ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ลัดฟ้ามาเสี่ยงรัก (สนพ.ทัช) FLY FOR LOVE

    ลำดับตอนที่ #5 : ซ้ำร้าย (75%)

    • อัปเดตล่าสุด 24 ก.พ. 60




    2. ซ้ำร้าย (75%)

     

    ส่วนฟ้าอุษาตัวแข็งทื่อไปหลายวินาที ก่อนที่จะลุกพรวดขึ้น แล้วเดินลิ่วออกไปจากผับด้วยความโกรธ เสียใจ น้อยใจที่ประดังประเดกันเข้ามา นี่หรืองานของบริษัท งานที่ต้องคลอเคลียกอดจูบกับลูกสาวท่านผู้อำนวยการเจ้าของสายการบิน นี่เป็นการทรยศกันชัดๆ
     

            ฟ้าๆ รอฉันด้วย พลอยมณีวางแบงก์สีเทาไว้บนโต๊ะ แล้ววิ่งตามออกมา
     

            ฟ้าอุษายืนตัวสั่นน้อยๆอยู่ริมฟุตบาทไม่ไกลจากผับ พลอยมณีเดินเข้ามาลูบไหล่เพื่อนเข้าใจ และเห็นใจ นี่ถือว่าเพื่อนของเธอยังใจเย็นมาก เพราะถ้าเป็นเธอหน่อยไม่ได้ คงได้เดินเข้าไปตบหน้าหันทั้งสองคนแล้ว
     

            ไม่ ฉันไม่เป็นอะไรพลอย ไม่ต้องเป็นห่วง อดีตแอร์สาวบอกเพื่อนขอบตาแดงๆ ฉันอยากกลับแล้ว พลอยช่วยไปส่งฉันหน่อย
     

            ได้สิเพื่อน”
     

    ฟ้าอุษาเดินอย่างลอยๆไปที่รถ พลอยมณีได้แต่ส่ายศีรษะรู้สึกกลัดกลุ้มแทนกับปัญหาที่กำลังรุมเร้าเพิ่งตกงาน แถมคนรักยังมานอกใจ ทำไม่ถึงซวยซ้ำซวยซ้อนอย่างนี้
     

     

            แน่ใจนะฟ้า ว่าไม่อยากให้ฉันอยู่เป็นเพื่อน พลอยมณีถามเมื่อขับรถเข้ามาจอดที่หน้าคอนโดมิเนียมที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากสนามบินอันเป็นที่พักของเพื่อน
     

            ไม่ต้องจ้ะ ขอบใจมาก ฉัน...ฉันไม่เป็นไร เธอกลับเถอะ ขับรถดีๆนะ ฟ้าอุษาตัดบท แล้วเปิดประตูลงจากรถ พลอยมณีมองตามหลังร่างที่อ่อนระโหยไม่ผิดอะไรกับนางฟ้าปีกหักเดินหายเข้าไปในตึกสูงกว่ายี่สิบชั้น
     

            พอถึงห้องพักบนชั้นสิบนางฟ้าปีกหักก็ทุ่มตัวลงบนเตียงร้องไห้รู้สึกไม่ผิดอะไรกับโลกทั้งโลกกำลังจะทะลาย เธอกับแฟนหนุ่มคบกันมาได้สองปี หลังจากที่เธอจบคอร์สฝึกอบรมภาคพื้น แล้วเป็นเทรนนีขึ้นปฏิบัติหน้าที่บนเครื่องบินจริง
     

    ฟ้าอุษาเจอกับศาสตราวุธครั้งแรกบนเที่ยวบินกรุงเทพ-ภูเก็ต โดยที่พี่แอร์เพอร์เซอร์หรือหัวหน้าพนักงานตอนรับในเที่ยวบินนั้นสั่งให้เธอยกกาแฟกับแซนวิชไปเสิร์ฟกัปตันและโคไพรอทหรือนักบินที่สองในห้องค็อกพิท ซึ่งตอนที่เข้าไปเสิร์ฟ กัปตันเพียงรับถาดอาหารจากมือเธอ แล้วกล่าวขอบคุณเบาๆ หน้าเธอเขาแทบไม่มองด้วยซ้ำ
     

            แต่พอหลังจากเครื่องกลับมาลงจอดที่กรุงเทพเรียบร้อย กัปตันศาสตราวุธเดินมาหาเธอที่ท้ายเครื่อง แล้วพูดอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยว่า “ผมขอเบอร์โทรศัพท์คุณ” แอร์โฮสเตสเทรนนีถึงกับทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าจะมีกัปตันมาขอเบอร์โทรศัพท์หน้าตาเฉย ทำเอาแอร์กับสจ๊วตรุ่นพี่ในเที่ยวบินนั้นกรี๊ดลั่นกันทั้งลำ พากันแซวไม่หยุด เพราะกัปตันศาสตราวุธถือว่าเป็นกัปตันหนุ่มที่เนื้อหอมที่สุดในบริษัท
     

            กัปตันศาสตราวุธโทรศัพท์มาหาเธอหลังจากที่ได้เบอร์ไปเกือบหนึ่งเดือน เขาโทรมาถามสารทุกข์สุกดิบ ชวนคุยเรื่องงาน เรื่องผู้โดยสาร แต่เขาไม่ยักกับชวนเธอไปทานข้าวหรือออกเดทเหมือนหนุ่มๆคนอื่น หลังจากนั้นอีกสองสัปดาห์เธอได้มีโอกาสขึ้นบินไปเชียงใหม่ โดยมีเขาเป็นกัปตัน และการขึ้นบินครั้งนั้นด้วยกันถือเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ ทำเอาบรรดาสาวๆในบริษัท รวมไปถึงแอร์โฮสเตสสาวน้อยสาวใหญ่ขอบตาร้อนผ่าวกันเป็นทิวแถว บางคนถึงขั้นอกหัก
     

            ศาสตราวุธเป็นกัปตันหนุ่มหน้าตาดี กิริยามารยาทนุ่มนวลอ่อนโยน ไม่ดุขึงขังเหมือนกัปตันคนอื่นๆ เขาเป็นคนเก่งระดับอัจฉริยะ มีภาวะความเป็นผู้นำสูง สามารถให้คำปรึกษาหรือแนะนำเธอได้ทุกเรื่อง ซึ่งฟ้าอุษาก็คิดว่าตัวเองโชคดีทีมีแฟนเป็นกัปตันขับเครื่องบินทั้งหล่อ เก่ง เท่ เพียบพร้อมไปซะทุกอย่างจนสาวๆในบริษัทอิจฉาตาร้อนไปตามๆกัน
     

    เมื่อต้นปีที่ผ่านมาศาสตราวุธเริ่มเปรยถึงเรื่องแต่งงาน แต่ฟ้าอุษาเป็นฝ่ายอิดเอื้อนขอเวลาอีกสองปี เพราะยังสนุกกับงานที่ทำ ซึ่งกัปตันหนุ่มก็ยอมตามใจ แล้วนี้เกิดอะไรขึ้น ด้วยเหตุผลใดเขาถึงเปลี่ยนไป และแล้วบนสนทนาของสองนักบินหนุ่มในห้องคาเฟทีเรียก็ดังขึ้นในโสตประสาทอีกครั้ง เหมือนเป็นคำตอบให้เธอ

     

            สองวันแล้วที่ฟ้าอุษาไม่ได้รับการติดต่อจากศาสตราวุธ หรือว่าเขาอาจติดต่อมาแล้ว แต่เธอไม่รู้ เพราะโทรศัพท์ของเธอหาย คงเป็นคืนที่เธอรีบร้อนออกจากผับ  มีเพียงเมสเสจของพลอยมณีที่ฝากไว้กับเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของคอนโดมิเนียมว่า หล่อนถูกเรียกบินกะทันหันคงมาหาไม่ได้สองสามวัน ขอให้ดูแลตัวเองด้วย
     

            ฟ้าอุษามีไวน์ที่เหลือจากปาร์ตี้ครั้งสุดท้ายเป็นเพื่อน แล้วนอนซมจมปักอย่างเดียวดาย ไม่เคยรู้สึกโดดเดี่ยวเช่นนี้มาก่อน เว้นแต่วันที่พ่อกับแม่ของเธอจะเสียชีวิตพร้อมกันด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อห้าปีที่แล้ว

     

            บ่ายวันนี้ฟ้าอุษาเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวแทบจะระเบิด เธอลุกขึ้นจากเตียงเดินโซซัดโซเซไปเข้าห้องน้ำ แล้วก็ต้องมาหยุดยืนมองเงาสะท้อนของตัวเองบนกระจก ผู้หญิงผมเผ้ารุงรังในชุดเสื้อผ้าที่ยับย่น ริ้วรอยบนใบหน้า ความเสื่อมโทรมของร่างกายปรากฏให้เห็นอย่างปฏิเสธไม่ได้  เธอไม่เคยตกอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชเช่นนี้มาก่อน มีประโยชน์อะไรที่จะดื่มจนเมามายแล้วหลับไป เพื่อที่จะตื่นขึ้นมาจับบทดื่มใหม่วนเวียนอยู่แบบนี้ เท่ากับทำร้ายซ้ำเติมตัวเองให้ย่ำแย่หนักเข้าไปอีก แค่นี้ชีวิตยังดราม่าไม่พอหรือยังไง ฟ้าอุษา!
     

    สติสัมปชัญญะส่วนดีเริ่มทำงาน

     

    *** จบตอนค่ะ ***

     

    แล้วเจอกันคืนพรุ่งนี้นะคะ

    ช่วยกันเข้ามาอ่านกันเยอะๆนะคะ จำปีจะได้มีกำลังใจ
            ขอบคุณมากๆค่ะ

     

    ++++++++++++++

    ปริวิภา บัณฑิตสัตวแพทย์ศาสตร์หมาดๆจากรั้วมหาวิทยาลัยต้องตกใจสุดขีด

    เมื่อตื่นขึ้นมาหลังคืนฉลองสำเร็จการศึกษากับเพื่อนๆ

    พบว่าตัวเองนอนร่วมห้องร่วมเตียงอยู่กับผู้ชายแปลกหน้า

    มิหนำซ้ำทั้งเขาและเธอ เนื้อตัวเปล่าเปลือยด้วยกันทั้งคู่

    แถมยังมีรอยสีแดงดวงใหญ่บนผ้าปูที่นอนสีขาว

    ในหัวสมองของเธอคิดอะไรไม่ออก นอกจากคำว่า ‘หนี’

    +++++++++++++++++++++++

    #เพทุบายกามเทพ’ by จำปี

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×