ความรัก ความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #3 : การเรียนสุดหิน

  โรงเรียนเปิดเทอมมาเกือบเดือนแล้ว แต่ฉันกลับรู้สึกว่ามันเร็วมากเพราะแต่ละวันฉันมัวแต่ยุ่งอยู่กับการปรับตัว การเรียนซึ่งยากมากๆ คาบว่างฉันไม่เคยได้นั่งสบายๆ เพราะถ้าไม่เร่งทำ(หรือลอก)การบ้านที่ยังทำไม่เสร็จ ทั้งๆที่นอน4ทุ่มกว่าทุกคืน ก็จะนั่งอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ เพราะมีการสอบบ่อยมากๆ แต่ละวิชาก็หินสุดๆ ขอบอกว่าฉันเครียดมากถึงมากที่สุด แต่ฉันก็มีความสุขดีเพราะฉันกับเพื่อนในห้องที่เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ ห้องเรามีแค่ 28 คน เวลามีคาบว่าง ก็มักจะหาห้องว่างซักห้องนึง เปิดแอร์ (อาคารEPมีแอร์ทุกห้อง เพระอาจารย์ชาวต่างชาติขี้ร้อนมากๆ) แล้วเปิดเพลงจากTalking-Dictของเพื่อนซักคน จากนั้นห้องก็จะอลหม่านเพราะมีแต่เสียงถามว่าใครทำการบ้านวิชานั้น วิชานี้เสร็จแล้วบ้าง เอามาลอกหน่อย.. หรือไม่ก็ เดี๋ยวสอบวิชาวิทย์ ใครท่องแล้วมั่งอ่ะ ติวให้หน่อยดิ เราขี้เกียจอ่าน...และ ขี้เกียจทำแล้วโว้ย...มาเล่นกันดีกว่า ซึ่งมักจะเป็นเสียงพวกผู้ชาย อาจจะดูยุ่ง วุ่นวายไปบ้าง(มากๆ) แต่ฉันก็มีความสุข ทั้งๆที่ห้องฉัน ทั้งบ้า ทั้งบ๊อง ทั้งติ๊งต๊อง และก็ไม่ค่อยจะตั้งใจเรียนกันซักเท่าไร แต่ละคนต่างก็ชอบลอกการบ้าน ฉะนั้นต้นฉบับที่ทำมาจากบ้านเสร็จจริงมักจะมี แค่ไม่กี่คน ที่เหลือน่ะหรอ..ลอกพุ่งน่ะสิ แต่พวกเราก็ได้ชื่อว่าเป็นห้องเก่งของปีนี้อยู่ดี โดยเฉพาะ..แดน..คนที่ได้ที่ 1 ของห้อง ซึ่งสอบเข้ามาได้เป็นที่ 2(มีห้องเก่งที่สุด2ห้อง) จากเด็กกว่าครึ่งพัน ซึ่งตอนนี้นายนั่นกลายเป็นหัวหน้าห้องไปแล้ว ตอนแรกฉันแทบไม่เชื่อว่านี่จะเป็นคนที่สอบเข้าได้ที่2 เพราะมันทั้งติ๊งต๊อง ทั้งลามกนิดๆ แถมยังเป็นคนที่ชอบลอกการบ้านมากที่สุด และมักจะไม่ทำการบ้านอะไรมาเลย เวลาอาจารย์สั่งงาน แล้วบอกให้หัวหน้าห้องรวบรวมส่ง เวลาไปส่งที่มัน รายนี้ก็จะจัดการลอกของเพื่อนแต่ละคนมาคนละนิด ละหน่อยเอามารวมกัน ทำให้อาจารย์ไม่เคยจับได้ ตอนแรกเพื่อนๆไม่ค่อยรู้ แต่พอนานไปชักรู้ทัน เลยมักจะไปส่งที่แดนตอนที่จะถึงเวลาที่จะเอาไปส่งครูพอดี ซึ่งทำให้มันลอกไม่ทัน..555+ ก็กว่าจะทำเสร็จไม่ใช่ง่ายๆ เรื่องอะไรจะให้ลอกฟรีๆล่ะ ขอก็ไม่ขอ แล้วจะให้ลอกได้ไง

    ฉันเคยไปบ้านแดนครั้งนึง ตอนไปทำรายงานกลุ่มที่บ้านมัน พอไปถึง มันกับเพื่อนผู้ชายอีก 3 คนก็เอาแต่เล่นเน็ท ผู้หญิงอีก3คนรวมทั้งฉัน คนนึงมัวแต่คุยโทรศัพท์มือถือ อีกคนมัวแต่กินผลไม้ยังกะไม่เคยกิน ส่วนฉัน บังเอิญไปเจอสมุดเล่มนึง ลองเปิดอ่านดู ปรากฏว่าเป็นนิยายรักที่แดนเขียนให้ใครคนนึง ขอบอกว่าน้ำเน่าสุดๆ แดนมันหันมาเห็นตอนฉันอ่านเกือบจบแล้ว มันฉวยไปทันที ฉันล้อมันใหญ่เลย แดนมันก็เขินหน้าแดงเชียวแหละ สนุกจัง สรุปว่าตกลงไปบ้านเพื่อนตั้งครึ่งวัน ดันได้แค่คำนำแผ่นเดียว-*-กลุ่มฉันยอดเยี่ยมจริงๆเห็นมั้ยล่ะ

สำหรับตอนที่ 3 นี้ไม่มีการพูดคุยกัน แต่เป็นการบรรยายบรรยากาศในการเรียน ซึ่งยังประทับใจมาจนถึงวันนี้ เพราะถึงเรียนหนักแต่ก็มีความสุขมาก จึงอยากจะบรรยายออกมาให้อ่านกัน อาจจะไร้สาระไปบ้างนะคะ เดี๋ยวตอนหน้าจะกลับเข้าเรื่องเข้าราวแล้วล่ะค่ะ