ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Shoot Me Love Chapter 6
Shoot Me Love Chapter 6
"..ลาออก??!!!! มึงจะลาออก??! มึงบ้าหรอวะไอ้ยอล มึงคิดอะไรอยู่?" มินซอกตะโกนโวยวายเสียงดังเมื่อได้ยินปาร์คชานยอล รองประธานนักเรียนพูดว่าจะลาออกจากโรงเรียน
"แค่ไอคริสโมโหมึงเรื่องน้องเทาแค่นี้มึงจะลาออกเลยหรอวะ??" เขายิงคำถามรัวก่อนที่ชานยอลจะได้อธิบาย
"กูไม่ได้จะลาออกเพราะเรื่องนั้น" ชานยอลตอบเสียงขุ่น.. มีเรื่องราวอีกมากมายที่เพื่อนๆของเขาไม่เข้าใจ รวมถึงเรื่องจือเทาด้วย..
"กูจะไปอยู่กับพี่ยูราที่อเมกา" ชานยอลตอบพลางเดินเตะก้อนหิน
"มึงคิดดีแล้วหรอวะ? มึงไม่จำเป็นต้องไปก็ได้นี่" มินซอกท้วง ชานยอลถอนหายใจเบาๆโดยไม่มีคำพูดใดๆออกจากปาก
เย็นวันนั้นชานยอลรีบตรงดิ่งไปที่บ้านทันที.. ไม่ใช่บ้านของเขาแต่เป็นบ้านข้างๆเขาต่างหาก
"จือเทาาาา จือเทาา" ชานยอลตรงดิ่งเข้ามาในบ้านทันทีเมื่อเห็นว่าเจ้าของบ้านไม่ออกมาเปิดประตู เขามักทำอย่างนี้เป็นประจำ ชานยอลเข้าออกบ้านเทาราวกับเป็นบ้านของเขาเอง
"จือเทาาาาา หมีน้อยยย " ชานยอลเดินร่าเริงเข้ามาหาจือเทาในห้อง แต่... ห้องนอนของจือเทานั้นว่างเปล่า..
"เทา.. " ชานยอลเริ่มใจไม่ดี เขาเปิดระตูห้องน้ำ แต่จือเทาก็ไม่อยู่ เขาเริ่มกลัวว่าจะมีใครทำร้ายจือเทาของเขาอีก
"จือเทา อยู่ไหนน่ะ??" ชานยอลตะโกนลั่นบ้านแต่ก็ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา เขาเริ่มใจเสียวิ่งออกจากบ้านไปโดยไม่ลืมหันหลับมาล๊อคประตูบ้านคนตัวเล็กด้วยความหวังดี
ชานยอลวิ่งหาจือเทาตามถนนรอบๆบ้าน แต่..ไร้วี่แววของคนที่เค้าตามหา
"เทา!! จือเทา!!" ชานยอลเริ่มเหงื่อแตกผลั่ก เขาตะโกนเรียกชื่อคนตัวเล็กดังลั่น
แปะ.. แปะ.. ฝนเริ่มตกลงมาแล้ว แต่ชานยอลก็ยังวิ่งหาจือเทาอย่างบ้าคลั่ง
"เทา!! เทา!! อยู่แถวนี้รึเปล่า???" ฝนเทหนักขึ้นเรื่อยๆ ชานยอลเปียกไปทั้งตัว
ท่ามกลางสายฝนที่ตกอย่างหนัก ชานยอลสังเกตุเห็นชานคนหนึ่งยืนอยู่ที่ริมสะพาน.. ชายคนที่เค้ากำลังตามหา
หรือว่า??!!! จือเทาจะกระโดดน้ำ?!! ชานยอลรีบพุ่งตัวไปกอดร่างบางไว้จนล้มกลิ้งไปด้วยกัน
"อย่านะเทา!! นายจะทำอะไร! พี่ไม่ให้นายตายนะ!!" ชานยอลกอดร่างบางแน่นโดยไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กได้หายใจ
"ฮยอง.. ทำอะไรน่ะ.. " จือเทาถามอย่างงงๆที่อยู่ดีๆร่างสูงก็โผล่มากอดเขา แถมยังบอกว่าเขาจะฆ่าตัวตายอีก
คนตัวเล็กหัวเราะเบาๆก่อนตอบว่า
"ผมแค่มายืนดูวิว ผมไม่ได้จะฆ่าตัวตายซะหน่อย" ร่างบางพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง นั่นทำให้คนตัวสูงกว่าหน้าแตกขึ้นมาทันที ชานยอลผละตัวออกจากร่างบางก่อนยิ้มแหยๆ
"น..นายไม่ได้จะฆ่าตัวตายหรอ? พี่ไปหานายที่บ้าน ไม่เห็นมีใคร พี่ตกใจมากเลยรู้มั้ย?" ชานยอลพูดพร้อมกับทำหน้าเสีย จือเทาลุกขึ้นพร้อมกับยื่นมือไปจับมือคนตัวสูง
"กลับบ้านกันเถอะครับ เปียกหมดแล้ว"
และชานยอลก็เดินจูงมือจือเทากลับไปพร้อมทั้งเสียงหัวเราะของทั้งสองคน..
----------------------------------------------------------------------------------
ไม่ได้อัพนานมากกกกกกกกกกก อย่าด่าไรท์นะ เรากลับมาแล้วว ;____;
รออ่านตอนสวีทของชานเทาได้เลยจ้าาา ><~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น