รักของแฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่

ลำดับตอนที่ #1 : ความทุกข์ในใจแฮร์รี่

เด็กหนุ่มเจ้าของผมสีดำ ดวงตาสีเขียวกำลังนั่งเหม่อมองไปอย่างไร้จุดหมายดวงตาสีเขียวบัดนี้เต็มไปด้วยความเศร้า
"แฮร์รี่ แฮร์รี เธอได้ยินชั้นมั๊ย"เสียงของเฮอร์ไมโอนี่เรียกเขาอย่างเกรงๆ
เด็กหน่มหันหน้ามาพร้อมกับดวงตาที่เศร้าสร้อยและเขาก็ค้วาเธอเข้าไปกอด
"เฮอร์ไมโฮนี่"เขาเรียกเธอ
"อะ  อะไร"เธอถามเขาบัดนี้หน้าของเธอเริ่มขึ้นสี
"ชั้นทำอะไรผิดเหรอ ทำไมทุกคนต้องทิ้งชั้นไปด้วย"
"แฮร์รี่ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดและไม่มีใครทิ้งเธอทุกคนกำลังเฝ้ามองและให้กำลังใจเธออยู่และชั้นกับรอนก็จะอยู่กับเธอด้วย จริงมั๊ยรอน"เธอหันไปถามรอน
"หะ หา อ๋อจริงสิเราจะอยู่กับนาย เราจะไม่ทิ้งนายไปหรอก"
"เห็นมั๊ยแฮร์รี่ ไม่มีใครทิ้งนายไปเลย แต่ว่าตอนนนี้นายปล่อยชั้นก่อนดีกว่านะ"         เฮอร์ไมโอนี่บอกบัดนี้หน้าของเธอขึ้นสีอีกรอบ
แฮร์รี่นึกขึ้นได้เลยรีบคลายกอดออก "เอ่อ ขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไรชั้นเข้าใจดี"เฮอร์ไมโอนี่บอกเขาด้ยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
"รอนว่าแต่นายเถอะพรุ่งนี้นายต้องไปโรมาเนียตอนกี่โมง"แฮร์รี่ถามรอน
"อ๋อ ในตั๋วบอกว่าตอน 9 โมงน่ะ"
"ตายแล้วรอน"เฮอร์ไมโอนี่อุทานออกมา
"อะไรเฮอร์ไมโอนี่"รอนถามเธอด้วยความตกใจ
"นีมันเที่ยงคืนกว่าแล้วนะ"
"แล้วทำไมล่ะ"รอนซักต่อ
"เธอก็ควรจะไปนอนได้เเล้วไงล่ะ"
"ไม่เอาชั้นยังไม่ง่วง"
"ถ้าเธอไม่ไปนอนชั้นก็จะสาปใหเธอเป็นกบแน่ แล้วทั้งชั้นและแฮร์รี่ก็จะไม่ช่วยเธอด้วย ชั้นพูดจริงๆนะ ไม่ได้ขู่"
"ก็ได้ ก็ได้ชั้นจะไปนอนก็ได้คุณนายมอลลี่ 2"ว่าแล้วรอนก็รีบวิ่งขึ้นไปนอน
"รอน!"เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนไล่หลัง "หัวเราะอะไรแฮร์รี่"เฮอร์ไมโอนี่หันมาถามแฮร์รี่
"เอ่อ ก็ ก็หัวเราะคุณนายมอลลี่ 2 ไงล่ะ"ว่าแล้วแฮร์รี่ก็รีบวิ่งขึ้นไปข้างบนเหมือนกัน
"ตายแล้ว!แฮร์รี่!ถ้าเธอพูดอีกชั้นก็จะสาปเธอเหมือนกัน คอยดูสิ"แต่ไม่มีประโยชน์อะไรที่เธอจะพูดต่อเพราะทั้ง 2 เผ่นแนบไปแล้วเธอจึงขึ้นไปนอนเหมือนกัน


เพิ่งแต่งเป็เรื่องแรก เดี๋ยวมาอัพให้ใหม่ละกัน
ยังไงก็ช่วยโหวตด้วยนะคะ