คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : คู่ปรับตลอดกาล (100%)
ตอนที่ 7. คู่ปรับตลอดกาล (100%)
“กินข้าวกินปลามาแล้วหรือยังหมอก” คุณนายทองอุไรถามหลานชายที่เพิ่งเดินขึ้นมาบนเรือน
“ยังครับ ผมหิ้วท้องกลับมากินข้าวกลางวันกับคุณนาย” หมอกอ้อนผู้เป็นยาย คนในหมู่บ้านรู้จักหมอกในฐานะหลานชายของคุณนายลูกสาวอดีตผู้ว่าราชการจังหวัด ที่ไปๆมาๆบ้านคลองลัดข้าวมานานนับสิบยี่สิบปี ตั้งแต่หมอกยังเด็กจนกระทั่งโตเป็นหนุ่ม เรียกได้ว่าหมอกแทบจะเป็นสมาชิกคนสำคัญของที่นี่ เพราะเขาช่วยงานสาธารณประโยชน์ งานอาสาสมัคร และมีส่วนร่วมโครงการพัฒนาสำคัญๆของจังหวัด
หมอกไม่ได้เรียกคุณนายทองอุไรว่า ‘ยาย’ แต่กลับเรียก ‘คุณนาย’ เหมือนชาวบ้านคนอื่นๆในหมู่บ้าน
คุณนายทองอุไร ปิ่นชัยศรี เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ที่ใครๆก็รู้จัก เพราะบิดาของคุณนายเคยเป็นผู้ว่าราชการจังหวัด แถมสามีก็เป็นคหบดีมีที่ดินหลายร้อยไร่ ตระกูล “ปิ่นชัยศรี” ประกอบสาธารณประโยชน์สาธารณกุศลมากมาย จึงเป็นที่เคารพนพนอบของคนทั้งจังหวัดและจังหวัดใกล้เคียง
สามีของคุณนายทองอุไรเสียชีวิตตั้งแต่ยังหนุ่มจากอุบัติเหตุรถยนต์ ลูกสาวคนเดียวของคุณนาย คือเพียงนภาแต่งงานกับนักธุรกิจใหญ่ แล้วย้ายไปอยู่กับสามีที่กรุงเทพมีลูกชายหนึ่งคน ซึ่งเพียงนภาก็เพิ่งเสียชีวิตเมื่อเจ็ดปีที่ผ่านมาด้วยโรคร้ายมะเร็ง คุณนายทองอุไรไม่มีทายาทที่ไหน มรดกและทรัพย์สมบัติทั้งหมดก็คงต้องตกอยู่กับหลายชายคนเดียวลูกชายของเพียงนภา
หลังจากกินข้าวกลางวันกับคุณนายทองอุไร หมอกออกไปดูแปลงสาธิตปลูกข้าวไรซ์เบอร์รี่ที่เพิ่งได้พันธุ์มาจากเพื่อนที่อยู่ศูนย์วิจัยข้าว ซึ่งถ้าทดลองปลูกแล้วให้ผลผลิตดี มีคุณภาพ เขาจะแจกจ่ายพันธุ์ข้าวนี้ให้กับชาวนาต่อไป
และเมื่อมีโอกาสชายหนุ่มจะพยายามให้ความรู้และแนะนำชาวบ้านทำนาแบบเกษตรอินทรีย์ปลอดสารพิษ โดยยึดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อให้ได้ผลผลิตที่ปลอดภัย ถูกสุขลักษณะไร้สารพิษ รักษาสิ่งแวดล้อม ซึ่งก็ยากที่จะเจาะเข้าถึงความเชื่อของเกษตรกรในยุคปัจจุบันที่ชินและนิยมกับการใช้สารเคมีในการเกษตร
เกือบสี่โมงเย็นหมอกขี่รถจักรยานยนต์หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า “รถเครื่อง” กลับบ้านเหงื่อไคลไหลย้อย สีผิวของเขาคล้ำไปจากเดิมมากหลังจากที่ตากแดดตากลมอยู่มาสักระยะหนึ่งแล้ว
หมอกหยิบถุงกระดาษใส่ของที่ซื้อมาเมื่อเช้า แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อภายในถุงไม่ใช่ผ้าขาวม้าสองผืนกับกางเกงในชายที่ซื้อมาจากตลาด แต่มันกลับกลายเป็นชุดชั้นในของสุภาพสตรีสีหวานๆทั้งชิ้นล่างชิ้นบนสองชุด
ชายหนุ่มถึงกับอึ้งพยายามนึกว่ามันเป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร แต่เมื่อลำดับเหตุการณ์ก็ยิ้มกว้าง เขาคงสลับถุงกับฟ้าอุษาที่ตลาดเมื่อเช้า
แล้วเขาก็ต้องยิ้มกรุ้มกริ่มขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเห็นขนาดของชุดชั้นในสีหวานท่อนบน แล้วยังยืนยันว่าขนาดของเจ้าของว่าใหญ่จริงไรจริงด้วยป้ายระบุคัพ ซึ่งหมอกก็สามารถมโนได้ไม่ยาก จากที่ได้สัมผัสมาแล้วเมื่อวันก่อน และเห็นของจริงรำไรๆมาแล้วเมื่อวันที่ไปวิดบ่อปลา
“เห็นตัวบางๆแบบนี้ แต่ซ้อนรูปไม่เลว เฮ้ย!” หมอกสลัดศีรษะสบถกับตัวเองเพื่อลบภาพออกไปจากหัวสมอง แล้วนี่ถ้าแม่ตัวดีรู้ว่าเขากำลังมโนอะไร มีหวังได้ด่าเปิง ชายหนุ่มไปอาบน้ำที่ท่าน้ำหลังบ้าน เสร็จจากการขัดสีฉวีวรรณ เขาก็แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่สะอาดสะอ้าน แล้วก็ไม่ลืมที่จะหยิบผ้าขาวม้าผืนเก่ามาผูกคาดเอว ปะแป้งเย็นหอมฟุ้ง เดินผิวปากถือถุงกระดาษลงจากเรือนเดินลัดเลาะสวนส้มโอไปยังบ้านของเพื่อนบ้านที่อยู่ติดกัน
“เอ๊ะ! เป็นไปได้ยังไง” ฟ้าอุษาอุทานเมื่อดึงของที่อยู่ในถุงกระดาษออกมาเป็นผ้าขาวม้าและกางเกงชั้นในสุภาพบุรุษแทนที่จะเป็นชุดชั้นในสุภาพสตรีที่ซื้อมาจากตลาดเมื่อเช้า แม่ค้าส่งถุงผิดให้เธออย่างนั้นหรือ “บ้าจริง!”
หญิงสาวเพิ่งกลับมาจากช่วยป้าเทียนหยดตัดกล้วยน้ำว้าจากสวนหลังบ้าน คิดจะอาบน้ำอาบท่าให้สะอาดสดชื่นก่อนที่จะออกไปช่วยห่อข้าวต้มผัดต่อ ระหว่างที่กำลังงงๆ เธอก็ได้ยินเสียงคล้ายใครผิวปากอยู่ที่นอกหน้าต่าง จะว่าเสียงนกร้องก็ไม่ใช่ จึงลุกไปดูที่หน้าต่างห้องนอน ก็เห็นคู่ปรับตลอดกาลยืนยิ้มเผล่หน้าปะแป้งขาวอยู่ด้านล่าง
“เป็นนกหรือไง” ฟ้าอุษาแหวออกไปก่อน
“ถ้าจะเป็นนกก็คงเป็นนกฟีนิกซ์จากสรวงสวรรค์”
“อ๋อเหรอ! นึกว่านกแสก”
“ปากหรือนั่น จะเอาไหมเนี่ย” หมอกแกล้งทำหน้าบูดพร้อมกับชูถุงกระดาษขึ้น
“ขอบใจ ไม่เห็นอยากได้ ฉันร้อน! เข้าสวนมาทั้งวัน จะไปอาบน้ำอาบท่าบ้างแล้ว” หญิงสาวที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างทำท่าจะผละจากไป
“เฮ้ย! เดี๋ยวก่อน แล้วผมจะเอามันไปใช้ทำอะไร ผมไม่มีตู้มๆสักหน่อย” คนที่ยืนอยู่ด้านล่างทำหน้าทะเล้นแถมยกมือกางนิ้วเป็นกระเปาะที่หน้าอกของตัวเอง
“อะไรของนาย” ฟ้าอุษารำคาญเต็มแก่ “เอากลับไปใช้เองเถอะ เสียเวลาคุยกับนายจริงๆ”
หญิงสาวทำท่าจะผละไปเป็นครั้งที่สอง แต่ก็ต้องชะงักกึก เมื่อหมอกชูของสองสิ่งในมือขึ้นเหนือศีรษะ
“ว้ายยยยยย!” ฟ้าอุษาจำได้ทันทีว่า นั่นเป็นชุดชั้นในสองชุดที่เธอกำลังหาอยู่ แล้วมันไปอยู่กับนายหมอกได้อย่างไร เพียงแป๊บเดียวเท่านั้นหญิงสาวก็แล่นลงมาจากเรือนถึงตัวเขา “เอาของฉันคืนมา”
ฟ้าอุษาพยายามที่จะแย่งคืน แต่เขากลับยกมือชูสูงขึ้น จนเธอเอื้อมไม่ถึง
“แล้วผมจะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นของคุณ รับสมอ้างหรือเปล่า”
“นายหมอก...” แม่สาวชาวกรุงคำรามอย่างเหลืออด
“โอเคๆ ผมกะด้วยสายตาแล้ว คงไม่ผิด เชื่อว่ามันน่าจะเป็นของคุณ” หมอกแกล้งจ้องมาที่หน้าอกของเธอ
“บ้าๆๆๆๆๆๆ” ฟ้าอุษารีบยกมือปิดหน้าอกของตัวเอง
“ผมล้อเล่นน่าฟ้าอุษา เอาของคุณคืนไป แล้วกรุณาเอาของๆผมมาเปลี่ยนด้วย” เขายอมส่งถุงกระดาษคืนให้แต่โดยดี
“ผ้าขาวม้ากับกางเกงในนั่นเป็นของนายเหรอ ยี้ยยยย์....” เธอทำท่าขยะแขยง เขาเลยยิ่งแกล้ง
“มันไม่สกปรกขนาดนั้นหรอก ผมยังไม่ได้ใส่จริงจัง แค่ลอง” พูดจบหนุ่มลูกทุ่งก็หัวเราะลั่น
“บ้า! รอเดี๋ยว ผู้ชายบ้าใส่กางเกงในสีชมพูด้วย ทุเรศ!”
“คุณผู้หญิงไม่ต้องมโนไปไกล เดี๋ยวผมถอดให้ดูเลย วันนี้ใส่ลายดอกด้วยนะ” หนุ่มลูกทุ่งทำท่าจะแก้ผ้าขาวม้าคาดเอว
“บ้าๆ ไม่ต้องทำอะไรบ้าๆเลย รอเดี๋ยว”
ฟ้าอุษาสะบัดเสียงสะบัดก้นวิ่งขึ้นเรือนไปแต่ไม่ลืมที่จะคว้าถุงกระดาษในมือเขา หมอกหัวเราะเสียงดังไล่หลังที่สามารถแกล้งยั่วให้แม่สาวชาวกรุงงอนตุ๊บป่องๆไปได้ แต่คนที่เอาถุงผ้าขาวม้าและกางเกงชั้นในมาคืนเขากลับเป็นแก้วขวัญที่ยังอยู่ในชุดนักเรียน แสดงว่าเด็กหญิงเพิ่งกลับถึงบ้าน
“พี่หมอก! พี่ฟ้าให้เอามาให้จ้ะ”
“ขอบใจจ้ะแก้วขวัญ” หมอกรับถุงกระดาษ “เพิ่งกลับมาจากโรงเรียนล่ะสิ รีบขึ้นไปทำการบ้านเถอะ”
“จ้ะ” เด็กหญิงในชุดนักเรียกวิ่งตื๋อขึ้นเรือนไป หนุ่มลูกทุ่งเงยหน้ามองที่หน้าต่างบานเดิม แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าของห้องอีกเลย
*** จบตอนคร่า ***
แล้วพบกับคู่กัดคู่นี้ได้ในตอนใหม่คืนพรุ่งนี้นะคะ
อย่าลืมเข้ามาให้กำลังใจกันนะคะ
จำปีจะได้มีแรงส์ 55555
ขอบคุณค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แต่ก่อนที่จะจากกันในคืนนี้
จำปี...ขอแนะนำเรื่องนี้ แล้วต้องคู่นี้เลยค่ะ
มวยถูกคู่ อีกคู่หนึ่ง พี่วัฒน์ VS น้องภา
“ว้าย! พี่วัฒน์ จะทำอะไรน่ะ” ปริวิภาตาเหลือก
“พี่ไม่ได้เป็นคนผิดสัญญานะคะ
น้องภาเป็นคนข้ามฝั่งเข้ามาหาพี่เอง และคราวนี้พี่จะทำโทษคนที่ละเมิดสัญญาอย่างไรดีน้า”
เขาลากเสียงยาว หญิงสาวดิ้นอึกอักอยู่ใต้ร่างใหญ่แข็งแรง แต่ก็ไม่เป็นผลกลับทำให้เนื้อตัวบดเบียดเสียดสีกันอย่างถนัดถนี่
“นิ่มดีจังเลยค่ะ”
คนตัวใหญ่ด้านบนแกล้งซี๊ดปาก
“ปล่อยนะ...คนบ้า”
เธอร้องลั่นหน้าแดงอยู่ในความมืด แต่มีหรือที่คนเจ้าเล่ห์อย่างเขา
จะยอมปล่อยให้เนื้อนิ่มๆเนียนๆ รอดพ้นไปได้ง่ายๆ ชายหนุ่มก้มลงจูบปิดปากสวยที่กำลังบริภาษไม่หยุด
ริมฝีปากหนาโลมไล้บดเคล้าลงมาอย่างนุ่มนวล ก่อนที่จะทวีความหนักหน่วงขึ้นทีละน้อย
ปริวิภาช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เธอวาบหวาบไปกับรสจูบของเขา
“ยะ...อย่าคะ”
เธอกระซิบปนหอบหายใจ และเบี่ยงหน้าหลบ “หยุดเถอะ
ไม่...ไม่ดีหรอก”
“ใครว่าไม่ดีคะ ดีจะตายไป...ดีที่สุด” ภสุวัฒน์เสียงพร่าสั่น แต่ไม่ยอมหยุดพฤติกรรมรุกราน อีกทั้งยังตั้งหน้าตั้งตาจะเดินหน้าต่อ
ร่างอรชรลืมไปแล้วว่า…ทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอมีเสื้อยืดทีเชิ้ตเนื้อไม่หนาอยู่เพียงตัวเดียว ซึ่งขณะนี้ถูกเขาดึงขึ้นมาเหนืออกอิ่ม แล้วดึงต่ออีกพรวดเดียวก็พ้นศีรษะของเธอออกไปได้โดยง่าย เนื้อตัวของเธอเปล่าเปลือยในความมืด
แต่เขายังจดจำถึงความอวบอิ่มเต็มตึงได้ดีในมโนภาพ ศีรษะของเขาก้มลงอย่างช้าๆ กดริมฝีปากลงบนแอ่งชีพจรโคนลำคอ แล้วจูบระลงไปเรื่อยๆ จนถึงเนินอุ่นหยุ่น ริมฝีปากของเขาก็ทาบประทับลงมาอย่างลุ่มหลง แล้วใช้ฟันคมขบที่ยอดปลายสีระเรื่อแรงให้รู้สึกเจ็บ และเสียวไปในคราวเดียวกัน
คนที่อยู่ใต้ร่างใหญ่อยากจะประท้วงผลักออก แต่เธอก็ไม่ได้ทำแบบนั้น กลับแอ่นกายส่ายระริกขึ้นหาอย่างเชิญชวน
“พี่...พี่วัฒน์...”
ความคิดเห็น