เพทุบายกามเทพ (สนพ.ทัช)

ลำดับตอนที่ #4 : พรหมจรรย์ กับ ไวน์แดง (1)

2. พรหมจรรย์ กับ ไวน์แดง (1)

            ภสุวัฒน์ตัดสินใจพาสาวที่เมามายไม่ได้สติกลับมาที่คอนโดมิเนียมริมแม่น้ำของตัวเองที่อยู่ในเครือชวัลกร กรุ๊ป ซึ่งที่พักของ CEO หรือ กรรมการผู้อำนวยการ บนชั้นเพนท์เฮาส์ ชายหนุ่มแบกปริวิภาขึ้นลิฟท์ส่วนตัวที่อยู่ทางด้านหลัง ตรงขึ้นไปยังชั้นบนสุด

 

            “อือ...จะพา...ฉันไปไหน ฉันจะเต้น...เต้นต่อ” สาวน้อยยกมือยกไม้ขึ้นกลางอากาศ

 

            “ดูสิกินเข้าไปได้” ภสุวัฒน์ค่อยๆ ผ่อนร่างอรชรที่ไม่ได้สติสัมปชัญญะลงบนเตียงในห้องนอนของตัวเอง เขาอดที่จะส่ายหน้ากับความไร้เดียงสาของสาวน้อยอ่อนหัดไม่ได้

            “ขอเหล้าหน่อย...จะกินอีก” ปริวิภาละเมอร้องขอ 

            "ยังจะซ่าอีก" เขาค่อนขอด

 

            “อุแหวะ!!” จากนั้นเธอก็กระเด้งตัวขึ้น โก่งคอทำท่าจะอาเจียน

            “เอ้ย! เอ้ย! อย่านะ” แต่ช้าไปเสียแล้ว เมื่อเธอสำลอกออกมาเป็นน้ำมีกลิ่นเหม็นไม่พึงประสงค์ รดเสื้อผ้ารวมทั้งกางเกงของตัวเอง ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

            “โธ่เอ้ย!” เขาส่ายหัวอย่างเอือมระอา “หมอหมาเมาเป็นลูกหมา”

เจ้าของห้องหนุ่มตรงเข้าห้องน้ำ ใช้ผ้าชุบน้ำผสมโคโลญจน์อ่อนๆ มาเช็ดหน้าให้เธอ 

            ภสุวัฒน์ค่อยๆ ถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปรอะและเปื้อนไปด้วยอาเจียนของเจ้าตัว ตามด้วยชุดชั้นในสีขาวสะอาดที่ห่อหุ้มทรวงอกสาว ที่ขณะนี้เปิดเผยให้เห็นความงามละลานตา ทำเอาชายหนุ่มตัวโตกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น มือไม้สั่นเล็กน้อย จากนั้นก็ปลดกระดุมกางเกงยีนตัวฟิตดึงออกทางปลายเท้า เหลือเพียงซับในตัวสุดท้ายที่ปกปิดความเป็นสาวไว้

 

            ชายหนุ่มสะกดกลั้นเบือนหน้าหนีความงามตรงหน้า ตั้งอกตั้งใจเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เพียงอย่างเดียว และพยายามอย่างเต็มที่ๆ จะไม่วอกแวกไปกับร่างเนียนขาวอวบอัดเคร่งครัดไปทั้งเนื้อทั้งตัว

 

            “พุทโธ ยุบหนอพองหนอ ทุกอย่างในโลกล้วนไม่จีรัง” เขางึมงำเอาธรรมะเข้าข่มใจที่ฟุ้งซ่าน 

            “นะ...หนาวจัง” ด้วยความเย็นฉ่ำของเครื่องปรับอากาศ ทำให้สาวบนเตียงคว้าแขนแข็งแรงของเขามากอด เจ้าของต้นแขนไม่ทันตั้งตัวเสียหลักล้มคว่ำทับร่างเปลือยอย่างไม่ตั้งใจ เหมือนถูกกระแสไฟฟ้า

ชายหนุ่มแข็งชาไปทั้งตัว ด้วยความใกล้ชิดกลิ่นเนื้อหอมกรุ่นจากกายสาว ทำให้จิตใจกระเจิดกระเจิง หมดแล้วซึ่งความอดกลั้น เขาบรรจงจูบริมฝีปากอิ่มงามนั้นอย่างแผ่วเบาอ่อนโยน ก่อนที่จะค่อยๆ ทวีความเร่าร้อนตามแรงอารมณ์เสน่หา ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปตามเนื้อนุ่มเนียนมือ ไม่ว่าจะเป็นทรวงอกอวบอิ่มไล่ไล้ลงมาตามหน้าท้องแบนราบ เลยไปถึงต้นขาขาวเรียวยาวที่เขาลูบขึ้นลูบลงอยู่หลายครั้งอย่างชั่งใจ ก่อนที่จะตัดสินใจวกขึ้นสู่เนินเนื้อสาวที่มีผ้าลูกไม้บางๆกั้นความอวบอิ่มไว้เต็มฝ่ามือ

“ปริวิภา” เจ้าของฝ่ามือครางฮือเสียงสั่น ก่อนที่จะรูดผ้าลูกไม้ชิ้นเล็กๆออกไปตามต้นขาเรียวจนถึงปลายเท้า

ภสุวัฒน์หายใจแรงกับภาพความงามตรงหน้า แล้วทรุดตัวเข้ามาแนบชิด แล้วใช้ริมฝีปากหยักและลิ้นสัมผัสความนุ่มเนียนหอมละมุนไปทั่วตารางนิ้วของร่างเปลือย ที่ทำให้เขาเกือบคลั่งเสียให้ได้ ยิ่งสัมผัสยิ่งนุ่ม ยิ่งชิมยิ่งหวาน ลิ้นหนากระชากกระชั้นถี่ๆหนักๆตรงจุดที่ลี้ลับ สร้างความร้อนวาบวิบวับวิ่งเข้าสู่กลางกายสาวระลอกแล้วระลอกเล่า จนร่างที่ไม่ได้สติจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ต้องแขม่วหน้าท้องแอ่นส่ายไปมาเหมือนทรมาน ส่งเสียงครางหวานๆไม่หยุด 

                                                To be continue…

ทุกวิว ทุกคอมเม้นท์ ล้วนเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์

ขอบคุณนะคะ

พบกับ พรหมจรรย์ กับ ไวน์แดง (2) ในครั้งต่อไปค่ะ