[FIC] ผิดที่เธอ [JonghyunXTaemin]*Yaoi
ผู้เข้าชมรวม
1,440
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
[color=magenta][b]Title:[/b] [SF] ผิดที่เธอ
[b]Pairing :[/b] JongHyun x TaeMin
[b]Author :[/b] whizsun
[b]Category :[/b] Dramaมั้งคะ
[b]Author note :[/b] ผิดที่เธอ
[b]BGM:[/b] A love to kill [/color]
[color=darkviolet]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[b]ผิดที่เธอ[/b]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[/color]
[color=deeppink]ความรัก คืออะไร ใครตอบแล้วมันถูกบ้างหรอ...
แล้ว ที่คุณคิดน่ะ มันถูกรึปล่าว ?
ความรัก คืออะไร?
.
.
คำถามที่คุณ ถามคนอื่นไป ก็ไม่เข้าใจ
คำถามที่คุณ ตอบแทนคนอื่นก็ไม่ได้
คำถามที่คุณ อยากจะรู้คำตอบของมัน......แต่ก็ต้องใช้เวลา
และเป็น
คำถามที่คุณ อยากให้อีกคนที่คุณตามหามานาน ช่วยค้นหาคำตอบของมัน ไปพร้อมๆกัน
.
.
. [/color]
[URL=http://www.imeem.com/people/Bt7gtR-/music/Cp-IIGlR/lee_soo_yong_a_love_to_killwma/]Listen Music[/URL]
[color=darkviolet]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[b]ผิดที่เธอ[/b]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[/color]
[color=deeppink]คิมจงฮยอน พี่ชายแสนดีในสายตาของทุกคน พี่ชายที่คอยดูแลน้องเล็กของวง ชนิดที่ออกนอกหน้าเกินตาพี่ๆคนอื่นในวง
ไม่ว่าจะครั้งไหนๆ ก็จะดูแล และ แทคแคร์ ลีแทมิน มากกว่าใครในวงเสมอ
สายตาที่ส่งออกมา แสดงถึงความห่วงใย ที่มีมากขึ้นทุกครั้ง
.
.
.
คุณรู้ไหม .....คำว่า ห่วง กับ คำว่า หวง สะกดคล้ายกัน
ต่างกันแค่ ไม้เอก เท่านั้นเอง ....
สายตาของพี่ ที่แสดงออกมา นับวัน มันเริ่มจะเกินคำว่า ห่วง มากขึ้นไปทุกทีแล้วนะครับ...
แต่ความรู้สึกของพี่น่ะ ผมคงรับมันไว้ไม่ได้หรอกฮะ ...เพราะผม ไม่ใช่แบบนั้น
.
.
.
ไม่ว่าเรา จะไปทำงานที่ไหน พี่จงฮยอน จะแสดงความรู้สึกห่วงใยผมมากจนเกินไป
เวลาที่ผมไปเล่นกับพี่มินโฮกันสองคน พี่มักจะตามไป ทั้งๆที่ ผม .....อยากจะอยู่กับพี่มินโฮสองคน
พี่รู้ไหมฮะ....ว่าผมรำคาญ
.
.
.
ช่วงเวลาที่เราทำงานด้วยกัน พี่แคร์ผมมากที่สุด...เสมอ
และวันนี้ วันที่เราจะต้องขึ้นคอนเสิร์ตกับพี่ๆร่วมค่าย ครั้งใหญ่
เช้าวันนี้ ผมตื่นขึ้นมา ด้วยอารมณ์ที่ยากจะเข้าใจ
.
.
เมื่อคืน พี่มินโฮ ออกจากห้องไปตอนดึกๆ พี่เขาไปนอนกับพี่คีย์ เพราะพี่คีย์กลัวผีมากๆ
ผมเกิดคำถามขึ้นในตอนนั้น
...พี่มินโฮ...พี่ไม่แคร์ผมบ้างเลยหรือไง
...พี่มินโฮ...ผมก็กลัวผีเหมือนกันนะ
...พี่มินโฮ...พี่จะทิ้งให้ผมนอนคนเดียว ...อย่างนั้นหรอ
.
.
.
[color=aquamarine]ใช่สิ ....ลืมไปรึปล่าว คนที่พี่มินโฮแคร์มากที่สุดน่ะ คือพี่คีย์ ไม่ใช่ตัวผม[/color].
.
.
สุดท้าย ในคืนนั้น ผมก็ต้องนอนคนเดียว .....จนผลอยหลับไป
แต่ในตอนเช้า ที่ตื่นขึ้นมา กลับมีใครนอนข้างกาย โอบกอดผมไว้
และ คนๆนั้น ก็ไม่ใช่ใคร ....คิม จงฮยอน
ผมพยายามให้หลุดพ้นจากการเกาะกุมของคนข้างกาย
สองแขนเรียว พยายามแกะลำแขนของอีกฝ่าย คงไม่ใช่ความรู้สึกอะไร นอกไปจากคำว่า รำคาญ
พี่จงฮยอน....ตื่นเถอะครับ แทมินพูดเรียบๆ ซึ่งในตอนนี้ ชักจะรำคาญ มากขึ้นทุกที
อืมม นอนต่ออีกนิดได้ไหม? ร่างโปร่งยังคงงัวเงีย นอนเฝ้าน้องเล็กทั้งคืน กว่าจะได้นอนก็ตอนเช้า
งั้นก็เชิญพี่นอนต่อคนเดียวละกัน แทมินลุกขึ้นจากเตียง และ เดินเข้าห้องน้ำไป โดยไม่สนใจอีกคนเลย
.
.
.
เสียงน้ำใสไหลกระทบกระเบื้องห้องน้ำ ความสดชื่น กระทบกับผิวบอบบาง
แก้มเนียนใสแดงระเรื่อเล็กน้อย ด้วยความเย็น เวลาอาบน้ำในตอนเช้า ให้อาบด้วยน้ำเย็น
จะทำให้เราสดชื่น และ พร้อมที่จะทำงานอย่างเต็มที่ กับคอนเสิร์ตครั้งใหญ่ของค่าย
ใครคนหนึ่งเคยบอกผมแบบนั้น
แต่แล้ว เขาก็อารมณ์ดีได้ไม่นานนัก เสียงทำลายสวรรค์ของเขา ก็ลอยมาจากข้างนอกแทบจะทันที
แทมิน...ได้ยินพี่ไหม? จงฮยอนยืนพิงประตู แนบหูฟังเสียงอีกคน หวังว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน
พี่เตรียมเสื้อผ้าให้นายแล้วนะ เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำห้องพี่อนยูก่อนนะจงฮยอนยิ้มอย่างร่าเริง
คอนเสิร์ตวันนี้ ต้องสนุกมากแน่ๆ เพราะแทมินของเขาเต้นBattleกับรุ่นพี่ร่วมค่าย และวันนี้เขาคงจะได้บอกคำสำคัญกับแทมินเสียที
.
.
.
หลังจากที่เสียงประตูห้องเงียบไปไม่นาน แทมินก็ตะโกนออกมาด้วยความรำคาญ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ไม่รู้หรือไง..ว่าผมรำคาญ
สายตาของพี่ ที่ส่งมาให้ผม ผมขยะแขยงมัน ได้ยินไหม
ฮึก....ทั้งๆที่ผม...ฮืออ เกือบจะได้จับคู่กับพี่มินโฮ หยดน้ำใสไหลเรื่อยลงมาอาบแก้มเนียน
ทั้งๆที่....ถ้าไม่มีพี่...พี่มินโฮ...ก็จะมาหาผม หยาดน้ำที่ไหลลงมาปนไปกับเสียงสะอื้นและร่ำไห้
.
.
.
ความรู้สึก ที่ยากจะอธิบาย
[b].......................ความเกลียดชัง.........................
.......................ความรักใคร่..........................
.......................ความหึงหวง..........................
.......................ความห่วงใย..........................[/b]
ถ้ามันเจ็บ และ น่ารำคาญ
ใยจึง....ต้องยัดเยียดให้แก่กัน [/color]
[color=darkviolet]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[b]ผิดที่เธอ[/b]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[/color]
[color=deeppink]พี่อนยู...จงฮยอนเข้าห้องมาได้ไม่นาน ก็รีบอาบน้ำแต่งตัว และ ปรึกษาหัวหน้าวงทันที
ว่าไงล่ะผู้ชายที่อบอุ่น และใจดีที่สุดในวง ยิ้มตาหยี พี่ชาย ที่พร้อมจะให้คำแนะนำดีดี ในทุกเรื่อง ที่อยากจะปรึกษา
วันนี้ ผมจะบอกรักแทมินครับ จงฮยอนยิ้มอย่างอารมณ์ดี
เห.....นายมั่นใจแล้ว ว่ารัก ....... อนยูมองอย่างพิจารณา ผู้ชายเจ้าชู้ ที่ใครๆก็มองว่าเพลย์บอย ดูแล้ว ไม่น่าจะรักใครได้เลย กลับมาบอกเขา ด้วยท่าทีตื่นเต้น ว่ารักน้องร่วมวง
แล้วแทมินรู้ตัวบ้างรึปล่าว
น่าจะรู้นะครับ สายตาของผม มันบ่งบอกมากขึ้นทุกวัน และ การกระทำที่ผมทำ แทมินน่าจะรู้ตัว
แล้วแทมินเขาชอบไหม ในสิ่งที่นายทำให้น่ะ แทมินชอบมันรึปล่าว
ต้องชอบสิ แทมินกับผม สนิทกันจะตาย แล้วที่สำคัญ ผมก็แคร์แทมินมากกว่าใครด้วย
โชคดีนะ สมหวังไปซะ เพราะมินโฮกับคีย์ก็คงจะเคลียร์กันเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่พี่นี่แหละ ที่ต้องอยู่โดดเดี่ยวอนยูพูดอย่างงอนๆ
พี่ครับ อย่าคิดมากสิ พี่ก็มีพวกผมไง แต่ไม่รู้ว่า แทมิน จะรับรักผมไหมน่ะสิ
.
.
.[/color]
[color=darkviolet]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[b]ผิดที่เธอ[/b]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[/color]
[color=deeppink]ห้องอาหารในโรงแรมชื่อดัง โต๊ะอาหาร ตำแหน่งการนั่ง ยังคงเหมือนเดิม อนยู แทมิน จงฮยอน และอีกฝั่ง
มินโฮ กับ คีย์ บรรยากาศควรจะดี ถ้าไม่มีใครบางคน ที่เปลี่ยนไป....
แทมิน ทานนี่สิ มันดีต่อสุขภาพนะ วันนี้นายเต้นเยอะ ใช้พลังเยอะ เพราะฉะนั้น นายต้องทานเยอะๆจงฮยอนพูดเจื้อยแจ้ว พร้อมทั้งตักอาหารเกือบจะทุกอย่าง ที่บำรุงร่างบางได้ ให้ทานมากมาย
ถ้าเป็นปกติ แทมินคงจะรับไปทานเงียบๆ ไม่พูดอะไร นอกจากรอยยิ้มที่มอบให้ ตามแบบฉบับของน้องเล็ก
แต่วันนี้ มันเกินจะทนไหว ความรำคาญ สะสมมากขึ้นทุกครั้ง ที่จงฮยอน มอบให้
ความรู้สึก ที่มากกว่าคำว่าพี่น้อง
ความรู้สึก ที่มากกว่าคำว่าห่วงใย
ความรู้สึก ที่เรียกว่า ...............[color=red]รัก[/color]
มือบางปัดจานอาหาร ชาม แก้วน้ำ ปัดออกไปให้พ้นทาง
เสียงเศษแก้วกระทบกับพื้นห้องดังไปทั่วบริเณ
เศษอาหารเปรอะเปื้อนไปทั่วทั้งเสื้อผ้า ของผู้ตัก และ ความเงียบ ที่เริ่มก่อตัว
ทั้งสี่คนนั่งนิ่ง อึ้งกับการกระทำที่ไม่เคยได้รับจาก แทมิน น้องเล็กของวงที่มักจะยิ้ม และทำให้รุ่นพี่ในวงยิ้มได้เสมอ
ผมรำคาญ พี่จงฮยอน ได้ยินไหม ว่าผมรำคาญ ทุกสิ่งที่พี่ทำให้ผม มันมากจนเกินไปแทมินพูดเรียบๆ
ในตอนแรก ผมไม่ปฎิเสธ เพราะไม่นาน เดี๋ยวพี่ก็คงจะเลิกทำ แต่มันไม่ใช่จงฮยอนนั่งนิ่ง ฟังทุกถ้อยคำ ที่ทำให้เขาปวดร้าว
มันมากเกินไปครับ..มากจนเกินไป....ทุกอย่าง...รวมทั้งความรู้สึกของพี่ ร่างโปร่งเงยหน้าขึ้นมา สบตากับแทมินนิ่ง
ผมรำคาญ....เราต่างกันนะครับ....กรุณาอย่ามายุ่งกับผมอีกดวงตาคมวูบไหว แทมินสบสายตานิ่ง หวังว่าพี่จะเข้าใจนะฮะ
ผมไม่หิว ขอตัวนะครับ แทมินเดินออกไปเงียบๆ ทิ้งให้ทั้งสี่คน มองตามอย่างไม่เข้าใจ
.
.
.
แทมิน นั่งในลอบบี้ของโรงแรม นั่งทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา
เราต่างกันเกินไป ตั้งแต่แรกแล้ว
[color=aquamarine]ผมรำคาญ ที่พี่ เข้ามาคุยกับผมก่อน
ผมรำคาญ ที่พ่ มักจะแคร์ผม มากกว่าตัวเอง
ผมรำคาญ ที่พี่ ชอบให้ผมไปรอที่มหาลัยของพี่
ผมรำคาญ ที่พี่ ใส่ใจความสูงและสุขภาพของผม มากกว่าตัวพี่
ผมรำคาญ ที่พี่ ส่งสายตาที่ยากจะเข้าใจความรู้สึก มาให้ผมเสมอ
ผมรำคาญ ที่พี่ ทำให้ผมรู้ตัวว่า คนอย่างผม มันไม่คู่ควรกับพี่เลย[/color]
นวลปรางค์ใส มีหยาดน้ำตาเปรอะเปื้อน
[URL=http://www.imeem.com/people/Bt7gtR-/music/BKtOHH9R/bum_panadda_pit_tee_tor/]Listen Music[/URL]
ความเกลียดชัง ความรำคาญ ความรู้สึก หลั่งออกมาเป็นหยดน้ำตา ที่ไหลออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
.
.
.
[color=violet]คนอย่างเธอถึงทำอย่างไร ไม่มีวันที่ฉันจะมองว่าดี
ไม่มีวันเปิดหัวใจรักเธอ กลับไปซะอย่ามาให้เจอกันเลย
เธอก็รู้ว่าฉันทุกครั้งไม่เคยใจอ่อน กับการทุ่มเทของเธอ
แต่แล้วทำไม วันนี้มีเธอจนล้นในใจ ก่อนนั้นก็ไม่เคย จะคิดอะไร
มันเกลียดไม่อยากจะมองด้วยซ้ำ [/color]
ผมรำคาญ พี่ได้ยินไหม..ฮือ...ฮึก
[color=violet]สิ่งที่ทำลงไป ไม่ควร ฉันเองก็รู้ ห้ามอย่างไร
มันอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม กลับไปวันที่ไม่มีใครให้สบตา
ผิดที่เธอคนเดียว เธอทำให้ความรักเกิด เพื่ออะไร
เมื่อต่าง ต่างก็รู้กันอยู่ เราอยู่บนโลกที่ควร ห่างกัน [/color]
ถ้าพี่ไม่แคร์ผมมากกว่าใคร ..ฮึก... ถ้าไม่มีพี่....ฮือ...ฮึก... ผมคงจะมีความสุขมากกว่านี้
แต่ทำไม ผมถึงเจ็บ...ฮึก....ฮือ.... เวลาที่เราสบตากันตรงๆ ทุกถ้อยคำที่เอ่ยออกไป..ฮึก.. ผมเจ็บมากเลย...
[color=violet]ตั้งแต่วันที่รู้ตัวเอง รู้ว่าใจของฉันกำลังรักเธอ
ก็เหมือนใจมันแบ่งครึ่งเป็นสองทาง
ห่างกันไปไกลๆ แล้วลืมเธอเลย
กับปิดทางให้เธอแล้วทิ้งอะไรทุกอย่าง
แต่อย่างไงก็มีน้ำตา[/color]
..วันนี้ทั้งวัน บรรยากาศจึงดูครึมๆ ไม่มีเสียงจากจงฮยอน ที่มักจะเรียกหาน้องเล็กเสมอๆ
ดูเหมือนคู่ในวันนี้ ก็เปลี่ยนไปตามสถานการณ์ ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
พี่มินโฮฮะ....เราไปหาน้ำดื่มกันนะฮะ...ซ้อมเหนื่อยๆไปกันเถอะฮะแทมินจับแขนก่อนจะ
เขย่าอย่างออดอ้อน
มินโฮหันไปหาคีย์ เป็นเชิงคำถาม จะให้ไปไหม
[i]...คีย์..ฉันอยากอยู่กับนายนะ ...จะให้ฉันไปกับแทมินรึปล่าว....[/i]
คีย์ยิ้มให้น้อยๆ ก่อนจะพยักหน้า
[i]....ไปเถอะมินโฮ แทมินกำลังต้องการที่พึ่งนะ...[/i]
คีย์ ....นี่นายต้องซ้อมร้องท่อนนี้ใหม่นะ ...นายต้องร้องตรงนี้ ด้วยน้ำเสียงแบบนี้จงฮยอนเดินมาสะกิดไหล่บาง ก่อนจะพูดประโยคประจำ ที่ปกติจะพูดกับอีกคน
อะ...อืม...แต่ว่าตรงนี้ไม่ใช่ท่อนของผมนะครับ คีย์มองท่อนเนื้อเพลงอย่าง งงๆ
อ...อ๋อ...โทษทีนะ...งั้นเดี๋ยวพี่ไปพักก่อนนะ ร่างโปร่งเดินซึมๆไป
ถ้าถามว่า เจ็บไหม
ก็คงจะตอบได้ทันที เจ็บมาก ถ้าเขา ลองถอยออกมามอง สังเกตสักนิด
ก็คงจะรู้ ว่าในสายตาแทมิน ไม่เคยมีเขาเลย
สายตาของนาย มองแต่มินโฮ
นายไม่เคยมองพี่เลย แทมิน
แต่นายรู้อะไรไหม ....มินโฮกับคีย์ เป็นมากกว่าเพื่อน
สองคนนั้น มีอะไรที่นายไม่รู้
.
.
.
เขาสองคน แคร์กันมาก พี่ควรจะบอกนายไหม นายจะได้ไม่เจ็บเหมือนพี่
ควรไหม ควรบอกไหม
แต่ว่านาย รำคาญพี่นี่นา ถ้าบอกนาย นายคงจะไม่เชื่อ และจะยิ่งรำคาญ
พี่ยังไม่อยากให้นายเกลียดพี่....ถ้าพี่จะเห็นแก่ตัว ไม่ให้นายรำคาญพี่
แล้วให้นายรับรู้ความจริงเอง จะผิดไหม[/color]
[color=darkviolet]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[b]ผิดที่เธอ[/b]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[/color]
[color=deeppink]พี่มินโฮฮะ.....เหนื่อยไหม? แทมินมองร่างสูง ที่ตอนนี้ดื่มน้ำอยู่
หืมมม.....เหนื่อยสิ แล้วนายล่ะมินโฮดื่มน้ำต่อ ไม่ได้สนใจร่างบางเท่าไหร่นัก
เหนื่อย.....เหนื่อยมากๆแทมินเหม่อลอยออกไป ถ้าเป็นปกติ พี่จงฮยอนจะเข้ามาถาม
เอาน้ำดื่มเย็นๆมาให้แทบจะทันทีที่หยุดซ้อม แล้วจะถามเขาก่อนเป็นคนแรกเสมอ
[i]เหนื่อยไหม[/i]
แทมินส่ายหน้าน้อยๆ ไม่รู้เมื่อไหร่กัน ที่ความรู้สึก ความคิด มักจะมีแต่จงฮยอน
คงเป็นเพราะพี่จงฮยอน มักจะทำเป็นประจำ จนติดเป็นนิสัย
แทมิน...พี่ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมจงฮยอนเดินมาเงียบๆ
แทมินเปลี่ยนอารมณ์เป็นรำคาญแทบจะทันที เขารำคาญมากๆ
ผมรำคาญ แทมินไม่แม้แต่จะหันไปมอง นั่งนิ่ง เหม่อไกลออกไป
.
.
เชิญครับพี่จงฮยอน เดี๋ยวผมจะไปหาคีย์พอดีมินโฮรีบลุกให้สองคนได้ปรับความเข้าใจกันทันที
สู้ๆนะครับพี่ มินโฮกระซิบเล็กน้อยให้ได้ยินเพียงแค่สองคนเท่านั้น
จงฮยอนทำได้เพียงแค่ยิ้มบางๆเท่านั้น
บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบ
แทมินยังคงนั่งนิ่ง และ จงฮยอนก็ยังคงยืนนิ่งเช่นกัน และก็เป็นร่างโปร่ง ที่ต้องเป็นผู้เปิดบทสนทนาก่อน
พี่รู้...ว่านายรำคาญพี่....แต่พี่ไม่เคยรำคาญนายจงฮยอนลงไปนั่งคุกเข่า และเตรียมดอกไม้ไว้ด้านหลัง ท่าขอแต่งงาน แต่เขาเพียงแค่จะมาบอกรัก ครั้งสุดท้าย ที่จะทำให้แทมินรำคาญ
พี่....ร...
ผมรำคาญ ผมเกลียดพี่ ได้ยินไหม หยุดสักที หยุดทำแบบนี้ได้แล้ว..ฮืออแทมินลุกขี้นยืนพูดทั้งน้ำตา
.
.
ถ้าไม่มีพี่ ผมจะได้จับคู่กับพี่มินโฮ ทั้งๆที่ผมชอบพี่มินโฮ...ฮึก...ฮืออ
ทั้งๆที่ถ้าพี่ไม่แคร์ผม....พี่มินโฮ ก็จะต้องดูแลผม...
...ฮึก...ผม...เกลียด...พี่..พูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที
ทิ้งให้อีกคน ต้องเสียใจมากมาย กับถ้อยคำที่เอื้อนเอ่ยของตัวเอง
จงฮยอน มองดอกไม้ในมือ คงจะไม่มีวันได้มอบ และคงจะไม่มีวันได้บอกความรู้สึกที่เก็บมานาน
หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ทั้งน้ำตา
หยดน้ำตาลูกผู้ชาย ไหลออกมาไม่ขาด
ความเสียใจมากมาย เกาะกุมที่หัวใจ
เจ็บ มาก เจ็บมากๆไปถึงหัวใจ
มือข้างที่ว่าง กุมหน้าอกด้านซ้ายไว้อย่างปวดร้าว
ฮ่า...ฮ่าๆๆๆ พี่ก็แค่คิดไปเองใช่ไหม...ที่บางที นายอาจจะมีใจให้พี่
ทั้งๆที่พี่ รักนายมากขึ้นทุกวัน....แต่นาย..กลับรำคาญพี่เช่นกัน....
ฮ่าๆ...จากนี้ พี่จะไม่ไปกวนนายอีก...ฮึก...
หมัดถูกปล่อยออกไปเต็มแรงบนเก้าอี้ที่นั่ง ความเจ็บที่ข้อมือ เจ็บได้ไม่เท่ากับหัวใจในตอนนี้ที่เจ็บเลย
เลือดไหลอาบไปทั่วทั้งมือ ก็ ยังไม่เท่าหัวใจที่แตกสลายเลย
.
.
...................ไม่เท่าเลย...................
.
.
.
แทมินที่เดินออกมานานแล้ว ยังคงยืนนิ่ง มองการกระทำของร่างโปร่ง
ภาพพี่จงฮยอน มือข้างหนึ่งถือดอกไม้ และอีกข้าง ก็ต่อยหมัดเต็มๆกับเก้าอี้
ไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่บอกว่ารำคาญ
ไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่บอกว่าเกลียด
แต่เห็นแบบนี้ ก็อยากจะเข้าไปห้าม
แต่ผมเลือกแล้ว...ฮึก...ฮึ....พี่อย่ามาทรมานเพราะผมอีกเลย....
[color=violet]ไม่รู้ทำไมต้องรับเธอมาในหัวใจ
ก่อนนั้นก็ไม่เคยจะสนใคร
มันแปลกที่ใจมาเป็นอย่างนี้[/color]
ก่อนคอนเสิร์ตจะเริ่ม ยังมีเวลาพักอยู่ แทมิน จึงเรียกมินโฮออกไปคุยกันสองคน โดยที่คีย์ลากจงฮยอนไปแอบดูด้ยกันที่มุมหนึ่ง
พี่มินโฮ...พี่เป็นคนที่มีเสน่ห์มากๆเลย รู้ไหมฮะ แทมินยิ้มให้ ก่อนจะเอ่ยชม คนที่ตัวเองแอบชอบมานาน
ขอบใจนะ นายก็มีเสน่ห์เหมือนกัน
พี่ฮะ....คือผม
หืมม .....มินโฮหันไปจ้องแทมินเล็กน้อย
ผมชอบพี่ฮะ แทมินยิ้มอีกครั้ง
พี่ก็ชอบนายนะ
ผมไม่ได้ชอบพี่แบบนั้น
ผมชอบพี่แบบ รัก
มินโฮหันมาสบตาแทมินทันที มือใหญ่ลูบหัวร่างบางเบาๆ
จงฮยอนและคีย์ ที่แอบดูอยู่นาน จงฮยอน ซึ่งทนไม่ได้ จึงขอตัวออกไปก่อน
พี่จงฮยอน....อย่าคิดมากนะครับคีย์มองตามอย่างห่วงๆ
ขอบใจนะ คนแอบดู จึงเหลือเพียงคีย์คนเดียว
นายไม่ได้รักพี่แบบนั้นหรอก
แต่ผมรักพี่จริงๆนะฮะ...
พี่รักคีย์ แทมิน...เราสองคนคบกันอยู่.......พี่รู้จักคำว่ารักดีมินโฮยิ้มให้น้องเล็กของวง คำว่ารักของเขา มอบให้คีย์ได้คนเดียวเท่านั้น
แต่คำว่ารักของผม จะเหมือนกับคำว่ารักของพี่ได้ยังไง.....
นายเคยใจเต้นกับพี่หรือไงล่ะ หืมม นายเคยแคร์พี่รึปล่าว...มันก็ไม่ใช่
สิ่งที่นายเรียกว่ารักพี่ มันไม่ใช่รักหรอกนะ
แล้วแบบไหนล่ะฮะ ที่เรียกว่ารักแทมินถามอย่างสงสัย ก็เขามั่นใจว่ารักพี่มินโฮมาตลอด
พี่ตอบให้ไม่ได้หรอก...ความรักน่ะ นายต้องหาความหมายของมัน ไปพร้อมๆกับคนที่อยากจะหาความหมายนี้กับนายมินโฮพูดก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้แทมิน คิดทบทวน ว่าจริงๆแล้ว รัก ใครกันแน่
.
.
.
แล้ว การที่เราเสียใจ ที่ทำให้เขาเจ็บ จะเรียกว่ารักไหมฮะ...
ถ้ามันเรียกว่ารัก พี่จงฮยอนก็ผิดมากๆ ที่ทำให้ผมรู้สึกรัก
.
.
.[/color]
[color=darkviolet]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[b]ผิดที่เธอ[/b]:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[/color]
[color=deeppink]ผมเกลียดพี่จงอยอน
ผม รำคาญ พี่จงฮยอน
แต่ผม ก็รู้สึกเจ็บทุกครั้ง ที่ทำให้พี่เขาเจ็บ
ความรู้สึกนี้ เรียกว่ารักได้รึปล่าว
คำว่าเกลียด กับ คำว่ารัก มันต่างกันอย่างไร
ผมไม่รู้เลยจริงๆ[/color]
[color=darkviolet]::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::ผิดที่เธอ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::[/color]
[color=pink][b]Kiss Talk[/b]
มันเป็น SF แพกเกจคู่นะคะ พาร์ทนี้ จบที่ตรงนี้ค่ะ คือ จบที่นี้ แต่เรื่องจะไปจบอีกตอน
พาร์ทนี้ จงฮยอน เจ็บปวด แต่แทมินรำคาญจงฮยอน เกลียด แต่ รัก
ใครเคยรู้สึกแบนี้ไปพร้อมๆกันไหม? อาจจะน้อยคน ที่เคยประสบ
แต่รู้ไหม ถ้าใครได้สัมผัส ความรู้สึกที่ยากจะตัดสิน มันเจ็บมากเลยยย
ทั้งๆที่เกลียด แต่ ก็ รัก ยากที่จะอธิบาย พาร์ทหน้า จะเป็นตอนที่จงฮยอนจะเอาคืน
แทมินต้องเจ็บ ฮ่าๆ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ช่วงนี้งอนแทมินล็กน้อย แต่ก็ยังรัก
มันไม่เศร้าใช่ไหม จริงๆแล้วอยากจะแต่งให้มันเศร้าล่ะ ฮ่าๆ ขออภัยถ้ามันไม่สนุกนะคะ และก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ kiss 3[/color]
ผลงานอื่นๆ ของ whizsun ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ whizsun
ความคิดเห็น