คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : แผนร้าย ซ่อนรัก (100%)
8
แผนร้าย ซ่อนรัก (100%)
“ไปลงเรือ” ปรวิตต์สั่งด้วยน้ำเสียงกระด้าง
“ไม่...ไม่ ฉันไม่ไป จะพาฉันไปไหน” มธุรสดื้อดึงโก่งตัวหนี แต่ก็หาได้พ้นฝ่ามือแข็งแรงนั้นไปได้
“อย่าทำตัวสะดีดสะดิ้งนัก ฉันสั่งให้ไปลงเรือ”
“ไม่ไป” มธุรสกรีดร้องดิ้นรนต่อสู้สุดฤทธิ์ ปรวิตต์หมดความอดทนตรงเข้ารวบเอวบาง แล้วเหวี่ยงร่างอรชรขึ้นพาดบ่า ร่างสูงเดินดุ่มๆไปบนสะพานท่าเทียบเรือ โดยที่ร่างอรชรยังไม่ยอมหยุดดิ้นรนทุบตีเขา พอถึงสปีดโบ๊ทที่จอดลอยลำรออยู่ เขาก็โยนร่างของเธอลงโครมบนเรืออย่างไม่ปรานีปราศรัย
“อย่าแผลงฤทธิ์ให้มันมากนัก ไม่อย่างนั้นคงได้โยนทิ้งทะเลให้เป็นอาหารของปลาฉลามกันบ้าง แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน” ร่างสูงใหญ่คาดโทษเสียงเข้ม ก่อนที่จะก้าวตามลงมาในเรือ
ปรวิตต์สาวสมอเหล็กขึ้นจากน้ำ ปลดโซ่จากหลัก แล้วติดเครื่องยนต์ขับสปีดโบ๊ทบึ่งตะบึงออกไปในความมืดกลางทะเลที่เริ่มมีละอองฝนโปรยปรายและลมพายุตีปะทะใบหน้าอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ มธุรสไม่รู้จุดหมายปลายทางว่าเขาจะพาเธอไปที่ใด แล้วบุรุษร่างสูงใหญ่ข้างหน้านี้ต้องการอะไรจากเธอกันแน่
ฝนเริ่มตกแรงขึ้นจนแทบมองอะไรไม่เห็น เสียงลมพายุอื้ออึงอยู่ในหู มธุรสงอตัวกอดตัวเองไว้แน่นด้วยลำแขนทั้งสองข้างกับความรู้สึกที่หนาวเหน็บและหวาดระแวง ปรวิตต์เทพบุตรในฝันของเธอกำลังจะกลาย เป็นซาตานร้ายในชีวิตจริงไปแล้วหรืออย่างไร
ปรวิตต์ขับสปีดโบ๊ทฝ่าพายุอ้อมไปทางท้ายเกาะ เมื่อถึงจุดหมายชายหนุ่มจอดเรือเกยขึ้นมาบนชายหาดและทิ้งสมอเหล็กถ่วงไว้ แต่ด้วยคลื่นลมพายุซัดกระหน่ำ ทำให้เรือลอยลำออกไปเล็กน้อย
“ถึงแล้ว...ลงไป” ร่างสูงหันมาตะโกนสั่งเธอแข่งกับพายุฝนฟ้าคะนอง
“ไม่ ฉันไม่ลง” มธุรสปฏิเสธเสียงแข็งท่ามกลางสายฝนด้วยความแค้นใจ ปรวิตต์ไม่ออกคำสั่งซ้ำเป็นครั้งที่สอง เขาช้อนร่างบางลอยขึ้นแล้วเหวี่ยงลงจากเรือ มธุรสหวีดร้องด้วยความตกใจ ร่างบางตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะจม ทั้งๆที่ระดับความสูงของน้ำแค่อก
ร่างสูงใหญ่กระโดดตามลงมาหิ้วเธอขึ้นทั้งตัวเดินเข้าหาฝั่ง มธุรสสำลักน้ำไอแค๊กๆ หน้าตาแดงอยู่บนชายหาดแทบเท้าร่างสูงที่ยืนหอบอยู่เล็กน้อย
“สมน้ำหน้าทำฤทธิ์มากนัก คราวนี้จะเดินไปดีๆหรือจะให้ลากขึ้นไป” แต่แทนที่หญิงสาวจะตอบ เธอกลับออกวิ่งหนีสุดชีวิตด้วยเรี่ยวแรงที่มีอยู่
“บ้าเอ้ย!” ร่างสูงใหญ่สบถ แล้วออกวิ่งตามแป๊บเดียวก็ตามทัน เขากระโดดรวบตัวเธอไว้ทั้งตัวจนล้มกลิ้งไปด้วยกันบนพื้นชายหาด ร่างสูงแข็งแรงทาบทับอยู่บนร่างบอบบาง หญิงสาวได้แต่ดิ้นขลุกขลักอย่างไม่มีทางหนีรอดไปได้
“อยากเจ็บตัวหรือไง” ปรวิตต์ตะโกนขู่ใส่หน้า
“ผู้ชายบ้า ทำร้ายได้แม้แต่ผู้หญิง” มธุรสตวาดกลับอย่างไม่ลดละ
“เชอะ! ผู้หญิงร้ายกาจอย่างเธอต้องเจอรุนแรงแบบนี้บ้างถึงจะสาสม ลุกขึ้น...” ปรวิตต์สั่งเสียงแข็งพร้อมกับฉุดกระชากร่างบางให้ลุกขึ้น แต่มธุรสก็ยังฤทธิ์มากไม่ยอมลุก ชายหนุ่มจึงลากเธอถูลู่ถูกังไปทั้งแบบนั้น ร่างบางขัดขืนดิ้นรนสารพัด แต่ด้วยแรงอันน้อยนิดที่มีอยู่ ร่างสูงจึงลากเธอไปได้สำเร็จอย่างง่ายดาย
พร้อมส่งแล้วนะจร้า
“คนบ้า คนเลว คนใจร้าย” หญิงสาวไม่วายผรุสวาทด่าทอไปตลอดทาง
ปรวิตต์ทั้งดึงทั้งลากหญิงสาวมาถึงบ้านไม้หลังเก่าที่ตั้งอยู่บนเนินไม่ไกลจากชายหาด บ้านหลังเก่าสว่างไสวด้วยหลอดไฟสีเหลืองนวลที่มีพลังงานมาจากเครื่องปั่นไฟ ที่ทำงานส่งเสียงกระหึ่มอยู่ทางด้านหลังบ้าน
“ฉันไม่ขึ้นไป ปล่อยฉันนะ” มธุรสยังไม่สิ้นฤทธิ์ซะทีเดียว บิดขืนตัวเป็นพัลวัน ร่างสูงหาได้สนใจฉุดหญิงสาวหัวซุกหัวซุนขึ้นมาตามบันไดจนถึงบนบ้าน แล้วดันร่างของเธอเข้ามาในห้องนอนห้องหนึ่งในจำนวนสองห้องที่มีอยู่
“เข้าไปอยู่ในนี้ แล้วก็เปลี่ยนชุดซะ มีเสื้อผ้าอยู่ในตู้นั่น เดี๋ยวจะหาข้าวหาปลาให้กิน”
“ไม่...ฉันไม่กิน ฉันไม่อยู่ ฉันจะกลับบ้าน ฉันจะแจ้งตำรวจ” หญิงสาวโวยวาย
“ถ้ามีความสามารถออกไปจากที่นี่ได้ ก็เชิญเลย...”
“คุณทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้นะ” มธุรสร้องเสียงหลง
“ทำไมจะทำไม่ได้ ก็ในเมื่อทำไปแล้ว จะขังทรมานอยู่ที่นี่สักปีสองปีหรือไม่ก็ตลอดชีวิตไปเลย ใครจะทำไม” ปรวิตต์ขู่ มองหน้าผู้ช่วยสาวของบิดาด้วยสายตาท้าทายไม่หยี่หระ
“ยี้! คนบ้า” มธุรสเหลือจะทน เธอถลาพุ่งเข้าใส่ร่างสูงใหญ่ด้วยความรู้สึกเดือดดานเต็มที่ หมายจะทำร้ายเขาด้วยความโกรธแค้น แต่ชายหนุ่มรู้ทันเบี่ยงตัวหลบ แล้วจับตัวเธอพลิกกลับล็อคข้อมือเล็กๆไว้ด้านหลัง
“คิดจะสู้เหรอ ตัวเล็กๆแค่นี้ จะทำอะไรได้ รุนแรงไปก็จะหักคามือเสียเปล่าๆ” คนตัวใหญ่กว่าเย้ยหยัน ใบหน้าคมคล้ามอยู่เกือบชิดข้างแก้มขาวที่ซีดแล้วซีดอีก
“คนบ้าปล่อยนะ ฉันเจ็บนะ” มธุรสผรุสวาทดิ้นรน ชายหนุ่มปล่อยตัวเธอเหมือนกันโดยผลักโครมไปที่เตียง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจากเตียงจ้องมองเขาเหมือนกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“เสียเวลากับเธอมามากแล้ว ฉันมีงานที่จะต้องทำอีกเยอะ” เขาผลุบหายออกไป แล้วกลับเข้ามาอีกครั้งกับถาดอาหาร “กินซะ แล้วอยู่เงียบๆอย่าได้ก่อปัญหา เดี๋ยวฉันกลับมา”
“คุณจะไปไหน” มธุรสลุกขึ้นวิ่งตามติด แต่ไม่ทันเพราะชายหนุ่มปิดประตูเสียก่อน แล้วเสียงล็อคกุญแจจากด้านนอกดังกิ๊ก ทำให้เธอรู้ชะตากรรมของตัวเอง “คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ มีสิทธิ์อะไรมาขังฉัน ปล่อยฉันออกไปนะคุณปรวิตต์”
เชลยสาวทุบประตูดังโครมครามส่งเสียงร้องเอะอะโววาย แต่ชายหนุ่มหาได้ฟังเสียงไม่ เขามีงานที่หัวเกาะรออยู่
ปรวิตต์กลับไปที่ชายหาดและขับสปีดโบ๊ทฝ่าพายุฝนไปทางด้านเหนือของเกาะช้องนาง เพื่อไปดูงานก่อสร้างที่ไซด์งาน เพราะวันนี้เขาเพิ่งสั่งให้คนงานเทปูนคอนกรีต แต่ถ้าฝนตกหนักอย่างนี้คอนกรีตอาจจะมีปัญหาได้
“เป็นไงบ้างถมยา” ปรวิตต์ถามหัวหน้าคนงาน
“เห็นทีจะแย่ครับนาย ฝนตกหนักอย่างนี้คอนกรีตเพิ่งเทเสร็จเมื่อตอนบ่ายมีหวังน้ำซึม ต้องรื้อทำใหม่แน่นอนครับ ส่วนเสาคานที่หล่อไว้ใช้ผ้าใบปิดเรียบร้อย อาจจะมีชื้นบ้างแต่คงไม่เสียหายเท่าไหร่” หัวหน้าคนงานรายงาน ซึ่งปรวิตต์ก็พยักหน้ารับทราบอย่างเครียดๆ วิศวกรหนุ่มตรวจตราไซด์งานก่อสร้างและอยู่บัญชาการจนเห็นว่าทุกอย่างน่าจะเรียบร้อย จึงให้คนงานกลับไปพักผ่อนและตัวเองก็ขับสปีดโบ๊ทกลับไปที่บ้านท้ายเกาะเมื่อเวลาเกือบเที่ยงคืน
ปรวิตต์โดดลงจากเรือโดยที่ไม่ลืมหิ้วกระเป๋าเดินทางใบย่อมของมธุรสกลับมาด้วย อันที่จริงเขาเตรียมเสื้อผ้าที่ใส่ง่ายๆเหมือนสาวชาวเกาะทั่วๆไปไว้ให้เธอบ้างแล้วสองสามชุด แต่ก็จะสะดวกมากยิ่งขึ้นเมื่อเธอมีกระเป๋าเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวติดมาด้วยอย่างนี้
ชายหนุ่มแยกเก็บกระเป๋าสะพายและโทรศัพท์มือถือของเธอไว้กับตัวเอง แล้ววางกระเป๋าเดินทางไว้หน้าห้องนอนที่ขังเธอไว้ ตอนแรกเขาคิดจะไขกุญแจเข้าไปดู แต่ก็เปลี่ยนใจเมื่อเห็นว่าห้องเงียบ แม้ภายในจะยังเปิดไฟสว่างสีนวลอยู่
“ไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ก็แล้วกัน” ปรวิตต์พึมพำกับตัวเอง รู้สึกเพลียและล้าเต็มทนกับการขับรถออกจากกรุงเทพตั้งแต่เช้ามืดร่วมสิบกว่าชั่วโมง
แล้วยังต้องออกไปจัดการที่ไซด์งานจนถึงเที่ยงคืนอย่างนี้
จบตอนค่ะ
พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่เนอะ! อิอิ
แล้วนายปรวิตต์แห่ง...เกาะช้องนาง จะต้องเจอกับอะไรบ้าง
คิดจะข่มเขาโคขืนให้กินหญ้าไม่ใช่เรื่องง่ายๆ นะจ๊ะคุณวิตต์
เพราะมธุรสหล่อนก็ไม่งอมืองอเท้า ให้คนอื่นข่มเหงอยู่ฝ่ายเดียวหร็อก
คืนพรุ่งนี้เราตามไป...บ้านท้ายเกาะ...กันค่ะ คริ คริ
ด่วน! พร้อมส่งแล้วจร้าาาาาาาาาาาาา
‘เล่ห์มธุรส’ โฉมใหม่
พร้อมตอนพิเศษ Underneath her red clothes
อัลรัย เอ่ย! แฝงอยู่ใต้ชุดแดงแรงส์ฤทธิ์ คริ คร
ในราคา 320.- (รวมค่าส่งไปรษณีย์ลงทะเบียน)
ความคิดเห็น