คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CH.4 ก็แค่เจ็บกว่า
CH.4 ก็แค่เจ็บกว่า
cr.เพจมุกพราว
VER.MOOKY
“ชินจัง พราวไปไหนอ่ะ”
“ไม่รู้อ่ะเบสท์ คงอยู่แถวๆนี้ละมั้ง ” ฉันตอบ จะว่าไปเดี๋ยวนี้พอพักซ้อมเจ้พราวก็หายไปตลอดๆ กลับมาอีกทีก็ตอนใกล้หมดเวลาพัก ตึกแกรมมี่ก็ไม่ได้กว้าง(เหรอยะ?) จะเดินเล่นอะไรมากมายหว่า?
“แล้วเบสท์ถามหาพราวทำไมอ่า” แฝดน้องถามผู้เป็นพี่ “เกิดจะสปาร์คกะพราวขึ้นมาอีกคนเหรอจ๊ะ อุฮิๆ -0- ”
จู่ๆ ก็เกิดอยากจะจับอะไรใกล้มือมายัดปาก ยัยแฝดคนน้องให้รู้แล้วรู้รอด -.,-*
“บุ๊คบ๊อง - -* เนี่ยปกติพราวจะฝากเบสท์ซื้อกาแฟไง แล้ววันนี้ไปไหนไม่รู้ จะซ้อมแล้วยังไม่มาเลย” เบสท์เริ่มบ่น
“แต่แฝด นั่นมันโกโก้นะ - -?” บุ๊คทำหน้างง นิ้วเรียวชี้ไปที่แก้วโกโก้ซึ่งน้ำแข็งใกล้จะละลายจนหมด
“เออดิ วันก่อนเบสท์ก็ถามพราวนะ เห็นพราวบอกว่าดื่มแล้ว บางทีมันใจสั่น ไรของพราวก็ไม่รู้อ่ะ” คนสวยพูดพลางเกาหัวเบาๆ
“แต่บุ๊คว่านะ ที่พราวใจสั่นน่ะ เพราะกำลังมีใครมาทำให้ใจสั่นอยู่รึเปล่า ก็นะ หึหึ..”
“อร๊ายยย บุ๊คอย่าบอกนะว่าเป็นเค้า ><” อย่านะ..อย่านะ.. อย่านะ.. เขิลลลลล
“…”
“บุ๊ค ใครอ่ะ เบสท์อยากรู้ ใช่มุกป่าววว”
“…”
“บอกมาน้องรัก^^*” แลดูเบสท์จะอยากรู้มากกว่าฉันซะอีก - -‘
“บุ๊คเดานะ ไม่ใช่ไอมุก-0-“
ป่อยย!!
สติหลุดลอยไปชั่วคราว เจ้พราววของมุก….
“แต่เป็นพี่กัน กันต์ชนุตม์อ่ะ -0-“
สติหายไปชั่วขณะ เจ้พราวของไอ้พี่กัน…..
โน๊ววววว ของมุกสิของมุก TToTT….
“บุ๊คมั่ว เอามาจากไหน มุกยังไม่เห็นเคยได้ยินเลย ที่มุกได้ยินนะ มีแต่ มุกพราว มุกพราว TT”
“น้ำตาเอ่อซะละ ..ชินจังน้อยของฉัน” เจ้เบสท์เข้ามาปลอบประโลม ลูบหัวฉันยกใหญ่ โอ้ พี่สาวผู้แสนดี TvT “แต่ยังไง พี่กันก็ยังหล่อกว่าไอมุกละเนอะ 55”
ขอถอนคำพูดที่ว่า ‘พี่สาวผู้แสนดี’ ตอนนี้ทันมั้ย - -*
“เฮ้ย บุ๊คก็ไม่แน่ใจนะ มุกใจเย็นดิ ยังไงบุ๊คก็เชียร์มุกนะ o( - -)/”
บุ๊คเห็นฉันหน้าเสีย เลยวิ่งเข้ามาปลอบยกใหญ่ แฝดสองคนลูบหัวฉันไปมาอย่างเอ็นดู หลายๆครั้ง แฝดก็เป็นพี่สาวที่น่ารัก เป็นพี่สาวที่พึ่งพาได้ของเค้าเสมอๆ >///<
“บุ๊คขอโทษนะ มุกเลยคิดมากเลย ”
“โอ๋ๆ เด็กดี ไม่เป็นไรนะ เจ้ๆเชียร์มุกนะเว้ย อย่าร้องๆ”
“เค้าไม่ได้ร้อง..บ้า ฮึกก T^T ”
ฉันเถียง แต่เบสท์ก็ใช้นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่แก้มฉันเบาๆ แล้วชูนิ้วที่เปิ้อนหยดน้ำนั้นให้ฉันดู
“ไหนว่าไม่ได้ร้องไง ชินจังน้อย ฮึ?” เบสท์ขมวดคิ้ว ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น “อยากร้องก็ร้องได้นะ เบสท์กับบุ๊คไม่บอกพราวหรอก ”
“ใช่ๆ มุกอย่าคิดมากเลยนะ”
“แฝด.. ฮึก แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง TToTT” ฉันปล่อยน้ำตาออกมาเต็มที่อย่างไม่อายใคร ก็แหงล่ะ ในห้องก็มีแค่เราสามคนนี่นา … เจ๊พราวไม่อยู่สักหน่อย..
แค่คิดว่าพราวจะไปชอบคนอื่น ทำไมมันถึงเจ็บขนาดนี้นะ จี๊ดเลยอ่ะ T^T อาจจะไม่ใช่ก็ได้มุก อาจจะไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้ บุ๊คอาจจะคิดไปเองเรื่องพี่กันกับพราวก็ได้ เราต้องตั้งสติ ทำใจดีๆไว้ไอมุก
ฉันปาดน้ำตาที่เริ่มแห้งเหือดลงไป ก่อนจะตั้งสติอีกครั้ง..
“มุก ดีขึ้นรึยัง” บุ๊คถามอย่างเป็นห่วง
“มุก มุกต้องสู้ๆนะ เบสท์กะบุ๊คเชียร์อยู่ ><” เบสท์พูด คนสวยชูสองนิ้วแล้วยิ้มกว้างให้ฉัน
“เบสท์ เดี๋ยวมุกเอาโกโก้ไปให้พราวเอง” พูดจบ ฉันก็ขอแก้วจากมือเบสท์แล้วตรงดิ่งออกจากห้องซ้อมทันที
“อ้าว มุก! แล้วมุกรู้เหรอว่าพราวอยู่ไหน” เสียงบุ๊คตะโกนตามมา
“ไม่รู้ เดี๋ยวก็เจอน่า ><”
“กลับมาให้ทันซ้อมนะ “
ฉันวิ่งออกมาจนถึงหน้าลิฟท์ เห็นแต่แม่บ้านยืนกวาดฝุ่นอยู่ - -* ไม่เป็นไร ใช้โอกาสนี้ให้เกิดประโยชน์
“ป้าคะ ป้าเห็นพราวมั้ยคะ ^ ^”
“พราว? ที่หัวฟูๆใช่มั้ยลูก”
“ค่ะ ที่หยองๆ ฟูๆ อ่ะค่ะ ^ ^” …เจ้พราวได้ยินมีหวังโกรธตาย ฮ่าๆ
“ป้าเห็นเค้าขึ้นลิฟท์ไปกับพ่อหนุ่มตัวสูงๆน่ะจ้ะ”
พี่กัน….
“ขอบคุณค่ะป้า”
ถ้าเป็นอย่างที่คิด พราวจะต้องอยู่ที่นั่นแน่ๆ..
ฉันกดลิฟท์เพื่อที่จะขึ้นไปชั้นข้างบน ชั้นที่..พี่กันและพี่ๆเทมโปโป้มักไปซ้อมกัน
‘ปิ๊งป่อง! ’ ประจูลิฟท์ถูกเปิดออก และคนสองคนที่กำลังจะเดินออกจากลิฟท์ ก็เผชิญหน้ากับฉันพอดี ..
“เจ้พราว .. พี่กัน…”
ไอพี่กันต์ชนุตม์ - -*
“เอ้าแสบ จะไปไหนอ่ะ”
“น้องมุก สวัสดีครับ ^ ^” พี่กันทักฉัน คนหล่อส่งยิ้มมาอย่างอารมณ์ดี ยัง ยังไม่รู้สึก ! TT-TT
“พราวไปไหนมาอ่ะ” ฉันถาม พยายามฝืนยิ้มให้สองคนตรงหน้าเต็มที่
“พราวไปซ้อมกับพี่อิ๋งมา ”
งั้นผู้ชายตรงหน้ามุกก็ชื่อ อุ๋งอิ๋ง สินะ .. - -?
“พราวต้องซ้อมอะไร วงพราวอยู่นี่ไม่ใช่เหรอ” ฉันเริ่มเก็บอาการไม่อยู่..
“มุก..คือพราวจะไปออกซุ้มไง ก็เลย..”
“ก็เลยอะไรพราว? ก็เลยไปซ้อมกับพี่อิ๋ง แล้วให้พี่กันมาส่งถึงห้องซ้อม? งานอะไรเหรอพราว? พราวตอบมุกมาดิ!!”
“มุก ไม่น่ารักเลยนะ”
“มุกมันไม่เคยน่ารักในสายตาพราวอยู่แล้วนี่ !!!!!”
พูดจบฉันก็เอาแก้วโกโก้ยัดใส่มือพราว แล้ววิ่งกลับเข้าห้องซ้อมทันที อย่างน้อย… ที่นั่นก็ยังมีบุ๊คกับเบสท์ที่พร้อมจะรับฟังฉันเสมอ ..แฝด มุกรักแฝดที่สุดเลย T^T
…………………………………………..
“เอ่อ พราว พี่ทำอะไรผิดไปรึเปล่า มุกถึงได้โกรธแบบนั้น” กันหันไปถามพราว ซึ่งยืนนิ่งอยู่ข้างๆ
“พราว เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมนิ่งไป” กันถามอย่างเป็นห่วง แต่ก็ได้รับเพียงความเงียบจากร่างบางตอบกลับมา
ไม่เลย .. มุกไม่เคยโกรธใครแบบนี้ ..พราวรู้จักมุกมานาน พราวรู้ดี .. มุกน่ารักกับพราว ไม่เคยขึ้นเสียงกับพราว ..มุกเป็นอะไร .. พราวขอโทษ ได้ยินมั้ยมุกว่าพราวขอโทษ …
“พราว น้องพราว” กันตัดสินใจเขย่าตัวพราวเบาๆ ทำให้คนสวยได้สติมาอีกครั้ง
“เอ่อ..พี่กัน ส่งพราวแค่นี้ก็พอค่ะ พราวไปนะ บายค่ะ”
“พราวไหวแน่นะ”
“อื้มม พราวไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย”
ก็แค่เจ็บ เจ็บที่เห็นสีหน้าที่ดูเจ็บกว่าของคนตัวเล็ก ..
“บายครับ” กันพูดจบก็ขึ้นลิฟท์กลับไปซ้อมต่อ
“มุก พราวต้องรู้ให้ได้ว่ามุกเป็นอะไร” พูดจบคนสวยก็วิ่งตามคนตัวเล็กกลับไปที่ห้องซ้อมทันที ..
_________________________________________
ว๊ากกกกก CH.นี้ขอค้างไว้เพียงเท่านี้
ไรท์มั่นใจนะว่าจริงๆมุกเข้มแข็งและแมนมาก ขี้แยเฉพาะกับเจ๊เท่านั้น 55
คนสวยจะยอมเสียฟอร์มง้อคนตัวเล็กหรือไม่ -0-
ตอนถัดไป >> คลิ๊กด้านล่าง [และมันจะขึ้นหากอัพแล้ว 55]
ถ้าผู้อ่านคอมเม้นท์มาไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบ ไรท์จะรู้สึกเป็นเกียรติมากฮับ เพราะมันจะเป็นกำลังใจที่ดี ในการวางแนวเรื่อง และปรับปรุงให้ดีขึ้นต่อๆไป
ไรท์ทุ่มเทเพื่อรีดเดอร์ จึงอยากให้รีดทุ่มเทกำลังใจเพียงน้อยนิดให้ไรท์ตอบกลับมาบ้างก็ยังดี -3- +
เพราะเรา ไปด้วยกัน ไปได้ไกลฮะ [มาเป็นสโลแกน] 55555 ขอบคุณที่ฟังไรท์เวิ่นในCH.นี้จ้า^ ^
วันนี้แถมรูปนายกันต์ชนุตม์ หนุ่มหล่อ อบอุ่น อ๊ากกก ไรท์คลั่ง -..-
ความคิดเห็น