หนุ่มเฟี้ยวหน้าใสกับยัยทอมบอย

ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบทของยัยน้ำชา

ณ  โรงเรียน  พฤกธิยศึกษา

ก๊ากกก  ก๊ากกก  “จะขำอะไรของแกนักหนาว่ะไอชา”ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งหน้ามุ่ยดูหญิงสาวอีก

คนหัวเราะคิกคักอย่างเป็นบ้าเปนหลังอยู่คนเดียวข้างๆเขา “กะ..ก้อ..คิกๆ..นะ..นายก๊ากก ก้ากก”

“หยุดๆพอเลยไม่ต้องพูดฉันไม่อยากนึก”เหอๆ เอื้กส์ๆ  ยิ่งคิดก็ยิ่งขำ หึๆไอคุณชายโฟล์คเอ๊ยจะ

บอกรักทั้งที..เหอะๆน่าฉงฉาน

ย้อนกลับไป20นาทีระทึกขวัญ

“นี่ไอชาฉันจะทำไงดีว่ะ...เอ่อไม่กล้าอ่ะ” โฟล์คคุณชายหน้าหล่อที่มีดีกรีเป็นถึงไอดอลโรงเรียน

สาวๆตามจีบเพียบยืนเกร็งหน้าแดงอยู่ข้างหลังฉัน ศุพิชญ์สรา  รัตนสกุล  อายุ16ย่างเข้า17  ทอม

บอยที่สุดแสนจะหล่อเลิศเพอร์เฟ็คและคาสโนว่า[เกิดอาการหลงตัวเองชั่วขณะ] เพราะอะไรนะ

หรอก็คุณชายนะสิอยากและพยามจะบอกรักกับสาวในฝัน  เพียงดาว  พรภิศุธิกุล  ลูกสาวหุ้นส่วน

ผู้ก่อตั้งโรงเรียนคนนี้ แต่ก็นะ...ไม่กล้าที่จะบอกรัก

“ไปเถอะน่า เธอไม่ปฎิเสธแกหรอก...”ฉันพยามที่จะตีหน้าขรึมให้กำลังใจเจ้าตัวทั้งที่ในใจก๊ากไป

ถึงไหนต่อไหนแล้ว “หลอก...อ่ะดิแกมันเชื่อได้ที่ไหน” อ้าวด่าตรูซะงั้นแต่ก็ช่างเถอะ ยอมมันสัก

นิดสักหน่อยวันนี้

“เอาน่าพร้อมนะ”ฉันพูดโดยไม่เว้นจังหวะให้ไอโฟล์คพูดเลย  หลังจากฉันพูดจบก็ผลัก              

ไอโฟล์คเพื่อนฉันหวังให้ประจันหน้ากับ เพียงดาวทันทีที่เธอเดินมา

แต่...  หมับ ! กรี๊ด ! เฮือก ! เพี๊ย ! เสียง เอฟเฟ็คในตอนนั้นคือ  ไอโฟล์คที่โดนฉันผลักพุ่งไปหา

เพียงดาวทันทีแต่เกิดความผิดพลาดเล็กน้อย เพราะโฟล์คมันพยายามที่จะหยุดตัวเอง แต่มือเจ้า

กรรมที่พี่แกยกขึ้นมา ทำมัยมั่ยรู้นั้นจับเข้าเต็มๆที่หน้าอกของเพียงดาว หมับ  กรี๊ดยัยเพียงดาวกรี๊ด

ลั่นทันทีที่มือของไอโฟล์คไปสัมผัส  ทำให้นักเรียนบริเวณนั้นหันมามองกันพลึ่บ  เฮือกหน้าไอ

โฟล์คซีดเป็นไก่ต้มและเพี๊ย เสียงตบหน้าดังสนันเรียกความสนใจอีกเป็นเท่าตัว ทำให้ไอโฟล์คยิ่ง

อาย รีบวิ่งปลู๊ดกับมาหาฉันที่ยืนเอ๋ออยู่ และ ป้าบ”โอ๊ยไอบ้าแกตบหัวช้านทำไมฟร่ะ”ฉันโวยวาย

ทันทีที่ไอโฟล์ควิ่งมาและป้าบลงกลางกะบาล “แก้แค้นโว๊ย!!...”ไอโฟล์คพูดจบก็ทำหน้าหงิก    

ง่ะมันงอล”โอ๋ๆงอล์หรอจ๊ะ” โฟล์คทำหน้าเหวอนิดหน่อย“พอเลยๆสยิวว่ะถ้าแกเป็นผู้หญิงปกติ

ฉันจะไม่ว่าเลยนะ...”ง่ะ “เฮ้ย...ฉันไม่ปกติหรอว่ะตรงไหน??” ฉันทำหน้าสงสัยถามมันไป “แก

อย่ามาทำหน้าเป็นหมาฉงน”เอ๋หมาฉงน ฉงนมันใช้กับความนี่หว่าเดี๋ยวนะ...หมา   ฉงน = ควาย

งั้นมันก็ด่าพร้อมกันทีเดียว2อย่างเลยอ่ะดิ...อ้ากกกกกกกกหลังจาที่สมองประมวลผลเรียนร้อยฉันก็

กะโจนใส่ไอเพื่อนรักทันที “เฮ้ย!” ไอเพื่อนรักตกใจไม่ได้นานก็ล้มโครมลงไปกองกับพื้น แต่ ถ้า

ลงแล้วท่าสวยกว่านี้ก็จะไม่ว่าแต่ไอโฟล์คดันล้มหน้าทิ้ม จิ้มขนมหมา[ขี้หมานั่นแหละ]o_O

ฮุบ..ฮ้าๆๆๆๆ   เอื้กส์ๆๆ  ก๊ากกๆ

กลับมานะปัจุจัน

ก๊ากกกก  ก้ากกกก  “ไอโฟล์คแกไปล้างหน้าเถอะนะ...คิกๆ”ฉันหันหน้าไปบอกไอโฟล์คทันที

ที่ฉันสงบสติตัวเองลงได้  เออ...ไอโฟล์คหันหน้ามาบอกฉันก่อนที่มันจะเดินไปล้างหน้า 

อ๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด   เสียงอ๊อดที่บอกเวลาหมดคาบพักกลางวันทำให้นักเรียน

หลายคนทยอยเดินขึ้นห้อง แต่มีนักเรียนไท่กี่คนที่โดด รวมไปถึง2คนนี้ด้วย “ไอชาเราไปไหนกัน

ดีว่ะอยู่เฉยๆแล้วมันเบื่อว่ะ” เสียงเด็กผู้ชายที่เล็ดลอดออกมาจาหลังตึกเรียนทำให้อาจารย์

วิลาวรรณอาจารย์ปกครองสุดเนี้ยบเดินมาเจอะเข้าให้  “นี่พวกเธอ2คนน่ะ ตามฉันมาเดี๋ยวนี้”

เสียงเย็นๆที่เล็ดลอดออกมาจาปากไม่ได้ทำให้ไอ2ตัวนี้รู้เรื่องเล้ย “เฮ้ยรัยจะไปไหนกรุกำลังจาโดด

เลยจาพาไปไหนว่ะ” ฉันที่หันหน้าเข้ากำแพงกำลังจะปีนขึ้นไปเพื่อโดดเรียนโดดโฟล์คที่ยืนอยู่

ข้างๆสกิดให้ หันไปมอง“ไอชาแกหันมาหน่อยดิ” “รัยว่ะมันจามีอารัยหนักหนาว่ะแค่...”ฉันซึ่ง

กำลังพูดจ้ออยู่ต้องรีบสงบปากสงบคำทันทีที่หลันหลังกลับมาเจอ เจ๊โหด “พวกเธอตามชั้นมาที่

ห้องปกครองเดี๋ยวนี้”เจ๊โหดพูดจบก้อหันหลังเดินนำเราไปทันที พร้อมทั้งฉันและไอโฟล์คสถบ

ตามปาย “ซวยแล้วงัย”