ครั้งหนึ่ง...ฉันเคยรักนาย...

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1

 

                “หวัดดี ตอนนี้เรากำลังอยู่ที่วัดที่เก้าในอยุธยา เอ้า! ทุกคนหันมามองกล้องหน่อย” เสียงใสๆดังมาจากลำโพงของเครื่องเล่นCD

                “ตอนนี้พวกเรากำลังจะมาปล่อยปลากันล่ะ” เสียงนั่นยังคงอธิบายอยู่เรื่อยๆขณะถ่ายภาพเพื่อนๆที่กำลังช่วยกันปล่อยปลาออกจากถุงพลาสติก

                หลังจากที่ทำบุญกันเรียบร้อยแล้ว ภาพก็ตัดมาที่ใบหน้าของเพื่อนๆแต่ละคน พร้อมการสัมภาษณ์อย่างขี้เล่นของตากล้องมือสมัครเล่น

“วันนี้สนุกมั๊ยคะ คุณจ๋า” เสียงใสๆที่พยายามเลียนแบบพิธีกร เรียกเสียงหัวเราะจากคนดู

 

                “เฮ้ยๆ จำได้ป่ะว่าแกอ่ะเล่นกล้องอยู่คนเดียวเลย ไอจ๋า” เสียงห้าวๆของสาวมาดเท่ดังขึ้น พร้อมเสียงหัวเราะของเพื่อนๆที่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

                “อะไรเนี่ย! โห!ว่าแต่คนอื่นนะแก ไอพราว แกก็เหมือนกันนั่นแหละตอนถ่ายรูปนี่เก๊กไปทั่ว”

                “แต่ยังไงก็คงไม่มีใครแอ๊บได้เท่าสาวเกาหลีของพวกเราอีกแล้วล่ะ” เสียงของหนุ่มเซอร์ ‘แป๊ป’ดังขึ้น พร้อมกับอาการเห็นด้วยของเพื่อนๆ

 

                ‘พิชญา’ หรือ ‘หนูพีช’ ของเพื่อนๆ มองทุกคนกำลังสนุกจากระเบียง นานเหลือเกินที่เธอไม่ได้เจอพวกเขาหลังจากจบม.6 นานแล้วที่ไม่ได้ยินเสียงหัวเราะแบบนี้ บรรยากาศแบบนี้ ต้องขอบคุณบิว (สาวเกาหลีของเพื่อนๆ) ที่ชวนทุกคนมารวมตัวกันที่บ้านพักตากอากาศแห่งนี้

                “พวกดาราหน้ากล้องเขาไปดูวีดีโอกันหมดแล้ว แล้วตากล้องมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย” เสียงทุ้มๆที่คุ้นหูกล่าวขึ้น พีชรีบหันไปมองหน้าใครบางคนที่ห่างหายไป ใครบางคน...ที่ทำให้เธอทั้งดีใจและเสียใจที่ได้เจอเขาอีกครั้ง

                “เหนือ!” พีชเรียกชื่อใครคนนั้นด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ประดัง ประเดเข้ามา

                “แกมาได้ยังไงเนี่ย !”  เธอมองเขาที่ส่งรอยยิ้มมาให้เช่นเคย

                “เก่ง” ความกวนที่ไม่เคยลดลงมีแต่จะเพิ่มขึ้นทุกวันทำให้เธออดยิ้มออกมาไม่ได้

                เธอหันไปค้อนเขานิดๆกับความหลงตัวเองของเหนือ

 

                อยู่ๆความทรงจำเก่าๆก็ย้อนคืนมา...

พีชยุติการสนทนา เธอมองเหม่อมองออกไปยังท้องฟ้าสีเข้ม ราตรีนี้เต็มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับมากมาย เหมือนกับคืนนั้น... ตอนที่ทุกอย่างยังเป็นเหมือนเดิม