ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {MP}แคร์อะไร ในเมื่อหัวใจสั่งให้เรารักกัน [มุกพราว]

    ลำดับตอนที่ #9 : CH.9 พระเอกของพราว

    • อัปเดตล่าสุด 15 ธ.ค. 54


     


    Ch.9 พระเอกของพราว



                    ผมยาวสลวยสะบัดไปตามแรงลมขณะที่คนตัวเล็กกำลังวิ่ง เหงื่อไหลลงมาที่แก้มใส มุกวิ่งขึ้นบันไดมาจนถึงชั้นดาดฟ้า ร่างสูงมองไปรอบๆพบว่าไม่มีใคร จึงนั่งทรุดตัวลง


    “โธ่เว๊ยยยยยยยยยย!” มุกตะโกน  “แค่นี้ทำไมไม่กล้าวะ พูดไปเซ่~~~~~ คนตัวสูงขยี้หัวตัวเองไปมาอย่างอารมณ์เสีย

    “บ้าเอ๊ยยย ปอดว่ะมุก ปอดๆๆๆได้ยินมั้ย ><


     

    “เออ ได้ยิน -0-“ เสียงบุ๊คดังมาจากประตูทางเข้าดาดฟ้า คนตัวเล็กหันไปมองก่อนจะถอนหายใจออกมา

     
    “ว่าแล้วว่าต้องมาอยู่ที่นี่ ฮะเฮ้ย ใจเย็นๆ” ยังพูดไม่ทันจบบุ๊คก็โดนคนตัวเล็กวิ่งมาสวมกอดเข้าให้


    “บุ๊ค
    TT______TT พราวแกล้งเค้า พราวแกล้งเค้า จัดการพราวให้ที ~” มุกงอแงไม่เป็นภาษา อีกคนลูบหัวอย่างเข้าใจ


    “มุก แกใจเย็นๆดิ”


    “พราวต้องแกล้งไม่รู้แน่ๆ พราวเซ่อ พราวเซ่อที่สุดดดด
    TT

     



    “ฮัดชิ้ว
    ><” พราวเอามือปิดปาก พลางมองไปรอบๆ “ฝุ่นก็ไม่เยอะ ไอแบบนี้ยังกะมีคนแอบด่าเลยแฮะ = =

     

    อุ่ย! มุกสะดุ้งเบาๆ

     



    กลับมาที่ดาดฟ้า

    “หยุดร้อง ฮึบ -0-“ บุ๊คทำสีหน้าจริงจัง นิ้วเรียวจิ้มปลายจมูกคนตัวเล็กเบาๆ

    “ฮึ้บ ! T^T..อีกคนทำตามอย่างว่าง่าย บุ๊คถอนหายใจเบาๆ ในที่สุดคนตรงหน้าเธอก็หยุดร้องไห้ซะที


    “มาว่ากันต่อ ทำไมต้องฝืนยิ้มด้วยมุก แล้วทำไมต้องเป็นใจให้พราวอยู่ใกล้พี่กันขนาดนั้น แล้วยังทำตัวเหมือนไม่สนิทกับพราวอีก แล้ว
    ..


    “หยุด เค้าฟังตัวไม่ทันอ่ะ
    -.-


    “เฮ้อ
    ก็ฟังให้ทันสิย๊ะ ตอบรวมๆเลย ว่ามา -0- 


    “ก็
    ..ก็ ก็นะ..ก็



    “ไอ
    -มุก - -* “ บุ๊คดุ อีกคนทำหน้าหงอยๆก่อนจะพูดต่อ



    “ก็บุ๊คลองคิดดู กว่าพี่กันเค้าจะมาอยู่จุดนี้ได้ ต้องพยายามแค่ไหน เค้าเปลี่ยนแปลงตัวเองก็เพื่อพราว มุกซะอีก เคยพยายามอย่างพี่กันก็ไม่เคย เจอคนที่ดีกว่าแล้วรักพราวขนาดนี้ เราก็ต้องยิ้มดีใจกับพราวไม่ใช่รึไงแฝดน้อง
    TT


                    มุกพูดรัว คนตัวเล็กเบะปากจะร้องไห้อีกครั้ง  ก่อนจะถูกมือทั้งสองข้างของบุ๊คยื่นเข้ามากุมใบหน้าตนไว้ บุ๊คยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

     

    “จำไว้นะมุกตุ๊ก  แก-ไม่-ใช่-นาง-เอก -0-


    “ฮะ? ”


    “อย่า มา โอเว่อร์ ดราม่า
    -0-.. ถูกกกกกก เรื่องนี้เค้าไม่ได้แต่งให้มุกเป็นนางเอก -..- (ไรท์อิน)


    = =


    “มุกจำตอนนั้นได้มั้ย ตอนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ๆ ตอนนั้นเสียงเธอห้าวมาก
    .. ห้าวแบบ นี่แกเป็นผู้ชายใช่มั้ย -0-


    “นี่หลอกด่า?
    - -*


    “ฟังบุ๊คดิ ตอนนั้นครูยังบอกเลย ว่าถ้าเทียบคีย์แล้ว ต่อกับเสียงสูงของพราวลำบาก
    .. แล้วใครน๊า ตอนนั้นงอแง จาเอาๆ หนูจะร้องต่อพราว -3-


    “เออ แล้วไงล่ะ เรื่องมันนานมาแล้วอ่ะ พูดเพื่อ?  
    - -*


    “ใครก็ไม่รู้ ตอนอยู่ด้วยกันก็ทำเป็นเล่น แต่พอตอนดึกๆ กลับไปแอบซ้อมอยู่คนเดียว ซ้อมจนวันต่อมาเสียงแหบ ฮ่าๆๆๆๆ”


    “ตลก?
    - -*


    “ม่ายๆ โอ๋เอ๋ๆ แล้วไง สุดท้ายตัวก็ได้ร้องคู่พราวด้วยตอนนั้น” บุ๊คยิ้มก่อนจะพูดต่อ


    “แล้วยังจะบอกว่า ตัวเองไม่เคยทำอะไรเพื่อพราวอีก? แล้วทุกวันนี้ที่มุกคอยดูแลพราว โกรธเป็นเด็กๆเวลามีใครมารังแกพราว ทำเนียนไปอยู่ใกล้ตลอดแม้กระทั่งบนเวที



    อา ข้อหลังนี่ ก็ถือเป็นเรื่องดีใช่มั้ย -.,-  มุกคิดในใจ



    “ปกติทำตัวแมนจะตาย แต่พออยู่กับพราว กลับทำตัวเป็นเด็กให้โดนแกล้งได้บ่อยๆ -0-


    “ชักจะพูดมาก
    - -*


    “ต่อหน้าพราวทำเป็นโกรธ แต่พอลับหลังพราวกลับยิ้มไม่หุบ
    -3-


    “ถ้าพูดต่อ มุกจะเหนี่ยว (
    -/////-)*” คนตัวเล็กนะแดงระเรื่อ ทำท่ากำมือขู่คนตัวสูง อีกคนไม่ถอย แต่ยิ้มให้อย่างใจดี



    “อีกคนก็น้าาาา ปากก็บอกว่าอยากแกล้งไอ้แสบ แต่พอเวลาไหน
    ไอแสบ ที่ว่าเฮิร์ตขึ้นมา ก็ทำตัวอยู่ไม่สุข ถามอ้อมๆจากคนอื่นเค้าไปทั่ว ว่ามุกเป็นอะไร เรื่องนั้นเรื่องนี้ใช่มั้ย คนอื่นเค้าดูไม่ออกเล๊ยย ว่าเป็นห่วงจนออกหน้าออกตา -3-


    “เจ๊ถามเหรอ
    .. เค้าไม่เห็นรู้เลย o(./////.)o 



    “ แล้วรู้รึยัง
    ^^


    “ฮะ?”



    “ว่าบางทีพราว อาจจะรักมุกอยู่ก็ได้
    ^^




    “รู้รึยังว่าพี่กันมาทำลายแกสองคนไม่ได้
    ^^


    “พูดเหมือนพี่กันเป็นผู้ก่อการร้าย
    = =



    “แล้วทีนี้รู้รึยัง
    ^^ ว่าตัวเองรักพราวมากแค่ไหนฮะ ไอ้แสบ ^^ ” อีกคนก้มหน้านิ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมคำตอบ 

     

     

     



    “รู้แล้ว
    ^^

     

     


                    รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้าเนียนอมชมพูของคนตัวเล็ก มุกจับมือบุ๊คเขย่าไปมา “ขอบคุณนะบุ๊คคค เค้าไม่อยากเป็นนางเอกละ
    ><


    “เอ๊อออ ฮ่าๆๆๆๆ” บุ๊คดีใจที่เห็นมุกยิ้มได้ คนตัวเล็กปล่อยมือบุ๊คลง ก่อนจะวิ่งไปที่ราวดาดฟ้า แล้วตะโกนสุดเสียง

     

    “พราวได้ยินม้ายยย มุกจะไม่เป็นนางเอกแล้วว แต่มุกจะเป็นพระเอกของพราวให้ได้  รักมุกนะพราวววว ~~~~~

     

    จะเป็น พระเอกของพราวให้ได้ ได้ยินมั้ย พราว :D


    รักมุกนะพราว (.////.)




    ______________________________







    อะ ไร นะ ไม่ได้ยิน ไหนขอเสียงดังดังโหน่ยย ม่ายได้ยิน -0- #ร้องเพลง
    ขออภัยที่ตอนนี้สั้นไปนิด เปิดเทอมไรท์กำลังไม่ชินกับนามธรรมที่เรียกว่า 'เคมี' จึงต้องอ่านๆๆจนไม่มีเวลา *หรา* สร้างภาพไม่ขึ้น55
    ลืมเค้าไปแล้วใช่มั้ย แต่จะบอกว่า ไรท์สัญญา จะไม่ดอง -.,-
    คู่นี้ยิ่งนานๆเข้าเริิ่่มไม่จิ้น แต่ระดับ เรียลล กันเลยทีเดียว
    แวะมาเวิ่นกันได้ ทักทายกันในคอมเม้นท์นิดโหน่ยย ว่าครั้งหนึ่งเราเคยมาร่วมสมาคมมุกพราวกัน(ใครตั้ง?55) ฮิฮุ
    ไรท์กับรีด ไปด้วยกัน เรียลได้ไกลฮะ ขอบคุณฮะ

    ตอนต่อไป .. คลิ๊กด้านล่าง(หากลงแล้ว) *กวนทีน*


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×