ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พาราเรล ออนไลน์ [ online ]

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ วิช่วลเวิร์ล

    • อัปเดตล่าสุด 20 ส.ค. 55



    บทนำ วิช่วลเวิร์ล

        “ในปี ค.ศ. 2040 เกิดสงครามโลกครั้งที่สาม ไม่มีอาวุธ ไม่มีนิวเคลียร์อะไรทั้งสิ้น สู้กันด้วยระบบเศรษฐกิจ ที่เรียกว่าปฏิวัติแบบสงครามเย็น แล้วเกิดอะไรขึ้นต่อ จำได้มั้ย?”

        ผู้ถามเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ดูภูมิฐาน ผมบลอนด์รวบสั้น เขายิ้มอย่างอบอุ่น นัยน์ตาสีน้ำเงินกำลังจ้องรอคำตอบจากเด็กตรงหน้า ทั้งคู่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ทำด้วยไม้ มีโต๊ะคั่นกลาง

        “เทคโนโลยีที่กำลังพัฒนาอยู่หลายอย่างหยุดชะงัก เศรษฐกิจล้มเหลวทั้งโลก แล้วเกิดการปฏิรูปครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์จนเหลือประเทศเดียว ปกครองโดยประธานาธิบดีคนเดียว คนแรกชื่อ... ชื่อ...”

        “ชื่อแฟรงค์ โคลส ชื่อนี้ลูกควรจำได้นานแล้ว เพราะนั่นคือปู่ของลูก”

        เด็กน้อยยิ้มเหยเก ก็แค่เพียงลืมไปแป๊ปเดียวเท่านั้นเองนี่นา...

        “แล้วก็มีการเฝ้ามองว่าลูกชายของปู่ คือพ่อ จะทำหน้าที่นี้ต่อรึเปล่า แต่พ่อไม่ได้ทำใช่มั้ยคะ พ่อไปทำธุรกิจแทน”

        “จ้ะ มิเชลเก่งมาก เริ่มจำได้เยอะแล้วนะลูก”

        “ก็มิเชลรอพ่ออยู่ในนี้ตั้งนาน กว่าพ่อจะออนไลน์เข้ามาหาในระบบ”

        ชายหนุ่มยิ้ม เปรยสายตาไปรอบตัว ทั้งคู่กำลังอยู่ท่ามกลางวงล้อมของทุ่งดอกไม้หลากสี เศษใบไม้ปลิวว่อนเป็นฉากหลัง ตรงกลางประดับด้วยโต๊ะ ตู้หนังสือ โซฟา และทีวีที่ไม่มีปลั๊ก หนังสือเรียนบนโต๊ะถูกเปิดกางออก ทิวทัศน์ดูขัดกับเฟอร์นิเจอร์ แต่เขาอยากให้มิเชลได้สัมผัสธรรมชาติ จึงสร้างมันขึ้นมาแบบนี้

        มิเชลเป็นเด็กผิวขาวผ่อง ดวงตาสีเทาไร้แวว ผมสีดำยาวประบ่าเรียบตรง รูปร่างเล็ก ส่วนสูงและใบหน้าประมาณเด็กอายุแปดเก้าขวบ มีลักยิ้มนิดๆ บนแก้ม เด็กสาวและพ่อของเธอกำลังออนไลน์อยู่ในโลกที่ชื่อว่า วิช่วลเวิร์ล

        ครั้นจำความได้ มิเชลอยู่ในโลกไร้เสียงและแสง บางครั้งสัมผัสได้ถึงความสากกับเปียกไถไปกับร่างกาย ทำให้หนาวยะเยือก แต่พออะไรบางอย่างเข้ามาถูกับตัว เธอจะรู้สึกสบายขึ้น ซึ่งพ่อบอกทีหลังว่านั่นคือ ‘การอาบน้ำและเช็ดตัว’

        ตั้งแต่เด็ก มักมีกล่องยื่นไว้ตรงหน้า ในนั้นใส่ของที่เธอต้องใช้ ถ้าหยิบได้แปรงสีฟัน นั่นคือเวลาอาบน้ำ หากเป็นช้อนจะแปลว่าข้าวมาแล้ว หรือเกิดล้วงเจอดินสอหัวเข็ม อุปกรณ์สำหรับเขียนของคนตาบอด หมายถึงให้คัดตัวหนังสือเบรล

        เธอชื่อมิเชลเรล่า โคลส อายุสิบสามปี มีพ่อกับพี่ชาย ส่วนแม่เสียแล้ว เด็กหญิงพิการ ตาบอด หูหนวก เป็นใบ้ตั้งแต่เกิด พ่อจึงเริ่มลงเงินวิจัยเพื่อพัฒนาระบบวิช่วลเวิร์ล ซึ่งเป็นวิธีสร้างภาพสามมิติไปยังสมองโดยตรง ครั้งแรกสุดได้ทดลองดูหนังการ์ตูนใบ้ แม้ไม่เข้าใจเนื้อหา แต่ก็ชอบและสนใจตัวละครที่วิ่งไล่จับกัน

        มิเชลชมวีดีโอสามมิติม้วนนั้นซ้ำไปซ้ำมา จนพ่อต้องเอาหนังการ์ตูนชุดใหม่มาให้ คราวนี้ได้ยินเสียง ถึงเด็กหญิงไม่เข้าใจภาษาพูด แต่ก็ถือว่าความสนุกมากขึ้นกว่าเดิม เธอชอบเวลาตัวเอกของเรื่องร้องเพลงประสานคู่กับนางฟ้า และมักจะกรอดูฉากโปรดหลายๆรอบ

        ไม่นานนัก ระบบวิช่วลเวิร์ลค่อยๆเริ่มโครงการขึ้น จนสามารถสมมุติบรรยากาศหลอกๆ ผ่านทางคลื่นสมองได้ พ่อจึงสร้างทิวทัศน์ป่าเขา ดอกไม้ ลำธาร แล้วให้เที่ยวชมมัน ภายในหัวของมิเชลเอง

        เธอไม่ได้ดื่มด่ำไปกับความงามของธรรมชาติสักเท่าไหร่ แค่ตื่นเต้นกับของแปลกใหม่ และชื่นชมสีสันลวดลายมากกว่า ทุกอย่างที่พ่อสร้างได้เพียงแค่ตาดู พอพยายามจับแล้วมือจะลอดผ่านไป เด็กสาวสนใจมันในช่วงแรกๆ แต่หลังจากนั้น มิเชลก็เรียกขอหนังการ์ตูนเหมือนเดิม

        สุดท้าย ระบบวิช่วลเวิร์ลถูกพัฒนามาให้สามารถออนไลน์เข้ามาพบปะกันได้ ทิวทัศน์และบรรยากาศจะถูกเรียกใช้จากเซิร์ฟเวอร์ โดยผู้ใช้ต้องจำลองตัวละครของตนขึ้นมาและบังคับมัน

        พ่อสร้างตัวละครเด็กให้หน้าตาใกล้เคียงมิเชลมากที่สุด เวลานั้นเธออายุเก้าขวบ จึงมีส่วนสูงประมาณร้อยยี่สิบห้าเซน ใส่เสื้อยืดลายลูกเจี๊ยบ กับชุดเอี๊ยมยีนส์ขาสั้น ส่วนของพ่อสวมสูทดำ เนคไทด์สีเข้ม ดูเรียบร้อย

        มิเชลเริ่มทำความรู้จักและเรียนรู้จาก ‘พ่อ’ ปกติแล้ว เธอใช้แต่อักษรเบรลที่เป็นภาษาเขียนของคนตาบอด เด็กหญิงจะจับเข็มจิ้มตามแนวแผ่นรองทำพิเศษ เวลาอ่านก็ใช้นิ้วคลำ ค่อยๆ เกลี่ยสัมผัสรูหรือปุ่มนูนบนกระดาษ

        แต่ในวิช่วลเวิร์ล พ่อช่วยสอนวิธีจับปากกาและการเขียนตัวหนังสือของคนตาดี พอกลับสู่โลกแห่งความจริง เธอจึงพอเขียนใส่กระดาษเองได้บ้าง แม้มันจะบูดๆ เบี้ยวๆ ตกบรรทัด ก็ไม่มีใครตำหนิอะไรเธอผู้เป็นเด็กพิการอยู่แล้ว

        มิเชลแยกแยะคนคุ้นเคยจากการสัมผัสเป็นหลัก ใช้มือลูบดูรูปร่างแทนดวงตา ส่วนจมูกจำกลิ่น แต่พ่อจะพิเศษกว่าใคร เพียงแค่แรงกระเทือนเบาๆ บนพื้นห้อง เธอสามารถจำได้ทันทีเพราะอยู่กันมานาน

        ผู้พิการซ้ำซ้อน มักมีประสาทสัมผัสส่วนอื่นทดแทน มิเชลก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอไวต่อแรงสั่นของอากาศ กลิ่น และการจดจำรายละเอียดที่มากกว่าคนสายตาดีหลายเท่า

    ***********

    รีไรท์ครับผม
    พยายามหดปีให้เข้ามาใกล้ยุคปัจจุบันให้มากที่สุด 555+
    เทคโนโลยีจะได้ไม่ต้องแอดวานซ์มาก

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×