รักสุดมันส์ ของยัยจอมแก่น

ลำดับตอนที่ #1 : วันซวยของฉัน

ฉันมาถึงสนามบิน  วันนี้ฉันจะได้ไปเรียนที่อเมริกาเป็นเวลาหนึ่งปีล่ะ  พ่อส่งให้ฉันไปเรียน



พ่อบอกว่าคนเราต้องมีความฝันเป็นของตัวเองและมุ่งที่จำทำความฝันนั้นให้เป็นจริง



และฉันก็ฝันว่าอยากเรียนทางด้านภาษาให้เก่งๆ  อนาคตจะได้ไม่ลำบาก



ประกอบกับที่บ้านของฉันฐานะดี  ก็เลยสมดังปรารถนา



ขอบคุณพ่อมากเลยนะคะที่ทำให้ฝันของหนูเป็นจริง



\"วันนี้ฉันจะได้ไปเรียนที่อเมริกาแล้ว  เย้!! \\(-๐-)/\"ฉันร้องขึ้นด้วยความดีใจ



และเดินลากกระเป๋าไปหากลุ่มเพื่อนๆที่จะไปเรียนด้วยกัน



\"พ่อคะ  ไปก่อนนะ\"ฉันหันกลับไปโบกมือให้พ่อ  ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเพื่อนๆ



ทุกคนแนะนำตัวกัน



ฉันได้คุยกับเพื่อนหญิงสองสามคน  พวกเธอแลฐานะดีกันทั้งนั้น  แล้วก็นิสัยดีด้วย



\"ฉันสึยุค่ะ\"ฉันแนะนำตัว



\"ฉันชื่อชิโกะ\"เพื่อนอีกคนหนึ่ง



\"ส่วนฉันมารุค่ะ\"และเพื่อนคนถัดไป



พวกเราทำความรู้จักกันพอสมควร  ทำให้เราเกิดความสนิทสนมกัน



สักพักประชาสัมพันธ์ก็ประกาศเที่ยวบินต่อไป



ทุกคนเดินไปที่ประตูใหญ่  เพื่อเดินไปตามทางขึ้นเครื่อง



พอขึ้นเครื่องต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปนั่งประจำที่



ฉันได้นั่งกับเพื่อนที่จะไปอยู่บ้านเดียวกัน

  

เพื่อนบ้านของฉันชื่อคิระ  ท่าทางเขาจะเป็นคนที่กวน..มาก  ดูแล้วไม่ค่อยอยากเป็นมิตรเอากซะเลย



\"นี่! เจ๊...เธอขนกระเป๋ามามากมายใหญ่โตขนาดนี้  กะจะไปอยู่ตลอดชีวิตเลยหรือไง\"นายนั่นกวนฉัน



ที่จริงฉันแค่แบกเป้เป็นกระเป๋าติดตัวใบเดียวเอง



ส่วนกระเป๋าเสื้อผ้าก็ส่งไปกับสายการบินอีกสายหนึ่ง



\"ฉันจะเตรียมอะไรไปเท่าไหร่  มันก็เรื่องของฉัน  หรือว่ามันหนักหัวนายฮะ -/\\- \"ฉันกวนกลับไปบ้าง



“แล้วนายมีสิทธิอะไรมาเรียกฉันว่าเจ๊”



นายนั่นทำท่าไม่รู้ไม่ชี้  แล้วก็แกล้งนั่งเอนตัวมาทางฉันแถมเบียดฉันอีก  



อะไรกันเนี่ย  ตานี่ไม่มีความเกรงใจเอาซะเลย  ฉันต้องนั่งขดตัวลีบจนจะตกเบาะอยู่แล้วนะ >_<



แต่ฉันไม่ยอมนายง่ายๆหรอก!!!



\"นี่  นายจะขยับเข้ามาใกล้ฉันทำไม  ที่นายตรงโน้นก็มีอีกตั้งเยอะ^O^\"ฉันตวาดไป



\"แหม  คุณเจ๊นี่ขี้บ่นจริงๆเลยนะ\"



\"นายมีสิทธิอะไรมาเรียกฉันว่าเจ๊ฮะ\"-/\\-



นายนั่นขยับออกไป  แล้วทำเป็นนั่งกระดิกขาลอยหน้าลอยตาอย่างกวนประสาท



\"ปากเก่งจังเลยนะ  น้องสาว\"



\"นี่ฉันไม่ใช่เด็กๆนะ  แล้วก็ฉันว่าฉันอายุมากกว่านายด้วย\"



\"เธออายุเท่าไหร่\" อะไรกัน  ถามตรงๆอย่างนี้เลยหรือเนี่ย



\"ยี่สิบ  แล้วนายล่ะ\"เรื่องอะไรจะให้นายนั่นรู้ฝ่ายเดียวล่ะ



\"ยี่สิบ  คงเป็นอายุสมองสินะ  ฮ่าๆ5555\"เอาอีกแล้วววววววววว



\"ถึงอายุฉันจะแค่ยี่สิบแต่ก็มีความคิดที่ดี  ไม่เหมือนนายหรอก  คิดอะไรไม่เข้าท่าซะอย่าง\"โดนกลับบ้างเป็นไง



\"เธอต้องเรียกฉันว่าพี่คิระเพราะฉันอายุมากกว่าเธอสองปี\"



\"เรื่องไรล่ะ  ฉันไม่มีวันนับถือนายเป็นพี่หรอก\"



อย่างฉันเนี่ยนะจะนับถือว่านายนี่เป็นพี่  ไม่มีทางหรอก



\"@#$%-^&*)_+\"



\"*/^&-$%_&($#\"



“...................”



“...................”



เรามีเรื่องกันมาตลอดทาง  นายนี่กวนประสาทได้เก่งเป็นบ้าเลย



ฉันว่าตานี่คงเคยพูดจนลิงหลับมาแล้วแหงๆ แล้วฉันก็สังเกตว่าคนรอบข้างหลับกันหมดแล้ว



นั่นไง  ขนาดคนยังหลับเลย



หาววว!!  แล้วฉันก็เริ่มง่วงแล้วด้วย -O-



\"ฉันจะนอนแล้ว  นายห้ามมากวนนะ  ไม่งั้นเจอดีแน่\"ฉันหันหน้าไปทางหน้าต่าง



เบื่อขี้หน้าอีตานี่จัง  นี่แค่วันแรกนะเนี่ยที่อยู่ด้วยกัน  ก็มีเรื่องกันไม่หยุดเลย



แล้วฉันจะอาศัยอยู่ที่อเมริกากับตานี่ตลอดเวลาหนึ่งปีได้มั้ยเนี่ย ไม่อยากคิดถึงอนาคตเลย



ทำไมพระเจ้าถึงกลั่นแกล้งเด็กน่ารักอย่างฉันได้ลงคอนะ



ฉันนั่งคิดสักพักแล้วก็เผลอหลับไป... -O-d