คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CH.1 แสบกะเจ๊
รูปเครดิต เพจมุกพราว
“ไอแสบ อย่าขี้เซา ตื่นนน!!” เสียงใสๆปนขมุกขมัว - -? ของร่างบางผู้กำลังยืนกอดอกอย่างไม่สบอารมณ์ดังขึ้น เบื้องหน้าคนขี้เซาที่กำลังหลับไม่ยอมตื่น
“เจ๊พราว มีรายย - -;; ” คนถูกปลุกถามเสียงงัวเงีย พลางเอาหมอนปิดหูแล้วนอนต่อ
“วันนี้มีซ้อม ไม่ได้ดูตารางซ้อมหรือไงหาาาา!!!!!? ” พราวตะโกนอีกรอบ ดึงหมอนออกจากมือ ’ไอแสบ’ ที่เธอขนานนามให้
“โอ๊ะ! จริงรึนี่!?” มุกเด้งตัวขึ้นมา “ตายละเจ้ งั้นเดี๋ยวเจ๊ไปรอข้างนอกนะ มุกอาบน้ำแปปนึง”
พูดจบก็ดันพราวให้ออกไปข้างนอก
‘ทำไมวันนี้มันปลุกง่ายจังวะ ปกติฉุดกระชากลากถูตั้งนาน กว่าจะลุก - -? ’ พราวคิด
ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก.. o( - -)?
“มันน่าสงสัย ..1..2..3 ไอมุกก! ” ร่างบางเปิด(ออกแนวผลัก)ประตูเข้าไปอีกรอบ ก่อนจะเห็น .. คนตัวเล็กนอนคุดคู้อยู่บนเตียงเหมือนเดิม
…ไอแสบขี้เซาเอ๊ย = =*…
“อะรายนะ ม่ายด้ายยิน โอ๊ะ โอ๊ะ เสียงดังๆหน่อยยย ม่ายได้ยินน~” เสียงงัวเงียพึมพำดังมาจากปากเรียวอมชมพูของคนตัวเล็ก ก่อนจะเห็นมาเห็นผู้ที่ตนเรียกว่า ‘เจ๊’ ยืนหน้าบูดอยู่ไม่ไกลจากประตูห้อง
“โอ๊ะ มายยซุปเปอร์ ซิสต์ เค้ากำลังซ้อมร้องเพลงอยู่เลย..เอ่อ..เค้า แค่ งะ..ง่วง ง่วง อ๊ากกก~” ลางร้ายสั่งให้มุกวิ่งหนี แต่ไม่ทันซะแล้ว หมอนใบใหญ่ถูกฟาดเข้าที่หน้าไอตัวแสบเต็มแรง แบบนี้ไม่ตาสว่างก็ไม่รู้จะว่าไง..
“เจ็บจัง~ ไอเจ๊โหด TTOTT” มุกร้องพลางเอามือเรียวคลำแก้มใสๆอมชมพูของตนอย่างเบามือ
“ไปอาบน้ำ อีก 20นาที เจอกันห้องนั่งเล่น แฝดรออยู่” คนสวยพูดจบก็เดินออกไปทันที ทิ้งให้คนตัวเล็กมองตามอย่างหงอยๆ
--ณ G’’MM’ –
“บุ๊ค ครูว่าตรงนี้ขยับเข้ามาอีกหน่อย แล้วพราว พราวมาแทนที่บุ๊คตรงสเต็ปที่สอง” เสียงครูฝึกสั่งในคลาสซ้อมเต้น “ เต้นตามที่ซ้อมไว้ แล้วตอนจบมุกมายืนข้างบุ๊คนะครับ เบสท์นั่งลงข้างหน้า ส่วนพราวนั่งชันเข่าอยู่หลังเบสท์” ครูฝึกพูดรัวเป็นชุด ทั้งสี่คนพยักหน้าตามอย่างว่าง่าย
“เอ่อ ครูรุจคะ” เสียงใสๆดังแทรกขึ้นมาก่อนที่ครูฝึกจะสั่งให้ซ้อมอีกครั้งก่อนเลิก
“ครับ มุก?” ครูรุจหันมา ยิ้มให้เป็นเชิงถาม
“คือ มุกว่าท่าตอนเพลงจบอ่า ให้มุกกอดคอพราวดีกว่ามั้ยจะได้ชิดกัน เมื่อกี้มันดูห่างๆ เดี๋ยวจะหลุดเฟรมเวลาถ่ายรูป ดูแล้วไม่สวยนะ ^^ ”
รุจยืนพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างใจดี
“อาาา ก็ได้ครับ^^ เอาล่ะ ซ้อมใหญ่รอบนึงแล้ววันนึงพอแค่นี้ เจอกันพรุ่งนี้ที่นี่ก่อนไปออกงานนะครับ”
“ค่า ~~~”
.
.
.
.
“ฮั่นแน่ อย่านึกว่าบุ๊คไม่รู้นะมุก แอร๋~~~~ ” ทันทีที่ออกมาดื้มน้ำนอกห้องซ้อมกันสองคน บุ๊คก็เริ่มเปิดฉากสนทนาทันที รอยยิ้มอย่างรู้ทันปรากฏขึ้นที่แก้มใสอมชมพูของร่างสูง
“อะไรบุ๊คคค ม่ายมีอะไรซะหน่อย -///- “ คนตัวเล็กตอบ พลางหลบตาคนที่จ้องมาอย่างไม่ลดละ
“แอร๋ บุ๊ครู้นะ อย่ามา อย่ามา *v*”
“เรื่องอะไร อะไรบุ๊คค วู้วว ไม่รู้ละ กลับเข้าไปกินข้าวกะเบสท์ดีกว่า” เจ้าตัวพูดพลางหมุนตัวกลับ แต่กลับถูกมือคนตัวสูง รั้งเอาไว้
“กินกับเบสท์ .. กับพราวด้วยใช่มั้ยล่ะ หึหึ ฮ่าๆๆ” บุ๊คหัวเราะเสียงดังจนมุกต้องรีบเอามือปิดปากคนตัวสูงไว้ เพราะกลัวคนข้างในจะสงสัยซะก่อน
“มาเลย บุ๊คมีอะไร บุ๊คพูดมาเลยย>< ”
‘อย่าให้เป็นอย่างที่คิดละกัน’
“เมื่อกี้ ที่มุกบอกครูรุจไปอย่างนั้น มุกไม่ได้กลัวหลุดเฟรม แต่อยากจะชิดกับพราวใช่มั้ยละ ไอชินจังเอ๊ยย! 55555”
…..ฉันไม่เคยเอาชนะความรู้ทันของยัยนี่ได้จริงๆ = =’’……
“ยอมรับมาซะดีดี เธอยังอ่อนหัดนักเด็กชายกฤตพร เธอปิดบังคนน่ารักอย่างฉันไม่ได้หรอก ฮุๆๆๆ” บุ๊คหัวเราะมาดคุณนายอย่างภาคภูมิใจ
‘ว่าแต่..คนน่ารักมันเกี่ยวไรด้วยล่ะยะ - -* พราวน่ารักกว่าบุ๊คตั้งเยอะ ยังไม่เห็นจะรู้ทันเลย ว่าเราคิดไรอยู่ ’ แน่นอน..ประโยคนี้มุกไม่ได้พูดออกไป เดี๋ยวจะโดนคนตัวสูงวีนใส่ซะก่อน TT^TT
“บุ๊ค มุก มีไรรึเปล่า น้ำไม่มีเหรอ” เบสท์ออกมาตาม
“ไม่มีไรน่ะเบสท์ คุยเรื่องการ์ตูนอยู่น่ะ เนอะๆ ชินจาง<3” บุ๊คแถหน้าระรื่น หันหน้าไปทางคนข้างๆ ที่ทำหน้าเลิกลั่กอยู่ไม่สุข
‘เอาไงดี ๆ โยนมาให้กันแบบนี้จะให้ตอบเบสท์ว่าไรล่ะ เอ่ออ เอาว่ะ >.< ’
“ใช่ๆๆ เนี่ย เทเลทับบี้ถูกชินจังจับตัวไป ไม่รู้ตอนต่อไปจะเป็นไงต่อเนอะบุ๊ค =0=”
.
.
.
.
=0=’’ ..สีหน้างงๆของเบสท์
-0- ..และสีหน้าเอือมๆของบุ๊ค บ่งบอกคำประชดที่ว่า ‘แถได้เริ่ดมาก เพื่อนฉัน’
“มุก เทเลทับบี้เนี่ย -0- คนละทวีปกะชินจังเลย มุกพูดไม่ผิดแน่นะ” แฝดผู้มาใหม่ถามงงๆ
“เอ่อ…ใช่ๆ มุกก็ว่างั้น สงสัยมุกคงจะจำผิดเรื่องอ่ะเบสท์ ชินจังอยู่ญี่ปุ่น เทเลทับบี้ก็อยู่ตั้งศรีลังกา เจอกันได้ก็เว่อร์แล้วเนอะ เบสท์เนอะ =v= “
บุ๊คก้มหน้าปลงๆ ไว้อาลัยให้กับการแถอันน่ารักของคนตัวเล็ก…
“ท่าทางไอมุกจะเพี้ยนนะ บุ๊ค แกดูแลเพื่อนแกด้วย =0= “
“เออๆ สมควรถูกดูแล = =’’ “
“แต่ถ้าขี้เกียจดูแล ก็เรียก 'คนข้างใน' ที่มันเพิ่งทำเนียนขอครูไปกอดคอตอนท่าจบ ให้มาดูแลแทน เผื่อมันจะมีแรงเพิ่มขึ้น =w= หึหึ “
...ความเงียบมาเยือนให้คนตัวเล็กตั้งสติ 5 วินาที หลังจากที่เบสท์เอ่ยประโยคล่าสุดจบลง…
“แรงกายหรือแรงใจจ๊ะพี่สาววว <3 ” บุ๊คถามเสียงใส ทำน่าตาเสแสร้งไร้เดียงสาแกล้งคนข้างๆที่ยืนแข็งเป็นหินอยู่
“ทั้งแรงกายและแรงใจ เลยจ้ะน้องรัก ความรักมันคือพลังอันยิ่งใหญ่อ่ะนะ ><” คนเป็นพี่ก็ตอบอย่างลั้นลา
“เนอะ เด็กชายมุ๊กกกกกกก >3<” คู่แฝดพูดพร้อมกัน พลางทำหน้าตาเขินสุดฤทธิ์
“เฮ้ยยยย! พวกเจ้ๆรู้กันหมดเลยเหรอ โน๊วววววว really? TTMTT”
“YESSSSS!” คู่แฝดประสานเสียงกันอีกรอบอย่างอารมณ์ดี รู้จักกันมาตั้งนาน มีหรือที่น้องสาว(?) คนนี้จะปิดพวกเธอได้ คนที่ไม่รู้อะไรเลย ก็คงมีแต่เจ้าตัวที่นั่งอยู่ในห้องนั่นแหละ
“พี่แฝดบ้าาา อย่าบอกเจ้พราวเชียวนะ TToTT”
-------------------------------------------------
จบCH.1 อย่างเกรียนและหาได้มีสาระไม่ 555555555
แต่อย่างน้อยตอนนี้แสบก็รู้แล้ว ว่าความลับที่มีอยู่ปิดเบสท์กับบุ๊คไม่ได้อีกต่อไป
ความลับที่ว่า .. แสบ ชอบเจ๊ -///- ต่อไปแสบจะทำเช่นไร
CH.ต่อๆไปสาระจะค่อยๆเพิ่มขึ้น55
ถ้าหากว่ารีดคอมเม้นท์สักนิด ไรท์จะรู้สึกเป็นเกียรติมากฮะ เพราะจะได้มีกำลังใจหรือการแก้ไขให้ดีขึ้นต่อๆไป ขอบคุณฮะ
>3< b เชิญคลิ๊กด้านล่างฮะ ตอนถัดไป >>
THK PIC - MookProud FB fanpage
ความคิดเห็น