คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Don't rude 9 : ปฏิบัติการช่วยเหลือพี่ชายสุดที่รัก
8 ปฏิบัติการช่วยเหลือพี่ชายสุดที่รัก(จริงจัง)
ไม่มีใครอยู่บ้าน…
ซะที่ไหนล่ะ! ผมนี่ไง ถูกปล่อยให้นั่งแกร่วอยู่บ้านคนเดียว น่าเบื่อชะมัด -_-! พ่อกับแม่ไปทำงาน พี่ไฟกับยัยขีดก็ไปเรียน แล้วผมล่ะ? ผมจะทำอะไรดี…
ปิ๊งป่อง! ผมก็จะไปหาพี่ตินยังไงล่ะ!! ไปทำไม!? ใครถามฟะ กล้ามาก -_-+
หนึ่ง ผมก็จะไปหาพี่ติน ไปคุยกับพี่เขาดีๆเรื่องพี่ไฟ
สอง ผมก็จะพูดสนับสนุนพี่ไฟอย่างเต็มที่ ประมาณว่าผู้ชายเถื่อนๆแต่รักจริงแบบพี่ไฟหาที่ไหนไม่ได้แล้วนา -_- v
สาม ถ้าพี่เขายังไม่ฟังแล้วยังจะเข้าข้างไอ้เลวไมนัส(ผมยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าพี่ไฟเล่าเรื่องทั้งหมดของหมอนี่ให้ฟังแล้ว มันแบบ…โห…เลวระยำมากๆ -_-!!!) นั่นอีกล่ะก็ ผมก็จะอัดพี่ตินจนกว่าพี่เขาจะรักพี่ไฟตอบ!!
… (ขอเตือน นายเอกเรื่องนี้มันเถื่อนมาก(เหมือนพี่มันนั่นล่ะ))
เฮ้ย! ล้อเล่นหรอกน่า! กับคนที่พี่ตัวเองรัก ใครจะไปกล้าทำอาร้ายยย
เอาล่ะ ได้เวลาเทียนไขออกโรงช่วยพี่ชายแล้ว ขอเวลาไปเตรียมตัวก่อน อ๊ะ! แต่เรื่องนี้เป็นความลับนะเว้ย แน่นอนว่าผมไม่ได้บอกพี่ไฟ ถ้าบอกผมก็ตายดิ และถ้าใครเอาไปบอกพี่ไฟนะ…หึหึหึ
…………………………………………………………………………………………………………..
บ่ายสอง
แสงแดดกำลังร้อนระอุได้ที่ ผมกำลังยืนเท่อยู่หน้าร้านกาแฟของพี่ติน ลังเลใจว่าจะเข้าไปดีรึเปล่า ถ้าเข้าไปแล้วพี่ตินเค้าไม่อยู่ผมก็เสียเที่ยวสิฟะ -*- รุ่งงี้น่าจะโทรเลียบๆเคียงๆถามพี่เขาซะก่อน
เอาเหอะ เข้าๆไปเดี๋ยวก็รู้เอง
ผมพยักหน้ากับตัวเองแล้วตัดสินใจเดินก้าวเข้าไปในร้าน เสียงกริ่งตรงประตูร้านดังขึ้นเมื่อผมเข้ามา ภายในร้านมีลูกค้าอยู่ประมาณสองสามโต๊ะ พนักงานต้อนรับรีบวิ่งมาฉีกยิ่งกว้างทันทีเมื่อผมเดินเข้ามาในร้าน ผมยิ้มตอบแล้วถามว่าพี่ตินอยู่รึเปล่า แต่อนิจจา…พี่ตินออกไปซื้อของข้างนอก ไม่รู้จะกลับเมื่อไหร่ ผมเลยตัดสินใจนั่งรออยู่ในร้านนั่นล่ะ ถ้าอีกสักชั่วโมงพี่ตินยังไม่มาค่อยกลับเพราะผมต้องรีบจรลีตัวเองกลับบ้านก่อนจะโดนพี่ไฟมาเจอเข้า ไม่งั้นซวย ขี้เกียจหาข้อแก้ตัวกับมัน =_= เอาล่ะ ผมจะสั่งเค้กและโกโก้มากินระหว่างที่รอพี่ติน…
…
บ่ายสาม
โอเค! ผมว่าผมจะกลับละ พี่ตินเขาไปซื้อของถึงไหนของเค้าฟะ! นานชิบเป๋งเลย เสียเที่ยวจนได้ ผมคิดเซ็งๆขณะกำลังเดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์แต่แล้วหางตาผมก็เห็นผู้ชายสองคนเดินเข้ามาในร้าน คนนึงเห็นแวบเดียวก็รู้ว่านั่นน่ะพี่ติน! ส่วนอีกคน…ใครวะ? รึจะเป็นไอ้ไมนัส แฟนผู้ชั่วช้าของพี่ติน!? ร่างกายไวเท่าสมอง ผมรีบมูนวอล์กกลับที่นั่งของตัวเองแล้วรีบยกเมนูขึ้นมาบังหน้าไว้ทันที ก่อนจะแอบมองสองคนนั้นอยู่ห่างๆ คนที่นั่งโต๊ะข้างๆหันมามองผมแปลกๆแต่ผมไม่สนใจ ทำไงได้ คนมันหน้าตาดีนี่หว่า อยากมองก็มองไปเหอะ!
“กลับไปเถอะ ไม ตินว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ”ผมเห็นพี่ตินหยุดเดินแล้วหันกลับไปคุยกับไอ้ไมนัสด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ไม่มีทาง ตินต้องบอกมาก่อนว่าทำไมต้องให้เราห่างกันด้วย เพราะไอ้เหี้ยนั่นใช่มั๊ย!!”
ฉึก! ผู้รู้เลยทันทีว่าไอ้เหี้ยที่ไอ้เหี้ยไมนัสมันหมายถึงก็คือพี่ไฟ! ผมต้องบังคับตัวเองอย่างมากไม่ให้ลุกขึ้นไปอัดมัน กล้าดียังไงมาว่าพี่กู! พี่กูกูด่าได้คนเดียวเว้ย!!
“ไม่ใช่เพราะไฟแช็ค แต่เป็นเพราะตัวตินเอง ตินกำลังสับสนไมเข้าใจไหม? ตินไม่รู้จะเชื่อใคร…”
“ไม่รู้จะเชื่อใครงั้นเหรอ!!? ตินบ้าไปแล้วรึไงหา!! ไมน่ะแฟนตินนะ!! ตินก็ต้องเชื่อไมสิ! จะไปสับสนเพราะไอ้เด็กไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงนั่นได้ยังไง ป่าเถื่อนฉิบหาย! ตินต้องเลิกยุ่งกับมัน!!”
“ไมไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้ตินยุ่งหรือไม่ยุ่งกับใคร ตินมีสมองตัดสินใจเองได้ ไมกลับไปได้แล้วล่ะ”
“ไม่กลับ! จนกว่าตินจะกลับมาคบกับไมและเลิกยุ่งกับไอ้เด็กเหี้ยนั่น!!” คำก็เหี้ยสองคำก็เหี้ย บ้านมึงเลี้ยงตัวเหี้ยรึไงวะไอ้สัด!! -_-++++
“ทำไมไมต้องกีดขวางขนาดนั้นด้วย หรือเพราะไมทำผิดอะไรจริงๆ”
“นี่ตินเชื่อคำพูดมันเหรอ! เชื่อคำพูดของไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่ดีแต่ใช้กำลังงั้นเหรอ! นี่ตินไม่ได้เสร็จมันแล้วใช่มั๊ยเนี่ย!!”
ผมมองเห็นพี่ตินเงยหน้าขวับจ้องไอ้ไมนัสอย่างไม่พอใจ แหงล่ะ นี่มันดูถูกกันชัดๆ เป็นคงไม่แค่มองหรอก เสยมันไปแล้วววว
“ไมกำลังดูถูกติน”
“เปล่าดูถูก แต่การกระทำของตินมันเอาแต่ปกป้องไอ้เด็กเหี้ยนั่นอยู่ได้!!”
“ตินไม่ได้ปกป้องใครทั้งนั้น ถ้าไมยังไม่กลับ มั่นใจได้เลยว่าไมจะไม่ได้เห็นหน้าตินอีกแน่ๆ”
“นี่ติน!! เออ! ก็ได้วะ!”พอว่าจบมันก็เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกจากร้านไป พี่ตินมองตามหลังไปก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ผมเห็นดังนั้นจึงรีบเดินไปหยุดตรงหน้าพี่ตินทันที พี่ตินเบิกตากว้างมองผมอย่างตกใจจนเผลอถอยหลังไปหลายก้าว
“ทะ…เทียน!”
“อ่าฮะ ผมเอง พี่จะตกใจทำไมครับ”ผมเอียงคอแล้วยิ้มคลี่ใสซื่ออย่างเสแสร้ง พี่ตินกระพริบตามองผมปริบๆแล้วถามเสียงเบา
“เทียนมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วนี่…เราป่วยอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“โอ๊ย ผมไม่เป็นไรแล้วล่ะพี่ ส่วนมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็…มารอพี่เป็นชั่วโมงแล้วล่ะ จนเห็น…”ผมคลี่ยิ้มยียวน “จนเห็น…การสนทนาเมื่อกี้ทั้งหมดเลย J”
“เอ่อ…งั้นเหรอ แหะๆ เทียนไม่รู้จักใช่ไหมว่าเมื่อกี้ใคร”
“ครับ ไมนัส ไมเนอวิค เบอริ่งแฮม คนนั้น ผมไม่รู้จักเลย J”
“ทะ…เทียน =0=;; ขอร้องล่ะ อย่าเอาที่พี่พูดกับไมเมื่อกี้ไปบอกไฟเลยนะ”ผมเลิกคิ้วสูงแต่เมื่อเห็นแววตาสีน้ำตาลเข้มที่ดูเหมือนกับไอ้คนที่มาตามจีบผมนั่นแล้วผมก็เลยใจอ่อน
“ก็ได้ ผมสัญญาว่าจะไม่บอก”ผมยกสองนิ้วขึ้นเสมอตัวแล้วยิ้มมุมปากน้อยๆ “แต่ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่และพี่ก็ต้องว่างคุยกับผม นะครับ”
“กะ…ก็ได้”
ดีล่ะ! ผมจะได้จับเข่าคุยกับพี่ตินซักที พี่ตินพาผมไปนั่งที่โต๊ะแล้วสั่งพวกเค้กกับน้ำปั่นมาให้ผมทั้งๆที่ผมพึ่งกินเมื่อกี้แท้ๆ แต่ของฟรี…ใครจะไม่ชอบ! จริงมะ
“มีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่เหรอเทียน”
“จะเรื่องอะไรซะอีกล่ะพี่ ก็เรื่องพี่ไฟนั่นล่ะ”ผมเริ่มต้น เล่นเอาพี่ตินชะงักกึก ผมไม่พูดพร่ำทำเพลงเริ่มรัวยาวแบบไม่หยุดหายใจ
“ผมรู้ว่าพี่ไฟเป็นคนมาทีหลัง และพี่ไฟก็…”
“เทียนไข!”
เฮือก!
เคร้ง
ผมสะดุ้งจนช้อนในมือตกลงไปในจานเป็นเสียงดังเคร้ง ผมรีบหันหน้าขวับไปทางประตูหน้าร้าน ไอ้ไวน์ยืนหอบอยู่ตรงหน้าประตูแต่ยังไม่น่าตกใจเท่ากับไอ้คนที่เรียกผมซะดังลั่นที่ยืนหน้านิ่งอยู่ข้างหลังไอ้ไวน์…พี่ไฟ!!! มันมาได้ไงวะ ฉิบหายแล้วกูววววววว
“พี่ไฟ! พี่มาได้ไง”
“มึงนั่นแหละมาได้ยังไง”พี่ไฟสาวเท้าเดินเข้ามาก่อนจะดึงแขนผมให้ลุกขึ้น ไอ้ไวน์เดินตามเข้ามาติดๆ
“กูมากินเค้ก”ผมว่าอย่างแนบเนียน
“คิดว่ากูจะเชื่อเหรอ? หึ”พี่ไฟส่งเสียงหึในลำคอแล้วออกแรงลากผมให้ตามไปแต่ผมขืนตัวไว้ ตั้งแต่เข้ามาพี่ไฟไม่มองพี่ตินเลย มีแต่พี่ตินที่มองพี่ไฟอยู่คนเดียว เออ ให้มันได้อย่างนี้สิ! “กลับบ้าน”
“กูยังไม่อยากกลับ”ผมว่า สิ่งที่กูแพลนไว้ยังไม่ได้ทำเลยนะเฟ้ยยย
“มึงจะอยู่ทำไม กลับ!”พี่ไฟตวัดตาคมๆนั่นมามองผมแล้วพูดเสียงเข้ม ผมนิ่งไปเล็กน้อยแล้วส่ายหน้า
“มึงไม่มีสิทธิ์มาบังคับกู กูจะกินเค้กร้านพี่ติน มึงจะทำไม!”ผมเอ่ยอย่างท้าทายและดื้อด้าน จะอยู่กินเค้ก? ก็ยังแถอีกได้นะกู -_-
“กูใช้สิทธิ์ความเป็นพี่มึงไง”พี่ไฟบีบมือผมแล้วก้มหน้าลงมากระซิบเสียงต่ำ “แล้วกูก็รู้ด้วยว่ามึงจะทำอะไร”
“..!!”ผมชะงักกึกด้วยความอึ้งและทึ่ง เป็นที่รู้กันในครอบครัวว่าพี่ไฟนั้นมีสมองที่เลิศเว่อๆ แต่นี่มันรู้ได้ไงวะ? ไม่ใช่สิ มันแค่ขู่แน่ๆ “มึงไม่รู้หรอก!”
“มึงน้องกูทั้งคน กูจะดูไม่ออกได้ยังไงว่ามึงคิดจะทำอะไร”
“อะ…มันก็ไม่แน่หรอกนี่หว่า”ผมยังเถียงข้างๆคูๆ แล้วจัดการลากไอ้พี่ตัวดีมายืนกระซิบเสียงเขียวอยู่หน้าร้าน
“ถ้ามึงรู้จริงก็อย่าห้ามกูสิวะ! ไอ้ห่า กูกำลังจะช่วยมึงอยู่นะเว้ย”
“แต่กูไม่ต้องการให้มึงช่วย”
“เวรเอ๊ย แล้วมึงจะงอนพี่ตินต่อไปเนี่ยนะ งั้นคงรอจนเหี่ยวอ่ะมึง!”
“ไอ้สัด กูจะไปมีสิทธิ์งอนได้ไงวะแม้ง! พี่ตินแม่งไม่ได้รักกูเว้ย มึงเข้าใจมั๊ยเนี่ย!!”พี่ไฟตะคอกครับ ตอนนี้แม้งดูหัวฟัดหัวเหวี่ยงสุดๆอ่ะ ผมก็ไม่รู้จะทำไง จะหงุดหงิดตามมันไปแล้วเนี่ย กูน้องมึงนะ มึงรู้ป่ะว่ากูอยากช่วยยยยยยยยย
“ฉันพูดแล้วเหรอว่าไม่ได้รักนาย”
เฮือก!!
ผมที่กำลังกระซิบกับพี่ไฟอยู่สองคนนี่สะดุ้งเลยครับ พี่ตินดันเดินตามออกมาซะได้ ไอ้ไวน์ก็เดินตามออกมาติดๆ พี่ไฟนี่ดูจะอึ้งไปนิดๆครับ ใครจะไปรู้ว่าพี่ตินเสือกได้ยินอีก นี่ผมกำลังคุยแบบไพรเวทกันอยู่นะเฮ้ย!
“เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะ?” เอิ่ม กูรู้สึกว่าหูแบบมึงนี่น่าจะได้ยินชัดแล้วนะไอ้พี่ชาย
“ฉันบอกว่าฉันยังไม่ได้พูดว่าไม่ได้รักนาย”
“…”พี่ไฟนิ่งไปสักพักก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ที่ทำเอาผมแทบอยากจะกระโดดถีบมันสักที!
“ถึงมึงไม่ได้พูด แต่ว่ามึงก็แสดงให้กูดูแล้วว่ามึงไม่ได้รักกู แต่ว่ารัก…ไอ้ไมนัส”
“ฉัน…”
“กลับบ้าน เทียน”
“หา!? เฮ้ย ไม่เอา…” อะไรของมันวะ ไม่ฟังพี่ตินพูดให้จบก่อนมายุ่งกะกูเฉย!? กูฟังมึงพูดกับพี่ตินเงียบๆอ่ะดีแล้ว ไม่ต้องมาสนกูหรอกครับมึง…
“ไฟ ฟังฉันก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”
“กูไม่มีเรื่องจะคุยกับมึง”
มันเล่นตัว!! กระแดะจังเลยพี่ไอ้เทียน งอนอยู่ได้ นี่ดูไม่ออกเหรอว่าพี่ตินเค้าจะง้อมึงอ่ะ!!? เรื่องอื่นฉล๊าดฉลาดทีไอ้เรื่องความรักนี่โง่จัง -*-
“ไป เทียนไข กลับบ้านกัน”
“ไม่กลับอ่ะ มึงคุยกับพี่ตินก่อนดิ ไม่งั้นกูไม่กลับว่ะ” เจอไม้นี้เข้าไปเล่นเอาพี่ไฟกัดฟันกรอดๆมองผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ เอาดิ! คิดว่ากูจะกลัวมึงเหรอวะ แน่จริงเข้ามา! มาเลย!
“มึงนี่มัน…”ผมยักคิ้วมองหน้าพี่ไฟอย่างท้าทาย แล้วย้ายตัวตัวเองไปยืนข้างๆพี่ตินแทน เอาสิวะ อนาคตพี่สะใภ้มันก็ต้องเข้าข้างกันหน่อย หึหึ แต่ผมก็ต้องคิ้วกระตุกเมื่อพี่ไฟมันยกยิ้มชวนสยองแล้วชี้นิ้วข้ามหัวผมไปยังร่างสูงที่เดินมาอยู่ข้างหลังผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้!
“เฮ้ยมึง…ไอ้ไวน์ ฝากจัดการน้องกูที!!!”
ห๊ะ!!!!?
“แล้วมึง…?”
“กูน่ะเหรอ หึ! กูก็จะไปคุยตามที่พี่มึงเรียกร้องน่ะสิ”พี่ไฟยกยิ้มชั่วร้ายที่มุมปากก่อนจะเดินตรงเข้ามาคว้าแขนพี่ตินลากพรืดๆเข้าร้านโดยที่ได้ผมได้แต่อ้าปากค้างมองตามไปตาไม่กระพริบ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า เฮ้ย! กูต้องตามไปนี่หว่า หน้าพี่ไฟเมื่อกี้พี่ตินไม่ปลอดภัยแน่ๆ ไม่ปลอดภัยทั้งกายและใจ!
หมับ!
“จะไปไหน”ผมหันหน้าไปทางต้นเสียงแล้วรู้ตัวอีกทีผมก็โดนไอ้ไวน์จับขึ้นพาดบ่าซะแล้ว! เฮ้ยยยยยยย
“ไอ้สัด! ทำแบบนี้ทำไมวะ มึงจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ ปล่อยกูโว้ย!!!”
เหี้ยยยยยยยยยย มากๆครับ ผมทำอะไรไม่ได้ได้แต่ดิ้นกระแด่วๆเหมือนปลาขาดน้ำอยู่บนหลังของไอ้ไวน์ รู้สึกอายและเสียหน้าสุดๆอ่ะ!! นี่ก็ไม่ใช่ถนนที่ร้างผู้คน แต่ไอ้ห่านี่ก็ยังแบกผมเดินหน้าตาเฉยมาก ฮือๆๆๆ เทียนไขเสียฟอร์ม อับอายชะมัดยาด TT
“ไอ้ไวน์ เออร์ไวน์ กูขอร้อง ไอ้เหี้ยปล่อยกูเหอะ!!”
“ถึงรถแล้วจะปล่อย”เสียงมึงลั้ลลามาก ทำไมช่างต่างกับเสียงกูอย่างเน้!!
ถึงปากมันจะบอกอย่างนั้นเมื่อไหร่ล่ะ!? มึงเอารถตัวเองไปจอดไว้ที่ไหนเนี่ยยย เห็นไหมตั้งแต่เดินจากร้านพี่ตินมาคนมองผมไม่หยุดเลยอ่ะ กูจะบ้าตายย กูเกลียดมึง ตอนนี้กูเกลียดมึงมาก ไอ้สสัด เวรตะไล
“มึงจอดรถไว้ไหนของมึงวะ รู้ป่ะว่ากูอายน่ะ!? กูอายมึงได้ยินมั๊ย!!!!”ผมตะโกนลั่นกรอกหูไอ้ไวน์จนมันสะดุ้งเฮือกปล่อยผมลงก้นจ้ำเบ้ากับพื้นอย่างแรง
“ไอ้สัด! กูเจ็บ!”
“กูก็เจ็บเหมือนกัน อะไรวะ ตะโกนมาได้ หูกูจะแตกไหมเนี่ย”มันเอื้อมมือมาฉุดแขนผมให้ลุกขึ้นก่อนจะบ่นพึมพำไม่หยุด “ถ้าหูกูแตกนะมึงต้องรับผิดชอบกู เด็กบ้าเอ๊ย”
“เหอะ! ใครใช้ให้มึงมาอุ้มกูก่อนล่ะวะ”
“ก็พี่มึงฝากฝังมึงไว้กับกูแล้วนี่”
“ถุย! ทีเรื่องแบบนี้เชื่อฟังพี่กูดีจังนะ แม่งเอ๊ย กูอายชิบหาย รู้ไหมว่าคนมองกันเต็มเลย ไอ้ห่า”
“หึ จะแคร์อะไร”มันยักไหล่น้อย ๆ แล้วคว้าข้อมือผมให้เดินตาม ซึ่งผมก็เดินตามแต่โดยดี บทจะใจง่ายก็ง่ายขึ้นเยอะเลยแฮะกู =_= อย่างน้อยก็ยังดีกว่าโดนจับพาดบ่าล่ะวะ
“เออ กูสงสัยอยู่เรื่องนึง มึงกับพี่ไฟทำอีท่าไหนทำไมถึงมาด้วยกันวะ แถมยังมาผิดเวลาซะด้วย -_-“
“ก็พี่มึงอ่ะ มอเตอร์ไซค์เสียเลยจะมาขอกลับกับกู แล้วผ่านร้านพี่ติน เรดาร์จากตากูมันจับได้ว่ามึงอยู่ข้างใน ก็เลย…”
ผมพยักหน้าแล้วเบ้ปากอย่างหงุดหงิด “ไอ้ขี้ฟ้อง”
“เปล่าฟ้องนะ”
“อ้อเหรอ!?”ผมย้อนเสียงสูง
“ก็แค่…บอกให้รู้เฉยๆเอง แหะๆๆ”
โห ถุย!! ความหมายมันก็เหมือนๆกันนั่นล่ะวะ!!!
..............................................................................................................................................................................................................
ขอบคุณ aomsin15348679
นะค่ะ ที่บอกให้แก้ไขเรื่องให้บอกให้ด้วยถ้าใครบรรยายเพราะมันไม่รู้ว่าใครบรรยายมั้ง จะเอาแก้ไขต่อไปนะ ^^ ขอบคุณที่ติมานะค่ะเพราะไรท์เตอร์จะได้รู้ว่าตัวเองเขียนแล้วมีข้อผิดพลาดยังไง แล้วเจอกันตอนต่อไปเน้ออออ
แถมรูปจุนยอน อิอิ >< คนอะไรน่าร้ากน่ารัก
ความคิดเห็น