คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นางฟ้าตกสวรรค์ (40%)
1.นางฟ้าตกสวรรค์ (40%)
เครื่องบินเที่ยวบินโตเกียวกรุงเทพทั้งลำตกอยู่ในความสลัวผู้โดยสารส่วนใหญ่นอนหลับพักผ่อน แต่จะมีบางคนที่นอนไม่หลับหรือเพิ่งตื่น ก็จะนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ บ้างก็นั่งดูภาพยนต์จากจอโทรทัศน์ส่วนตัวตามอัธยาศัย เหลือเวลาอีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะได้เวลาที่ลูกเรือต้องปลุกผู้โดยสารให้ลุกขึ้น เพื่อรับประทานอาหารเช้า ก่อนที่เครื่องบินจะทำการแลนด์ดิ้งที่สนามบินสุวรรณภูมิในเวลาหกโมงเช้า
“พี่แววเตรียมผ้าร้อนเถอะค่ะ อีกสักครู่ผู้โดยสารก็จะตื่นกันแล้ว ส่วนเรื่องเครื่องดื่มเดี๋ยวฟ้าจัดการเอง”
ฟ้าอุษา เรืองศุภมาศ แอร์โฮสเตส หรือ พนักงานต้อนรับประจำสายการบิน รอยัล กรีน แอร์ไลน์ ของเที่ยวบินนี้บอกกับแอร์โฮสเตสรุ่นพี่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เธอให้บริการผู้โดยสารตลอดระยะเวลาการเดินทางอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และไม่มีเกี่ยงงาน อาชีพพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน หรือที่เรียกกันติดปากโดยทั่วไปว่า ‘แอร์โฮสเตส’ เป็นอาชีพที่เธอใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก นับตั้งแต่พ่อและแม่พาเธอโดยสารเครื่องบินเป็นครั้งแรก พี่ๆแอร์โฮสเตสแต่ละคนสวยงามในชุดไทยผ้าไหมคอยให้บริการผู้โดยสารด้วยมารยาทที่นุ่มนวลมีรอยยิ้มอ่อนหวาน ส่วนพี่สจ๊วตก็สง่างามในชุดสูทสากลประณีตให้บริการด้วยมิตรจิตรมิตรใจและรอยยิ้มไม่แพ้กัน เธอเฝ้ามองการทำงานของพวกพี่ๆแอร์โฮสเตส และสจ๊วตด้วยความชื่นชมสนใจ แล้วเริ่มมีความคิดที่ว่า...เมื่อโตขึ้นเธอจะประกอบอาชีพพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน
“โอเคจ้ะ” เพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ผลุบออกไปจากแกเล่ย์ หรือครัวกลางลำแครื่องที่มีผ้าม่านปิดไว้ เพื่อกันแสงไฟหรือเสียงที่อาจจะก่อความรำคาญหรือรบกวนผู้โดยสารที่นั่งอยู่ในบริเวณนั้น
“เดี๋ยวผมไปดูความเรียบร้อยของห้องน้ำ แล้วจะกลับมาช่วยนะฟ้า” เพื่อนสจ๊วตอีกคนโผล่เฉพาะหน้าเข้ามาในม่าน แล้วรีบผละไป
ลูกเรือในเที่ยวบินนี้เร่งมือ และร่วมกันปฏิบัติหน้าที่อย่างเป็นทีมเวิร์ค เพื่อที่จะบริการผู้โดยสารให้ได้รับความสะดวกสบายสูงสุดอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
ฟ้าอุษาเริ่มรินน้ำผลไม้ชนิดต่างๆใส่แก้วพลาสติก เธอและเพื่อนอีกสามคนดูแลผู้โดยสารชั้นอีโคโนมี หรือชั้นประหยัดในโซนกลางลำเครื่อง ซึ่งมีผู้โดยสารเต็มทุกที่นั่ง จึงต้องเร่งทำงานแข่งกับเวลา
ระหว่างที่แอร์โฮสเตสสาวที่เปี่ยมไปด้วยหัวใจบริการกำลังก้มๆเงยๆ ยุ่งกับการเตรียมเครื่องดื่ม ร่างอรชรในชุดยูนิฟอร์มกระโปรงสีเขียวก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อมีมือใหญ่คู่หนาอ้อมมาจากทางด้านหลังเข้ามากอบกุมหน้าอกอวบของเธอ ก่อนที่จะลงมือขย้ำขยี้อย่างเต็มมือเมามัน เท่านั้นยังไม่พอแอร์โฮสเตสสาวยังรู้สึกได้ถึงอะไรแข็งๆเป็นดุ้นถูไถดุนดันอยู่ที่สะโพกของเธออีกด้วย
ฟ้าอุษาชาดิกไปชั่วครู่ ก่อนที่จะดิ้นและสะบัดตัวอย่างแรงจนหลุด แล้วหันกลับมาเผชิญหน้ากับบุคคลที่กล้าทำเรื่องบัดสีอย่างหน้าไม่อาย
“คุณ!” ฟ้าอุษาจำเขาได้ ผู้โดยสารชายวัยประมาณห้าสิบกว่าๆ ที่นั่งซีท 59C ที่คอยเรียกเธอตลอดระยะเวลาการเดินทาง แถมยังแต๊ะอั๋งเธอบ่อยๆ ด้วยการแตะสะโพกบ้าง สะกิดเอวบ้าง จนตอนหลังๆเธอต้องขอให้เพื่อนสจ๊วตไปช่วยให้บริการแทน
แอร์โฮสเตสสาวนึกไม่ถึงว่า...เขาจะกล้าตามเข้ามาถึงในแกเล่ย์ที่เป็นพื้นที่สำหรับลูกเรือ
“หนูจ๋า เดี๋ยวพอเครื่องลงแล้ว เราไปต่อกันนะจ๊ะ บอกตามตรงว่าหุ่นหนู สเปคฉันจริงๆ จะเรียกเท่าไหร่ไม่อั้นเลย” เขาพูดพร้อมกับสืบเท้าเข้ามาใกล้อย่างคุกคาม จนร่างอรชรในชุดยูนิฟอร์มต้องถอยฉาก
“ดิฉันคิดว่า...คุณควรกลับไปนั่งที่นะคะ อีกสักครู่เราจะเริ่มเสิร์ฟอาหารเช้ากันแล้ว” ฟ้าอุษาพยายามสะกดกลั้นในใจนับหนึ่งถึงสิบอยู่หลายรอบ
“ไม่อยากกินข้าว แต่อยากกินอย่างอื่นมากกว่า” ผู้โดยสารชายวัยกลางคนจ้องมาที่หน้าอกของเธอไม่เกรงใจ ก่อนที่จะใช้สายตาโลมเลียหยาบคายไปทั่วตัวอย่างหื่นกระหาย
“ฉันขอเตือนอีกครั้งนะคะ กรุณากลับไปนั่งที่ ที่นี่ไม่มีอะไรอย่างที่คุณต้องการ”
“มีสิ ออกจะอึ๋มขนาดนี้ นมจากเต้าแม่โคพันธุ์ดีแท้ๆ” ยิ่งพูดก็ยิ่งหยาบคาย
“กรุณาให้เกียรติสุภาพสตรีด้วย อย่าให้ฉันต้องปฏิบัติขั้นเด็ดขาดกับคุณ”
“อย่าทำเป็นเล่นตัวนักเลยน่า ฉันถูกใจหนูจริงๆนะ ไม่อย่างนั้นไม่กล้าเอ่ยปากหรอก หรือจะเอานาฬิกา กระเป๋าแบรนด์เนมยี่ห้อไหนบอกมาเลยได้หมด อย่าเป็นมันเลยองแอร์นี่ เหนื่อยเปล่า สู้งานสบาย นอนๆนั่งๆอยู่บนเตียง เงินดีแถมสนุกจะตาย”
“นี่คุณ!” ความอดทนของแอร์โฮสเตสสาวเหลือน้อยลงทุกที
“หรือถือว่าตัวเป็นแอร์โฮสเตส แล้วจะมีดีเหนือกว่าผู้หญิงอื่น เชื่อได้รายไหนรายนั้นพอได้ลงนอนถ่างขา ก็เหมือนกันหมดไม่ว่าจะแอร์หรืออีตัว”
“ไอ้บ้า ไอ้แก่ตัณหากลับ ไอ้เลว” ฟ้าอุษาตบะแตก ลืมหมดสิ้นการอบรมภาคทฤษฎีและปฏิบัติ ก่อนที่จะคว้าเหยือกน้ำส้มราดหัวไอ้แก่ตัณหากลับทั้งเหยือก
To be continue…
อย่าลืมเป็นกำลังใจให้กันนะค้า
ขอบคุณมากค่ะ จุ๊บๆๆๆๆ
ความคิดเห็น