วิธีทำแผลของยมทูตอันดับ 1

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เป็นภาคเสริมที่คิดขึ้นได้กันสดๆเลย


เขียนลงทางเฟส

คิดว่าเอามาลง เด็กดีหน่อยจะเสียหายอะไร

ก็เอามาแปะ แบบไม่ได้ดูคำผิดเลย 555

ถ้าหากพบเจอก็ช่วยแจ้งด้วยนะ ^^;;

แล้วฟิคหลักของคุณยมทูตอันดับ1 ยังไม่มีการเขียนขึ้นอย่างเป็นทางการนะครัช

ก็หากใครสนใจก็บอกได้นะ

ป.ล. คือเรื่องนี้ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยนะ มันคือแรงมโนตอนที่เราปวดแขนมากๆ จนอยากจะตัดแขนแล้วต่อแขนใหม่


(///ฮา)

เนื้อเรื่อง

เขาฝั่งเขี้ยวลงบนแขนของตัวเอง ขอเหลวสีแดงเริ่มไหลลงตามผิวสีขาวกระดาษ เขาออกแรงจมเขี้ยวสีขาวให้ลึกลงไป จนแน่ใจว่ามันถึงชั้นกระดูกแล้ว จึงเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับของเหลวสีแดงที่ติดอยู่ตามฟันเขี้ยว

 

"เลือดเนี้ย กลิ่นเหมือสนิมจริงๆ ไม่เข้าใจว่าแดร็กคูล่าดื่มมันลงไปได้ยังไง"

 

เขาหยิบดาบคู่กายที่ถูกพันด้วยผ้าโอบิสีนิล ที่อยู่ข้างๆตัวขึ้นมา ค่อยๆแทงลงไปในผิวสีขาวกระดาษที่บัดนี้ ถูกย้อมไปด้วยสีแดง แล้วกรีดมันลงมาเป็นทางยาวอย่างรวดเร็ว

 

"อ๊าค.......อึก........"

 

เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อกรีดแขนตัวเองเสร็จ เขาก็โยนดาบสีเงินที่ปลายดาบมีของเหลวสีแดงติดอยู่นิดหน่อย ไปข้างๆตัว ก่อนที่จะเอาบ้างสิ่งบ้างอย่างออกจากเสื้อฮากามะสีขาวที่กองอยู่ข้างๆออกมามันคือ...

 

"สิ่งนี้คงช่วยได้ดีกว่ามุรามาสะสินะ..."

 

นั่นคือมีดสั้นอันเล็กขนาดเหมาะมือ ดูเหมือนมันจะเอาไว้ปาดคอคนซะมากกว่า เขาเริ่มเอามีดจ่อลงที่แผลกว้างแล้วแทงมันลงไป

ฉึก!!

เขาออกแรงงัดบางสิ่งบ้างอย่างออกมาจากแผลลึก ของเหลวสีแดงไหลออกมาเหมือนท่อน้ำแตก สิ่งที่งัดออกมาคือกระดูก!

เป๊าะ!!

เสียงข้อต่อกระดูกหักดังลั่น

 

"อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค"

 

เจ็บปวดแถบขาดใจ แต่ยังไงก็ต้องทน เมื่องัดกระดูกชิ้นโตออกมาได้แล้วเขาก็โยนกระดูกนั่นไปที่ๆเดียวกับที่ตอนแรกโยนดาบมุรามาสะ แล้วใช้มืออีกข้างที่ว่างจากการงัดเรียกดาบกลับเข้าสู่เจ้าของ

 

"むらまさ ライフ!!!"

 

เขาท่องมนอะไรซะอย่างก่อนที่ผิวสีกระดาษจะสมานตัวเหมือนกับไม่เคยมีเหตุการณ์งัดแงะกระดูกขึ้น พอแผลสมานตัวเสร็จเขาก็ยกมือขึ้น สบัดไปมา

ก่อนที่จะเก็บเอาฮากามะสีขาวมาใส่แล้วนำดาบมาเน็บที่ตัวไว้เหมือนเก่าแล้วเดินออกไป

 

"งัดมันออกมาดีกว่าจะทนเจ็บว่างั้นมั้ย มุรามาสะ....."