ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    zoda_love

    ลำดับตอนที่ #2 : chapter:2 เหตุผล...ของฉัน

    • อัปเดตล่าสุด 23 มี.ค. 49



    chapter:2 เหตุผล...ของฉัน


    "ว่าไงโซดา...พอจะแข่งกับพี่ๆเขาได้รึเปล่า"คุณท่านเอ่ยถามฉัน

              "แล้วแต่คุณท่านค่ะ..."

              "งั้นออกมาซิพ่อหนุ่ม คราวนี้คงจะเป็นการแข่งขันของจริงกันนะ"พอคุณท่านพูดจบเสียงพี่แกละเด็กหนุ่มหน้าตาพอดูได้ที่เรียนอยู่ที่นี่นานถึง2ปีแต่ฝีมือยังไม่ค่อยได้พัฒนาไปไหนดังขึ้นเพราะเป็นกรรมการครั้งนี้

              "ฝ่ายเหย้า...พี่โซดา ม.ปลายปี1 เอ่อไม่มีระดับครับ ฝ่ายเยือน...คุณอธิปัตย์ มหาวิทยาลัยxxxxx ระดับ70 พร้อม เริ่ม"ขาดคำเราก็ยังนิ่งกันอยู่นานมากๆจนเขาคงทนไม่ไหวเอ่ยปากถามออกมาก่อน

              "ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณโซดา"

              "ค่ะ...ยินดีเช่นกัน"

              "..."

              "^_^"

              "..."

              "^_^"

              "เอ๊ะ...โซดา ไปทำอะไรตรงลานนั่นน่ะออกมานะ"และแล้วเสียงไม่คาดฝันก็ดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบของการแข่งขัน เสียงของยัยขวัญนั่นแหละ

              "เอ่อ...คุณขวัญฮะคือโซดากำลังแข่งวัดระดับอยู่ฮะ"แกละเอ่ยเสียงอ่อยๆ

              "ฉันถามนายหรือยังนายแกละ"

              "-_+"

              "โซดาออกมาเถอะ...เชื่อขวัญนะคะ"เสียงยัยขวัญมันน่าโมโหนักในความรู้สึกฉันตอนนี้

              "ไม่ได้หรอกค่ะขวัญ...โซดาขอเวลาแป๊บนะคะ...เดี๋ยวโซดาไปสอนการบ้านให้ค่ะ"พูดจบฉันจึงจำเป็นต้องเริ่มรุกนายนั่นก่อน

              ฉากการเตะต่อยแบบครบเซ็ตนี้มีให้เห็นไม่บ่อยนัก แม้แต่กับคนที่นี่ก็ตามนี่ถ้าไม่ใช่เพราะรีบเพื่อไม่ให้ยัยขวัญเข้ามาในลานนะพวกนี้คงได้เห็นอะไรเด็ดๆอีกมากแน่ๆ อ้าวพูดยาวไปนายนั่นลงไปนอนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เฮ้อ...ไม่ใช่ความผิดฉันนะยัยขวัญต่างหากที่มาเห็นเข้าเลยทำให้ฉันต้องรีบร้อนอย่างนี้ หวังว่าเขาคงไม่ตายนะ

              "-_-...เอ่อเสร็จแล้วโซดาขอตัวก่อนนะคะทุกท่าน... ขวัญเราไปกันเถอะค่ะ"ฉันหันมาชวนยัยขวัญให้ออกจากโรงฝึกทันที

              "โซดาไปแข่งกับเขาทำไม ไหนว่าจะไม่แข่งกับใครอีกไงถ้าโซดาแพ้ขวัญน่ะ"ยัยขวัญตะโกนซะดังลั่น นี่ขนาดเดินออกมาเกือบพ้นลานดินแล้วนะแต่ฉันว่าพวกในห้องก็คงได้ยินอยู่ดีแหละ

              "โซดาทำตมที่คุณท่านสั่งค่ะ...แต่ไม่เป็นไรนี่คะ โซดาสบายดี คุณขวัญก็ทราบนี่คะว่าแค่นี้ไม่เป็นไรหรอกให้โซดาออกกำลังกายบ้างดีกว่านะคะ เชื่อโซดาเถอะอีกอย่างโซดาไม่เป็นแบบนายเบียร์หรอกน่า"เมื่อฉันเอ่ยจบก็เงียบทันทีทุกคนที่นี่ไม่มีใครพูดเรื่องที่พี่ชายฝาแฝดของฉันตายเลยนับตั้งแต่ที่ฉันแข่งแพ้ยัยขวัญ ทั้งๆที่ทุกคนต่างรู้ดีว่าไม่มีทางที่ฉันจะแพ้ใครง่ายๆต่มันก็เป็นไปแล้ว เหตุผลที่แพ้คงจะมีแต่ฉันคนเดียวหล่ะมั้งที่ร๔ว่าเพราะอะไร

              ...โซดา สัญญากับเรานะว่าจะแก้แค้นกับคนที่ทำให้คุณขวัญเป็นแบบนี้ จะทำตัวให้เรียบร้อย และที่สำคัญต้องดูแลคุณขวัญให้ดีนะ สัญญากับเราซิโซดา เราขอเป็นครั้งสุดท้ายนะ...

              ...เบียร์จ๋า โซดาสัญญาว่าจะแค้นให้เบียร์ให้ได้...

              ...ไม่ได้นะโซดา อย่าทำแบบนั้นอย่าทำเพื่อเราเบียร์ ขวัญไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย โซดาห้ามนะนี่คือคำสั่งของเราโซดาจำไว้นะ...ฮือๆๆๆๆ...

              ...ไม่ได้นะโซดา โซดาต้องดูแลคุณขวัญให้ดี ถ้าโซดาไม่ซ้อมโซดาก็จะไม่เก่งซิโซดาก็จะดูแลคุณขวัญไม่ได้...แค่กๆๆๆแค่กๆๆ...

              ...เอาอย่างนี้...แค่กๆๆๆแค่กๆๆ...

              ...เอาอย่างนี้ ถ้าโซดาชนะขวัญได้โซดาห้ามมาฝึกอีก แต่ถ้าโซดาชนะโซดาจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นขวัญจะไม่ห้ามเลย เพราะฉะนั้นเบียร์ เบียร์ต้องเข้มแข็งนะรอดูการแข่งนัดสำคัญระหว่างโซดากับเรานะเบียร์...ฮือๆๆๆๆ...

              ...ได้เราจะคอยดูคุณขวัญแข่งกับโซดา ตอนนี้เราขอนอนหน่อยซิ...แค่กๆๆๆ...

              ...นอนหรอ ได้ๆๆ เบียร์พักผ่อนให้มากๆนะ โซดาเรากลับก่อนดีกว่านะให้เบียร์พักเถอะ...ฮึกๆๆๆๆ...

              ...เบียร์จ๋า แล้วโซดาจะมาใหม่นะ รอโซดานะ...

              ...จ้ะ รีบกลับไปนอนนะทั้งสองคนแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ก็ได้ ฮ้าว ง่วงจัง...

              .................................................................................................

              ตุบๆๆๆๆ

              ...โซดา ตื่นเร็วเข้า ...

              ...มีอะไรจะพ่อ...

              ...เรารีบไปโรงพยาบาลกันเถอะเมื่อกี้แม่โทรมาเรียกเราหน่ะ...เสียงของพ่อฟังดูไม่ดีเท่าไหร่เลย...

              ...หมายความว่ายังไงคะ...ฉันเหลือบตาดูนาฬิกาที่หัวเตียง นี่มันตีสามกว่า...ไม่นะพ่ออย่าบอกหนูนะคะว่าเบียร์เป็นอะไรไปน่ะ ไม่นะ ไม่...

              ...โซดา พ่อรู้ว่าลูรู้สึกยังไงนะพ่อเองก็ไม่ได้ต่างไปจากหนูเท่าไหร่หรอก เบียร์เป็นลูกของพ่อเหมือนกันนะโซดา...

              ...แล้วทำไม ทำไมพ่อกับแม่ไม่มาอยู่ด้วยกันทำไมเรื่องบ้าๆพวกนี้ไม่เกิดกับหนูแต่ไปเกิดกับนายเบียร์ที่อ่อนแออย่างนั้น...ฮือๆๆๆๆๆๆ...

              ...พ่อขอโทษลูกพ่อขอโทษ...พ่อค่อยๆก้มหน้าลง ตอนนี้พ่อคงกำลังเสียใจมากมั้ง ฉันเลยรีบเปลี่ยนชุดนอนเป็นกางเกงเสื้อยืดทันที...

              ...โซดา รีบเข้าไปซิลูกพี่เขามีเรื่องอยากคุยกับหนูแน่ะ...แม่บอกฉันพลางน้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม...

              ...โซดามาแล้วหรอ...เบียร์เอ่ยปากทักฉันทันทีที่ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เงียบกริบของฉันแต่เบียร์ก็ไม่เคยไม่รู้ นี่ถ้าฉันไม่ได้มาดูเบียร์เมื่อตอนหัวค่ำคงคิดว่าเบียร์ใกล้หายแล้วแน่ๆเพราะตอนนี้หน้าตาเขาดูแจ่มใสมาก ประกอบกับรอยยิ้มนั่น...

              ...เบียร์จ๋าเป็นไงมั่ง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า...

              ...ไม่เป็นไรหรอก เบียร์อยากขออะไรอย่างนึงได้ไหมตอนนี้...^_^...

              ...อะไรหรอ บอกมาได้เลยเดี๋ยวโซดาจะไปหามาให้...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×