รักสุดมันส์ ของยัยจอมแก่น

ลำดับตอนที่ #2 : สัมผัสแรก

ฉันนอนอยู่  สักพักก็รู้สึกเหมือนเครื่องบินสั่นสะเทือน  ฉันเลยสะดุ้งตื่น



เห็นผู้คนลุกนั่งวุ่นวายกันไปหมด  แอร์โฮสเตสส์เดินกันพลุกพล่าน



ผู้คนร้องโวยวาย  ฉันเดาว่าพวกเขาคงกลัวเครื่องบินตก



แล้วฉันก็ต้องตกใจ  เมื่อมีมือมาจับมือของฉันไว้แน่น  นายคิระอีกแล้ว



ฉันไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไร  และก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เครื่องบินมีปัญหาอะไร



แต่รู้สึกว่าตอนนี้คิระเอาหน้ามาซุกอยู่ที่ต้นคอของฉัน  จั๊กจี้ชะมัดเลย



\"คิระ!\"^o^ฉันพยายามเรียกเขา



แต่นายนี่ไม่เปิดปากพูดอะไรเลย  มือคิระเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ  แล้วเขาก็จับมือฉันแน่นขึ้นเรื่อยๆด้วย



เครื่องบินสั่นสะเทือนไม่หยุด  ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ  ฉันไม่รู้ว่าจะได้ไปถึงอเมริกาหรือเปล่าT_T



พระเจ้า  อย่าให้ฉันมาตายตอนนี้เลยนะ  ฉันยังหาแฟนไม่ได้เลย...>_<



ไม่ใช่สิ  ฉันยังไม่อยากตายนะ



\"นายคิระ!!!  นายโอเคหรือเปล่า”-_-



ฉันเอามือไปจับตัวเขา  รู้สึกว่าตัวเขาสั่นระริก  ตอนนี้นายนี่หายใจหอบเหมือนคนจะตายอย่างงั้นแหละ



ลมหายใจของเขารดบนต้นคอฉัน  มันรู้สึกจั๊กจี้ชะมัดเลย



\"นี่นายไม่ต้องกลัวหรอก  ไม่มีอะไรหรอก  ฉันว่าเครื่องบินไม่ตกง่ายๆหรอก~O~\"ฉันพูดปลอบเขา



ใจจริงก็กลัวเหมือนกัน  แต่ทำไงได้ล่ะ  ในเมื่อตานี่ท่าทางเหมือนคนจะตายเลย  ต้องพูดปลอบไว้ก่อน



สักพักเครื่องบินก็นิ่งเหมือนเดิม  ผู้คนเงียบลง  มีแต่เสียงของแฮร์โฮสเตสส์ประกาศ



ขอโทษในความไม่สะดวกเมื่อสักครู่



เครื่องบินต้องเปลี่ยนสายการบินกระทันหัน  เนื่องจากมีพายุอยู่ตรงเส้นทางที่เราจะผ่าน



ผู้ประกาศบอกว่าอีก 30 นาทีเครื่องจะลงจอดที่ญี่ปุ่น  เพื่อย้ายผู้โดยสารไปขึ้นเครื่องบินอีกลำหนึ่ง



\"คิระ  ไม่มีอะไรแล้ว\"ฉันหันมาสนใจคิระ



ตอนนี้เขากอดฉันแน่น  มันรู้สึกยังไงไม่รู้ >_<



\"นี่นายปล่อยฉันได้แล้ว\"ฉันร้องคราง



\"คิระปล่อยฉันสิ\"คิระยังคงตัวสั่นอยู่



\"นายจะปล่อยฉันได้หรือยัง\"



ฉันพยายามเตือนสติเขา  และแกะมือเขาออกจากตัวฉัน



เมื่อเขารู้สึกตัว  ก็รีบกระเด้งตัวขึ้นมานั่งเหมือนเดิม  สภาพเขาตอนนี้เหมือนเพิ่งตื่นนอนเลย



ผมยุ่งมาก  เหมือนรังนกเลย  ฮิฮิ ^_^



ฉันสังเกตเห็นบนใบหน้าของเขามีเหงื่อแตกด้วยแปลกจริง



\"...\"???



\"...\"???



5 นาทีผ่านไป



เราไม่พูดอะไรกันเลย  ฉันรู้สึกหูอื้อและมึนหัวอยู่พักนึง  สงสัยร่างกายกำลังปรับให้เหมาะสมกับความสูง @_@



เมื่อฉันอยู่ใกล้ๆคิระแล้วไม่ได้เถียงกันมันรู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่าง -/\\-



ฉันคิดก่อนจะถามคิระ



\"นายกลัวเครื่องบินหรอ\"



\"เปล่า\"เขาตอบแบบเบามาก



\"แล้วเมื่อกี๊นี้นายเป็นอะไร???\"ฉันอยากรู้มากกกก OoO



\"เธอไม่มีทางเข้าใจหรอก\"เขาทำเสียงโกรธ



ตอนนี้สีหน้าของเขาน่ากลัวจัง  ทำยังกะจะกินฉันเลย  ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้เขาไม่พอใจเลยนะ



เอ๊ะ!  หรือว่าทำแล้ว???



แต่ว่ายังไงตอนนี้  ฉันจะไม่ถามเรื่องนี้  ไว้ให้อารมณ์ดีกว่านี้ก่อนละกัน



ประมาณ 20 นาที  เครื่องก็มาลงจอดที่ญี่ปุ่นเพื่อเปลี่ยนสายการบิน



ทุกคนทยอยลงไปแล้วเดินผ่านประตูใหญ่ไปขึ้นเครื่องอีกลำหนึ่ง



แล้วฉันก็ต้องมานั่งข้างนายคิระเหมือนเดิม-_-



\"เธอนี่ขี้เซาจริงๆเลยนะ  ขนาดเครื่องบินสะเทือนยังไม่ตื่นเลย\"คิระว่าฉันOoO



นายนี่โกรธง่ายหายเร็วจัง  แป๊ปเดียวก็มีกำลังมาเถียงกับฉันละ



\"แล้วนายล่ะ  เอาหน้าซุก  แถมบีบมือฉันแรงอีก  เรียกเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกตัว  ยังงี้ก็ขี้เซาไม่แพ้กันแหละ\">_<



ฉันยังเจ็บใจที่นายนี่แต๊ะอั๋งฉันแล้วยังไม่ขอโทษ  กลับมาหาว่าขี้เซา



เชอะ!!!-/\\-



อาหารว่างมาเสิร์ฟแล้ว  เราได้น้ำส้ม  นม  และน้ำเปล่าคนละแก้วพร้อมกับแซนวิชใส้แฮมหนึ่งคู่



ทั้งหมดนี่น่ากินทั้งนั้นเลย  ฉันแกะแซนวิชกินก่อน  เพราะเมื่อเช้าฉันตื่นเต้นมากเลยไม่ได้กินอะไรมากนัก



กินแค่นมกับขนมปังชิ้นเดียวเอง



\"...แปะ...\"



\"อี๊  นายกินยังไงของนายเนี่ย\"Ooo



ฉันนั่งกินอยู่ดีๆ  ผักที่อยู่ในแซนวิชของนายนั่นก็ลอยมาจากไหนก็ไม่รู้



แล้วมันก็หล่นลงมาบนแซนวิชของฉัน



\"5555555+  ช่วยไม่ได้  เธอไม่ยอมหลบเองนี่\"



\"นายจะบ้าหรอ  ให้ฉันนั่งกินและคอยหลบชิ้นส่วนของแซนวิชของนาย



และคอยลุ้นว่าอะไรจะลอยมาทางไหนเนี่ยนะ\"OoO



\"ฉันไม่กงไม่กินแล้ว\"-/\\-



\"โถ  แค่นี้ทำเป็นกินไม่ลง  คุณหนูจังเลยนะ\"



คิระทำหน้าทะเล้นใส่ฉัน  พลางหันไปหัวเราะเบาๆ



ฉันว่าเขาต้องตั้งใจทำแน่ๆ  ไม่งั้นคงไม่หัวเราะคิกๆอย่างนี้หรอก



\"เอ้า  นี่ฉันให้เธอ\"คิระหยิบของในกระเป๋าแล้วส่งให้ฉัน



\"อะไรน่ะ\"



\"เปิดดูสิ\"



ฉันเปิดดู  โอ้โห  นายนี่กลัวจะหิวหรือไงจึงเตรียมอาหารมามากมายอย่างนี้



ข้างในนั้นมีข้าวปั้นญี่ป่นหลายสิบชิ้น  น่ากินทั้งนั้นเลย



ฮือๆน้ำลายไหลแล้ว



\"ไม่เอาหรอก  ใส่ยาพิษรึเปล่าก็ไม่รู้\"ฉันปฏิเสธ  แต่ใจจริงก็อยากินนะ  หิวอ่ะ



แต่ต้องปฏิเสธไปก่อนตามมารยาทน่ะ



\"เธอนี่บ้ารึป่าว\"



\"เอ้า  จะกินไม่กิน  ถ้าเธอไม่กินฉันจะเก็บแล้วนะ\"นายนั่นทำเป็นฟอร์มยักท่า



\"นายเต็มใจให้ฉันกินรึป่าวล่ะ\"



\"เอาหูมานี่สิ\"คิระขู่ฉัน



ฉันท้าคำขู่  เอียงหน้าเข้าไปหาเอาหูไปใกล้ปากเขาเพื่อจะฟังคำตอบ















\"อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย\"













อีตาบ้าคิระยื่นหน้ามาหอมแก้มฉันหน้าตาเฉย  นายนี่เลห์เหลี่ยมเยอะจริงๆ



ฉันรีบเมินหน้าหนีทันที  แล้วหันไปมองด้วยสายตาอาฆาต-/\\-



คอยดูนะ  ฉันจะเอาคืนให้ได้เลย  คอยดู~/~/~



\"เป็นอะไรไป  หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเชียวนะ  555555+”คิระพูดออกมา



“นายทำแบบนี้กับฉันไม่ได้น้า >o<”



ฉันทุบตีเขาอย่างแรง  นี่ถือเป็นการลงโทษขั้นที่หนึ่ง



“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย Ooo ”คิระร้องโอดครวญด้วยความเจ็บ



“เป็นไงเจ็บมั้ย”ฉันเยาะเย้ยบ้าง



“ฉันไม่ใช่คนเหล็กนะ  ที่จะทนความเจ็บปวดได้น่ะ”



“คอยดูนะฉันจะเล่นงานนายให้เข็ดเลย”-_-;



“เอามานี่  ฉันจะกินให้หมดเลย”ฉันรีบแย่งข้าวปั้นกล่องนั้นมาทันที  แก้เขินน่ะ ^///^



ฉันนั่งกินข้าวปั้นโดยไม่สนใจใครทั้งสิ้น  ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว



แต่ก็กลัวจะมีอะไรลอยมาอีก  เลยต้องคอยเหลือบไปดูคิระ



ฉันเห็นเค้ามองเวลากิน  สายตาของเขาจ้องมาที่ฉันไม่ขยับเลย



“นายมองอะไรน่ะ”ฉันถาม-///-



“เวลาเธอกินอาหารก็น่ารักดีนะ  ถึงจะดูมูมมามไปหน่อยก็เถอะ”เขาบอก



กรี๊ดดดดดดดดดดดดด  นายนี่ชมฉันว่าน่ารักด้วยล่ะ  ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนชมฉันอย่างนี้เลยนะเนี่ย



แต่เอ๊ะ  นายนี่ว่าอะไรนะ  หาว่าฉันกินมูมมามหรอ



ไม่นะ  ฉันไม่ใช่หมูนะที่จะกินมูมมามอ่ะ



“ฉันไม่ได้กินมูมมามนะ  แค่กินเร็วก็เท่านั้น  พูดให้มันดีหน่อยเซ่ -_-;”ฉันตวาดไป



ฉันกินข้าวปั้นจนหมดกล่องเลย  ก็คนมันหิวและก็อร่อยมากเลยนี่นา    และเพื่อจะแก้เผ็ดคิระด้วย  คิคิ



“เธอกินหมดเลยหรอ  อร่อยล่ะสิ  ฝีมือฉันทำเองนะเนี่ย”



“ฮะ!!! นี่นายทำข้าวปั้นเองหรอ OoO แหวะ!!!~~~  ไม่เห็นจะอร่อยตรงไหนเลย”



“ไม่อร่อยแล้วกินจนหมดมันหมายความว่ายังไงคร้าบ  คุณผู้หญิง”



“ที่ฉันกินไปเนี่ยนะ  ฉันแค่ทนกินไปเพื่อประทังความหิวย่ะ  ไม่ได้เพราะรสชาติอร่อยซะหน่อย”



นายนี่ทำอาหารเก่งเป็นบ้าเลย  ที่จริงข้าวปั้นที่ฉันเพิ่งกินหมดไปอร่อยมาเลยนะ  ^_^



แต่เรื่องอะไรไปจะบอกตานั่นเล่า  เดี๋ยวหาว่าฉันชมแล้วเหลิง  จะไปกันใหญ่



คิระหันไปนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว  บ้ารึป่าวเนี่ย!!!