วิจารณ์คืนๆ ฮ่าๆ
...
...
...
อ่า อยากจะบอกว่าปลื้มร้านนี้มากๆเลยค่ะ XD
สั่งไปแค่วันเดียว(หรือไม่ถึงวัน) ก็ได้คำวิจารณ์ละอ่ะ!
แถมยังแบบ... เออว่ะ ตรงจุดดีด้วย จี้ใจดำเลยว่าผิดหรือมีอะไรที่ไม่ดีตรงไหน - -;
เอาเป็นว่า ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์ดีๆจากร้านนี้มากๆเลยค่ะ!
ซึ้ง ดราม่า ไม่รู้จะขอบคุณยังไงอีกแล้ว T_T
ขอให้ร้านนี้เจริญรุ่งเรืองนะคะ มีคนรีเควสมาให้อ่านเยอะๆ ฮ่าๆ

นิยายเรื่องนี้ พี่ดองแต่งได้น่ารักมว๊าก!
แบบ พี่ดองเก่งอ่ะที่ทำให้คนอ่านแล้วมีความสุขได้ คือแบบ บอกตรงๆนะ ขิมอ่านไปแล้วยิ้มไปตลอดทั้งเรื่อง ตั้งแต่ประโยคแรกจนถึงประโยคสุดท้ายของเรื่องนี้ รวมไปถึงฉากดราม่าที่มันไม่น่าจะยิ้มออก 5555
คือแบบ การดำเนินเรื่องของพี่ดองมันน่ารัก ดูมีเสน่ห์ในตัวของมันอ่ะ คือไม่ต้องหาคำสวยหรูมาใส่ แต่บรรยายลื่น มันก็น่ารักได้
ภาษาพี่ดองก็ลื่น พัฒนาขึ้นเยอะ(เคยลองย้อนไปอ่านแฟมเฟรนด์ดู) พี่ดองมีพัฒนาการที่ดีมาก สมควรแล้วที่นิยายจะเป็นที่รู้จัก+แฟนเยอะ+เม้นเยอะ+และต่างๆนานา
แถมยังรอบคอบมาก! อ่านไปกี่ตอนๆก็ไม่มีคำผิดมาให้เห็น = =

สุดท้ายนี้ รีบคิดพล๊อต Poker face แล้วอัพซ้าาา~!
(ยกปืนขู่ ๕๕)

Dear Maker,

ดีไซน์แนวโคตรๆอ่ะ ไม่เหมือนใครดี 55
ไม่ผิดหวังเลยจริงๆที่ได้มาออเดอร์โปสจากร้านนี้ =]
แถม เมกเกอร์ยังใจดี ทำมาให้เป็นอันสำรองตั้งสามสี่อันแน่ะ
งานก็เสร็จเร็วด้วย แบบว่าซึ้งเลย T_T

ขอให้ร้านดีไซน์ร้านนี้เจริญรุ่งเรือง
เป็นที่หนึ่ง ติดท๊อปหมวดไลฟ์สไตล์
มีคนเข้ามาดูเป็นหมื่นเป็นแสนวิวเลยนะคะ!
ห้าๆๆ

Sincerely, Kim(The Insane, Green Doraemon)

เอาล่ะ ขอบอกความรู้สึกแรกตั้งแต่เปิดเข้ามาที่หน้าบทความนี้เลยนะ
แบบ เปิดมานึกว่าเข้ามาผิดเรื่องอ่ะ 555555 ธีมชวนให้นึกถึงนิยายสยองขวัญ คนฆ่าตัวตาย ความหดหู่ถาโถมเข้าจิตใจดวงน้อยเต็มที่เมื่อเปิดเข้านิยายเรื่องนี้ = ='
ยิ่งบวกกับทำนองเพลงของหน้าบทความ+คำโปรย+เนื้อเพลงต่างๆนานาแล้วด้วย มองแว้บเดียวคือรู้เลยว่านิยายเรื่องนี้มันต้องไม่ใสแบบ กุ๊กกิ๊กคิกขุอาโนเนะแน่ๆ
ทั้งๆที่รู้แล้วทำใจแล้วว่านิยายเรื่องนี้มันจะต้องมีเนื้อหาที่ไม่ค่อยใสบริสุทธิ์ ออกแนวแรงๆนิดหน่อย แต่พอไปอ่านบทนำ แบบ.. อยากจะบอกเลยว่า กรูพูดไม่ออก =_=!

คือแค่บทนำก็อึ้งแล้วอ่ะพี่น้อง -0-
เปิดได้แรงมาก ย้ำนะ แหวกแนวและแรงมาก!
เปิดมาก็โอ้วววว... คืออึ้งแบบไม่รู้จะอึ้งยังไงแล้ว
คือไม่มีใครกล้าเปิดได้เหมือนต้า(อาจจะไม่มีใครอยากเหมือนด้วยมั้ง ๕๕๕) คือแบบ บอกตรงๆนะ ขิมมาอ่านตอนแรกแล้วขิมช็อกอ่ะ อ้าปากค้างอยู่หน้าคอมเลย แมลงวันลอยเข้าปากสิบกว่าตัวได้ 555555
แล้วพอยิ่งอ่าน ยิ่งติดตามเนื้อเรื่องเข้าไปเรื่อยๆนะ...
ไม่ได้อวย แต่อยากจะบอกว่านิยายนี้ก็เหมือนหลุมดำอ่ะ คือดูดเราเข้าไปข้างใน ให้เราติด อยากติดตามตอนต่อไปไรงี้ คือแต่ละตอนที่ต้าทิ้งท้ายไว้มันโคตรจะเป็นอะไรที่บีบคั้นอารมณ์ของรีดเดอร์ตัวดำๆอย่างขิมมากถึงมากที่สุด คืออ่านไปๆ น้ำตาหยดไม่รู้ตัว อ่านแล้วอินมาก ต้าปั้นตัวละครได้น่าสงสารสุดๆอ่ะเรื่องนี้ แถมเพลงแต่ละตอนก็... ช่างเหมาะเหม็งกับเนื้อหาภายในตอนอะไรเยี่ยงนี้!
อ่านเรื่องนี้แล้วหดหู่ไปเลยทันที ไม่มีอารมณ์มาแต่งนิยายตัวเอง 55555555555555(โยนขี้เห็นๆอ่ะ!)

เรื่องนี้ต้าทำการบ้านมาได้ดีมาก
คืออย่างที่บอกไป หนึ่งเลยคือขิมอ่านแล้วอิน
สองเลยคือขิมเดาตอนต่อไปของเรื่อง+ตอนจบไม่ออก
สาม ตัวละครมันสมจริงมาก
และสี่ เรื่องนี้มีปาปริก้าเป็นส่วนประกอบ ๕๕๕(เกรียนนิดๆพอหอมปากหอมคอ) คืออะไรมันก็เกิดขึ้นได้ถ้ามีปาปริก้าไง ต้าไม่เคยได้ยินเรอะ!?(นอกเรื่อง ก๊ากกกกก)

ถ้าเทียบเรื่องนี้จากเรื่องก่อนๆที่ต้าเคยแต่งมา อย่างที่พี่แพทบอกอ่ะ ภาษาต้าพัฒนากว่าเมื่อก่อนเยอะ!
อย่างที่พี่แพทบอกอีก(๕๕๕) คำซ้ำ เว้นวรรค ย่อหน้า อะไรเทือกๆนี้ ต้าไม่มีปัญหาเลยสำหรับเรื่องนี้ กลับกัน ต้าบรรยายได้ลื่นมาก อ่านไปไม่มีสะดุดหรือเบรกอะไรให้หน้าทิ่ม ๕๕๕๕๕
แถมเรื่องความรู้สึกของตัวละครที่ขิมไปวิจารณ์ให้ต้าตอนโน้นนนนเลยในเรื่องโดนัทอ่ะ คือเรื่องนี้ ถึงแม้ต้าจะไม่ได้บรรยายอะไรสวยหรูอะไรมาก แต่มันก็สื่อถึงอารมณ์ของตัวละครได้ชัดโคตรๆ (- -)b

เป็นหนึ่งในนิยายดราม่า เนื้อหาแรงที่จับขิมได้อยู่หมัดจริงๆ

สุดท้ายนี้(คือไม่รู้จะโม้อะไรแล้ว ฮ่าๆ)
ขอให้นิยายเรื่องนี้เจริญรุ่งเรืองนะเคอะ =.,=
ขิมมั่นใจ ไม่สิ ขิมฟันธงเลย ว่าเรื่องนี้ต้องดังเป็นพลุแตก!
พัฒนาฝีมือการเขียนไปเรื่อยๆน่อ พล๊อตต้าดีแล้ว เอาเป็นว่าขิมเป็นกำลังใจให้จ้า XD

ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะไรเตอร์!
แบบว่าฮา+เกรียนมาก! 555555
ตั้งแต่บทนำเลยค่ะ เปิดมาก็แบบ 'ร้องไห้หาพ่อเธอหรือ' ละ ยังมีการมาอ้างอีกนะว่าตั้งให้คนพิเศษ เรียกได้ว่าหยาบ ฮา แต่น่ารักอ่ะ~!(ให้นึกถึงเสียงเจ๊ม้าอรนภา ฮ่าๆๆ)
การบรรยายไหลลื่น ไม่เยอะแต่ก็ไม่น้อยเกินไป มีมุกเกรียนๆอยู่ในตัว(555) และพอนึกภาพตามได้ อ่านไปนั่งขำท้องขดท้องแข็งหน้าคอมจนแม่หาว่าเราเพี้ยน =_=(ไรเตอร์ผิดที่ทำให้เราโดนด่านะ รับผิดชอบด้วย! 5555)
พระเอกเกรียน แต่ก็น่ารักดีค่ะ ชอบ และชอบมากโดยเฉพาะตอนย้อนความกับตอนที่พระเอกฟื้น(ในตอนที่หนึ่ง) พระเอกโคตะระน่าสงสารเลย นางเอกก็เกรียนได้ใจ ปิ๊กก็ตุ๊ดดีได้สะใจรีดเดอร์ดีจัง ๕๕๕
ที่ชอบมากๆอีกอย่างเลยคือเรื่องการใช้อีโมติค่อน มันช่วยเสริมความฮาของเรื่องได้ดีจริงๆ โดยเฉพาะอีโมติค่อนร้องให้ของเมจิกเรา แต่! บางที่ก็ใช้เยอะไปนิดนึงเนอะ อย่างในบทที่หนึ่ง ฉากที่สอง ย่อหน้าที่หก ย่อหน้านั้นรู้สึกว่าจะมีอีโมโผล่มาตั้งสี่อัน ลดลงบ้างก็ได้จ้า พูดถึงนิยายเราก็เป็นนะ ตอนนี้เราก็พยายามลดๆบ้างแล้ว -_-;
บทพูดเป็นธรรมชาติดีนะ ถึงแม้จะหยาบหน่อยๆก็เหอะ แต่ไม่เป็นไร เราให้อภัยได้ เพราะมันมันส์มาก! ฮาสุดๆ ๕๕๕
คำผิด เท่าที่เจอก็มีแต่ในตอนที่หนึ่งล่ะ ตอนที่หนึ่ง ฉากที่สอง ย่อหน้าที่หก(อันเดิม) คำว่าฉไน เปลี่ยนเป็น ไฉน น่อ รู้สึกว่าจะสลับกันอยู่ นอกนั้นเราก็ไม่เจอคำผิดแล้วล่ะ(หรือว่าเราอ่านเร็วเกินไปจนไม่เจอ? อันนี้เราก็ไม่รู้ตัวเองแฮะ)
เอาล่ะ สรุปสั้นๆคือ เราชอบเรื่องนี้มาก XD
ขอให้รักษาความฮาปนเกรียนของเนื้อเรื่องและตัวละครให้เหมือนเกลือรักษาความเค็มต่อไปนะคะไรท์(ดูมันเปรียบสิ) จะรออ่านเน่อ =D

หนีห่าวมาค่าาาาา >O<
วันนี้ขิมคึกล่ะ นึกอยากจะมาแบบจีนๆ 555
อันนักวิจารณ์รูปงามนามเพราะก็ผู้นี้ก็มีชื่อว่าขิมนะคะไรเตอร์ นามปากกา The Insane ค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยน้า >_<
ขิมขอเรียกคุณพอมแพมว่าพี่แพมละกันเนอะ เพราะส่วนใหญ่คนที่แจ่งนิยายแนวนี้จะแก่ๆกันแล้วทั้งนั้น สิบห้าเป็นอย่างต่ำ 5555 (โดนตบ)

ขิมจะเป็นพวกชอบอ่านไปวิจารณ์ไปล่ะ ถ้าคำวิจารณ์ของขิมมันวกไปวนมา พี่แพมก็พยายามทำความเข้าใจเอาเองนะคะ ๕๕๕(เกรียน)
หลักการของขิมคือ อ่านและวิจารณ์แค่สามตอนต้นเท่านั้น ใครที่ดันแต่งช่วงต้นของเรื่องไม่ดีก็ถือว่าซวยไป(กรรม)

เอาล่ะ เข้าเรื่อง -_-

ชื่อเรื่อง: จอมใจซาตาน [Satan's Princess]
เดี๋ยวขอเวลาขิมกรี๊ดกับชื่อเรื่องแป๊ป(กรี๊ดดดดดดดดด~!)
อ่านชื่อเรื่องแล้วรู้เลยค่ะ ว่าพระเอกเรื่องนี้มันจะเป็นพวกแก่ๆ ขืนใจ เอาแต่ได้ ลามกอนาจาร และเจ้าชู้แน่ๆ ส่วนนางเอกมันก็ต้องใสๆ แอ๊บๆ คิกขุอาโนเนะตามประสานิยายผู้ใหญ่ทั่วๆไป
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดค่ะพี่แพม ขิมไม่ได้ด่านะ!
แค่พูดตามประสบการณ์การดูชื่อเรื่องของขิมเฉยๆ (' ')
คือ ถ้าเรื่องไหนมันมีคำว่า 'ซาตาน' เพิ่มเข้ามาไรงี้ เรื่องนั้นมันก็จะมีคุณสมบัติอย่างที่ขิมบอกล่ะ หรือว่าไม่จริง?
ส่วนเรื่องคำโปรย ขิมโคตรชอบ!
ถึงแม้มันจะดูค่อนข้างโหล(ตามประสานิยายตลาด ที่พระเอกจ้องจะคอยจับนางเอกกินตับอยู่เรื่อย แล้วแต่แนวการเขียนของแต่ละคนที่จะออกมาดราม่าหรือน่ารัก) แต่มันก็น่าติดตามไม่หยอก มันทำให้รีดเดอร์อย่างขิมมีความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นและอยากกดเข้ามาข้างในเรื่องนี้อยู่
สรุปคือ ชื่อเรื่องกับคำโปรยโอเคเลยนะพี่แพม ตามแนวนิยายตลาดทั่วไป ขายออกอยู่
แต่เรื่องนี้มีเอกลักษณ์ตรงพล๊อตล่ะ ไว้ขิมจะเอาหัวข้อนี้ไปวิจารณ์ในหัวข้อถัดๆไปนะคะ =D

บทนำ: ผ่าง! เปิดขึ้นมาตอนแรก ไอ้เราก็นึกว่ามันจะหักมุมแต่ต้น เปลี่ยนเป็นแนวแฟนตาซีซะละ 555
แซวเล่นเฉยๆหรอกค่ะพี่แพม อย่าได้คิดมาก เหอๆ
พูดถึงแล้ว พี่แพมขึ้นได้สวยมากเลยนะ ภาษาดีมาก แทบจะไม่มีที่ติ(เพราะขิมจะไปติอีกทีในหัวข้อข้างหน้า 55555)
เริ่มต้นด้วยตอนที่นางเอกอ่านหนังสือ? พูดถึงแล้ว มันก็ไม่ใช่การเริ่มต้นที่ใหม่อะไรหรอกนะพี่แพม มีให้เห็นบ้างอยู่ประปรายตามนิยายบางเรื่องที่ขิมเคยอ่านมา แต่มันก็ไม่ได้โหล บวกกับความที่ภาษาของพี่แพมดี(มาก) มันเลยน่าติดตามอยู่
เป็นหนึ่งในบทนำสั้นๆที่ได้ใจขิมไปเต็มร้อยล่ะ!
มันเป็นบทนำที่มีครบเครื่องเลยจริงๆ ปูพื้นได้ดีมาก ไม่ว่าจะเป็นการอธิบายคร่าวๆเกี่ยวกับเรื่องการเมืองภายใน ความฝัน ลักษณะนิสัยของนางเอกเรา ที่เนิร์ดและน่ารักได้ใจขิมไปสุดๆ >_<
แต่เครื่องหมายบางอันยังใช้เปลืองอยู่น้า เดี๋ยวขิมจะเอาไปพูดในหัวข้อหน้าละกัน

การบรรยาย: เกือบแล้วล่ะ! ใกล้เคียงคำว่าเพอร์เฟคแล้วค่ะ XD
อย่างที่บอกค่ะ บางทีพี่สาวก็ใช้เครื่องหมายเปลืองไปนิดเนอะ
ตัวอย่าง "องค์หญิงเพคะ!!...." (จากบทนำ)
ตัดให้เหลือเพียงอัศเจรีย์ตัวเดียวก็ได้ค่ะ ข้างหลังอีกห้าอันไม่จำเป็นต้องใส่ก็ได้ มันเปลืองพื้นที่ของประโยค 555(โดะเตะ)
และคำพูดที่เหลืออีกนิดหน่อยที่มี...(จุดจุดจุด)พ่วงตามหลังมา บางที่ไม่จำเป็นต้องใส่ก็ได้ค่ะ ลองไปดูๆเช็คเอาเนอะ
แต่รวมๆแล้ว การบรรยายดีมากจริงๆค่ะ ลื่น ละเอียดยิบ เห็นภาพเลย ว่าคุณวาเลนของเรากำลังอยู่ที่ไหน มีลักษณะยังไง ทำอะไรอยู่ อะไรประมาณนี้ บ้านเมืองมีสภาพเป็นเยี่ยงไร
ตรงบรรยาย ขิมไม่สามารถวิจารณ์อะไรยาวๆใส่ตรงนี้ได้ เพราะขิมไม่รู้จะติอะไรจริงๆ เอาเป็นว่า พี่แพมเอานิ้วโป้งขิมไปเลยละกันค่ะ (- -)b

ความน่าติดตาม: มาก ถึงมากที่สุด
ถามว่าทำไมถึงน่าติดตาม?
๑. ภาษาพี่แพมดีมาก!
๒. คู่พระนางในเรื่องคือญาญ่าและณเดชสุดที่รักของขิม xD (เกี่ยว?)
๓. ลงท้ายแต่ละตอนได้แบบ... สุดๆอ่ะ! คือขิมไม่รู้จะอธิบายมันยังไงดี เหอๆ

ส่วนที่ต้องแก้ไข: ไม่มี ไม่มี และไม่มี!
อย่างที่ได้บอกไปค่ะ เรื่องนี้มันเกือบจะเพอร์เฟคแล้ว เสียนิดเดียวตรงที่ขิมได้บอกไปในข้างต้น

ตัวละคร: ในความรู้สึกของขิมแล้ว พี่แพมดึงบุคลิกของแต่ละคนออกมาได้ชัดสาใจขิมเมิก! อ่านไปแล้วอยากจะกรี๊ด ทำไมรอยด์ของเราถึงได้ฮอตอย่างนี้ แอร๊ย XD
แต่ขิมแอบขัดใจนิดนึงตรงเรื่องคำสรรพนามแต่ละอันที่ตัวละครแต่ละตัวมันใช้อ่า เจ้า ข้า ท่าน อะไรประมาณนี้ ขิมว่ามันฟังดูแฟนตาซีไม่ก็ให้กลิ่นอายย้อนยุคมากเกินไปนิด -_-;
แต่ไม่ต้องแก้ก็ได้น้า มันเป็นแค่ในความรู้สึกของขิมคนเดียวจริงๆ (' ')

คำผิด: อุส่าห์ เปลี่ยนเป็น อุตส่าห์ ค่ะ(ในตอนที่หนึ่ง กลางๆตอนมั้ง ขิมเองก็จำไม่ได้ ฮ่าๆ)
นอกนั้น... ขิมก็หาไม่เจอ!
พี่แพมทำได้ยังไงอ่ะ ขนาดนิยายขิม ตรวจแล้วตรวจอีกเป็นสิบๆรอบ คำผิดมันยังโผล่หัวมาเลย พี่แพมทำได้ยังไง พี่แพมทำได้ยังง้ายยย =O=
อย่างที่บอกไปเนอะรอบคอบมาก คำตกหล่นไม่มีเลย
วิบัติก็ไม่โผล่หางมาให้เห็น เรื่องวรรณยุกค์ คะ ค่ะ อะไรประมาณนี้ก็ถูก ทั้งๆที่นักเขียนส่วนใหญ่มันจะมีปัญญาหากันตรงนี้กันทั้งนั้น
เอาคะแนนเต็มจากขิมไปตรงนี้ได้เลย =D

**หน้าบทความ: ตรงนี้ทางร้านไม่ได้จุไว้ให้วิจารณ์แต่อย่างใด แต่ขิมเสริมให้เนอะ
หน้าบทความพี่แพมโคตรเป็นอะไรที่คลาสสิค -.,-
ชอบเพลงบรรเลงมาก เข้ากันกับบรรยากาศในเรื่องแต่ธีมสุดๆ >_<
เพลงกับธีมขาวดำมันให้ความหรูหราสุดๆในความรู้สึกขิม
แต่ที่ขิมชอบมากที่สุด ชอบมากไปกว่านั้น ก็คงจะเป็นตรงโซนเรียกน้ำย่อยอ่ะ มันฮอตดี ชวนให้จิตเตลิด 55555
สรุปแล้ว การแต่งบทความก็ดีเช่นกันค่ะ พิถีพิถันดี ไม่เหมือนกับนิยายผู้ใหญ่ทั่วไป ขิมเลยชอบนิยายเรื่องนี้ตรงนี้แหละ ฮ่าๆ

โดยรวมแล้ว นิยายเรื่องนี้มันดีมว้าก!
เอาไปเลยห้าดาวเต็มค่ะพี่แพม XD

ปกติไม่สันทัดแนวนี้สักเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้ เราจะวิจารณ์ให้เป็นพิเศษโดยไม่ต้องมานั่งออเดอร์

เรื่องนี้เป็นพล็อตที่ไม่ได้มีให้เห็นกันบ่อยๆค่ะ
(แต่มันก็ไม่ได้ใหม่นะเอ้อ!)
ประมาณว่า มีคนโรคจิตอยู่คน พยายามจะขู่ขวัญคนทั้งหมดไรงี้(เหมือนนักฆ่าโซดิแอค อะไรประมาณนี้) แล้วให้ต่าง...| ดูเพิ่ม >>ปกติไม่สันทัดแนวนี้สักเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้ เราจะวิจารณ์ให้เป็นพิเศษโดยไม่ต้องมานั่งออเดอร์

เรื่องนี้เป็นพล็อตที่ไม่ได้มีให้เห็นกันบ่อยๆค่ะ
(แต่มันก็ไม่ได้ใหม่นะเอ้อ!)
ประมาณว่า มีคนโรคจิตอยู่คน พยายามจะขู่ขวัญคนทั้งหมดไรงี้(เหมือนนักฆ่าโซดิแอค อะไรประมาณนี้) แล้วให้ต่างคนก็ต่างทำโน่นนี่นั่นเพื่อเอาตัวรอด
แต่เรื่องนี้ ต่างกันตรงที่การดำเนินเรื่อง
นิยายสยองขวัญชวนขนหัวลุกส่วนใหญ่จะดำเนินเรื่องจากบุคคลที่สาม(นักเขียน) แต่ในเรื่องนี้ คนที่ดำเนินเรื่องจะเป็นบุลคลที่หนึ่ง(ตัวละคร)
แล้วยัง... จะอธิบายยังไงดี
คือเราเปิดเรื่องนี้มาแล้ว พอดูหน้าบทความก็อยากจะอ่านต่อจนจบแล้วอ่ะ!
(ทั้งๆที่ต้องไป รร ต่อ)
และก็ทำจริงๆค่ะ เราอ่านนิยายเรื่องนี้รวดเดียวจบภายในหนึ่งชั่วโมง และมานั่งเขียนคำวิจารณ์อีกสามสิบนาที
(โดนครูจับได้ ยึดโทรศัพท์แน่ตู อาเมน -/\- )

การใช้ภาษาของเรื่องนี้ถือว่าอยู่ในขั้นดีถึงดีมาก ภาษาวันรุ่นดี เราชอบ 555
แถมยังแอบฮาอีกต่างหาก แม่มดมีการพูดจุ๊บๆด้วย 555555
บรรยายแต่ละฉากได้สะเทือนจิตจริงๆ ชนิดที่นึกภาพออก ขอชมเลยตรงนี้
แบบว่านึกภาพออกเลยว่าสโนว์นอนตายท่าไหน เกลกับลีออนโดนมีดปักยังไง คืออ่านตอนนั้นแล้วรู้สึกเสียวคอหอยขึ้นมาเลยในบัดดล =_=;
ตอนที่คนระเบิดเหมือนกันกับหมอโดนผ่าแยกส่วน แบบว่า บรื๋อ ขนลุก
ไหนจะตอนอื่นๆอีก ไม่ว่าจะเป็นครูเอย ตอนแรสต์ถูกแทงซ้ำๆนับสิบรอบเอย
ฉากการตายแต่ละอย่างมีความคิดสร้างสรรค์มากจริงๆค่ะ(เหมือนจะชม) อ่านแล้วนึกถึงเมะเรื่อง Another เลย
"..." ใช้กับบทพูดค่ะ
'...' อันนี้ใช้กับคำพูดที่อยากจะเน้น หรือความคิดที่อยากจะเน้น
รู้สึกว่าตัวไรเตอร์เองจะใช้อันแรกแบบทุกครั้ง ก็เลยอยากจะบอกไว้เฉยๆไว่มันอาจจะทำให้สับสนได้นะเออว่าใครคนนี้เขาพูดจบประโยคกันรึยัง
บางทีก็ใช้ ... เปลืองไปนึดนึงค่ะ แต่มันก็ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่หรือสะดุดตาอะไรประมาณนั้น
เราชอบตรงตอนที่ไรเตอร์ไฮไลท์ตัวหนังสือเป็นสีแดงอ่ะ มันให้อารมณ์ดี แบบว่า มีข้อความใหม่จากแม่มด คนนี้เป็นอะไรไป และบลาๆๆๆ ไรงี้ มันลุ้น 555

ความเป็นธรรมชาติ(สมจริง):
แต่ละอย่างก็โอหมดค่ะ ยกเว้นตอนที่แม่มดพูดจุ๊บๆในข้างต้น บวกกับรักนะคะด้วย
ถ้าเป็นนิยายแปล มันคงไม่มีคำว่าจุ๊บๆเสล่อมาหรอก จริงไหม?
แต่ก็นั่นล่ะ อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามีปาปริก้า 55555
ตอนก่อนการกักบริเวณน่ะ สำหรับนักเรียนที่อังกฤษหรืออเมริกานี่
เขาจะเรียกครูด้วยนามสกุลนะเออ สมมติว่าครูชื่อ 'โจเซฟีน สมิท' เด็กๆก็จะเรียกครูว่า Mrs.Smith อะไรงี้

คำผิด: ก็มี ปต่ก็ไม่ได้มากขนาดนั้น
ตอนที่หนึ่ง ใขมัน เปลี่ยนเป็น ไขมัน ค่ะ
ประสปการณ์ เปลี่ยนเป็น ประสบการณ์
สันนิจฐาน เปลี่ยนเป็น สันนิษฐาน
ตอนที่สอง ชัวย์ เปลี่ยนเป็น ชัวร์
ตอนที่สาม บันใด เปลี่ยนเป็น บันได
จ๊ะ เปลี่ยนเป็น จ้ะ (จ้ะ มีเสียงที่ต่ำกว่า ให้ความเป็นธรรมชาติ แต่ถ้าใช้ จ๊ะ มันก็ไม่ได้ผิดอะไรเช่นกัน)
ตอนที่ห้า เสก๊ต เปลี่ยนเป็น สเก็ตช์
ตอนที่สิบสอง คำไบ้ เปลี่ยนเป็น คำใบ้
เลืองไหลนองลงสระ มันใช่ เลือดไหลนองลงสระ รึเปล่าเอ่ย?
ขวาม เปลี่ยนเป็น ขวาน (อันนี้อาจจะพิมพ์ผิด เราเข้าใจ เพราะบางทีเราก็เป็น)
ตอนที่สิบสาม แก๊ก เปลี่ยนเป็น เก๊ก
สุดริด เปลี่ยนเป็น สุดฤทธิ์
ตอนที่สิบสี่ รังศี เปลี่ยนเป็น รังสี

จบได้... เอ่อ ไม่รู้สิ(ไม่อยากสปอยด์พวกที่ยังไม่ได้อ่าน)
แต่ก็ถือว่าดีมากแล้วนา ที่ประคับประคองมาจนได้ขนาดนี้ 555
ประมาณว่า ทำให้เราลุ้นไปได้ในเรื่อง =D
แต่ตอนจบก็แอบสะใจเล็กนะ หึๆๆ (จะเป็นแม่มดซะเอง ฮ่าาาา)

โดยรวมแล้วทั้งหมด เราให้เรื่องนี้ไปเลยสิบคะแนน!
(ความจริงได้ไปประมาณเก้าสิบห้าในความคิดเรา แต่ไม่เป็นไร วันนี้เราเป็นแม่มดใจดี 5555555)
เป็นนิยายอีกเรื่องที่ทำให้เราขนลุกได้ค่ะ เยี่ยมมากจริงๆ!
เสียดาย สั้นไปนิดนึง
(มันก็แค่สามชั่วโมงนี่หว่า แกจะเอาอะไรนักหนา -_-?)
อยากอ่านภาคต่อโคตร! แต่งเร็วๆนะไรท์ฯ สู้ๆ ^O^