ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 เริ่มต้นชีวิตใหม่เเละการพบเจอ(By Ritsu)
''ฮือ~ชีวิตสาวน้อยของฉันT T''หลังจากที่ฉันพบความจริงว่า...ฉันได้กลายเป็น'ฮิบาริ เคียวยะ ภาคอนาคต'ไปเเล้ว ฉันก็เดินร้องไหออกมาจากห้องน้ำเเละเดินเพ้อถึงชีวิตวัยสาวของฉันด้วยความอาลัยสุดชีวิต ให้ตายเถอะโรบิน ให้สิ้นใจสิจอร์น....นี้มันเรื่องโกหกชัดๆ!!!T[ ]T
''หืม?''ฉันที่เดินอาลัยชีวิตจนมาถึงโต๊ะที่ห้องครัว ก็เลือบไปเห็นกระดาษเเผ่นหนึ่งที่วางอยู่ยนโต๊ะ ข้อความในนั้นระบุว่า.....
---ถึง ริทสึ ลูกของเเม่ เนื่องจากพ่อกับเเม่ต้องดูกิจการที่ต่างประเทศ จึงจะไม่ได้อยู่บ้านกับลูกไป2เดือน ดูเเลบ้านด้วยนะจ๊ะ^ ^(เดี๋ยวจะส่งเงินให้ทุกอาทิตย์นะจ๊ะ)---
''--เพล้ง!!!!!--''ฉันเกิดอาการช็อกจนเเก้วน้ำที่ฉันถืออยู่(ตอนไหน??)หลุดมือของฉันไปหลังจากที่อ่านกระดาษเเผ่นนั้น...........
''นี่กลายเป็นผู้ชายไม่พอ ฉันต้องตกกระกรรมใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวอีก2เดือนเหรอเนี่ย!!!!!!!!!!!!''ฉันตะโกนออกไปลั่นบ้านด้วยความอาลัยเเละเซ็ง+ช็อกสุดของที่สุดของชีวิต อ๊ากกกก!ตรูจะบ้าตาย!!!!T[ ]T
''มีใครอยู่ไหมครับ????''ในขณะที่ฉันกำลังคลั่งกับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับฉันในตอนนี้ จู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงบุรุษไปรษณีย์ ฉันที่กำลังคลั่งพยายามปรับสีหน้าให้ปกติเเละเดินไปรับจดหมาย
''ค่า! เอ๊ย! ครับ!!!''ฉันขานรับ เเต่ด้วยความเคยชินฉันจึงเผลอขานออกไปในเเบบที่ฉันเคยทำ ก็ฉันเป็นผู้หญิงที่กลายเป็นผู้ชายนี่!!!จะเคยชินมันก็ไม่เเปลกใช่ป่ะT T
''มีจดหมายมาถึงคุณยูกิยามะครับ'' บุรุษไปรษณีย์ยื่นจดหมายให้กับฉัน('ยูกิยามะ'คือ นามสกุลของฉันเอง^ ^'')
''อ่า...ขอบคุณครับ...''ฉันรับจดหมายนั้นมา เเต่ว่า.....ทำไมถึงมีเเต่คนมองฉันเเต่มองด้วยสายตาสงสารเเละฉันก็ได้ยินเสียงกระซิบของเหล่าเเม่บ้านต่างๆนาๆเเต่ใจความที่เหมือนกันก็คือ'น่าสงาสรจริงๆที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว'
''เอาเถอะ....ลองเปิดจดหมายดูก่อนดีกว่า''ฉันพูดขึ้นเเละเดินเข้าบ้านไป ในขณะที่ฉันกำลังเปิดจดหมายอยู่นั้น ฉันก็รู้สึกถึงความรู้สึกเสียวสันหลังเเว่บขึ้นมา.....มันคงไม่ใช่ลางอะไรหรอกนะ= =;;
''หา??????เงินนี่!!!!....เเล้วนี่มันอะไรเนี่ย''หลังจากที่ฉันเปิดจดหมายได้เเล้ว สิ่งที่ปรากฏอยู่ในนั้นไม่ใช่กระดาษธรรมดา......เเต่มันเป็นธันบัตรหรือว่าเงินจำนวนหนึ่ง(ขอไม่ระบุจำนวนเงินนะค่ะ^ ^/ริทสึ)เเละมีกระดาษเเผ่นเล็กที่ถูกเย็บติดกับธันบัตรใบหนึ่ง ข้อความในนั้นระบุไว้ว่า...
--นี่คือเงินของอาทิตย์นี้นะจ๊ะ ฝากดูเเลบ้านด้วยนะจ๊ะ^ ^ จาก เเม่--
'เเม่ค่ะ.........จะซ้ำเดิมกันใช่ไหมค่ะT T'ฉันถึงกับน้ำตาไหลทันทีที่เห็นข้อความนั้น เเต่ไม่ใช่ว่าฉันคิดถึงเเม่หรอกนะ.....เเต่ฉันสงสารชีวิตตัวเองต่างหากเล่า!!!!ฮือ.....นี่ฉันต้องเจออะไรอีกล่ะเนี่ยT T
'--กริ๊งงงงงงงง!--'ในขณะที่ฉันกำลังวุ่น(ใจ)กับชีวิตที่ฉันต้องใช้อย่างโดดเดี่ยวอีก2เดือน โทรศัพท์มือถือของฉันก็ดังขึ้น
(บรรยายเเบบบทสนทนา)
ริทสึ:ฮัลโหล??
ริน : ริทสึ!!!!!!!!!
ริทสึ : อ๊ากกกกกกก!นี่เธอจะตะโกนหาพระเเสงอะไรย่ะ!!!หูจะเเตกอยู่เเล้ว!!!
ริน : โอ้ว~เสียงเเบบนี้มัน'ฮิบาริ เคียวยะ'นี่น่า.....ยาฉันผลดีใช่ไหมล่ะ=w=
ริทสึ : เเต่ฉันไม่ได้อยากได้เเบบนี้นะ!!!
ริน : อย่ามาซึน...ถ้าเธอไม่ได้ชอบฮิบาริ เเล้วทำไมถึงกลายเป็นฮิบาริล่ะ=w=
ริทสึ : มันก็จริงที่ฉันชอบฮิบาริ เเต่ฉันไม่ได้อยากเป็นฮิบาริต่างหากเล่า!!!
ริน : อ้าว??เเล้วเธออยากเป็นอะไรล่ะ??
ริทสึ : อยากเป็นมามิซัง;A;
ริน : เธออยากโดน'อูมามิ'หรือไงย่ะ= =
ริทสึ : เรื่องของฉัน= =* เเต่ว่าฉันอยากจะกลับเป็นเเบบเดิมเเล้วอ่ะ....เอายาเเก้มาเดี๋ยวนี้เลย=_=*
ริน : เอ่อ.....อาโน.....
ริทสึ : อะไรย่ะ?= =*
ริน : ทางร้านที่ฉันสั่งซื้อยานั้นน่ะ......เค้าบอกว่า'ยาเเก้หมด'อ่ะจ๊ะ=w=;;
ริทสึ : ห.......ห๊า!!!!!????เธอว่ายังไงนะ!!!!!!
ริน : ก็ที่ร้านน่ะ โทรมาบอกฉันว่า'ปกติไม่ค่อยมีคนซื้อยาเเก้สักเท่าไหร่ ก็เลยสั่งมาน้อยน่ะ เเถมขวดสุดท้ายก็พพึ่งมีคนซื้อไปด้วยน่ะสิ'ฮะๆ^
^''
ริทสึ : ไม่ต้องมาหัวเราะเลย!!!!!เเล้วเธอจะต้องรอไปอีกนานเท่าไหร่ล่ะ??
ริน : ประมาณสัก....2เดือนล่ะมั้ง....
ริทสึ : 2เดือน!!!!!!ฉันต้องนรอนานขนาดนั้นเลยเหรอ!!!!เเล้วฉันจะต้องใช้ชีวิตยังไงต่อไปล่ะย่ะ????
ริน : ก็เป็นผู้ชายไปซะสิ^ ^ โอ๊ะ!ถูกเรียกใช้เเล้วล่ะ...เดี๋ยวจะโทรไปใหม่นะ บ๊ายบาย~
''ด.....เดี๋ยวสิ!!!!''เเล้วรินก็วางสายไป..........อ๊าก!!!เเล้วฉันจะเอายังไงกับชีวิตดีล่ะเนี่ย!!!!
'หรือว่า......ฉันต้องทำเเบบที่รินพูดจริงๆ....'ฉันยืนนิ่งเเล้วคิด.....ถ้าฉันต้องเป็นเเบบนี้ไปอีก2เดือนจริง.....ฉันต้องทำตัวให้สมกับเพศที่เป็นอยู่น่ะสินะ....
"ตอนนี้...ฉันคงทำอะไรไม่ได้เเล้วล่ะ.....เเต่ตอนนี้ฉันต้องไปหายัยนั้นให้รู้เรื่องก่อน"ฉันพูดขึ้นเเล้วเดินขึ้นไปที่ห้องเเต่งตัวเพื่อที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า เเต่จุ่ๆฉันก็นึกอะไรบ้างอย่างได้....
'ในตู้เสื้อผ้าฉันมีเเต่ชุดผู้หญิงนี่!!!!!' ฉันพึ่งคิดได้หลังจากที่เดินมาถึงตู้เสื้อผ้าส่วนตัว ฉันไม่ยอมใส่ชุดเเบบผู้หญิงออกไปทั้งๆที่ฉันเป็น'ฮิบาริ เคียวยะ'หรอกนะ......
"ยืมชุดพ่อก่อนก็ได้..."ฉันพูดขึ้นพร้อมกับเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่ตู้ของพ่อมาใส่ เดี๋ยวหนูจะไปซื้อเสื้อใหม่เเล้วจะซักคืนให้นะคะพ่อจ๋าT T
--ร้านคอฟฟี่คาเฟ่ เวลา11.00น.--
"ยินดีต้อนรับค่ะ^ ^"พนักงานคนหนึ่งยิ้มต้อนรับให้กับฉันที่เดินเข้าประตูมา
"เอ่อ....ครับ..."ฉันยิ้มตอบให้ เเละเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวหนึ่ง
"จะรับอะไรไหมค่ะ?"พนักงานถามฉันหลังจากที่ยื่นเมนูให้
"เอ่อ........"ฉันนั่งดูเมนูอยู่สักพัก.....อยากกินช็อกโกเเล็ตซันเดย์อ่ะ...เเต่เพื่อรักษามาดของ'ฮิบาริ เคียวยะ'เอาไว้......ฉันจึงต้องอดใจไม่กินเจ้าพวกนั้น
"ขอกาเเฟร้อนเเก้วหนึ่งครับ"ฉัน(จำใจ)สั่งกาเเฟไป(ต้องรักษามาดเอาไว้อ่ะ เข้าใจใช่ไหม??T T/ริทสึ)
"กรุณารอสักครู่นะค่ะ" เเล้วพนักงานคนนั้นก็เดินจากโต๊ะฉันไป หลังจากที่พนักงานเดินลับออกไปจากสายตาฉัน ฉันก็ทำการหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อที่จะโทรไปหาริน วันนี้ฉันต้องเคลียร์ให้รู้เรื่องเฟ้ย!
'--กริ๊งงงงงงงง!!!--'ทันที่ที่ฉันกดโทรออกที่เบอร์ของริน ก็มีเสียงโทรศัพท์ของใครคนหนึ่งดังขึ้น เเละผู้ที่รับนั่นก็คือ....
"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ"เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ที่โต๊ะข้างหน้าฉันเป็นคนรับสายนั้น เเละผู้หญิงคนนั้นก็คือ.....(ทำไมต้องคือ...เยอะด้วยล่ะย่ะ?/ริทสึ ก็จากได้ตื่นเต้นไง=w=/ไรเตอร์ มันเยอะจนน่ารำคาญมากว่านะย่ะ= =*/ริทสึ)
"ยัยริน.......เธอหันมาข้างหลังซิ....."ฉันพูดขึ้นหลังจากที่รินรับโทรศัพท์ ฉันกำลังลำบากจะเป็นจะตาย...เธอยังมีอารมณ์มานั่งกินไอศครีมสบายใจเฉิบเนี่ยนะ....เตรียมโดนเทศน์ได้เลย=w=*
"เอ๋??.......อ้าว!ริทสึ!มานั่งด้วยกันสิ^ ^"รินที่พึ่งเห็นฉันชวนฉันให้ไปนั่งด้วยกัน ยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองสินะ^=^*
"วันนี้คิดยังไงถึงมาที่นี่ล่ะ??"รินถามฉันด้วยสีหน้าสบายใจ......ฉันไม่ได้อยากมาหรอกนะ....เเต่ที่ฉันมาก็เพราะจะมาเคลียร์กับเธอนี่เเหละ^=^*
"ฉันจะมาถามเธอ เรื่องยาเเก้......สรุปต้องรอจริงๆใช่ไหม?"ฉันถามริทสึด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"ก็นะ.....ทางนั้นบอกมาเเบบนี่น่ะ"รินยังทำหน้าเเบบสบายใจอยู่อย่างเดิม
"เเล้วทำไมถึงเอายานั้นมาขายฉันเล่า!!!!ถ้ายังไม่มียาเเก้ก็อย่าเอามาขายสิ!!!!!"ฉันที่อดทนไม่ไหวจนระเบิดความโมโหออกไปจนคนทั้งร้านหันมามองฉันเป็นตาเดียวกัน
"เเหม~ก็เห็นเธอบ่นว่า'เบื่อ'นัก ก็เลยเอายาให้อ่ะ;^;"รินเริ่มทำหน้าสำนึกผิด ฉันจึงค่อยๆนั่งลง(บวกกับ ฉันเริ่มอายที่ตะโกนออกไปลั่นร้านเเล้วด้วย)เเละพยายามสงบสติอารมณ์
"เเล้วเธอจะรับผิดชอบฉันยัง??"ฉันพอฉันสงบสติอารมณ์ได้เเล้วก็ถามรินอีกครั้ง วันนี้ถ้าไม่รับผิดชอบตรูไม่ยอมล่ะ= =*
"ก็.....เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ก็เเล้วกันนะ ส่วนค่ายานั้นเดี๋ยวฉันจะคืนให้....ตกลงนะ?"รินยื่นข้อเสนอให้กับฉัน ฉันจะต้องลงดีไหมเนี่ย= =;;
"มันฟังดูคุ้มค่านะ........เเต่เธอจะต้องให้ฉันเลือกเสื้อผ้าเองนะ= =*"ฉันตอบรับข้อเสนอข้อริน เเต่เพิ่มข้อเสนอไปอีกหน่อย เเต่รินก็ไม่ได้คัดคานเเต่อย่างใด
"ก็ได้...เอาเป็นว่าเราไปกันเลยดีกว่านะ^ ^"หลังจากที่รอนพูดจบก็ลากฉันออกไปทันที
"เฮ้ๆๆๆ!เดี๋ยวสิ!!!"ฉันรั้งตัวเองเอาไว้เเต่เพราะเเรงของรินที่มากกว่า(จะไม่มากได้ไงล่ะ...เป็นถึงอดีตนักยกน้ำหนักนี่= =;;)ฉันจึงถูกลากไปอย่างง่ายดาย
--เวลา18.00น.--
"เฮ้อ~~~~เหนื่อยชะมัด= =;;"ฉันบ่นในขณะที่เดินถือถุงต่างๆมามากมาย(เเละนั้นคือเสื้อผ้าของฉันทั้งนั้น=v=;;)เเต่ว่า...เราซื้อนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย??รีบกลับบ้านดีกว่า^ ^
'--โครม--!!!'ในขณะที่ฉันกำลังเดินกลับบ้าน ก็เกิดเสียงดังขึ้นที่หน้าบ้านของฉันที่อยู่อีกไม่ไกลนัก
"อะไรน่ะ???"ด้วยความสงสัย ฉันจึงรีบวิ่งไปที่หน้าบ้าน เเต่เเล้วก็ต้องช็อกอีกรอบ(นี้ฉันช็อกไปรอบเเล้วล่ะเนี่ย=_=;;)เพราะมีร่างของใครคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยบาดเเผลนอนสลบอยู่ที่หน้าบ้านของฉัน
"น....นี่!เป็นอะไรหรือเปล่า"ฉันรีบวิ่งไปอุ้มร่างที่สลบอยู่หน้าบ้านฉัน เเต่ว่า.....ร่างนั้นคือ......
"ฮ....ฮิบาริ เคียวยะนี่????"หลังจากที่ฉันอุ้มเขาขึ้นมา ใบหน้าที่ฉันเห็นนั้น....ฉันรับประกันได้เลยว่านั้นคือ'ฮิบาริ เคียวยะ'เเน่ๆ เเต่ว่า....ทำไมมีถึงหูกับหางเเมวโผล่ออกด้วยล่ะ???
"ต...ตอนนี้ไม่ใช่ที่จะมาคิดเรื่องเเบบนี้นี่"ฉันที่ทำอะไรไม่ถูก คิดได้เพียง'ต้องพาเขาไปส่งที่โรงพยาบาล'จึงรีบอุ้มเเละวิ่งไปที่คลีนิกที่ใกล้ที่สุด........ขอให้ปลอดภัยด้วยเถอะนะ!!!!
--จบ ตอนที่2--
อา.....จบไปอีกตอนเเล้วนะค่ะ^ ^ ตอนนี้...ทั้ง2คนก็ได้เจอกันเเล้ว เเต่เรื่องจะเป็นอย่างไรต่อ......โปรดติดตามตอนหน้านะค่ะ^ ^
(มีคำถามอะไร ถามไว้ได้นะค่ะ^w^)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น