่นมัว น้ำเสียงเครียดเข้มที่มีผู้ขัดคำสั่งบุกรุกมาถึงพื้นที่ส่วนตัวที่ได้สั่งห้ามไว้แล้ว
“คือว่าพวกเราจับชาวบ้านที่เข้ามาลักลอบขโมยของได้ครับ”
“ใคร”
“เป็นพวกเดิมครับ เราจับได้คาหนังคาเขา พวกมันกำลังลำเลียงปูนซีเมนต์และเหล็กเส้นออกจากโกดัง” ปรวิตต์เม้มริมฝีปากเครียด ฟังคำรายงานของสุขุม
“แล้วตอนนี้เอาตัวไปไว้ที่ไหน”
“เรากักตัวไว้ในสำนักงานครับ นายจะให้แจ้งตำรวจเลยไหมครับ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันไปจัดการเอง นายกลับไปก่อน สักครู่ฉันจะตามไป” ปรวิตต์สั่งอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด พร้อมกับหมุนตัวกลับจะขึ้นบ้าน แต่ก็ต้องหยุด เมื่อเห็นสุขุมยังยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ยอมขยับ แถมอ้าปากค้าง ทำแววตาประหลาดลุกวาว เจ้านายหนุ่มหันไปมองตามสายตาของผู้เป็นคนงานก็ต้องชะงักวูบ ความโมโหโกรธาเข้าครอบคลุม ภาพที่เขาและคนงานหนุ่มฉกรรจ์เห็นเป็นภาพของหญิงสาวผมยาวยุ่งกรุยกราย สวมกระโปรงนอนสั้นยับย่น เนื้อผ้าโปร่งบางจนเห็นทรวดทรงอกเอว ลำขาเรียวยาวสลักเสลาอย่างชัดเจนยามมีแสงไฟส่องอยู่ด้านหลัง
“สุขุม ฉันบอกว่าให้กลับไปก่อน” เจ้านายหนุ่มกระชากเสียงดัง สุขุมแอบเลียริมฝีปากหนาอย่างกักขฬะ ก่อนที่จะหมุนตัวกลับอย่างช้าๆ และไม่วายที่จะหันกลับมามองแม่เทพธิดาบนดินอย่างหมายมั่นน้ำลายไหล
ปรวิตต์กระโดดขึ้นบันไดบ้านที่ละสองสามขั้น ตรงเข้าฉุดกระชากร่างเย้ายวนที่ยืนอวดทรวดทรงอยู่ตรงช่องประตูให้กลับเข้าไปในบ้าน
“เข้ามานี่” ร่างสูงใหญ่ฉุดกระชากด้วยความโมโหสุดขีด ความหวงห่วง และความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเข้าครอบงำอย่างไม่รู้ตัว
“อะไรของคุณเนี่ย เจ็บนะ ปล่อย” ร่างบางสะบัดดิ้น
“เจ็บสิดี สั่งแล้วไงว่า...ให้รอ แล้วออกไปยืนแอ่นอวดทรวงทรงทำไม...หื้อ อยากให้คนงานแห่กันมาทั้งเกาะหรือยังไง เก่งนักไอ้เรื่องยั่วผู้ชายนี่” “มันจะมากไปแล้วนะคุณปรวิตต์” หญิงสาวบรรลุแก่โทสะ มือบางยกขึ้นหมายที่จะประทุษร้ายใบหน้าเขาสักฉาด แต่เขาใช้มือใหญ่รับไว้ได้ทัน แล้วกระชากดึงร่างบางเข้ามาปะทะอกเปลือยกระด้าง
“ทำไมพูดแทงใจดำล่ะสิ” ใบหน้าคมสันก้มลงกระซิบที่ข้างหูอย่างโกรธๆ ก่อนที่จะบดจูบริมฝีปากอิ่มอย่างหนักหน่วง เธออ้าปากจะตอบโต้กลับกลายเป็นรับจูบจุมพิตดุดันเข้าเต็มที่
ร่างสูงถึงกับครางในลำคอด้วยความพอใจ แต่ด้วยภารกิจด่วนที่จะต้องไปจัดการ ทำให้เขาต้องตัดใจดันร่างอรชรออกห่าง แล้วเมื่อหลุดจากวงแขน มธุรสถึงกับเซจนต้องเกาะพนักเก้าอี้หวายเป็นหลัก
“ฉันมีงานด่วนที่จะต้องไปทำ” ปรวิตต์เสยผมที่ยุ่งๆ พยายามระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เขาไม่อยากจะเสียงานทั้งๆที่อยากอยู่กับเธอมากกว่า เขารู้สึกตกใจกับความต้องการของตนเอง ร่างสูงผลุนผลันเข้าไปเปลี่ยนเครื่องแต่งกายในห้อง แล้วออกจากบ้านไป ทิ้งให้หญิงสาวมองตามหลังไปอย่างอ่อนแรงและอ่อนใจ
มธุรสสำนึกถึงความวาบหวามร้อนผ่าวที่ยังติดอยู่ตามผิวกาย เธอเกือบไปแล้วที่ริเล่นกับไฟอย่างปรวิตต์ที่ซ่อนความเร่าร้อนไว้ภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยบุคลิกที่เคร่งขรึม ยังโชคดีที่มีเหตุการณ์เข้ามาขัดจะหวะ ไม่เช่นนั้นเธอกับเขาจะไปกันถึงขั้นไหน หัวใจของเธอยังเต้นแรงร้อนเห่อไปทั้งตัวเมื่อนึกถึง ที่สำคัญวันพรุ่งนี้และวันต่อๆไป เธอจะมองหน้าเขาได้อย่างไร รู้สึกอับอายเหลือเกินที่เผลอตัวปล่อยอารมณ์ไปกับเขา
มธุรสตัดสินใจไม่เข้าไปนอนในห้องนอนของตัวเอง
เพราะขยะแขยงเจ้าหนูสัตว์สี่เท้าตัวเล็กๆที่อาจจะมุดรูหนีฝนเข้ามาอยู่ในห้องนอนของเธออีกเมื่อไหร่ก็ได้
สำหรับห้องนอนของปรวิตต์ถึงแม้จะไม่มีรู แต่ถ้าเกิดเขากลับมาแล้วเจอเธอนอนอยู่บนเตียงของเขา
ก็คงไม่แคล้วจะถูกกล่าวหาว่านอนรอให้ท่า
เพื่อที่จะสานความสัมพันธ์ร้อนๆที่ค้างไว้นั้นต่อ
คืนนี้มธุรสจึงเลือกที่จะนอนบนเก้าอี้หวายตัวเก่าหน้าห้องแทนเตียงในห้องนอน และเห็นทีจะต้องอาศัยนอนที่นี่ไปอีกหลายคืน
To be continue…
เกือบไปแล้วมธุรส เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับคุณวิตต์
นี่ถ้าไม่มีคนงานเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน
เห็นทีจะต้องเสีย (หลาย) ทีให้คุณวิตต์ซะแว้ว 55555
ใกล้เข้ามาทุกทีแล้วค่ะ แล้วมธุรส และเพื่อนก็จะได้รู้แล้วว่า....
อะไรที่กำลังจะคืบคลานเข้ามาใกล้ทุกที ทุกที
แต่ถ้าเพื่อนๆ อยากอ่าน ‘เล่ห์มธุรส’ รวดดดเดียวจบม้วน
รับประกันความสนุกแน่นอน
พร้อมตอนพิเศษสุดฮอตร้อน (แรงส์) Underneath her red clothes
อัลรัยที่มันซ่อนอยู่ภายใต้ชุดแดงแรงฤทธิ์ของหล่อน คริ คริ
ก็สามารถสั่งหนังสือได้เลยนะคะ
ความคิดเห็น