คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นางฟ้าตกสวรรค์ (40%)
ต่อค่ะ >>> นางฟ้าตกสวรรค์ (40%)
และนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ฟ้าอุษา เรืองศุภมาศ ถูกเรียกตัวด่วนมาที่สำนักงานใหญ่ของสายการบินรอลยัล กรีน แอร์ไลน์ในเช้าวันถัดมา
“ฟ้าอุษา! เธอก็รู้กฎของสายการบินเราดีนี่ว่า...ผู้โดยสารนั้นมีความสำคัญสูงสุด การกระทำเช่นนี้เป็นความผิดร้ายแรง” ผู้จัดการแผนกพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ทว่าเฉียบเย็นจนพนักงานสาวในชุดยูนิฟอร์มสีเขียวหนาวเหน็บหัวใจเต้นแรง แต่ก็อดเถียงออกมาไม่ได้ ทั้งๆที่รู้กฎระเบียบดี
“แต่เขาลวนลาม และพูดจาดูถูกหนู”
“แต่พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้นกับผู้โดยสาร เธอผ่านการอบรมมาแล้ว น่าจะรู้ดี ถ้าผู้โดยสารทำผิดหรือไม่เหมาะสม เราก็มีขั้นตอนที่จะจัดการกับเขา แต่ไม่ใช่วิธีอย่างที่เธอทำ ฟ้าอุษา”
ผู้จัดการแผนกอดีตแอร์โฮสเตสเสียงเข้ม ทำเอาแอร์โฮสเตสรุ่นลูกได้แต่ก้มหน้า เพราะขาดสติแท้ๆ ที่ทำให้เธอทำเช่นนั้นลงไป ถ้าย้อนเวลาได้ เธอจะบอกกับหัวหน้าพนักงานต้อนรับบนเครื่อง เพื่อแจ้งกัปตันทราบ ขั้นตอนต่อไปถ้าผู้โดยสารยังไม่หยุดพฤติกรรมที่เป็นการคุกคาม ผู้โดยสารก็จำเป็นที่จะต้องถูกใส่กุญแจมือ และถูกนำตัวไปแจ้งความดำเนินคดีที่สถานีตำรวจเมื่อเครื่องลงจอดเรียบร้อยที่สนามบินปลายทาง
“อย่าลืมว่าเธอและพนักงานทุกคนของ รอยัล กรีน แอร์ไลน์ เป็นภาพพจน์และหน้าตาของสายการบิน” อดีตแอร์โฮสเตสที่ผ่านสถานการณ์ต่างๆมาอย่างโชกโชนถอนหายใจ ก่อนที่จะพูดต่อ “และผู้โดยสารให้การปฏิเสธ เขาเข้าไปในแกเล่ย์ เพื่อขอน้ำเปล่ากินยา”
“เขาโกหก” ฟ้าอุษาขึ้นเสียงดัง ผู้จัดการแผนกพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินส่ายศีรษะ
“นี่ถือเป็นความผิดครั้งแรก เราเห็นจะต้องกราวด์เธอ งดขึ้นบินหนึ่งเดือน ส่วนเรื่องผู้โดยสารทางบริษัทชดเชยและเคลียร์ทุกอย่างให้หมดแล้ว แต่ผู้โดยสารต้องการให้เธอไปขอโทษเขาด้วยตัวเอง”
“อะไรนะคะ เรื่องงดบินหนึ่งเดือนหนูพอจะเข้าใจ แต่จะให้หนูไปขอโทษตาแก่ตัณหากลับนั่น หนูทำไม่ได้” ฟ้าอุษาลุกขึ้นยืนอย่างลืมตัว
“ถ้าเธอยังจะยึดอาชีพนี้ในสายการบินนี้ต่อไป เธอจะต้องทำ ส่วนเรื่องการแจ้งความดำเนินคดีกับผู้โดยสารนั้นเป็นสิทธิ์ของเธอที่จะกระทำได้ บริษัทพร้อมให้การช่วยเหลือ”
ฟ้าอุษามีความใฝ่ฝันตั้งแต่อายุสิบสองขวบว่า เมื่อโตขึ้นเธอจะยึดอาชีพเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินหรือแอร์โฮสเตส เป็นนางฟ้าสวมเครื่องแบบสง่างามให้บริการดูแลผู้โดยสารอยู่บนเครื่องบิน อาชีพพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินจึงเป็นเป้าหมายของชีวิต เด็กสาวจึงเตรียมความพร้อมดูแลสุขภาพร่างกาย หัดว่ายน้ำ ฝึกฝนเรื่องภาษาจนพูดได้ทั้งภาษาอังกฤษ และภาษาจีนกลาง ในที่สุดก็สมหวังเมื่อเธอผ่านด่านทดสอบความสามารถมากมาย จนสวมเครื่องแบบพนักงานต้อนรับของสายการบิน รอยัล กรีน แอร์ไลน์อย่างภาคภูมิสมใจ
ชายหนุ่มรูปร่างสูงสง่าในชุดเครื่องแบบเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวบนบ่ามีอินทรธนูเป็นแถบสีเหลืองสี่แถบ กางเกงขายาวสีเขียวขี้ม้าเข้ม สวมรองเท้าสีดำเป็นเงาเดินเป็นวิ่งลากกระเป๋าเดินทางสีดำใบย่อมเข้ามาหาหญิงสาวที่เพิ่งลงบันไดเลื่อนมาจากชั้นสอง
“ฟ้า! เกิดอะไรขึ้น พี่เพิ่งกลับมาจากโซล เขาพูดกันให้แซดว่า…ฟ้าลาออก”
“ใช่ค่ะ ฟ้าเพิ่งส่งใบลาออกเมื่อสักครู่นี้เอง” ฟ้าอุษาตอบเนือยๆใบหน้าอิดโรย หลังจากที่ใช้เวลาคิดมาหนึ่งคืนกับหนึ่งวันเต็มๆ
“ฟ้าจะทำอะไร ทำไมไม่ปรึกษาพี่ก่อน”
“ก็พี่กอล์ฟไปบิน ฟ้าไม่อยากรบกวน”
“โธ่! แต่พี่เป็นแฟนฟ้านะ” ศาสตราวุธ พุฒิพัทธนาถ กัปตันหนุ่มอนาคตไกลประจำสายการบินรอยัล กรีน แอร์ไลน์ รู้สึกอ่อนอกอ่อนใจกับแฟนสาวที่คบกันมาสองปี แต่กลับทำเหมือนเขาเป็นคนอื่น
“กัปตันกอล์ฟค่ะ ท่านผู้อำนวยการเชิญที่ห้องค่ะ” พนักงานประชาสัมพันธ์ในชุดยูนิฟอร์มสีเขียวสดใสเดินเข้าคั่นกลางระหว่างสองหนุ่มสาวที่กำลังยืนประจันหน้ากันอยู่
“เอ่อ...ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ ฟ้าไปรอพี่ที่ห้องคาเฟทีเรียก่อน แล้วพี่จะตามไป” ประโยคหลังกัปตันหนุ่มหันมาพูดกับแฟนสาวและมองเธอด้วยสายตากังวลแกมหนักใจ ก่อนที่จะรีบเดินตามพนักงานประชาสัมพันธ์ไป
ฟ้าอุษาเข้ามารอกัปตันแฟนหนุ่มที่ห้องอาหารของพนักงานที่อยู่ชั้นสอง ตอนนี้เป็นเวลาสิบนาฬิกาเศษๆมีพนักงานเข้ามาใช้บริการบางตาเพราะไม่ใช่เวลาอาหาร อดีตแอร์โฮสเตสหมาดๆเลือกที่จะเข้ามานั่งหลบมุมเงียบๆที่โซฟาตัวเล็กติดกับหน้าตากระจกบานใหญ่ที่สามารถมองเห็นวิวลานน้ำพุลานจอดรถหน้าบริษัท
“นายรู้เรื่องแฟนกอล์ฟเอาน้ำส้มราดหัวผู้โดยสารไหม” เสียงช้อนกระทบกับถ้วยกระเบื้อง และตามด้วยคำถามของผู้ชายที่อยู่โต๊ะข้างๆ แต่มีกระถางต้นไม้กั้น
“รู้ พวกลูกเรือเม้าท์กันให้แซด” เสียงผู้ชายอีกคนตอบ
“ได้ยินว่า มายื่นใบลาออกแล้วนะ”
“อ้าวเหรอ! แล้วนี่กอล์ฟรู้เรื่องแล้วหรือยัง เห็นว่าบินไปเกาหลีนี่”
“อันนี้ไม่รู้แฮะ จะว่าไปแล้วเจ้ากอล์ฟนี่ก็แปลก แฟนตัวก็แค่แอร์ธรรมดาๆ สวยรึ...ฉันก็ว่างั้นๆ มีดีที่หุ่น แต่เมื่อเปรียบเทียบกับคุณชาริษา เทียมวิรัชกร ผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ ลูกสาวท่านผู้อำนวยการเจ้าของสายการบินรอยัล กรีน สวยก็สวย เพอร์เฟคทั้งรูปสมบัติทรัพย์สมบัติ ฐานะทางสังคม ซึ่งแอร์โฮสเตสธรรมดาๆอย่างฟ้าอุษาเทียบไม่ได้เลย แล้วใครๆก็ดูออกกันทั้งนั้นว่าคุณชาริสนใจเจ้ากอล์ฟ แต่เจ้ากอล์ฟมันก็ยังจะเลือกฟ้าอุษา มันสายตายังดีอยู่หรือเปล่าวะ”
“แหม! นะ เรื่องความรัก ความชอบ มันบังคับกันไม่ได้ เจ้ากอล์ฟมันรัก มันชอบของมัน”
“ก็ไม่ใช่อะไร เสียดายแทน อนาคตยังอีกไกล คุณชาริก็ลูกสาวคนเดียว คุณชัชวาลก็ชอบเจ้ากอล์ฟไว้วางใจให้ทำงานสำคัญๆหลายอย่าง แล้วรอยัล กรีน แอร์ไลน์ จะไปไหนเสีย ทำไมถึงไม่เป็นฉัน”
“เออ...น่า เรื่องของเจ้ากอล์ฟมัน อย่าไปเลือกหรือตัดสินใจแทนมัน รีบๆกินเข้าจะได้เวลาประชุมแล้ว”
สองนักบินหนุ่มนอกเครื่องแบบ ซึ่งฟ้าอุษาจำได้ว่าเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับศาสตราวุธเดินผ่านโซฟาหลังกระถางต้นไม้โดยที่ไม่เห็นคนที่พวกเขาพูดถึง
ฟ้าอุษาได้ยินเต็มสองรูหูนึกโมโหจนอยากจะกระโจนเข้าไปถามว่า เป็นแอร์โฮสเตสธรรมดาๆแล้วไง มันต่ำต้อยด้อยค่าจนไม่มีหัวจิตหัวใจเหมือนพวกคุณๆเลยใช่ไหม แต่ก็จำระงับความขุ่นข้องไว้ในอก ไม่อยากให้เรื่องราวบานปลาย แค่นี้ก็แย่พออยู่แล้ว เมื่อคิดได้เช่นนี้ก็ตัดสินใจกลับบ้าน หมดอารมณ์ที่จะนั่งรอแฟนหนุ่ม
ระหว่างที่กำลังเดินออกมาจากคาเฟทีเรีย ฟ้าอุษาเห็นศาสตราวุธเดินคุยมากับผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์สาวสวยอย่างสนิทสนม บทสนทนาของสองนักบินในห้องอาหารดังก้องอยู่ในหู อดีตแอร์โฮสเตสสาวเลือกที่จะหลบเดินลงทางบันไดหนีไฟไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้า และก่อนที่จะเปิดประตูบันไดหนีไฟ
ฟ้าอุษาสาบานได้ว่า...เธอเห็นรอยยิ้มหยันๆบนใบหน้าผู้จัดการสาวสวยที่มองมายังเธอ
To be continue ……………..
ได้อ่านเรื่องนี้กันหรือยังค่ะ พี่วัฒน์ & น้องภา
สนุกค่า ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น