คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Mini Fic]---ซาสึเกะเปี้ยนไป๋!?!
[Mini Fic]---ซาสึเกะเปี้ยนไป๋!?!
23 กรกฎาคม...เวลา 11.00 น.
วันนี้คือวันเกิดของอุจิวะ ซาสึเกะ! ซึ่งแน่นอนรีดเดอร์ลองนึกภาพงานเลี้ยงสุดอลังการงานสร้าง มีแขกเหงื่อมาร่วมงานมากมาย (เยอะกว่างานวันเกิดโฮคาเงะซะอีก) แต่เจ้าของงานของเราหาย (หัว) ไปไหนกันน้า~ งานเขาเริ่มกันมาเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้วนะ!
อ้อ! นั่นไง เดินมาโน่นแล้ว แต่งตัวใส่สูทซะหล่อเชียว แต่หน้าตานี่บูดไปนิดนึงนะ แหม ที่จริงซาสึเกะก็ไม่อยากให้งานมันอลังการขนาดนี้หรอก แต่ช่วยไม่ได้ก็ครูคาคาชิเขาร่วมสมทบทุนสร้างซะใหญ่โต (หวังดีหรือหวังร้ายก็ไม่รู้) ทว่าก่อนที่รีดเดอร์จะเพ้อฝันไปมากกว่านี้ เสียงหนึ่งก็ดังขัดจังหวะซะก่อน
วุ้ย! เสียงอะไรฟระ! คนกำลังเพ้...ว๊ากกกกก!!!
“ซาสึเกะ~~” เสียงหวานเจื้อยของเหล่าแม่ยกดังมาแต่ไกล ตามมาด้วยคุโนะอิจิ (นินจาหญิง) ร่วมร้อยชีวิตที่แข่งกันวิ่งมาหาพระเอกของเรา และแน่นอนไรเตอร์ต้องแต่งให้ซากุระกับอิโนะมาถึงเป็นคนแรกอยู่แล้ว
“ซาสึเกะคุง~” สองสาวร้องออกมาพร้อมกัน พลางส่งสายตาวิ้งๆให้เด็กหนุ่ม “นี่ๆชั้นซื้อของขวัญมาให้ซาสึเกะคุงด้วยน้า~ ซาสึเกะคุงชอบรึเปล่า ราคาตั้งหมื่นเยนแน่ะ” จากนั้นก็แย่งกันยื่นของขวัญให้เจ้าของวันเกิด แต่เจ้าตัวกลับตอบมาอย่างเย็นชา
“ชั้นมีเยอะแล้ว เธอเอาไปวางไว้ตรงนั้นเถอะ” พูดเสร็จเด็กหนุ่มก็ชี้ไปทางภูเขา...เอ๊ย! กองของขวัญที่สูงอย่างน้อยก็ 2 เมตร
“โธ่ ซาสึเกะคุงอย่าเมินเค้าสิ อุตส่าห์ซื้อมาให้ช่วยแกะดูข้างในนิดนึงก็ยังดีน้า นะๆๆ” อิโนะทำเสียงออดอ้อนสุดเลี่ยนให้ซาสึเกะ แถมยังลอบส่งสายตาอาฆาตให้ซากุระแวบหนึ่ง
อ่าวเห้ย! ยัยนั่นหายไปไหนแล้วล่...กรี๊ดดดดดด ยังไม่ทันจะได้ถามตนเองเสร็จ กองทัพนินจาหญิงที่โดนทิ้งห่างในตอนแรกก็กวดมาทันพอดี โครมมมม!!!!! อิโนะที่ไม่ทันระวังก็โดนชนไปเต็มๆ ส่วนซากุระที่ไหวตัวทันก็หลบไปอีกทางอย่างหวุดหวิด
ฮ่าๆ แล้วพ่อคนหล่อของเราน่ะหรือ? ไม่ต้องห่วงหรอก เพราะพี่แกใช้คาถาสลับร่างหนีไปอยู่อีกฟากของงานแล้ว
หึๆ ไรเตอร์ไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก เอาอีกซักยกเป็นไง!!!!!!!
“ซาสึเกะคุง~ อย่าหนีเราสิ มาแกะของขวัญก่อนนนนนน” กองทัพแม่ยกยังไม่ยอมแพ้รีบกวดตามซาสึเกะไปราวกับน้ำป่าไหลหลาก ทำเอาแขกเหรื่อในงานตกอกตกใจกันไม่น้อย
“ว้าย! ยัยเด็กพวกนี้นี่!”
“เฮ้อ ซนกันจริง”
อย่ามัวไปสนใจพวกผู้ใหญ่วัยทองกันอยู่เลย เพราะตอนนี้กองทัพของเราได้ใส่เกียร์หมาตามไปทันซาสึเกะแล้ว!
“ซาสึเกะคุง~” เหล่านินจาหญิงตามไปทันเจ้าของวันเกิด ณ ริมสระน้ำของงาน แต่ด้วยความที่วิ่งมาด้วยความเร็ว 200 ไมล์ต่อชั่วโมง สาวๆนับร้อยของเราจึงเบรกแตกซะแล้ว!
“เห้ย!” โครมมมมมมม!!!!!!! เสียงดังเป็นประทัดแตก เมื่อซาสึเกะโดนคุโนะอิจิแนวหน้าชนโครมจนตกลงไปในสระน้ำกลางงาน!!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!! ซาสึเกะ เค้าขอโทษ ซาสึเกะอย่าโกรธพวกเราเ...” ทันใดนั้น จากบรรยากาศโกลาหลที่สาวๆวิ่งวุ่นไปทั่วก็เงียบกริบลงเป็นดุษณี เมื่อเสียงเล็กๆดังลอยมาจากสระน้ำ
บ๊อง!
เฮื้อกกก!!!! ทุกคนสูดหายใจเข้าลึกๆอย่างสยดสยอง ดวงตาทุกคู่จ้องมองไปที่จุดเดียวกัน...นั่นก็คือร่างที่ค่อยๆโผล่พ้นผิวน้ำมานั่นเอง!!!!
“ซ..ซาสึเกะ...นั่นเธอ...” ซากุระอ้าปากค้างขณะมองคนที่กำลังตะเกียกตะกายขึ้นมาจากสระน้ำ เพราะนั่นหาใช่อุจิวะ ซาสึเกะไม่
แต่เป็นนารุโตะ!!!!!!!!!!!!!!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด แกทำอะไรกับซาสึเกะน่ะ บอกมาเดี๋ยวนี้นะ!!!” เหล่าสาวๆที่ซาจากอาการช็อคแล้วพากันรุมอัดเจ้าหัวทองผู้น่าสงสาร
“เห้ยๆๆๆๆๆๆ เจ๊ๆ เดี๋ยวก่อนๆ ชั้นอธิบายได้ ช่วยด้วยยยยย” เด็กหนุ่มโอดครวญเสียงอ่อยจนสาวๆยอมเพลามือลงบ้าง แต่ก็ไม่วายกระชากคอเสื้อมาเค้นถามเอาความจริง
“บอกชั้นซินารุโตะ นายมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง!!!” อิโนะถามเสียงเขียว ขณะที่สาวๆอีกหลายคนบีบกร๊อบแกร๊บ
“อ..เอ่...เอ่อ เอ่อชั้น...ชั้น..ซาสึเกะมันจ้างมา 100 เยนให้มางานแทนมันอ่ะ..” นารุโตะติดอ่างไปได้แค่ครึ่งเดียวก็โดนเสียงแว้ดของสาวๆกลบเสียมิด
“ว่างายนะย้า~!!!!!!!!!!!!!!”
“โอ๊ยๆๆๆ ช่วยด้วยคร้าบ แม่จ๋าช่วยผมด้วยยยยย!!!!!” นารุโตะร้องเสียงหลงเมื่อโดนรองเท้าส้นสูงหลายคู่กระแทกใส่หน้า ตามมาด้วยกล่องของขวัญราคาแพงที่ไม่รู้เอาแรงจากไหนมาทุ่มใส่ ปิดท้ายด้วยเล็บยาวๆและกำปั้นหลายต่อหลายคู่ที่พุ่งลงมา
“หนอยยยยย!!!!! แล้วตอนนี้ซาสึเกะอยู่ไหน! บอกมานะ!!!!!!” สาวๆต่างพากันแว๊ดใส่ผู้ต้องหาดังลั่นทั้งงาน
“ม....ไม่...ไม่รู้ ชั้นไม่รู้!” รู้แต่ว่าถ้าไล่พวกผู้หญิงกลับก่อนบ่ายสองได้จะได้บัตรกินราเมงฟรีตลอดชีพ
“ห๊า แกไม่รู้ได้ยังไงกันนนน!!!!!!” คงไม่ต้องให้ไรเตอร์บรรยายต่อจากนี้หรอกนะ เพราะสีหน้าของเหล่านางมารในขณะนี้...หึๆ ขนาดพวกโจนินยังไม่ค่อยจะอยากยุ่งเล้ย! ดังนั้น นารุโตะจึงถูกรุมประชาทัณฑ์อย่างที่ไม่มีใครคิดจะช่วย
ระหว่างนั้น...ร่างสีดำร่างหนึ่งที่แฝงตัวอยู่บนต้นไม้ใหญ่ก็หัวเราะแผ่วเบาออกมา
“หึๆ ไม่คิดว่าจะโง่ได้ถึงขนาดนี้” ใบหน้าหล่อของอุจิวะ ซาสึเกะตัวจริงคลี่ยิ้มเย้ยหยันออกมา ก็ช่วยไม่ได้ที่ครูคาคาชิจัดงานให้ซะใหญ่โตทุกปี งานนี้จะเดินเข้าไปเฉยๆมันก็ดูหาเรื่องใส่ตัวอยู่ ส่วนเหยื่อตัวแทนปีนี้ก็ท่าจะช้ำในไปอีกหลายเดือน เฮ้อ~
เด็กหนุ่มส่ายหน้าน้อยๆกับเหตุการณ์ตรงหน้า แต่ใครจะลงไปให้โง่ตอนนี้ล่ะ? อยู่ดูละครฉากเด็ดอีกซักพักคงไม่เสียหายอะไรละมั้ง คิดแล้วเด็กหนุ่มก็ขยับตัวพลิ้วกายหายไปจากกิ่งไม้นั้นอย่างรวดเร็ว
ไปหามุมอื่นที่เห็นชัดกว่านี้ดีกว่า หึๆ...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คัด! 55555+ ที่ต้องหยุดไว้แค่นี้เพราะกลัวไรเตอร์จะแต่งฉากรุนแรงออกไป 555+ รีดเดอร์ทุกท่านโปรดทราบ! มินิฟิคตอนนี้จะมีสองภาคคือ
1. [Mini Fic]---ซาสึเกะเปี้ยนไป๋!?!
2. [Mini Fic]---ซาสึเกะเปี้ยนไป๋!?! (ภาคพิเศษ YAOI)
เพราะฉะนั้น!...โปรดติมตามตอนต่อไป หึๆ
ปล.ไรเตอร์ขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่ทำให้ร้านน้ำชาแห่งนี้ดูคึกคักนะคะ ><
ความคิดเห็น