ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3 ทำความรู้จัก(By Ritsu)
"คุณหมอครับ!!ช่วยด้วยครับ!!" หลังจากที่ฉันได้พบกับฮิบาริที่นอนสลบอยู่หน้าบ้านฉัน ฉันก็รีบอุ้มเขามาหาหมอที่คลีนิกที่ใกล้ที่สุดทันที เเต่...ใกล้ที่ว่าน่ะ....1กิโลเมตรครั้งนะ= =;;เหนื่อยโว้ย!!!
"มีอะไรเหรอครับ?" คุณหมอฟุยูกิเจ้าของคลีนิก เดินเข้ามาหาฉันที่วิ่งพุ่งเข้ามาในคลีนิก
"ช่วยรักษาเขาคนนี้ด้วยครับ!" ฉันรีบตอบคุณหมอไปเพราะว่าความตื่นตระหนกบวก
"หา?มีคนบาดเจ็บนี่!คุณพยาบาลครับ ช่วยเอาเตียงผู้ป่วยมาด้วยนะครับ" คุณหมอฟุยูกิรีบตะโกนบอกพยาบาลภายในคลีนิกทันทีหลังจากที่เห็นฮิบาริที่ฉันอุ้มมาเต็มไปด้วยบาดเเผล
"เอ่อ...คุณหมอครับ เขาจะรอดไหมครับ?" ฉันถามคุณหมอที่กำลังวุ่นอยู่กับการนำฮิบาริวางลางบนเตียงผู้ป่วย เเล้วทำไมฉันถึงถามอะไรเเบบนี้ไปล่ะ??
"เเล้วเเต่อาการน่ะนะ....เเต่ดูคร่าวๆเเล้ว....คงไม่เป็นอะไรมากหรอกนะ" คุณหมอฟุยูกิตอบฉันก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องรักษา ตอนนี้ฉันคงทำได้เเค่รอเท่านั้นสินะ....
"ขอให้ปลอดภัยด้วยเถอะ...." ฉันพึมพำขึ้นเบาๆด้วยความเป็นห่วงอย่างมาก ก็ต้องห่วงสิ...เเผลเยอะซะขนาดนั้นน่ะ
--ผ่านไป30นาที--
"เอ่อ...คุณหมอครับ!เป็นยังไงบ้างครับ?" หลังจากที่นั่งรอ ฉันรีบถามคุณหมอถึงอาการของฮิบาริทันที่หลังจากที่เห็นเขาเดินออกมาจากห้องรักษา
"อ๋อ!ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ไม่เป็นอะไรมากหรอก เธอจะพากลับบ้านเลยก็ได้นะ" คุณหมอฟุยูกิตอบเเละเดินไปคุยกับพยาบาล มันทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจขึ้นมานิดหน่อยที่ได้ยินเเบบนั้น เเต่ว่า......ทำไมถึงไม่มีใครสนใจเรื่องที่ฮิบาริมีหูกับหางเเมวล่ะ?? ฉันเดินคิดเรื่องนี่อยู่ตลอดเวลาจนมาถึงห้องรักษาที่คุณหมอเดินออกมา
--ห้องรักษา1--
"หลับอยู่นี่..." ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆหลังจากที่เดินเข้ามาในห้อง เเละเห็นฮิบาริที่นอนอยู่บนเตียง
'อืม......พากลับไปที่บ้านก่อนก็เเล้วกัน' ฉันยืนคิดอยู่สักพัก เเต่สรุปเเล้ว......ฉันก็พาเขากลับอยู่ดี หลังจากที่จัดการเรื่องค่ารักษาเเละค่ายา ฉันก็นำฮิบาริกลับบ้าน(โดยวีธิให้เขาขี่หลังไป)พร้อมกับถือถุงเสิ้อผ้าอีก6ใบที่น้ำหนักร่วมกิโล....โอ้มายจอร์ด! เเล้วบ้านอยู่ห่างไปตั้งกิโลครึ่งอ่ะ!.....ตายเเน่T T
--เวลา 19.30น. บ้านของริทสึ--
"ถึงซะที่...." ฉันพูดขึ้นหลังจากที่เเบกมาราธอนฮิบาริ+ถุงเสื้อผ้า(ที่หนักร่วมกันก็เกือบ50กิโล= =;;) ฉันพยายาม(สุดชีวิต)ในการเเบกฮิบาริขึ้นบันได.....ที่ชันบรรลัยได้อีก= =*เหนื่อยโว้ย!
'ให้นอนตรงนี้ก็เเล้วกัน...' ฉันวางฮิบาริลงบนเตียงนอนของฉันเเละนั่งดูอยู่สักพักพร้อมกับคิดว่า'ทำไมถึงไม่มีใครสงสัยกันเลย' ฉันนั่งคิดอยู่อย่างงั้นจนได้ยินเสียงครางเบาๆ
"อืม......." เจ้าของเสียงครางนั้นได้ครางขึ้นเเละลืมตาขึ้นมา
"อ๊ะ!" ฉันอุทานขึ้นหลังจากที่ฮิบาริตื่น อ๊าก!ตรูเล่นจ้องซะใกล้เชียว....พอคนข้างหน้าตื่นก็ใจหายสิ= =;;
"ที่นี่...ที่ไหน...." ฮิบาริถามขึ้นหลังจากที่ลืมตาขึ้นมา จะว่าไป....ตอนที่ฮิบาริพึ่งตื่นก็น่ารักดีนะ^ ^
"ที่นี่คือบ้านของฉันเอง นายน่ะนอนสลบอยู่ที่หน้าบ้านฉันเเละเเผลเต็มตัวไปหมด ฉันก็เลยพานายมารักษาไง" ฉันตอบพร้อมกับหยิบถาดอะลูมิเนียมมาป้องกันตนเอง(กันไว้ก่อน พ่อสอนไว้นะคะ^ ^;;)
"เเล้วคุณเป็นใคร?" ฮิบาริถามฉันอีกครั้ง พร้อมกับพยายามที่จะลุกขึ้นเเต่ก็ทรุดลงไป
"ฉันชื่อ'ยูกิยามะ ริทสึ' เเล้วนายล่ะ?" ฉันตอบพร้อมกับเอื้อมมือที่จะไปช่วยพยุงตัวของฮิบาริ เเต่ก็โดนปัดมือออก
"'ฮิบาริ เคียวยะ' เเล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเเตะต้องตัวผม" ฮิบาริพูดพร้อมกับปัดมือของฉัน
"ก็ได้.....งั้นฉันของเรียกนายว่า'เคียวยะ'ได้ไหม?" ฉันถามพร้อมกับเดินถอยหลังไปเล็กน้อยตามที่เขาต้องการที่ไม่ให้เเตะต้อง
"เเล้วเเต่...." เคียวยะตอบเเละภายในห้องนั้นก็เงียบลง มีเพียงเเค่เสียงหายใจของฉันเเละเคียวยะเท่านั้น เอาล่ะสิ....ต่างฝ่ายต่างเงียบ...เเล้วฉันจะหาประเด็นอะไรพูดล่ะเนี่ย=A=;;
"เอางี้....ไหนๆนายก็ตื่นเเล้ว ก็ไปอาบน้ำสิ" ฉันพูดขึ้นหลังจากที่ปล่อยให้ห้องเงียบ เเล้วทำไมต้องเป็นเรื่องอาบน้ำด้วยล่ะฟร่ะ=A=;;
"คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งผม ถ้าผมจะอาบน้ำเดี๋ยวจะไปเอง" เคียวยะตอบอย่างเย็นชา.....สมกับเป็น'ฮิบาริ เคียวยะ'จริงๆ
"เเล้วเเต่นายก็เเล้วกัน" ฉันพูดพร้อมกับเดินออกไปจากห้องเพื่อที่จะไปอาบน้ำ
--ห้องอาบน้ำ--
"เฮ้อ......." ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากที่เดินเข้ามาในห้องน้ำ ฉันได้ทำการจัดเเจงเสื้อผ้าออกจากร่างกาย(พูดง่ายๆก็'ถอดเสื้อ'นั้นเเหละ= =;;) เดินไปที่ฝักบัวเเละทำการเปิดน้ำ
'จะทำยังไงต่อไปดีล่ะเนี่ย....เเล้วทำไมเคียวยะถึงมีหูกับหางเเมวล่ะ?' ฉันยืนคิดโดยปล่อยให้น้ำจากฝักบัวไหลผ่านหน้าเเละร่างกายที่เปลือยเปล่าของฉันไป รู้สึก......ยิ่งคิดมันยิ่งเครียดมากกว่าเดิมอีก
''ฉันครวที่จะปล่อยวางใช่ไหม?'' ฉันพึมพำขึ้นเบาๆหลังจากที่คิดถึงเรื่องนั้นมาได้สักพัก ฉันจึงตัดสินใจที่จะไม่คิดมาก เเต่เรื่องเเบบนี้มันเเปลกเกินที่จะไม่คิดมากเเล้วล่ะ...
--ทางเดินระหว่างห้องนอนกับบันได--
"อ้าว!เคียวยะ!จะไปอาบน้ำเหรอ?ฉันเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้นายเเล้วนะ" ฉันทักเคียวยะที่เดินสวนฉันไป เเต่เคียวยะก็ไม่ได้ตอบอะไร ดูเหมือนจะเมินฉันสินะ เเต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมากเเละก็เดินเข้าห้องของฉันไป
--ห้องนอน--
"เฮ้อ.....เป็นคนที่เข้าใจยากจริงๆ...."ฉันพูดขึ้นหลังจากที่โน้มตัวลงนอนลงบนเตียง ฉันนอนคิดถึงเรื่องต่างๆนาๆที่เกิดขึ้นตั้งเเต่เช้าจนถึงตอนนี้จนเผลอหลับไป
--เวลา08.30น.ในวันต่อมา--
"อืม....ฮ้าว~ว" ฉันฮ้าวขึ้นหลังจากที่อยู่ในห้วงเเห่งความฝัน
"หืม?ทำไมเหมือนมีอะไรกอดล่ะเนี่ย?" ฉันรู้สึกเหมือนกำลังถูกกอด เห็นจากที่สำรวจดีๆเเล้ว ฉันก็ต้องช็อกกำลัง2 เพราะคนที่กอดฉันนั้นก็คือ.....
'อ๊าก!ฮิบาริ!กอดฉันเหรอ!?' ฉันกรีดร้องอยู่ในใจ เเต่ว่า....เหมือนจะเกิดเรื่องเเล้วล่ะ....
"หืม...." เคียวยะครางเบาๆ เป็นสิ่งที่เเสดงว่า.....'คุณท่านตื่นเเล้ว!!!'
"เฮ้ย!!!!!!!" หลังจากที่เคียวยะเห็นสภาพตัวเองที่กำลังกอดฉันอยู่ ก็ร้องออกมาด้วยความตกใจเสียงดังลั่นบ้านจนฉันสะดุ้งถอยหลังจนตกเตียง
"นี่คุณทำอะไรผมเนี่ย!!!!" เคียวยะถามฉันในขณะที่กำลังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ!!ตื่นมานายก็นอนกอดฉันอยู่เเล้วนะ!" ฉันรีบตอบไปทันที่ก่อนที่จะเกิดสงครามขึ้น หนูไม่รู้เรื่องจริงๆนะT[ ]T
"ผมไม่เชื่อ!" เอ้า!เวร.....เคียวยะไม่เชื่ออีกเเถมยังจะฆ่าฉันด้วย เพื่อชีวิตฉันจึงรีบหยิบถาดอาหารที่วางเอาไว้บนหัวเตียงมาป้องกันตัวเอง
"หัดฟังที่คนอื่นพูดบ้างสิ!!!" ฉันพูดห้ามเคียวยะเเต่เหมือนจะไม่ได้ผล เพราะตอนนี้เคียวยะพุ่งเข้ามาเเล้วพร้อมกับตะบองคู่สีเงินโดยหมายที่จะขย้ำฉันให้ตาย
"โกยล่ะจ้า!!!!" ฉันกรีดร้องเเละตีลังกาหลบเคียวยะที่พุ่งเข้ามา ตอนนี้คงต้องเอาตัวรอดก่อนเเล้วล่ะT[ ]T
--จบตอนที่3 โปรดติดตามตอนต่อไป--
ฮะๆ^ ^ จบไปอีกตอนเเล้วนะค่ะ สำหรับตอนนี้....อาจมีการผิดพลาดเรื่องเเกรมม่าหรือการสะกดคำบ้างเละอาจสั้นไปหน่อย(เพราะรีบปั่นให้ทุกๆคนได้อ่านกัน) ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ(_ _)
ป.ล.มีคำติชมใดๆก็ได้โปรดเม้นไว้ด้วยนะค่ะ^ ^
ป.ล.2 ไรเตอร์ขอพักชั่วคราวนะค่ะ= =;;
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น