เพทุบายกามเทพ (สนพ.ทัช)

ลำดับตอนที่ #6 : พรหมจรรย์ กับ ไวน์แดง (3) 100%

2. พรหมจรรย์ กับ ไวน์แดง (3) (100%)

            ปริวิภารู้สึกตัวขึ้นมารู้สึกหนักศีรษะปวดหัวแทบจะระเบิด เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองเพดานสีขาวอยู่ชั่วครู่ แล้วสงสัยอยู่ครามครันว่า...ที่นี่ ที่ไหน 

 

            “เอ๊ะ! นี่เราอยู่ที่ไหน โอ๊ยย! ทำไมปวดหัวแทบจะระเบิดอย่างนี้” ศีรษะของเธอหนักอึ้งแทบจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ จนต้องยกมือขึ้นกุมขมับแล้วหลับตาลงใหม่ ก่อนที่จะลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ อีกครั้ง

 

            เธอรู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นๆ ซุกซบอยู่ที่หน้าอกของตัวเอง ทำให้ต้องเหลือบตาลงมอง แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อเห็นศีรษะของใครคนหนึ่งซึ่งมีผมหนาดกดำปกคลุมกำลังซุกซบอยู่ที่ทรวงอกของเธอ

ปริวิภาเด้งขึ้นทั้งตัวรีบผลักร่างของคนที่ซุกซบออกห่าง ลืมอาการปวดศีรษะไปโดยสิ้นเชิง

 

 แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องตกใจมากขึ้นเป็นร้อยเท่า เมื่อพบว่าตัวเองเปลือยไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ติดตัวสักชิ้น รวมทั้งชายหนุ่มที่กก...กอดเธออยู่ด้วย เนื้อตัวของเขาเปล่าเปลือยเผยให้เห็นร่างกายล่ำสันเช่นกัน 

หญิงสาวยกมือขึ้นอุดปากตัวเอง เพื่อระงับเสียงร้อง รู้สึกตกใจสุดขีดกับสภาพของตัวเองในเวลานี้

 

‘ตายแล้ว! นี่เกิดอะไรขึ้น เธอมาอยู่ที่นี่กับผู้ชายคนนี้ได้อย่างไร ก็ในเมื่อๆ คืนเธอไปปาร์ตี้ฉลองสำเร็จการศึกษากับพวกเพื่อนที่ผับนี่นา แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่กับผู้ชายคนนี้ในสภาพแบบนี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น’  

ปริวิภาร้องถามตัวเองอยู่ในใจ ก่อนที่จะรีบสาวผ้าห่มขึ้นคลุมตัว แล้วลุกขึ้นอย่างยากลำบาก พื้นห้องยังโคลงเคลง แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติอีกครั้ง เมื่อเห็นรอยสีแดงดวงโตอยู่บนผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด

 

“เลือด!” เธอร้องครางออกมา ใบหน้าที่ซีดอยู่แล้ว กลับยิ่งซีดหนักเข้าไปอีก ใช่แล้วเมื่อคืนเธอฝันไปว่าได้รับจูบจุมพิตแสนหวานเร่าร้อนจากเจ้าชาย รวมไปถึงสัมผัสลูบไล้ที่ชวนให้วาบหวาม กายของเธอสั่นระริกซ่านเสียวไปกับสัมผัสที่ไม่เคยได้รับมาก่อน

 
             เมื่อคืนเธอไม่ได้ฝัน ไม่มีเจ้าชาย มีแต่ผู้ชายตัวโตคนนี้ คนที่ยังนอนหลับสนิท ผู้ชายแปลกหน้า ที่เธอไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน เขาเป็นคนที่พร่าพรหมจรรย์ของเธอไป เขาไม่ใช่เจ้าชายในฝัน แต่กลับเป็นซาตานร้ายในชีวิตจริง

            “โธ่ !” ปริวิภาคร่ำควรญอยู่ในใจ ก้อนสะอื้นจุกอยู่ที่ลำคอ แล้วนี่จะทำอย่างไรต่อไป หญิงสาวเริ่มได้สติหลังจากที่มึนๆงงๆอยู่นาน เธอจะต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ก่อนที่ผู้ชายตัวโตคนนี้จะตื่นขึ้นมา แล้วอาจจะเกิดเรื่องบ้าๆอะไรขึ้นอีก

ร่างอรชรมองไปรอบๆ เห็นเสื้อผ้าของตัวเองตกกองอยู่ที่พื้น แล้วปราดเข้าไปเก็บ แต่พบว่าเสื้อเชิ้ตสีขาวไม่สามารถใส่ได้ เพราะเลอะอาเจียนส่งกลิ่นเหม็นจนต้องย่นจมูก ส่วนกางเกงยีนถึงจะเปรอะ แต่ก็พอสวมได้  ก่อนที่จะเหลือบไปเห็นเสื้อกั๊กสีแดงสดของเธอที่ถูกเหวี่ยงอยู่บนโซฟา เธอรีบคว้ามาใส่โดยไม่สนใจที่จะใส่ชั้นในทั้งชั้นล่างชั้นบน ตอนนี้ขอหนีออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ก่อนที่ผู้ชายสารเลวคนนี้จะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

หญิงสาวเรียกแท็กซี่กลับบ้านโดยไม่มีเงินติดตัวสักบาท พอรถแท็กซี่วิ่งเข้ามาจอดที่หน้าตึกบ้านนภศุภ์ ทั้งป้าฉวีและลุงอำนวย ก็วิ่งกรูกันออกมาด้วยสีหน้าตื่นตกใจ

 

“คุณภา เมื่อคืนไปไหนมา รู้ไหมว่าป้าเป็นห่วงแค่ไหน จะไปค้างที่ไหน ทำไมไม่บอกก่อนคะ” แม่บ้านวัยกลางคนต่อว่าถึงประตูรถรับจ้าง แต่พอเห็นสภาพของเจ้านายสาว ก็ถึงกับอ้าปากค้าง พูดไม่ออก ส่วนตัวคนถูกต่อว่าเองก็หน้าซีดเผือด แววตาตื่นตระหนก ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้าหยับย่น

ปริวิภาสะอื้นฮักน้ำตาไหลพรากวิ่งหนีขึ้นตึกไปโดยไม่พูดไม่จา จนป้าแม่บ้านตัวกลมต้องวิ่งตามขึ้นไปบนห้องนอน เห็นเจ้านายสาวนอนร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสารอยู่บนเตียง  รู้สึกใจหาย หัวใจเบาหวิวกับภาพตรงหน้า

            “คุณภา...คะ เกิด...อะไรขึ้น บอกป้าค่ะ” อันที่จริงถึงเจ้านายสาวไม่บอก ผู้ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างป้าฉวีก็พอจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น ปริวิภายังไม่พูดอะไรนอกจากร้องไห้จนหูตาแดงก่ำไปหมด ก่อนที่จะหลับไปด้วยพิษไข้ผสมกับอาการปวดศีรษะ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ไม่เคยทำให้ใครได้ดี

End of part 2

        *********************************************************

จะเกิดอะไรขึ้น???

ถ้าคนที่เธอต้องการจะหนี แต่กลับต้องมาเจอกันอย่างจัง

ตอนหน้ามีชื่อว่า ‘โลกกว้าง...พรหมลิขิต’

แล้วพบกันคืนพรุ่งนี้ วันศุกร์แห่งชาติค่ะ

รักคนอ่านที่สุดค่ะ