คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ตุ๊กแก และน้องหนูเป็นเหตุ (50%)
11
ตุ๊กแก และ น้องหนูเป็นเหตุ (50%)
เช้าวันนี้มธุรสตื่นค่อนข้างสายมองนาฬิกาข้อมือเก้าโมงกว่าๆ เพราะเมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับ
มัวแต่คิดนั่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย ไหนๆก็สายแล้วจึงไถลนอนเล่นต่อไปอีกพักใหญ่ กว่าจะออกมาจากห้องได้ก็สิบโมงเช้า
“ตื่นสายอย่างนี้ทุกวันเลยเหรอ จะสบายไปหน่อยมั้ง” เสียงกระแนะกระแหนดังมาจากเก้าอี้หวาย ทำเอาร่างบางที่เดินออกมาจากห้องนอนสะดุ้งและคิดเข่นเขี้ยวอยู่ในใจว่า ร้อยวันพันปีเธอไม่เคยตื่นสายขนาดนี้ เขาก็ไม่เคยอยู่ แต่พอเธอเกิดตื่นสายไถลนอนเล่นสักวัน เขาดันอยู่ขึ้นมา จึงต้องรับฟังถ้อยคำไม่รื่นหูแต่เช้า
ภาพหญิงสาวรูปร่างอ้อนแอ้นอรชรในชุดเสื้อกางเกงนอนสีชมพูอ่อนมีลูกไม้กระจุ๋มกระจิ๋ม ผมเผ้ายุ่งยิ่ง ทำให้หญิงสาวดูน่ารักไปอีกแบบ ปรวิตต์รู้สึกโกรธตัวเองที่จิตใจไขว้เขวไปอีกแล้ว
ตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาพยายามสลัดภาพเธอนอนเปลือยกายไม่รู้สึกตัวด้วยพิษไข้ พยายามที่จะไม่คิดถึงกลิ่นเนื้อหอมกรุ่นนุ่มเนียนที่เขาได้นอนกกกอดสูดดมอยู่หลายคืน รวมถึงริมฝีปากอิ่มที่หอมหวานปานน้ำผึ้งถึงแม้จะยังซีดเซียวด้วยพิษไข้ และเผลอคิดไปว่าคงจะหวานหาอะไรมาเปรียบ ถ้าเธอมีสุขภาพที่แข็งแรงหายจากการเจ็บป่วย
“วันนี้คุณไม่ไปทำงานหรือคะ”
“กำลังจะไป”
เขาตอบพร้อมกับเบือนหน้าหนีภาพตรงหน้า
ถึงแม้หญิงสาวจะอยู่ในชุดนอนที่เรียบร้อยมิดชิด แต่ผ้าเนื้อบางเบาสีอ่อน
ทำให้เขาสังเกตได้ว่าเธอไม่ได้ใส่ชั้นใน อย่างที่แน่ๆชิ้นบน
เพราะเขาเห็นยอดทรวงดุนดันเป็นเงายั่วให้มอง
“เย็นนี้จะกลับมาทานข้าวเย็นด้วย” ถึงแม้จะพูดขึ้นลอยๆ แต่น้ำเสียงห้วนสั้นนั้นเหมือนเป็นคำสั่งอยู่กลายๆ จนหญิงสาวอดที่จะรู้สึกขุ่นเคืองไม่ได้ว่า ถ้าจะกลับมารับประทานอาหารเย็นด้วยกันอย่างสุภาพชนที่อยู่ร่วมกัน ก็ควรจะพูดให้สุภาพมากกว่านี้ มธุรสอ้าปากจะต่อว่าเขา แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อร่างสูงในชุตยีนทะมัดทะแมงเดินอาดๆ ออกนอกประตูไปแล้ว
พบ...พี่ใหญ่ สามทหารเสือ แห่ง นภศุภ์ คอนสทรัคชั่น
ได้ใน...
การแต่งงานครั้งนี้เปรียบเสมือน...ทัณฑ์ ที่พันธนาการเธอ และเขาไว้
ด้วยทั้งรัก ทั้งแค้น แสนหวาน ดุจ...น้ำผึ้งรวง
ช่วงบ่ายท้องฟ้าภายนอกเริ่มมืดครึ้มก้อนเมฆคล้อยต่ำหลังจากที่อากาศดีแดดจ้าอยู่ทั้งสัปดาห์ มีสายฝนก็เริ่มโปรยปรายตลอดช่วงบ่ายจนถึงค่ำ
สำหรับอาหารมื้อเย็นนี้มธุรสตัดสินใจที่จะทำแกงเขียวหวาน เมื่อค้นเจอพริกแกงและกะทิสำเร็จรูป เธอจะทอดเนื้อเค็มแดดเดียวที่มีสำเร็จรูปเป็นแพ็คเช่นกัน แล้วผัดผักอีกสักจานก็เป็นอันเสร็จสิ้น หญิงสาวลงมือประกอบอาหารทันที และเมื่อกำลังผัดผักเมนูสุดท้าย ปรวิตต์ก็กลับมาถึงพอดี ชายหนุ่มเยี่ยมหน้าเข้ามาดูนิดหนึ่งแต่มิได้เอ่ยปากถามอะไร ก่อนที่จะลงไปอาบน้ำที่ห้องน้ำใต้ถุนบ้าน แล้วกลับออกมาใหม่ด้วยเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีอ่อนกับกางเกงยีนเดนิมสีครีมดูสบายๆ ผมสั้นที่เปียกหมาดหวีเรียบ ทำให้ดวงหน้าดูอ่อนโยนไม่เคร่งขรึมเหมือนที่ผ่านๆมา เธอเผลอมองเขาตาปรอยอยู่เป็นนาน
“มีอะไรติดอยู่ที่หน้าฉันเหรอ”
“ปะ...เปล่าค่ะ” มธุรสรีบหลบสายตาหน้าแดง หันไปหยิบทัพพีคนแกงในหม้อแก้เก้อ
“ตกลงว่าเย็นนี้ทำอะไรทาน” ร่างสูงเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร
“มีแกงเขียวหวาน เนื้อเค็มแดดเดียวทอด แล้วก็ผัดผักค่ะ” แม่ครัวหัวป่าก์จาระไนรายการอาหารด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจนิดๆ
“เธอทำได้จริงเหรอ แล้วจะกินได้หรือเปล่า” เขาเลิกคิ้วถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
“นี่คุณ...” ร่างบางเท้าสะเอวอย่างไม่พอใจ “จะกินไหม”
“ถ้ามันกินได้ ก็จะกิน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงดูแคลน ก่อนที่จะให้ความสนใจหนังสือพิมพ์รายวันที่ถือติดมือมาด้วย
“ก็ได้ เอาอย่างนี้...ถ้าฉันทำแล้วกินได้ กินอร่อย คุณจะต้องรับผิดชอบล้างจานชามพวกนี้ทั้งหมด ตกลงไหม” เธอท้า เพราะเชื่ออย่างแน่นอนว่าเขาจะต้องแพ้ มั่นใจในตัวเองว่าลูกสาวแม่คนนี้ ฝีมือการทำอาหารไม่แพ้ใคร
“ได้ แต่ถ้ากินได้ แต่ไม่อร่อย คุณต้องเป็นคนรับผิดชอบจานชามพวกนี้เองก็แล้วกัน” ปรวิตต์ย้อน
“ไม่มีปัญหา” เธอเชิดหน้าอย่างน่าหมั่นไส้ “ฉันขอลงไปล้างหน้าล้างตาสักครู่ เดี๋ยวจะกลับขึ้นมาจัดโต๊ะอาหาร”
“เชิญ...”
ปรวิตต์คลี่หนังสือพิมพ์อ่านไปพลางสักพัก เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งตึกๆซอยถี่ๆขึ้นบันไดมา
“เป็นสาวเป็นนางเดินเหินให้มันเบาๆสมกับเป็นกุลสตรีหน่อยจะได้ไหม” ชายหนุ่มไม่วายที่จะเหน็บแนม สายตายังไม่ละไปจากหนังสือพิมพ์ตรงหน้า
“ก็...ฉันได้ยินเสียงตุ๊กแกร้องอยู่แถวๆห้องน้ำ” มธุรสพูดพร้อมกับทำหน้าหวาดเสียวขนลุกซู่
“กลัวอะไรกับตุ๊กแก นี่ล่ะนะผู้หญิง” หางเสียงออกแววเยาะหยันชัดเจน
“หึ...” คนร่างบางฉุนกึก ก่อนที่จะเริ่มลงมือจัดโต๊ะอาหารอย่างกระแทกกระทั้น เธอลำเลียงแกงเขียวหวาน เนื้อเค็มทอดและผัดผักสีเขียวหน้าตาน่ารับประทานวางบนโต๊ะด้วยท่าทีภูมิอกภูมิใจ จนชายหนุ่มอดที่จะแขวะไม่ได้
“หน้าตาดี แต่รสชาติไม่เป็นสับปะรดก็มีถมเถไป”
“นี่คุณปรวิตต์ คุณทานเสียก่อน แล้วค่อยตัดสินใจก็แล้วกัน” หญิงสาวกระแทกตัวลงนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามอย่างนึกโมโห คิดอยากจะเอาเข็มมาเย็บปากที่ช่างถากถางเหน็บแนมนี้นัก
ชายหนุ่มหญิงสาวลงมือรับประทานอาหารเย็นร่วมกันเป็นครั้งแรก นับตั้งแต่อยู่เกาะร่วมกันมาเกือบสองสัปดาห์ ปรวิตต์ต้องยอมแพ้อย่างราบคาบเพราะแกงเขียนหวานรสชาติกลมกล่อมเข้ากันได้ดีกับเนื้อเค็มแดดเดียวและผัดผัก จนเขาต้องขอเติมข้าวอีกจาน แม่ครัวหัวป่าก์ยิ้มพรายด้วยความยินดีที่สามารถเอาชนะเขาในเกมนี้ได้
มธุรสนั่งฮัมเพลงพร้อมกับจิบชาอยู่ที่โต๊ะอาหารอย่างสบายใจ ในขณะที่คนร่างสูงกำลังล้างถ้วยล้างจานด้วยอารมณ์ขุ่นมัวไม่ใช่ที่เขาแพ้พนันเธอ แต่เขาหมั่นไส้ท่าทางสบายอกสบายใจของเธอมากกว่า
“ฉันชงชาเผื่อคุณค่ะ” หญิงสาวเลื่อนถ้วยมัคให้ตรงหน้า ขณะที่เขากำลังเช็ดมือด้วยผ้าสะอาด
“ขอบใจ” เขากล่าวเสียงเข้มแล้วยกขึ้นจิบ ต้องยอมรับว่ารสชาติของชาอร่อย ทั้งๆที่เขาไม่ชอบชาใส่นมเลยสักนิด ปรวิตต์รู้สึกหงุดหงิดว่าทำไมเธอถึงทำอะไรได้ดูดีพอเหมาะพอเจาะไปหมด นับตั้งแต่เรื่องงานที่ออฟฟิศ แล้วยังจะงานบ้านงานเรือน การทำอาหาร ดูเจ้าหล่อนจะไม่เดือนร้อนอะไรเลยกับการที่เขาจับเธอมาเพื่อดัดนิสัย
“คุณปรวิตต์ รส...เอ่อ...ฉันอยากถามคุณสักคำถาม” มธุรสรวบรวมความกล้า ร่างสูงไม่ตอบอนุญาตเป็นคำพูด แต่เขาพยักหน้า และมองหน้าเธอเป็นเครื่องหมายคำถาม
“คุณจะให้ฉันอยู่ที่นี่...อีกนานถึงเมื่อไหร่” ผู้ช่วยสาวกลั้นใจถามและช้อนสายตามองหน้าคมสันเป็นการรอคำตอบ มันเป็นคำถามง่ายๆ แต่ผลลัพธ์ของคำตอบนั่นสิยาก ซึ่งปรวิตต์เองก็ไม่แน่ใจ เพราะเขาก็ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่า...เมื่อไหร่
“เมื่อถึงเวลานั้น แล้วฉันจะบอกเธอเอง อย่ามาเซ้าซี้ ถ้าถามมากๆ ฉันอาจจะหมั่นไส้เอาตัวเธอไว้ที่เกาะช้องนางนี้สักปีหรือจนกว่าโครงการรีสอร์ตจะเสร็จก็ได้” เขาตัดบท แกล้งทำฉุนเฉียวกลบเกลื่อนอำพรางความไม่แน่ใจของตัวเอง
มธุรสได้แต่เม้มริมฝีปากแน่นระงับความไม่พอใจ
ถึงแม้เธอจะแอบชอบเขามาก และรู้สึกพอใจอยู่ลึกๆที่ได้มีโอกาสอยู่ใกล้ชิดเขา
แต่การกระทำเยี่ยงนี้ของเขาไม่ผิดอะไรกับโจรลักพาตัว
“นี่ก็มืดแล้ว ไปอาบน้ำอาบท่าเสียสิ จะได้เข้านอน” ปรวิตต์ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้กับอาการไม่พอใจของเธอ แล้วไล่ให้ไปอาบน้ำ ขณะที่ตัวเองเก็บถ้วยชาทั้งสองใบไปล้างที่อ่าง ร่างบางชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่จะทำหน้าแหยๆ เมื่อพูดถึงการอาบน้ำ
“แล้วตอนที่คุณลงไปอาบน้ำ คุณได้ยินเสียงตุ๊กแกร้องแถวๆห้องน้ำบ้างหรือเปล่า”
“ได้ยิน” เขาพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา “ทำไม อย่าบอกนะว่ากลัวตุ๊กแก ถึงขั้นไม่ยอมอาบน้ำ อาบท่า แค่นี้ก็แหยแล้ว หึ...หึ...หึ” ร่างสูงใหญ่หัวเราะอยู่ในลำคอ
“คุณว่าใครแหย” คนร่างบางเริ่มเดือดปุดๆ
“รู้อยู่แก่ใจ จะขอร้องฉันดีๆให้ไปนั่งเฝ้าหน้าห้องน้ำไหมล่ะ”
“ไม่ต้อง ฉันไปเองได้” หญิงสาวจึงเดินหน้าง้ำจากไป เพราะถูกสบประมาท
“กรี๊ดดดดดด!!”
To be continue…
กรี๊ดดดดดดดดดดด อัลรัย ??? ทำไมต้องดังลั่นเกาะขนาดนั้น ฮิฮิ
พรุ่งนี้มาตามกันต่อค่ะว่า...อะไรที่ทำให้มธุรสร้องจนเกาะแทบแตกเป็นสองเสี่ยง 5555
แล้วคุณปรวิตต์จะต้องเจอกับอัลรัยบ้าง อิอิ
เล่ห์มธุรส โฉมใหม่ พร้อมตอนพิเศษ
อะไรเอ่ย ?? แฝงอยู่ภายใต้ชุดแดงแรง (ส์) ฤทธิ์ของหล่อน
สั่งหนังสือเข้ามาเลยนะคะ
หนังสือพร้อมส่งแล้วค่า
รับรองได้จริงๆ ค่ะว่า...สนุกมากกกกกกกกกก
แล้วคุณจะแอบหลงรักคุณวิตต์ผู้เคร่งขรึมคนนี้ค่ะ
และก็จะแอบอิจฉามธุรสเล็กน้อย คริ คริ
สั่งเข้ามากันเยอะๆ นะค้า
จำปีขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น