ยามลมหวน

เมื่อลมแห่งโชคชะตาพัดพาให้เพื่อนรักในวันวารได้มาพบกันอีกครั้ง ความรู้สึกแปลกปลอมกลับก่อตัวขึ้นแทนที่มิตรภาพแสนบริสุทธิ์ พวกเขาจะยังคงตรึงอยู่กับภาพประทับใจในอดีต หรือรับรู้ความเปลี่ยนแปลงในตัวเขาและเธอ ที่ผันแปรไปตามกาลเวลา ลมแห่งรัก... ลมแห่งความผูกพันที่พัดมาครานี้ จะหวนมาแล้วผัดเลยผ่าน หรือจะหยุดนิ่ง ตรึงใจสองใจเข้าไว้ด้วยกันหนอ

(ขอหยิบยืมรูปลักษณ์ของ Kim Soo Hyun มาเป็นภาม เพื่อนคนสำคัญของตุลา)

Ref. twenty2.onsugar.com

สำหรับเด็กหนุ่มคิ้วเข้ม ตัดกับผิวขาวจัด ที่มีนามว่า “ภาณิน” หรือ “ภาม” ผู้ถูกส่งไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่ย่างเข้าวัยรุ่นนานทีปีหนจะได้กลับเมืองไทย การติดต่อจากครอบครัวและความทรงจำในวัยประถม เป็นเพียงไม่กี่อย่างที่เขายึดไว้คลายความอ้างว้างขณะปรับตัวในต่างแดน และตุลา...ก็เป็นหนึ่งในนั้น

“ตุลา เป็นเด็กผู้หญิงประหลาด” ภามคิดเช่นนี้เสมอ เมื่อพยายามนิยามเพื่อนหญิงในวัยเยาว์  

ต่อหน้าคุณครู เธอดูเรียบร้อย อยู่ในโอวาท หากเพื่อนสนิทเช่นเขารู้ดี... เด็กผู้หญิงร่างจ้อย ผิวเกรียมแดดคนนั้นแก่นนัก!  การละเล่นที่เขาและเธอทำร่วมกันออกจะรุนแรง และห้าวเกินกว่าที่เด็กผู้หญิงในห้องจะนิยม เขาและเธอปีนป่าย ห้อยโหน ชวนกันเจ็บตัวอยู่บ่อยๆ  ความสัมพันธ์ของเขาและเธอจึงเป็นไปในลักษณะที่ค่อนข้างจะเท่าเทียม เขาปฏิบัติกับเธอราวเพื่อนผู้ชาย ไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่ต้องคอยเกรงใจ ประสา “ลูกผู้ชาย” ที่ป๊าของเขาย้ำนักย้ำหนา ว่าผู้ชายต้องเป็นฝ่ายปกป้องผู้หญิง  ความแตกต่างประการเดียว คือ เขาจะยอมอ่อนข้อให้กับเพื่อนคนนี้เป็นบางครั้งบางครา เพื่อให้คนเจ้าอารมณ์คลายความขุ่นขึ้งลงแล้วกลับมายิ้มร่าดังเดิม  

เสียดายนัก...วันสุดท้ายในรั้วโรงเรียน เขาไม่มีโอกาสลาเธอ คงเป็นความรู้สึกติดค้างเล็กๆนี่ละมั้ง ที่ทำให้เขาหวนนึกถึงเธออยู่บ่อยๆ เด็กผู้หญิงร่างเล็กผิวคล้ำ ตากลม กับผมเปียที่ยุ่งเหยิง...เป็นหนึ่งในความทรงจำอันสดใส ช่วงเวลาดีๆขณะที่เขาอยู่เมืองไทย ยามคิดถึงบ้าน...นอกจากใบหน้าของคนในครอบครัวแล้ว บางครา...จึงมีรอยยิ้มของเพื่อนแสนแก่นคนนั้นพ่วงมาด้วย

             เวลาผ่านมานานหลายปี... ไม่รู้ป่านนี้ ตุลา จะยังเป็น “ยัยพริกขี้หนูแสนแสบ” อยู่รึเปล่า

"...หวังว่าเธอคงสุขดี

อยู่ตรงนั้นเจอสิ่งดีดี

ฉันคงมีเพียงสิ่งเดียวทุกวัน

มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง

อยู่ทุกครั้งที่มองดาว..."

เพลง มีแต่คิดถึง - เบิร์ด ธงไชย