คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CH.7 คำตอบจากพราวและมุก
CH.7 คำตอบจากพราวและมุก
CH.7 คำตอบจากพราวและมุก
“อ๊ากกก แล้วจะให้พราวทำไงอ่ะเบสท์ TOT” ร่างบางกระโดดลงบนเตียงนุ่ม ส่ายหัวไปมา “อ๊ากกกกก >< “
“เบสท์ก็ไม่รู้เหมือนกัน กำลังเรียบเรียงอยู่ ที่พราวเล่ามามันอึ้งมากเลย ><” อีกคนส่ายหัวแล้วนั่งลงบนเตียงเช่นกัน
“เบสท์จะไปอึ้งอะไร พราวเป็นคนถูกสารภาพนะ ToT”
“ก็ใช่ = =’’ แต่เบสท์แค่ไม่คิดว่าที่บุ๊คพูดมันจะเป็นเรื่องจริง”
“พราวก็ว่างั้น ยัยบุ๊คนี่ เซ้นท์ชีแรงจริงๆ =..=”
“แล้วพราวชอบพี่กันรึเปล่า”
ที่กล้าถามเพราะมุกไปซื้อของกับบุ๊คอยู่นะเนี่ย =..=’’
“พี่กันน่ารัก อบอุ่น จริงใจ ขี้อาย ยิ้มเก่ง โรแมนติก มีจิตสาธารณะ มีมนุษยสัมพันธ์ดีเยี่ยม มี..”
“ตอบไม่ตรงคำถาม -0-*“ ..นานๆ สาวหวานอย่างเบสท์จะทำหน้าโหดให้เห็นกันสักครั้ง อีกคนได้แต่ยิ้มแห้งๆ
“แหะๆ =v=” ”
“ไม่ต้องมาแหะๆ ตอบเบสท์ พราวชอบพี่กันรึเปล่า ตอบบบ ^ ^* “
“ก็.. ไม่เคยหวั่นไหวนะ -///-“
“นั่นก็ไม่ตรงคำถาม -0-“
“โหย เบสท์ พราวก็ยังตกใจอยู่เลยนะ -3-“ ร่างบางยกหมอนขึ้นปิดหน้า “ไอ้เราก็ไม่น่าไปเปิดประเด็นเล้ยย”
“งั้นพราวเคยหวั่นไหวกับใครมั้ย”
“ก็ไอสะ..”
…ไอแสบ =///=…
“ไอแสบ? -0- “
“ว้ายย เดาถูก เอ้ย ไม่ใช่ๆๆๆๆ พราวบอกว่าไอสะ..สะ สายชล สายชลไงเบสท์ >< “
“ไม่เชื่อ .. เบสท์ว่านะ..”
ตุ้บๆๆ ผลัก!!
“โอ้ยยย ><”
เสียงดังมาจากหน้าประตู ทั้งสองหันหน้าไปมอง ก่อนจะได้ยินเสียงคนเถียงกันเบาๆอยู่ข้างนอก
“อย่าผลักดิบุ๊ค หน้ามุกจะติดประตูอยู่แล้วนะ” เสียงที่คุ้นเคยโวยเบาๆ
“ก็บุ๊คอยากรู้อ่ะ โหยย เอาน่าๆ”
“เดี๋ยวก็ฟังเจ๊พราวไม่ถนัดกันพอดี บู้-3-“
“เงียบๆดิมุก เดี๋ยวเบสท์กับพราวก็ได้ยินหรอก ><”
สองคนในห้องพยักหน้าพร้อมกัน ก่อนทั้งสองจะค่อยๆเดินไปที่ประตู แล้วเปิดออก…
“บุ๊ค ทำไมประตูมันเลื่อนได้อ่ะ -0- ” คนนั่งยองๆสะกิดคนข้างหลัง
“มุก เงยหน้า แหะๆ =v=’’” อีกคนสะกิดกลับเบาๆ คนตัวเล็กทำหน้างงก่อนจะเงยหน้าขึ้น
“อุ่ย! -0- ”
“จะเข้าไม่เข้า? - -* ” พราวทำหน้าโหด
“ค่า =v=’’”
“ตกลงพี่กันเค้าบอกรักพราว แล้วเค้าถามเอาคำตอบจากพราวมั้ย O_O” พอทั้งสี่นั่งลงบนเตียงนุ่ม แฝดบุ๊คก็เริ่มเปิดการสนทนาทันที
“เข้ามาก็เริ่มซักเชียวนะยะ - -* เค้าไม่ได้ถามอ่ะ ลิฟท์มันปิดก่อน ”
“เฮ้อ โล่งงงง -0-‘’” เสียงมุกตุ๊กถอนหายใจเฮือกใหญ่
“โล่งเรื่องอะไรอ่ะมุก” พราวหันมาถามงงๆ
“ป๊าวววว” ร่างเล็กทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“เข้าเรื่องๆ บุ๊คถามจริง พอเจอพี่กันพูดแบบนี้ พราวคิดยังไง พราวจะเป็นแฟนพี่กันต์ชนุตม์มั้ย แล้วพราว..”
“พอๆ เค้าเวียนหัว = =’’” พราวเอามือดันหน้าแฝดคนน้องจนหงายหลังลงบนเตียง
“พราวแกล้งบุ๊ค แฝดพี่ จัดการ >o<”
“บุ๊คบ๊อง -0-“ พูดจบ ‘แฝดพี่’ ก็เอานิ้วจิ้มหน้าผากแฝดคนน้องอย่างเอ็นดู “ตัวเองนั่นแหละที่พาออกนอกเรื่อง - -‘”
“ตกลงว่าไง” มุกที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้นนิ่งๆ
“เอ่อ..”
“แค่พราวบอกมา ทุกอย่างจะเคลียร์”
“คือ.. พราวมั่นใจว่าวันนึงพราวจะชอบพี่กัน”
“…”
“แต่คือพราวไม่ได้ชอบนะตอนนี้ ><”
“แล้วไง”
“ฮะ?”
“เอ่อ..หมายถึงแล้วทำไมพราวถึงมั่นใจว่าจะชอบเค้า”
“เฮ้ยมุก บุ๊คหิวอ่ะ ไปหาอะไรกินเป็นเพื่อนหน่อย นะๆ ” บุ๊คยิ้มให้คนตัวเล็ก พลางดึงมือคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นก่อนที่บรรยากาศจะมาคุมากกว่านี้ แต่ก็ไม่เป็นผล
“เมื่อกี้มุกซื้อบะหมี่ซองมา ทำกินไปก่อน ” มุกตอบนิ่งๆ คนตัวสูงได้แต่ถอยกรูดๆกลับไปนั่งข้างเบสท์เหมือนเดิม
“บอกแล้ว ไม้นี่ใช้ไม่ได้ผลกับไอแสบหรอก = =” เบสท์กระซิบ อีกคนทำหน้าเซ็ง “บู้ -3-“
“พราวจะตอบมุกได้รึยัง?”
“ก็..การที่มีคนๆนึงมารู้สึกดีกับเรา…พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นเพื่อเรา หวังดีแล้วก็ยังให้เกียรติเราตลอดมา จากที่ไม่รู้จักกัน เค้ากลับผลักดันตัวเองจนมาอยู่ในระดับนี้ ทั้งหมดแค่เพื่อให้เราเห็น สนใจเค้าบ้าง มันก็เป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่เหรอมุก วันนึงความประทับใจ มันอาจจะกลายเป็นความรักก็ได้นะ”
“งั้นเหรอ..”
“มุก…” เบสท์พยายามแทรกขึ้นมา รู้สึกได้ถึงความเย็นชาที่แผ่ซ่านออกมาจากคนตัวเล็ก
“พราวก็แค่คิดๆนะมุก มุกคิดดูดิ เค้าแอบรักเรามาตั้งนาน พราวว่าการที่เราได้เป็น คนพิเศษของใครซักคน มันก็เป็นเรื่องที่น่ามหัศจรรย์นะ ” คนสวยพูดยิ้มๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนตรงหน้าคิดกับเธอแบบไหน
“บุ๊คว่าพราวคิดให้ดีก่อนนะ ..” บุ๊คปรามเบาๆ
“ใช่ๆ เบสท์ก็ว่างั้น เบสท์อยากพราวลองคิดให้ดีก่อน”
“เบสท์กับบุ๊คไม่ชอบพี่กันเหรอ” คนสวยหันมาถาม เพราะดูสีหน้าแต่ละคน ไม่มีใครเห็นด้วยกับเธอเลยสักนิด
“ปล่าวๆ บุ๊คกับเบสท์ก็แค่..เอ่อ..” บุ๊คอยากจะพูดต่อว่า ‘ก็แค่เชียร์มุก-0-’ แต่ก็หยุดปากเอาไว้ สะกิดคนข้างๆ
“เอ่อ..ก็ ก็ลองถามมุกดูก่อนมั้ย ^^” เบสท์ยิ้มหวาน อยากจะพูดออกไปเหมือนกันว่า
“เป็นแฟนไอแสบนะ แสบออกจะน่ารัก”
พราวหันไปมองมุก สีหน้าของคนตัวเล็กไม่บ่งบอกความรู้สึกใดๆ เธอเองก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมต้องรู้สึกหวั่นใจแปลกๆ กลัวมุกจะโกรธ กลัวมุกจะเสียความรู้สึก กลัวมุกจะเย็นชาใส่เธอ ..กลัว ..กลัวไปหมด
…แต่มุกก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเราไม่ใช่รึไง คิดบ้าอะไรเนี่ยพราว…
“มุก มุกว่า..พราวคบกับพี่กันดีมั้ย” คนสวยถามออกมาเบาๆ
คนถูกถามกัดริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือมาจับบ่าพราวทั้งสองข้าง คนตัวเล็กยิ้มกว้างก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง ผิดกับสีหน้าเมื่อครู่
“เจ๊รักใคร มุกก็ต้องรักด้วยอยู่แล้ว ^^”
“เฮ้ออ นึกว่ามุกจะโกรธซะอีก :’]” พราวถอนหายใจ ความกดดันเมื่อครู่หายไป
“ต่อไปนี้จะมาร้องเพลงยังโสดด้วยกันไม่ได้แล้วดิ ฮ่าๆๆ” มุกหัวเราะเสียงดังเป็นเด็กๆ ผิดกับคนอีกสองคนที่มองหน้าคนตัวเล็กอย่างไม่เข้าใจ
“มุก..ทำไม” เบสท์พึมพำ พลางหันไปหาบุ๊คที่งงไม่แพ้กัน
“เรื่องนี้มัน..ไม่ตลกเลยนะมุก” บุ๊คพูดเบาๆ เบาเกินกว่าพราวจะได้ยิน
แต่ก็ดังพอจะเข้าหูเบสท์…และคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ใกล้ๆเธอ
“…”
_____________________________
แวะมาเวิ่นกันในCH.นี้อีกรอบฮะ
วันนี้มีโอกาสไปเจอนางเอกของเรื่องมา เพ้ออออหนักเลยจ้า =.,=
ต้องขอโทษที่ลงน้อยไปนิดนึง ช่วงนี้ไรท์ต้องเตรียมสอบวัดระดับ เลยต้องอ่านหนังสือไว้เยอะๆฮะ//ฟังดูดี-..-
ขอบคุณทุกคนไม่ว่าจะเป็นนักอ่านเงาหรือไม่ก็ตามที่เข้ามาเพิ่มviewให้กับฟิคเกรียนเรื่องนี้
สำหรับคนที่เม้นท์ ไรท์จำได้และประทับใจทุกคนจริงๆฮะ//ซึ้งมั้ย TT
CH.ต่อไป รอยยิ้มของมุกอาจจะไม่ใช่รอยยิ้มที่พราวเคยรู้สึกดีอีกต่อไป ในเมื่อข้างๆพราวมีพี่กัน และข้างๆมุกมีแฝด//ไม่เกี่ยวๆ
มุก จะทนได้นานแค่ไหน .. ตอนถัดไป คลิ๊ก ด้านล่างฮะ [ถ้าไรท์อัพแล้วจะมีให้อ่านฮะ//โดนถีบคราวนี้55]
ไรท์กับรีดด์คือสิ่งที่คู่กัน คอมเม้นท์เพื่อแสดงให้รู้ว่าเรายังอยู่ด้วยกัน ไรท์จะรู้สึกเป็นเกียรติมากฮะ
CH.นี้แถมภาพรอยยิ้มที่ร่าเริงของมุก..ยิ้ม..ทั้งๆที่ข้างในอาจจะเจ็บปวดอยู่ลึกๆ
แสบ : เจ๊รักใคร มุกก็รักด้วยอยู่แล้ว ^^...
ขอบคุณภาพจาก เพจมพ.
ความคิดเห็น