คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CH.3 มือมุกนั่นแหละ
VER.PROUDY
“เจ๊พราวววว ผูกโบว์ให้มุกหน่อยสิ “ คนตัวเล็กเดินถือแก้วน้ำพะรุงพะรังมาแต่ไกล ขี้เกียจอ่ะ เล่นไอโฟนอยู่ -0-
“ให้อิ๋งผูกให้ดิ พราวเล่นเกมส์อยู่แปปนึง” ฉันโบ้ยหน้าไปทางอุ๋งอิ๋งซึ่งยืนเตรียมตัวขึ้นเวทีอยู่ใกล้ๆ
“พี่อิ๋งคุยโทรศัพท์ อย่ากวนๆ -0-“
“พราวก็เล่นเกมส์อยู่อ่ะมุก อย่ากวนๆ” ฉันย้อน
“พราวใจร้าย TT ไม่ง้อก็ได้ บู้ -3- ” มุกเชิ่ดใส่แล้วเตรียมจะเดินหนี แต่ฉันคว้ามือเอาไว้ก่อน คว้าไว้..และจับอยู่อย่างนั้น
ช่วงเวลาสั้นๆที่เราจับมือกัน….เหมือนช่วงเวลาหยุดลงชั่วขณะ….ทำไม แค่จับมือไอแสบ ใจต้องสั่นด้วยล่ะ -////-เป็นบ้าอะไรเนี่ย เป็นอีกครั้งที่รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
…ต้องโทษมือมุกนั้นแหละ ที่อบอุ่นเกินไป…
เธอไม่ผิด เธอไม่คิดอะไรพราว แค่อยากจับมือไอแสบไว้แบบนี้ไปนานๆเท่านั้น แสบบ้า ทำเจ้เขินน หรือว่าที่จริง..ที่เราใจสั่น.. ที่ใจเราเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ…เพราะ ..
เราดื่มกาแฟมากเกินไป?
อา ต่อไปนี้ต้องฝากเบสท์ซื้อเอาโกโก้แทนกาแฟซะแล้วสิ -0-
“พราว พราว เจ๊พราว =0=”
“ฮะๆ อะไรนะไม่ได้ยิน” ฉันตื่นจากภวังค์
“นี่ไม่ใช่เวลามาซ้อมร้องเพลงนะเฮ้ย จับมือไว้อย่างนี้เค้าเขินนะตัวเอง ><” มุกยิ้มหวาน ร่างสูงบิดตัวไปมาเหมือนนางเอกละครที่กำลังถูกพระเอกจีบ “บ้า บ้า บ้า ตัวเองก้ออ >//< ”
โนๆ ฉันไม่ใช่พวกเมะนะยะ ... ประโยคแรกที่ผุดขึ้นมาในสมอง ทันทีที่เห็นท่าใส่จริตของยัยนี่ - -‘’
“พราวพูด ไม่ได้ร้องเพลงนะมุก มาๆ เดี๋ยวพราวผูกให้ ขี้งอนไปได้” ฉันพูดพลางเอื้อมมือไปขยี้หัวคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู ถ้ามองไม่ผิด ฉันเห็นใบหน้าอมชมพูของมุกกำลังแดงระเรื่อด้วยล่ะ
มุกอมยิ้มขณะก้มลงมองฉันที่กำลังผูก ไม่รู้ว่ากำลังมองโบว์ที่หน้าอก หรือมองมือฉันอยู่กันแน่ โฮะๆ มือขาวเรียวสวย เป็นใครก็ต้องสะกด ฮุฮิๆๆ
“มุกนึกอยู่แล้วว่ายังไงพราวต้องผูกให้มุก ^^ ” พูดพลางอมยิ้ม แก้มเธอแดงใหญ่แล้วนะมุก แอร๊ยย ฉันก็แอบเขิน >//<
“ทำไมอ่า เมื่อกี้พราวอาจจะไม่ผูกให้ก็ได้นะ”
“เพราะพราว น่ารักกับมุกเสมอๆไงล่ะ ^^ “
“ยังไง”
“เพราะไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไร เจ้พราวก็อยู่กับมุกตลอด พราวไม่เคยทิ้งมุก เวลามุกต้องการใคร มุกก็รู้เสมอว่าพราวต้องอยู่ตรงนี้ พราวอยู่ตรงนี้มาตลอด พราวอยู่ข้างๆมุก และมุกก็รู้ว่า พี่สาวคนนี้มีค่ามากกับมุกแค่ไหน มุกเอง ก็จะอยู่ข้างๆพราวเหมือนกัน ^^ “
“…”
“พราว ฟังมุกอยู่รึเปล่า ”
“..”
“พราว .. เฮ้ยย” ก่อนที่จะเรียกฉันอีกรอบ ฉันก็คว้าตัวมุกเข้ามากอดทั้งที่ตัวเองยังนั่งอยู่ มุกที่ถูกฉันโน้มตัวจนแทบจะเสียหลักตกใจเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มน่ารักและกอดฉันตอบชนิดที่เรียกว่าแน่นยิ่งกว่า
“มาซะซึ้งเชียว เด็กบ้า TTvTT”
………………………………………………………………………….
ให้ตายสิ ใจสั่นอีกแล้ว .. ฉันตั้งสติครู่หนึ่งหลังจากที่มุกคลายกอดออก แล้วหันไปหาเบสท์เพื่อกลบเกลื่อนความเขินไอตัวเล็ก
“เบสท์ พรุ่งนี้เบสท์ไม่ต้องซื้อกาแฟเผื่อพราวนะ เอาโกโก้แทน”
“จ้า” เบสท์ตอบรับ
____________________________________________________
CH.นี้ไม่ขอเวิ่นมาก เพราะอัพลงมาสามรอบ ล่มสามรอบ เหนื่อยจะพิมพ์ - -''
ขอบคุณรูปที่พกพาความเรียลมาเต็มสูบบจากเพจมุกพราว
ตอนต่อไป ตาดว่าได้เวลาเปิดตัวนายกันต์ชนุตม์ แฟนไรท์ //me หลบฝ่ามือสาวๆอย่างรวดเร็ว
จะมาดีหรือร้าย หรือจะกลายเป็นสุภาพบุรุษ ติดตาม หึหึ...
ขอบคุณจากใจที่อ่านมาถึงตรงนี้ ตอนถัดไป>> คลิ๊กด้านล่างคับ [มันจะขึ้นหากอัพแล้ว55]
ปอลิง. คอมเม้นท์ไม่ว่าจะดีหรือไม่ ก็ถือว่าสำคัญกับไรท์มาก เพราะจะเป็นเสียงตอบรับที่ไรท์อยากทราบเพื่อที่จะวางแนวเรื่องต่อไป หากคุณผู้อ่านคอมเม้นท์ ไรท์จะรู้สึกเป็นเกียรติมากฮะ :")
ความคิดเห็น