คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : เกือบไปแล้ว (50%)
ตอนที่ 10. เกือบไปแล้ว (50%)
วันแรกของการเป็นครูฟ้าอุษาตื่นเต้นไม่แพ้กับวันแรกที่ขึ้นบินในอาชีพพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน เด็กๆเห่อคุณครูคนใหม่ พากันมาห้อมล้อม บางก็มาแอบดูจนระเบียงหน้าห้องพักครูเป็นเทือก ทั้งๆนี่ก็ล่วงสัปดาห์ที่สองแล้ว
“เป็นยังไงบ้างคะครูฟ้า” เพื่อนครูเอ่ยถาม เมื่อฟ้าอุษาเดินหอบหนังสือเข้ามาในห้องพักครู
“ก็ดีค่ะ เด็กๆน่ารักมาก”
“แรกๆ ก็อย่างนี้ล่ะคะ อีกสักพักครูฟ้าจะได้รู้ว่าแสบนัก” คุณครูอีกคนเสริม แล้วคุณครูอีกหลายคนจะประสานเสียงเห็นด้วย ก่อนที่ฟ้าอุษาจะขอตัวเอารายงานไปส่งที่ห้องครูใหญ่
“อ้าวคุณปลัด! มาทำอะไรคะ” ฟ้าอุษายิ้มกว้างให้ข้าราชการหนุ่มในชุดสีกากีที่เดินสวนกันแถวระเบียงหน้าห้องครูใหญ่ แต่แล้วเธอก็ต้องหุบยิ้มฉับเมื่อเห็นใครอีกคนเดินตามหลังปลัดหนุ่มมา
“ผมเอาเอกสารมาให้ครูใหญ่ครับ คุณฟ้าสอนเสร็จแล้วเหรอครับ”
“ค่ะ แต่เดี๋ยวบ่ายสามมีสอนอีกชั่วโมงหนึ่ง”
“เป็นอย่างไรบ้างครับเข้าที่เข้าทางหรือยัง”
“ก็โอเคค่ะ แต่ยังไม่หายตื่นเต้นเลย ส่วนเด็กๆก็น่ารักทำให้คลายอาการประหม่าไปได้” คุณครูคนใหม่ตอบ แล้วทำเป็นไม่มองไปทางคนที่ยืนทำหน้าทะเล้นเรียกร้องความสนใจ
“สอนแค่อาทิตย์แรกหน้ายังย่น เหี่ยวซะขนาดนี้ มีหวังอีกไม่นานก็คง...แก่”
“นี่!นาย...” หญิงสาวเกือบปรี๊ด ดีว่าระงับไว้ได้ทัน ไม่เช่นนั้นคงเสียลุคคุณครูหมด “แต่ถ้านายจะเงียบ ไม่พูดอะไร ก็ไม่มีใครเขาว่าอะไรหรอกนะ”
“เอ่อ...ผมเสร็จธุระแล้ว หมอกกับผมคงจะต้องขอตัวก่อน ไว้โอกาสหน้าผมจะมาเยี่ยมคุณฟ้าอีกนะครับ” ปลัดรีบหย่าศึก แล้วก็อดที่จะเลียบๆเคียงๆคุณครูสาวไม่ได้
“สำหรับคุณปลัดด้วยความยินดีค่ะ” คุณครูตอบรับเสียงอ่อนเสียงหวาน ก่อนที่จะแอบแยกเขี้ยวให้ชายหนุ่มอีกคนที่คอยกวนประสาทเธอ
ฟ้าอุษาเดินกลับเข้าห้องพักครู แต่ยังไม่ทันจะได้นั่ง รองครูใหญ่ฝ่ายปกครองก็เดินเข้ามาในห้อง
“ครูฟ้าคะ เชิญที่ห้องหน่อยค่ะ”
“ค่ะ” ฟ้าอุษาหันมาสบตาเพื่อนครูคนอื่นๆที่มองเธออย่างสนอกสนใจ ก่อนที่จะเดินตามรองครูใหญ่ไปที่ห้องฝ่ายปกครองที่อยู่ถัดไปอีกสองห้อง
“ครูเป็นครูประจำชั้นของเด็กหญิงสกุณา สุขอารี ใช่ไหม”
“ค่ะ”
“สกุณาขาดเรียนไปทั้งสัปดาห์ ก่อนหน้านี้ก็มาๆขาดๆ ครูฟ้าพอจะทราบถึงสาเหตุไหมคะ”
“เอ่อ...ไม่ ไม่ค่ะ” ฟ้าอุษารู้สึกบกพร่อง แต่รองครูใหญ่ก็ไม่ได้ตำหนิ
“ถ้ายังขืนเป็นแบบนี้ไม่ดีแน่ ชั่วโมงเรียนอาจจะไม่พอ แล้วจะไม่มีสิทธิเข้าสอบ สกุณาอยู่ชั้น ม.3 ซึ่งเป็นปีหัวเลี้ยวหัวต่อ ในฐานะครูประจำชั้น ฉันอยากจะให้ครูฟ้าช่วยดูแลสกุณาหน่อย ดูว่าเขากำลังมีปัญหาอะไร”
“ค่ะ” ครูประจำชั้นของสกุณารับคำหนักแน่น แต่ในใจอดที่จะกังวลไม่ได้
เย็นนั้นหลังโรงเรียนเลิกฟ้าอุษาไม่รอช้าที่จะไปหาลูกศิษย์ที่กำลังมีปัญหาถึงที่บ้าน โดยเธอสอบถามที่อยู่จากเพื่อนๆในชั้นเรียนของสกุณา ระหว่างที่กำลังเดินท่อมๆอยู่ ก็ต้องพบกับคู่ปรับจอมกวนประสาทเข้าอีกจนได้
“มาทำอะไรแถวนี้” หมอกขี่รถมอเตอร์ไซค์เก่าๆมาดักหน้า หญิงสาวแอบย่นหน้า ก่อนที่จะตอบ
“มาตามลูกศิษย์ไปโรงเรียน”
“อ้าวใคร! ทำไมล่ะ” หมอกจอดรถ
“สกุณานายรู้จักไหม ก็ขาดเรียนไปหนึ่งอาทิตย์แล้ว”
“ไม่รู้จัก บ้านเด็กอยู่แถวนี้เหรอ”
“เด็กๆในห้องบอกว่าอยู่แถวๆปลายนาติดคลองทางด้านโน้น”
“ถ้าอย่างนั้นก็ขึ้นมาสิ เดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่ล่ะ ฉันซ้อนมอเตอร์ไซค์ไม่เป็น”
“ก็หัดซ้อนๆซะ คนที่นี่นิยมใช้รถเครื่อง เขาไม่ชอบรถเก๋ง หรือรถปิกอัพนักหรอก มันเปลืองน้ำมัน”
“ขอบใจ ฉันเดินไปเองได้”
“กว่าจะเดินไปถึง พอดีมืดค่ำจะลำบากลำบนเปล่าๆ อย่าเรื่องมาก”
“แหม!” คุณครูสาวรู้สึกขัดใจ แต่ก็เห็นจริงตรงที่ว่า ถ้ามืดค่ำจะลำบากเหมือนคืนในสวนส้มโอ แล้วที่บ้านของสกุณาจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ ถ้ามีเพื่อนไปด้วยสักคนก็น่าจะดีกว่าไปคนเดียว
ฟ้าอุษายอมขึ้นนั่งซ้อนท้ายอย่างจำใจ แล้วพยายามที่จะไม่เกาะตัวเขา แต่พอรถมอเตอร์ไซค์ออกตัว เธอก็ต้องผวากอดเขาทั้งสองแขน มอเตอร์ไซค์แล่นกระเด้งไปกระเด้งมาบนคันนา ทำให้สาวที่นั่งซ้อนต้องเกาะเอวคนขับไว้แน่น ถ้าไม่อยากตกลงมาคอหักเสียก่อน
ก่อนที่จะถึงบ้านของเด็กหญิงสกุณารถมอเตอร์ไซค์ของหมอกก็สวนกับมอเตอร์ไซค์ของชายฉกรรจ์หน้าเหี้ยมที่ซ้อนกันมาสองคันสี่คน
“น่าจะเป็นหลังนี้นะ” หมอกจอดรถมอเตอร์ไซค์หน้าบ้านที่คิดว่ามาไม่ผิด เพราะมีปลูกอยู่หลังเดียวโดดๆ สาวที่นั่งซ้อนท้ายกระโดดลงจากรถทันที เพราะถ้ามาถึงช้ากว่านี้อีกนิดเดียว มีหวังเธอได้ขย้อนเอาอาหารกลางวันออกมาแน่
“มีใครอยู่ไหมคะ” ฟ้าอุษาตะโกนเรียกอยู่หน้าบ้าน แต่ก็เงียบ เธอจึงถือวิสาสะเดินเข้ามาในบ้าน เพราะประตูเปิดอ้าอยู่โดยมีหมอกเดินตามเข้ามาติดๆ
แต่แล้วทั้งหมอกและฟ้าอุษาก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นแม่ลูกเจ้าของบ้านกอดคอกันร้องไห้มีอาการหวาดกลัว เมื่อมีคนเข้ามาในบ้าน สภาพข้าวของเครื่องใช้ภายในบ้านถูกรื้อค้นเหวี่ยงกระจาย โต๊ะเก้าอี้ล้มระเนระนาด
“สกุณานี่มันเกิดอะไรขึ้น” ฟ้าอุษาร้องถามลูกศิษย์
“คุณครู” สกุณาเรียกเมื่อเห็นว่าเป็นใคร พร้อมกับถลาเข้ามากอด ทำเอาคุณครูสาวอึ้งและกอดตอบร่างเล็กๆโดยอัตโนมัติและสัญชาตญาณ
“บอกครูนี่มันเกิดอะไรขึ้น แล้วทำไมบ้านมีสภาพแบบนี้”
“มัน พวกมันมาทวงหนี้ค่ะครู” เด็กหญิงสกุณาสะอึกสะอื้น
“คงจะเป็นพวกที่ขี่มอเตอร์ไซค์สวนเราออกไป” หมอกเดาได้ไม่ผิด
“ใจเย็นๆก่อนจ้ะสกุณา แล้วเล่าให้ครูฟังว่าเกิดอะไรขึ้น และหนี้อะไร”
ทั้งหมอกและฟ้าอุษาช่วยกันยกโต๊ะเก้าอี้ และเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายอยู่ตามพื้น ก่อนที่จะนั่งคุยกับเด็กหญิงและมารดาที่กำลังป่วย
“ฉันกับลูกก็ไม่รู้หรอกจ้ะว่าเราเป็นหนี้ จนพ่อของนกเสียเมื่อสองเดือนก่อน พวกมันบอกว่าพี่บันเทิงไปกู้เงินพวกมันมาสามแสน ถ้าไม่จ่ายต้นจ่ายดอกพวกมันจะยึดบ้านยึดที่นาของเรา”
“แล้วพวกมันมีหลักฐานอะไรมาอ้างว่าพ่อของนกไปกู้เงินพวกมัน” หมอกสงสัย
“มันเอาโฉนดที่ดินที่เอาไปค้ำและหนังสือสัญญากู้เงินมีลายเซ็นพี่บันเทิงมาให้ดู”
ฟ้าอุษามองตาหมอก สีหน้าและแววตาของเขาออกแววเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“แล้วเราจะทำยังไงกันดีคะ ตอนนี้แม่ก็ไม่สบาย ถ้าบ้านกับที่นาถูกยึด พวกเราจะไปอยู่ที่ไหน” สองแม่ลูกกอดกันสะอึกสะอื้นน่าสงสาร
“นายคิดว่ายังไง” ฟ้าอุษาถามชายหนุ่มหลังกลับมาจากบ้านของลูกศิษย์
“ลำบากนะ เพราะพวกมันมีทั้งโฉนดที่นาและสัญญาเงินกู้”
“แต่เงินกู้แค่สามแสนนะ ถ้าเปรียบเทียบกันที่นาตั้งหลายไร่”
“ใช่ แล้วไงถ้าพวกมันต้องการทั้งหมด”
“พวกมันขี้โกงนี่”
“พวกหนี้นอกระบบก็อย่างนี้ ยิ่งตอนนี้ที่นาที่ดินในจังหวัดเราราคาอย่างกับทองคำ”
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราต้องไถ่ที่นาคืน” ฟ้าอุษาทำท่าคิดหนักว่าจะหาเงินจากที่ไหนมาจ่ายทบต้นทบดอกก็หลายแสนอยู่ แล้วในที่สุดเธอปิ๊งขึ้นมาในสมอง “นี่ๆนายหมอก งานเทศกาลส้มโอประจำปีมีเมื่อไหร่ เดือนหน้าใช่ไหม”
“ใช่”
“เยส! ฉันรู้แล้ว” คุณครูสาวหน้าระรื่นเหมือนคิดอะไรออก แต่ไม่ยอมบอกว่าเรื่องอะไร “ขอบใจนะ ไปก่อนล่ะ”
คุณครูสาววิ่งขึ้นบ้าน ปล่อยให้คนที่ขับมอเตอร์ไซค์มาส่งมองตามด้วยสายตาเป็นคำถาม
To be continue…
คุณครูฟ้ากำลังคิดอะไรอยู่น้า...
ต้องติดตามต่อวันพรุ่งนี้ค่า
ขอบคุณนะค้า
ความคิดเห็น