คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : หนี
“หาย! หายไปหม? ะหายไปไ้ยัไันะ!” หมอทับทิมึ้นเสียอย่าโรธั เ็ผู้มีรวัถุสุยอทั้สิบสี่นหายไปาห้อ่อนที่ะถูนำไปแผนรัสี
“มะ ไม่ทราบรับ ผมมาพาเ็ไปรวสุภาพ่อนายแสอนเ้า ็เอแ่ห้อว่าแล้วรับ” ผู้่วยในแผนอบมือไม้สั่น
“ั้แ่เ้า! แล้วทำไมุเพิ่มาแ้!”
“ือ ุหมอมรบอว่า...”
“ันิว่าเ็ถูใรพาไปรวที่ห้ออื่น เลยิว่า่วยันามหาในโรพยาบาลเี๋ยว็เอ ็เลยหาถึอนนี้ แ่ไม่เอเลย่ะ” หมอมร่วยพู
“แ้แผนรัษาวามปลอภัยรึยัะ”
“ยั่ะ ันว่าเราวรมาถามหัวหน้า่อน่ะ เผื่อะ…”
“รีบไปแ้เี๋ยวนี้เลย!” หมอทับทิมโรธนมือไม้สั่น หมอมริอะไรอยู่ ถ้าแ้แผนรัษาวามปลอภัย แ่เวลาไม่นานระบบประมวลผลอล้อวรปิทั้หลาย็ะามรอยเ็พวนั้นเอ นี่อะไรผ่านไปเือบรึ่วันเพิ่ะมาแ้ นี่มันเรื่อให่มานะ เ็ในวามวบุมอโรพยาบาลหายไป
“ะ ไ้รับ ผมะรีบไป!” ผู้่วยละล่ำละลัวิ่ออไป
หมอมรมอามหลัหมอทับทิมที่เินหัวฟัหัวเหวี่ยออไปอย่าเป็นัวล เธอ่วยถ่วเวลาไ้แ่นี้ ที่เหลือ็ึ้นอยู่ับเพทายแล้ว
…
“รีบหน่อยลู” โเมนเร่เร้าอย่าร้อนรน เ็ทั้สิบสี่นำลัเินึ้นรถไฟสายสีเินที่มีปลายทาไปยันอเโมแห่ีวิ
โีที่วันนี้เาไ้รับาน่อมโมฟออาาศส่วนที่ใล้ับโรพยาบาลึไปหาหมอเพทายไ้ทันเวลาที่ถูเรีย
เ็ๆ ำลัะถูทำลายรวัถุสุยอ!
เพทายที่มา้วยำลัมอออไปนอหน้า่ารถไฟอย่าเป็นัวล รถไฟสายสีเินมีำหนออาสถานีในอีสิบนาที
…
“หมอเพทาย?” หมอทับทิมทวนำ้วยวามุน เมื่อไ้รับ้อมูลสรุปาหน่วยรัษาวามปลอภัยอโรพยาบาล
“รับ หมอเพทาย พาไบอร์นหนึ่เ้าไปที่ห้ออเ็ แล้วพาันออาโรพยาบาลทาประูพิเศษเพาะแพทย์รับ มีภาพาล้อวรปิหลายัวับภาพไ้รับ อนนี้ระบบรัษาวามปลอภัยส่่อ้อมูลให้ับระบบำรวแล้วรับ”
“เป็นไปไม่ไ้” เทอร์อยส์ที่มาถึโรพยาบาลแล้วใมา เพทายพาเ็หนีไปทำไมัน พาผู้ถูััวหนีมีโทษร้ายแร ำรวที่ถูส่ไปัารเรื่อนี้ะใ้อาวุธระับเียวับารัารอาาร เรื่อนี้มีอะไรไม่ถูแน่นอน
“ผมะไปหาำรว่อน!”
แล้วเทอร์อยส์็วิ่ผลุนผลันออไปาห้อวบุมระบบรัษาวามปลอภัย ริ่ไปที่ประูโรพยาบาล แ่แนอเาลับถูระาอย่าแรให้หยุเมื่อใล้ประูทาออ
“มีอะไรไวุ้ยันวันหลั! ผมำลัรีบนะ!” หนุ่มแว่นพยายามสะบัแนออาารับุมอหมอมร แ่อีฝ่ายับไว้แน่น่อนบอน้ำเสียเรีย
“เพทายะพาเ็หนีลับบ้าน”
…
“ไม่ทันแล้ว ำรวรู้ัวแล้ว” เพทายบอับโเมนเมื่อเห็นอะไรลิบๆ บนฟาฟ้า ำรวและหุ่นยน์ปราบปรามอาารรมฝูหนึ่ำลับินมาที่สถานี หุ่นยน์รัษาวามปลอภัยในสถานีรถไฟที่ปิเินเอื่อยๆ ็เริ่มวิ่สแนไปทั่วราวับะหาอะไรบาอย่า
โเมนหันูเวลา เหลืออีห้านาทีรถไฟะออาานาลา ถ้าอย่านั้น…
“ที่ปลายทาะมีนมารับ ผมโทรไปบอพวเาแล้ว เี๋ยวผมะไปถ่วเวลา หมอฝาลู้วยนะรับ!”
“ุโเมน!”
ฝาฝัเสร็ไบอร์หนุ่มวิ่ลารถไฟทันที เาวิ่ิแไปนถึานาลาอื่นที่อยู่ห่าไล ่อนแสัวโวยวายไม่หยุ พั้าวอล้ายับมีอาารทาิ หุ่นยน์รัษาวามปลอภัยในสถานีรถไฟถูึวามสนใมาที่านาลาใหม่เือบทั้หม แล้วเสียเือนผู้่อวามวุ่นวาย็ัลั่นออมาาลำโพหุ่นยน์ที่ล้อมรอบโเมนอยู่
“นี่เ้าหน้าที่! หยุ่อวามวุ่นวาย นอนลเี๋ยวนี้ ย้ำ! นอนลเี๋ยวนี้”
โเมนไม่ยอมเป็นเป้านิ่ วิ่หนีเ้าไปในลุ่มผู้โยสารที่รอรถไฟอยู่ แ่หุ่นยน์ัวหนึ่สแนภาพและเสียอเามาวิเราะห์รายละเอียไ้แล้ว
“มีวามเป็นไปไ้ 90% ว่าผู้่อวามวุ่นวายือไบอร์ที่ลัพาัวเ็”
ทันทีที่้อมูลนี้ถูแบ่ปันให้ับระบบำรวในานาลา โเมน็ถูัเป็นอาารร้ายแรที่สามารถับายไ้ แล้วหน่วยำรวปราบอาารที่เพิ่บินมาถึสถานีรถไฟ็เ้าร่วมับนร้ายทันที
เปรี้ย!
แนอโเมนถูยินา โีที่เาไม่รู้ัวามเ็บปวมานานแล้ว เายัถ่วเวลาอย่าสุวามสามารถ้วยร่าที่มี เสียปืนัึ้นอีหลายรั้ และในที่สุ ร่าที่มีรูพรุนทั่วไปหม็ถูยิาเป็นิ้นๆ หัวโลหะระเ็นแยออาร่า ร่วลระแทพื้นเสียั โีเหลือเินที่่อนทุอย่าะับมืไป โเมนทันเห็นรถไฟสายสีเินพุ่ออาานาลาไปอย่ารวเร็ว
อเพียออาโมแห่ีวิไ้ ทุนะปลอภัย
ฝา… ฝาลู้วยนะไพลิน...
...
ที่หน้าประูโรพยาบาล หมอมรำลัุยับเทอร์อยส์อย่าเร่เรีย
“มีำอเิบัับารับาลโล ให้ทาโรพยาบาลหาทาทำลายรวัถุอเ็ๆ” หมอสาวอธิบาย้วยน้ำเสียหหู่
“็ใ่ ผม็ไ้ แ่มันทำไม่ไ้ไ ไม่วรทำ้วย ็ปิเสธไปแล้ว”
“ใ่่ะ ทุแผนปิเสธ ยเว้นแผนรัสี”
เทอร์อยส์อึ้ไปทันที ่อนะัฟันถาม่อ “ั้ใะทำลายรวัถุยัไให้เ็ปลอภัย”
“็ทำลายแบบที่แผนรัสีิว่าทำไ้”
“แล้วรับรอไ้ยัไว่าเ็ะปลอภัย!”
หมอมรส่ายหัว ่อนอธิบาย่อ “หมอในแผน็ั้านันหม แ่หมอทับทิมยืนยันะทำ ัน็เพิ่ะรู้เมื่อเ้าว่าะทำเลย พยายามโทรหาุแ่…”
“เพทาย็เลยัสินใพาเ็หนีเลยใ่มั้ย!”
“ใ่!”
เทอร์อยส์ุมหัว อนนี้เาไม่รู้ว่าะทำยัไีแล้ว ้อ่วยเ็ ้อ่วยเพทาย แ่ะเริ่มยัไี…
ิ๊!
เสียเรียาเบอร์แปลๆ ัึ้นาโทรศัพท์้อมือ หนุ่มแว่นรีบรับสายทันที อให้เป็นเพทายทีเถอะ
“เทอร์อยส์ นี่ันเอนะ!” ใ่ริๆ ้วย!
“เพทาย! อยู่ที่ไหนน่ะ เป็นยัไบ้า ปลอภัยรึเปล่า!”
“อยู่บนรถไฟสายสีเิน ออนอโมแห่ีวิ นายรีบไปที่สถานีรถไฟในโมหน่อย ุโเมนลไปารถไฟ ไปถ่วเวลาำรว ไม่รู้เป็นยัไบ้า”
“แล้วเธอ!?”
“ไว้ส่พวเ็เสร็่อน ันะมอบัวน่ะ แ่นี้นะ ันใ้โทรศัพท์ฟรีบนรถไฟ โทรไ้แ่นี้”
“เพทาย! เี๋ยว!”
สายัไปแล้ว เทอร์อยส์สบสิอารม์ใ้วามิอย่าหนั ถ้าเพทายอยู่บนรถไฟวามเร็วเสียล่ะ็ พวำรวปราบอาารรมาโมแห่ีวิามไปไม่ทันแน่ ส่วนที่นอโม็มีแ่หุ่นยน์รัษาวามปลอภัยเฝ้าสถานี หุ่นพวนั้นถูั้โปรแรมให้ไม่ทำอะไรรุนแรอยู่แล้ว ยิ่ถ้ายอมมอบัวีๆ เพทายไม่เป็นอะไรมา ถ้าอย่านั้น…
แล้วไม่นาน เทอร์อยส์็มายืนอยู่ที่สถานีรถไฟในโม มีร่อรอยาร่อสู้ที่รุนแรอยู่บ้า แ่สถานาร์ูปิ ล้ายไม่มีอะไรเิึ้น มีเพียำนวนหุ่นยน์ทำวามสะอาที่มาว่าปิเล็น้อย เามอไปมอมา แล้ว็พบบาสิ่…
ร่าอไบอร์ที่แระายเป็นหลายิ้นถูหุ่นยน์ทำวามสะอานำมาอรวมันรอนไปทิ้
เพราะว่าร่าไบอร์ไม่ใ่ร่ามนุษย์ ปิิ้นส่วนอร่าที่เสียหายสามารถทิ้ไ้เลย ยัไ็ื้ออะไหล่มาเปลี่ยนไ้อยู่แล้ว ่อให้โร้ายเสียหายไปทั้ร่า็ไม่้อเ็บไว้ ไม่มีพิธีศพสำหรับร่าที่ื้อใหม่ไ้ลอ ะมี็เพีย้อวามแสวามเสียใไปถึาิพี่น้ออไบอร์เท่านั้น
หนุ่มผมทอลืนน้ำลาย ่อนเินเ้าไปูเศษร่าไบอร์ใล้ๆ แล้ว็พบ…
ส่วนหัวะโหลทีุ่้นเย
ความคิดเห็น